Το «χτίζω-γκρεμίζω» κι οι 3 φωτό που δείχνουν ότι έχει χαλάσει το μυαλό των παικτών του Ολυμπιακού

Αντί προλόγου: Τι σχέση έχει ο έστω όχι τίποτα σπουδαίο, αλλά κανονικός σέντερ φορ Τικίνιο, με τον Ουί Τζο, ο οποίος από τότε που ήρθε παίζει σέντερ φορ φέτος στα περισσότερα παιχνίδια του Ολυμπιακού;

Είναι αλήθεια ότι αυτή η βαριά ήττα του Ολυμπιακού μέσα στο Καραϊσκάκη δεν έχει καμία σχέση με εκείνες από τη Μακάμπι και την Φράιμπουργκ.

Οι ήττες που είχε υποστεί με προπονητή στο ένα ματς τον Πέδρο Μαρτίνς και στο άλλο με τον Κάρλος Κορμπεράν δεν είχαν καμία σχέση με την χθεσινή. Τότε, δεν υπήρχε Ολυμπιακός στο γήπεδο, τώρα είδαμε επί 55 λεπτά έναν Ολυμπιακό να είναι μία ομάδα που, με όλα της τα ξεκάθαρα μειονεκτήματα, αν μη τι άλλο τα έδινε όλα για να πάρει τη νίκη, έχοντας κι ελλείψεις αρκετών βασικών παικτών της. Λεπτομέρεια: δεν ξέρουμε τι θα γινόταν κι αν ο χθεσινός Ολυμπιακός ήταν ίδιος με εκείνον της Μακάμπι και της Φράιμπουργκ, αν δεν είχε την τύχη να ακυρωθεί το εντελώς οριακό οφσάιντ γκολ μόλις στο 5’, ίδιο λεπτό στο οποίο είχαν προηγηθεί μέσα στον Πειραιά οι Ισραηλινοί κι οι Γερμανοί…

Εξίσου αλήθεια είναι ότι όταν έχεις 0-10 στα τρία από τα πέντε πρώτα εντός έδρας ευρωπαϊκά παιχνίδια σου (και στα άλλα δύο δεν έχεις καν κερδίσει τον Απόλλωνα Λεμεσού και την Σλόβαν Μπρατισλάβας) δεν μπορείς να πεις πολλά πράγματα, διότι στο ποδόσφαιρο τα αποτελέσματα, και δη σαν αυτά του Ολυμπιακού, σκεπάζουν τα πάντα. Φέρνουν εκνευρισμό, οργή, χαλάνε το κλίμα, δημιουργούν επεισόδια με την εξέδρα σαν του Σισέ κι εύκολα μπορεί να τελειώσουν τις καριέρες παικτών σε μία από τις πιο δύσκολες ομάδες στην Ευρώπη…

Ο Σισέ, παρεμπιπτόντως, ήταν και για αγωνιστικούς λόγους ο αρνητικός πρωταγωνιστής του αγώνα, αφού δεν έκανε τίποτα το σωστό σε καμία κρίσιμη στιγμή του αγώνα! Το αποκορύφωμα νομίζω δεν ήταν το δώρο-γκολ του 0-2 της Γκαραμπάγκ στο 82’, με το οποίο έδωσε το τελειωτικό κτύπημα στον Ολυμπιακό, που «όσο ζούσε ήλπιζε» ότι στο τελευταίο δεκάλεπτο έστω θα μπορούσε να ισοφαρίσει, έχοντας το δοκάρι του Μασούρα λίγα λεπτά νωρίτερα.

Αυτό που δεν έχει απολύτως κανένα νόημα απ΄όσα έκανε χθες ο Σισέ (τις μπαλιές που έφαγε στην πλάτη του, τις πάσες που πούλησε κοντά στην περιοχή του Τζολάκη, την αστοχία του στις κεφαλιές που πήρε στην επίθεση) ήταν αυτό στο 16’.

Δείτε την φωτογραφία.

Έχει δεχθεί την πάσα για γκολ του…Τζολάκη κι έχει τρεις πανεύκολες επιλογές: πρώτη να σουτάρει με το αριστερό στην αριστερή γωνία του γκολκίπερ…δεύτερη να πασάρει «μέσα δεξιά» στον Ροντρίγκες που έβγαινε μόνος…Τρίτη και προφανής και πανεύκολη και εξόφθαλμη, να κάνει μία πάσα δύο μέτρων στον Ουί Τζο, που ήταν μόνος του και θα είχε μπροστά του όλη την αντίπαλη εστία. Κι όμως ο Σισέ επέλεξε να βρει μία άλλη, δική του, τέταρτη επιλογή: να σουτάρει τραγικά με το δεξί πόδι, μην βρίσκοντας καν εστία…

Με ένα γκολ σε εκείνο το σημείο, τόσο νωρίς στο παιχνίδι, η λογική λέει ότι ο Ολυμπιακός θα είχε άλλη ψυχολογία κι άλλες πιθανότητες για αποτέλεσμα. Ατυχώς, το χθεσινό ματς δίνει την εξήγηση γιατί δεν βρέθηκε το καλοκαίρι μία ομάδα να κάνει μία υποτυπωδώς αξιοπρεπή προσφορά για να αγοράσει τον Σισέ, που ως μονάδα της νικήτριας του Κόπα Άφρικα Σενεγάλης και ως βασικός του πρωταθλητή Ελλάδας εμφανίζεται με χρηματιστηριακή αξία 8 εκ. Ευρώ.

Έχει, όμως, ουσία να ρίξουμε όλο το ανάθεμα στον Σισέ για το χθεσινό νέο βαρύ αποτέλεσμα; Θα ήταν επιεικώς αφελές.

Κατ΄ αρχάς, όσα έχτισε ο Μίτσελ επί 60 λεπτά με το πετυχημένο σχέδιο που είχε καταστρώσει, τα γκρέμισε σχεδόν όλα με τις απαράδεκτες πρώτες αλλαγές του στο 59’. Είναι να απορεί κανείς, πώς σκέφθηκε ένας προπονητής και δη έμπειρος, να βάλει σε ένα κρίσιμο χρονικό σημείο ενός ευρωπαϊκού αγώνα που ήταν στην κόψη του ξυραφιού τον Μαρσέλο, ο οποίος είχε να παίξει ποδόσφαιρο εδώ και 4,5 μήνες, δεν είχε κάνει προετοιμασία και έκανε όλες κι όλες έξι προπονήσεις με την ομάδα. Αυτό που κατάφερε ο Μίτσελ ήταν αφενός μεν να παίζει ο Ολυμπιακός με 10 παίκτες κάθε φορά που είχε την μπάλα η Γκαραμπάγκ κι έκανε επιθέσεις, αφετέρου δε να εκτεθεί ο (εξόφθαλμα πολύ βαρύς) Βραζιλιάνος, με κορύφωση το τραγικό σουτ που επιχείρησε.

Ο Μπουχαλάκης καλώς βγήκε, αλλά τι πιο απλό να έμπαινε ο Χουάνγκ-αφού τον έβαλε ο Μίτσελ στο 74’, δεν μπορούσε να μπει 15 λεπτά νωρίτερα, στο 59’; Ο Ροντρίγκες λίγο πριν βγει είχε κάνει την καλύτερη του κίνηση στο παιχνίδι, μπουκάροντας και σουτάροντας, αλλά ας την αφήσουμε αυτή την αλλαγή. Τι νόημα, όμως, είχε το ρίσκο να αλλάξει τον σχηματισμό και να περάσει τον Εμβιλά στα χαφ, την στιγμή που με κάποιο τρόπο του «έβγαινε» η ιδέα των τριών στόπερ; Γνωρίζοντας ότι εκείνη την στιγμή η Φράιμπουργκ προηγείται στο σκορ επί της Ναντ, ο προπονητής κατανοεί ότι ακόμη κι η ισοπαλία στο Ολυμπιακός-Γκαραμπάγκ δεν είναι κακή, καθώς η Ναντ μένει στους τρεις πόντους κι ο Ολυμπιακός την έχει τελευταία αγωνιστική στον Πειραιά. Και τέλος πάντων ένας προπονητής που θέλει πάση θυσία τη νίκη ρισκάρει στα 10-15 τελευταία λεπτά, όχι από το 59’, ειδικά όταν ξέρει ότι η ομάδα του δεν έχει και ΤΑ τρεξίματα.

Δυστυχώς, όμως, το πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι πιο σύνθετο, όπως αποδεικνύουν πολλές μικρές λεπτομέρειες που συνθέτουν το όλο παζλ. Η φάση του πρώτου, και πλέον κρίσιμου, γκολ είναι χαρακτηριστική για το πόσο έχει χαλάσει πλέον και το μυαλό και η νοοτροπία ακόμη και των πιο συνεπών και φιλότιμων ποδοσφαιριστών.

Δείτε τις δύο φωτογραφίες.

Στην πρώτη είναι το ξεκίνημα της επίθεσης της Γκαραμπάγκ. Δίπλα δίπλα σε απόσταση ενός μέτρου είναι ο Μασούρας κι ο παίκτης που βγάζει την ασίστ. Στη δεύτερη, βλέπουμε τον Μασούρα να έχει μείνει πίσω (εντελώς άκρη δεξιά) και τον αντίπαλο του να έχει φύγει 10 μέτρα και να βγαίνει στην επίθεση για να πάρει την πάσα και να περάσει την ασίστ. Ο Μασούρας δεν τον κυνήγησε ούτε δευτερόλεπτο. Τον άφησε να φύγει εντελώς μόνος μπροστά, άνετα κι ωραία. Είναι δυνατόν να μην μπορεί έστω να τρέξει, έχοντας μπει μόλις εννιά λεπτά στο παιχνίδι; Ποιος, ο Μασούρας που άλλες εποχές σκιζόταν και γύριζε πίσω και μάρκαρε και σκύλιαζε; Πάει εκείνος ο Μασούρας, δεν υπάρχει πιά.

Στον Ολυμπιακό πλέον δεν γίνονται καν τα βασικά. Στο ξεκίνημα της φάσης του 0-1, έχει χάσει την μπάλα ο Μπιέλ. Τουλάχιστον σπεύδει να την διεκδικήσει από τον αντίπαλο του, χωρίς όμως επιτυχία. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο κάθε παίκτης κάνει το πιο απλό πράγμα, ένα φάουλ για να σταματήσει την αντεπίθεση. Παίρνει την κάρτα, 68^ο λεπτό είναι, δεν τρέχει και τίποτα, επιθετικός είναι. Μόνο που χθες οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν έκαναν φάουλ! Εφτά είχαν σε 95 συνολικά λεπτά παιχνιδιού-ένα φάουλ το 15λεπτο!!! Την ίδια στιγμή, οι Αζέροι ήταν «σκυλιά» κι έκαναν 16.

Δυστυχώς, έχει χαθεί το καθαρό μυαλό στην ομάδα. Κι αυτό είναι χειρότερο κι από το πόσο καλοί η, μέτριοι η, κακοί είναι οι παίκτες, παλιοί και καινούργιοι.

Άσχετο: Ακόμη κι έτσι, ο Ολυμπιακός μπορεί ακόμη να προχωρήσει στην Ευρώπη, εάν μπορέσει να παίξει στο β΄ γύρο, έστω όπως έπαιζε χθες για 55 λεπτά. Η διαφορά με τη Ναντ είναι τρεις βαθμοί και το μεταξύ τους παιχνίδι στο Καραϊσκάκη, με το πρώτο ματς να έχει λήξει 2-1 (για ισοβαθμία). Οι Γάλλοι έχουν τον πρώτο λόγο, παίζοντας μέσα με Φράιμπουργκ και Γκαραμπάγκ, ενώ ο Ολυμπιακός τους έχει έξω. Το πιο πιθανό είναι να τερματίσει τελευταίος ο Ολυμπιακός, ενδεχομένως και με μηδέν βαθμούς! Αλλά αν δεν θέλει να χαλάσει κι άλλο το όνομα του στην Ευρώπη, είναι υποχρεωμένος να εξαντλήσει κάθε πιθανότητα. Άλλωστε, το ότι έχει δύο σερί εκτός έδρας παιχνίδια μπορεί να μην είναι και κακό, αφού μακριά από την πίεση του Καραϊσκάκη φέρνει καλύτερα αποτελέσματα πλέον…