Το ερώτημα είναι, μπορούσε ο προπονητής να κάνει κάτι άλλο στον χθεσινό Ολυμπιακό;

Έτσι όπως εξελίχθηκε το χθεσινό παιχνίδι στη Γαλλία, ο Ολυμπιακός πράγματι θα μπορούσε να γυρίσει με την ισοπαλία. Ξεκάθαρα, δεν την άξιζε, αλλά στο ποδόσφαιρο το βλέπουμε συχνά.

Του την στέρησε η διαιτησία, με την απόφαση να μην δώσει το πεντακάθαρο φάουλ-αγκωνιά πάνω στον Αμπού Καμαρά. Εάν έμενε το 1-1 θα μιλούσαμε σαφώς για ένα επιτυχημένο ξεκίνημα από πλευράς αποτελέσματος, θα λέγαμε ότι είναι μεγάλη δουλειά να μην χάνεις στην Ευρώπη σε μία κακή σου ημέρα, αλλά αυτό δεν θα άλλαζε την πραγματικότητα σε σχέση με την εμφάνιση της ομάδας.

Ο Ολυμπιακός χθες με την εικόνα που παρουσίασε έκανε βήματα πίσω, όχι βήμα, βήματα. Θύμισε τον Ολυμπιακό του Μαρτίνς με τη Μακάμπι Χάιφα. Ήταν μία ομάδα που δεν μπορούσε να φτιάξει μία ευκαιρία και μία ομάδα που δέχονταν πολλές φάσεις. Με την Σλόβαν και τον Απόλλωνα Λεμεσού καλός δεν ήταν, όμως δεν ήταν και τέτοιο χάλι. Ίσως τώρα που ο αντίπαλος ήταν πιο δυνατός, επέστρεψε στα ίδια.

Όταν κάνεις μία ευκαιρία σε όλο το ματς (εκείνη του Άβιλα κι όχι το γκολ, αυτό δεν ήταν ευκαιρία) και ο αντίπαλος σου βάζει τρία γκολ (το ένα ακυρώθηκε ως οριακό οφσάιντ), υποχρεώνει τον γκολκίπερ σου σε δύο σημαντικές επεμβάσεις και χάνει τρεις ευκαιρίες από κόρνερ (!), δεν μπορούμε να κάνουμε σοβαρή συζήτηση. Οι φάσεις ήταν 8-1…

Γι΄ αυτή την απαράδεκτη εικόνα ο Ολυμπιακός έχει δύο δικαιολογίες, πράγματι σοβαρές, όχι όμως αρκετές για να εξηγήσουν επαρκώς αυτό που είδαμε χθες απέναντι σε μία μικρομεσαία ομάδα του γαλλικού πρωταθλήματος, που όμως ήταν ένα επίπεδο πιο πάνω σε δύναμη και ταχύτητα.

Η μία δικαιολογία είναι η απουσία των Εμβιλά και Χουάνγκ, των δύο μακράν καλύτερων του κεντρικών χαφ, αλλά και του φορμαρισμένου Μπα-τον Βρσάλικο τον έχουμε ξεχάσει τόσο καιρό που έχει να παίξει. Βεβαίως ένα άλλο ζήτημα είναι ότι ο Εμβιλά έλειψε από ένα κρύωμα (!), ο Χουάνγκ από τα έξι παιχνίδια στα δύο έχει λείψει λόγω ενοχλήσεων κι ο Μπα αποβλήθηκε στο προηγούμενο ματς από δύο κακές αποφάσεις του μέσα στο παιχνίδι.

Η δεύτερη δικαιολογία είναι ότι η ομάδα ακόμη δεν έχει συγχρονισμό, χημεία, ομοιογένεια λόγω των πολλών μεταγραφών. Χθες ξεκίνησαν τέσσερα νέα πρόσωπα και άλλα δύο μπήκαν αλλαγές στις θέσεις δύο εκ των τεσσάρων πρώτων. Από την άλλη, ειλικρινά δεν ξέρω κατά πόσο αυτό το χάντικαπ μπορεί να εξηγήσει πειστικά ότι π .χ. ο Ουί Τζο έκανε με το ζόρι δύο, άντε τρεις καλές κινήσεις και γενικά δείχνει κατώτερος και του Τικίνιο.

Σίγουρα δεν είναι εύκολο να αλλάζεις τη μισή ενδεκάδα σου σε σχέση με το προηγούμενο ευρωπαϊκό παιχνίδι, με τον Απόλλωνα στο Καραϊσκάκη, όμως δεν είναι κι εύκολο να δικαιολογήσεις τις 14-4 τελικές, τα 10-2 κόρνερ, τις 38-20 επιθέσεις. Άλλωστε, και μόνο που για τέταρτο (από τα συνολικά εφτά) ευρωπαϊκό παιχνίδι ο Ολυμπιακός δέχεται γκολ ισοφάρισης η, ήττας μετά το 90^ο λεπτό, σε κάνει να μην μπορείς να πεις και πολλά. Όπως δεν μπορείς να πεις και πολλά, όταν ο παίκτης σου που προσπάθησε περισσότερο να βοηθήσει μαζί αμυντικά κι επιθετικά ήταν ο Άβιλα, σίγουρα ένας από τους όχι πρώτης γραμμής και καλούς σου παίκτες.

Να πάμε στον προπονητή; Κατ΄αρχάς δεν μπορεί να είναι υπερήφανος για την απόδοση της ομάδας του, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Από εκεί και πέρα, να αναρωτηθούμε τι μπορούσε άλλο να κάνει, χωρίς Εμβιλά, Χουάνγκ, Μπα, Βρσάλικο, αλλά και τον Παπασταθόπουλο να έχει να παίξει 35 ημέρες, τον Αμπού Καμαρά να έχει να παίξει δύο μήνες, τον Ροντρίγκες φανερά ανέτοιμο μετά από δύο θλάσεις, τον Μαρσέλο να ξεκινάει μόλις προπονήσεις, τον Μπόουλερ να είναι από τη Δευτέρα στην ομάδα και τους Ραντζέλοβιτς, Αγκιμπού, Ντε Λα Φουέντε εκτός λίστας γιατί δεν χωρούσαν.

Ειλικρινά δεν ξέρω τι άλλο μπορούσε να κάνει ο Ισπανός από αυτό που έκανε. Νομίζω ότι επί της ουσίας δεν είχε άλλη επιλογή. Άντε να έβαζε τον Ελ Αραμπί αντί του Ουί Τζο-αλλά στην κατάσταση που είναι κι ο Αραμπί από την αρχή της σεζόν, δύσκολα θα βλέπαμε διαφορά. Άλλες λύσεις στην πραγματικότητα δεν υπήρχαν. Να έβαζε τον Ρέτσο αμυντικό χαφ και να μην έπαιζε με 3-4-3, αλλά με 4-3-3; Αυτό κι αν θα ήταν πείραμα-πότε έχει παίξει χαφ ο Ρέτσος;

Το μόνο άλλο που σκέφτομαι ήταν να άφηνε την ομάδα όπως ήταν στα προηγούμενα παιχνίδια, με την προσθήκη του Μπόουλερ δεξιά. Δηλαδή 4-3-3, με Μπουχαλάκη, Κουντέ, Μπιέλ στα χαφ και Μπόουλερ, Ουί Τζο, Μασούρα στην επίθεση, έτσι ώστε να μην ανακάτευε την ενδεκάδα, όπως το έκανε παίζοντας για πρώτη φορά με τρεις πίσω, κάτι που είχε δουλέψει μόνο λίγο στην προπόνηση παραμονή του αγώνα. Κι εδώ, όμως, είχες το ερωτηματικό τι θα έκανε ο Μπόουλερ, μην γνωρίζοντας καλά καλά τα ονόματα των συμπαικτών του.

Θα το προτιμούσα αυτό, γιατί αφενός μεν η ομάδα δεν ξέρει να παίζει 3-4-3, αφετέρου δε με τον Μπιέλ στα πλάγια δεν του παίρνεις το 100%. Για να είμαι όμως ειλικρινής, δεν έχω την παραμικρή ιδέα αν κι αυτή η ιδέα θα έκανε τη διαφορά μέσα στο παιχνίδι. Διότι πάνω απ΄ όλα τη διαφορά την κάνουν οι παίκτες με την απόδοση τους. Εδώ έβλεπες τους τρεις επιθετικούς, να έχει ο ένας πιο φτωχή απόδοση από τον άλλο. Ο Μπιέλ να δείχνει μία ποιότητα, να έχει την γρήγορη κι έξυπνη πάσα, αλλά σε μάλλον αργές στροφές. Ο Ουί Τζο να μην μπορεί κάποιες στιγμές να κάνει το πιο απλό πράγμα. Ο Μασούρας να αδυνατεί να παρακολουθήσει τον ρυθμό του παιχνιδιού. Τον Κούντε να παίζει σε κάπως καλό επίπεδο για 60 λεπτά μόνο. Και τον Μπουχαλάκη να κάνει λίγα καλά πράγματα απ΄όσα πρέπει να κάνει ένας κεντρικός χαφ στον Ολυμπιακό.

Η αλλαγή του Αμπού Καμαρά ήταν, βέβαια, ένα υπερβολικό ρίσκο, μετά από τέτοια αποχή. Την λες κι ατυχή την απόφαση του προπονητή, όπως αποδείχθηκε κιόλας με τα πρώτα βήματα του παίκτη στον αγωνιστικό χώρο, χάνοντας την μπάλα στις δύο πρώτες επαφές του. και καλώς η, κακώς ο Αμπού Καμαρά συνέδεσε το όνομα του με το γκολ στο 93’, αφού αντί να σηκωθεί και να παίξει, από την στιγμή που ο διαιτητής δεν του έδωσε το φάουλ, έκατσε κάτω στο χόρτο αφήνοντας την ομάδα του με παίκτη λιγότερο στην τελευταία επίθεση της Ναντ. Τι πιο απλό από το να έβαζε τον Αραμπί αντί του Ουί Τζο στο 77’. Ένα αχρείαστο ρίσκο.

Για την οπισθοχώρηση της ομάδας στο τέλος έχει ευθύνη ο προπονητής; Λογικά, ναι. Μόνο που το ίδιο πράγμα βλέπουμε εδώ και οκτώ-εννιά μήνες στον Ολυμπιακό. Ο τηλεοπτικός φακός έπιανε τον Κορμπεράν να φωνάζει στους παίκτες του συνεχώς να αμύνονται πιο ψηλά, να μην παίζουν τόσο πίσω κλπ, κλπ. Ατυχώς μου φαίνεται ότι έχει γίνει πια κουσούρι της ομάδας να μαζεύεται πίσω όταν έχει ένα σκορ που το θεωρεί καλό.

Η προσδοκία όλων μας είναι να δούμε τον Ολυμπιακό κάποια στιγμή έστω…κάπως κομπλέ την ομάδα στην Ευρώπη, γιατί θεωρητικά θα είναι διαφορετική. Η δική μου μεγάλη ανησυχία είναι εάν και πότε θα καταστεί αυτό εφικτό! Διότι από το ξεκίνημα της σεζόν το μόνο που βλέπουμε είναι απουσίες λόγω τραυματισμών και γενικά λόγω κάθε…αιτιών!

Άσχετο: Η κτυπητή απουσία του Εμβιλά καταδεικνύει ότι θα έπρεπε εδώ και καιρό να είχε αποκτηθεί ένα καλό 6άρι ως εναλλακτική επιλογή. Κι ότι τέλος πάντων πρέπει να έστω τώρα να έρθει ένας αμυντικός χαφ όχι απλά καλός, αλλά κυρίως έτοιμος να παίξει.