Ολυμπιακός: Τα αγωνιστικά προβλήματα που φάνηκαν στο Βέλγιο, ο τρομερός Αλεξανδρόπουλος και η σημασία της πρόκρισης

• Ο φοβερός και τρομερός Αλεξανδρόπουλος, η αξία της πρόκρισης, η ατομική αξιολόγηση και η διαιτησία

Πάνω απ' όλα μετά από τέτοιες βραδιές κρατάει κανείς το αποτέλεσμα που είναι το σκορ πρόκρισης. Την ουσία. Όμως η... ανάγνωση του 1-1 του Ολυμπιακού με τη Γκενκ στο Βέλγιο δεν είναι μόνο αυτή μετά από μία αναμφίβολα κομβική πρόκριση.

Όταν ακούς τον προπονητή του Ολυμπιακού, Ντιέγκο Μαρτίνεθ, να παραδέχεται πως ειδικά στο α' μέρος με τη Γκενκ στο Βέλγιο η ομάδα του δυσκολεύτηκε πολύ αντιλαμβάνεσαι πως ο Ισπανός είναι και ρεαλιστής και καταλαβαίνει επακριβώς αυτό που βλέπει. Καταλαβαίνει το πότε η ομάδα του πατάει καλά στο γήπεδο και πότε όχι.

Φυσικά δεν περίμενε κανείς τέτοια χρονική περίοδο έναν υπό διαμόρφωση Ολυμπιακό (μία ομάδα με τόσα νέα πρόσωπα, άλλα που είναι να έρθουν και γενικά αρκετές αλλαγές) να... πετάει. Ούτε καν να πιάσει το 70 με 80% των δυνατοτήτων του ή των δυνάμεών του. Ήταν ένα παιχνίδι που η γενικότερη αίσθηση ήταν πως δεν θα περίμενε εύκολο βράδυ τους Πειραιώτες και λόγω του αντιπάλου βέβαια.

Το να βλέπεις όμως μία ομάδα που να έχει έντονο πρόβλημα κυκλοφορίας και να μην έχει κάνει καμία φάση στην αντίπαλη εστία στο πρώτο 45λεπτο (με τις ευκαιρίες της ομάδας του Μαρτίνεθ να είναι όλες στο β' μέρος και ενώ οι Βέλγοι είχαν και την αποβολή του Πέιντσιλ) δεν είναι μία τόσο εύκολη εικόνα και δεν είναι μία εικόνα για τα σωστά δεδομένα και τα standards του Ολυμπιακού. Ναι η Γκενκ πήγε να πάρει Πρωτάθλημα στο Βέλγιο πέρυσι αλλά ο Ολυμπιακός υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε ή θα μπορούσε εάν προτιμάτε να είναι καλύτερος στη δεδομένη χρονική στιγμή.

Και το καλύτερος πάει κυρίως στην εικόνα του Ολυμπιακού και το τι δεν έδειξε από το κέντρο και μπροστά. Στο ότι θα έπρεπε δηλαδή και να έχει περισσότερη κατοχή μπάλας και να απειλεί πολύ περισσότερο. Στο να έχει αλλά και να βγάλει περισσότερη ποιότητα μεσοεπιθετικά, κάτι που δεν το είδαμε. Στοιχεία που και είδε και παραδέχθηκε ο Ισπανός κόουτς. Στοιχεία που καλούνται στον Ολυμπιακό να αλλάξουν αγωνιστικά. Αγωνιστικά προβλήματα δηλαδή που φάνηκαν στον αγώνα του Βελγίου.

Και αυτό γιατί η άμυνα του Ολυμπιακού ήταν αυτή που στάθηκε πιο καλά στο πιο μεγάλο κομμάτι του αγώνα με τη Γκενκ και ας ήταν ο Φρέιρε στη φάση του πέναλτι και ας παίζει ο Κίνι αριστερά με δεξί πόδι. Ο Ολυμπιακός λοιπόν δεν ήταν καθόλου καλός ή ήταν ιδιαίτερα κακός να το θέσουμε αλλιώς για ένα σημαντικό διάστημα του ματς και αυτό και είναι σίγουρα κάτι που θα το δουν στο επιτελείο της ομάδας, θα το κρατήσουν και θα εντοπίσουν το τι πρέπει να αλλάξουν. Και σε αυτή τη χρονική συγκυρία και με τις νέες προσθήκες που θα μπουν στο αγωνιστικό... κάδρο υπάρχει η προοπτική της βελτίωσης. Υπάρχει ο χρόνος για αυτό. Για να δέσει ως σύνολο ο Ολυμπιακός και μαζί με τις προσθήκες που γίνονται αυτό το διάστημα αλλά και που θα ακολουθήσουν.

Ο φοβερός και τρομερός Αλεξανδρόπουλος, η αξία της πρόκρισης, η ατομική αξιολόγηση και η διαιτησία

Ο Αλεξανδρόπουλος ήταν το δίχως άλλο το πρόσωπο του αγώνα. Σε ένα παιχνίδι - που εκτός των άλλων ο Ολυμπιακός ήταν λιγότερος καλός από τον αγώνα του Φαλήρου με τους Βέλγους - όπου γενικά οι περισσότεροι διακριθέντες του Ολυμπιακού ήταν Έλληνες. Ο Πασχαλάκης επίσης και ακόμα και ο Ρέτσος ειδικά σε σχέση με τον Φρέιρε.

Μπήκε στο 2ο μέρος, βελτίωσε την ομάδα του στον χώρο του κέντρου και βέβαια πέτυχε και τη γκολάρα για το 1-1 και την πρόκριση αυτή για την Ευρώπη. Δίνοντας με αυτό το τέρμα μία σημαντικότατη πρόκριση. Μία πρόκριση που εάν δεν ερχόταν για τον Ολυμπιακό θα του έβαζε έξτρα και μεγάλη πίεση και φοβερό άγχος.

Και βέβαια ένας Αλεξανδρόπουλος με απίστευτο πάθος. Με πανηγυρισμό που έβγαζε από μέσα του... φωτιά και έδειξε πόσο θέλει να πετύχει στον Ολυμπιακό. Με έναν ποδοσφαιρικό πανηγυρισμό που θύμισε σε όλους μας το πώς είναι να πανηγυρίζει με τόσο ωραίο τρόπο ένας παίκτης μετά από γκολ. Τώρα πάμε και σε επίπεδο ατομικής αξιολόγησης...

ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Πολύ καλός και σταθερός. Έπιασε και το πρώτο πέναλτι ωστόσο μετά... νικήθηκε στην επανάληψη της εκτέλεσης του Πέιντσιλ.

ΡΟΝΤΙΝΕΙ: Ακόμα και σε κακές βραδιές ένας από τους λίγους παίκτες - ως προς τη συγκεκριμένη περίοδο - που δημιουργεί τόσο πολύ, απειλεί, πλαγιοκοπεί, τρέχει και προσπαθεί. Θετικό το πρόσημό του και άδικη η αποβολή του.

ΡΕΤΣΟΣ: Ο καλύτερος από τα δύο στόπερ. Έδωσε πολλές και σκληρές... μάχες. Όχι τόσο καλός όσο ήταν στον πρώτο αγώνα αλλά ήταν ξανά θετικός.

ΦΡΕΙΡΕ: Η συμμετοχή του στη φάση του πέναλτι δεν του βάζει καλό βαθμό ασχέτως των Ερυθρόλευκων παραπόνων καθώς πολύ απλά έχασε τον αντίπαλό του. Δεν έβγαζε την ίδια σιγουριά σε σχέση με τον πρώτο αγώνα.

ΚΙΝΙ: Ο Ισπανός παίζει αριστερός μπακ με δεξί πόδι οπότε είναι κάπως άδικη η όποια κριτική του. Τον δυσκόλεψε για τα καλά ο Πέιντσιλ όμως υπάρχει το αλλά... Ο Κίνι κέρδισε την αποβολή του παίκτη της Γκενκ και τα δικά του πόδια ήταν τα τελευταία παίκτη Ολυμπιακού που πέρασε η μπάλα πριν το γκολ του Αλεξανδρόπουλου.

ΙΜΠΟΡΑ: Καθόλου καλή η εικόνα του αμυντικά και τακτικά και σε επίπεδο ταχύτητας και αντιδράσεων. Παίζει με την εμπειρία και την ποιότητά του αλλά όταν είσαι εξάρι αυτό δεν αρκεί.

ΜΑΝΤΙ ΚΑΜΑΡΑ: Σε ρηχά νερά ο Μαντί σε αντίθεση με τον πρώτο αγώνα. Και πάλι ο πιο καλός από τους τρεις χαφ βέβαια και που έτρεξε αρκετά και προσπάθησε.

ΚΑΡΒΑΛΙΟ: Σε ματς υψηλής έντασης και σωστής τακτικής δεν ανταποκρίνεται ανάλογα ιδίως ως προς τα αμυντικά του καθήκοντα. Δημιουργικά μπορεί να δώσει λύσεις αλλά δεν έκανε ούτε αυτό στο Βέλγιο.

ΜΑΣΟΥΡΑΣ: Δεν φάνηκε σχεδόν καθόλου δημιουργικά και επιθετικά. Ότι έκανε ήταν σε επίπεδο τρεξιμάτων και άμυνας. Δεν ήταν καλός.

ΦΟΡΤΟΥΝΗΣ: Με την ποιότητά του πήγε να βγάλει ορισμένες φάσεις. Δεν βοηθήθηκε από το γεγονός ότι έπρεπε να βγαίνει στα άκρα.

ΕΛ ΚΑΜΠΙ: Και δεν φάνηκε και δεν βοήθησε. Βέβαια ένας φορ πρέπει να τροφοδοτείται ανάλογα. Δικαίως φωνάζει για φάουλ που του έγινε πριν το πέναλτι της Γκενκ.

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ: Ο κορυφαίος του αγώνα. Κερδισμένο φάουλ πριν τη φάση του γκολ, φοβερή ενέργεια με κλέψιμο και γκολάρα και μεγάλα αποθέματα ενέργειας. Απλά πολύ καλός, παθιασμένος και κομβικότατος.

ΒΡΟΥΣΑΙ: Μπήκε προς το τέλος του αγώνα. Επεδίωξε να κρατήσει τη μπάλα και να βοηθήσει αλλά δεν πήγε τόσο καλά.

ΜΠΙΕΛ: Ήταν κινητικός και ήταν μέσα σε φάσεις. Όμως και πάλι ως προς τις τελικές του προσπάθειες δεν πήρε καλό βαθμό. Τον ένιωσε όμως η αντίπαλη άμυνα αλλά η μία φάση που έχασε σε τετ α τετ απλά δεν χάνεται.

ΕΛ ΑΡΑΜΠΙ: Κάπως πιο καλό το αγωνιστικό του πρόσωπο συγκριτικά με τον Καμπί. Όμως και ο Αραμπί δεν... τράβηξε και τόσο.

ΝΤΟΙ: Μπήκε στις καθυστερήσεις του αγώνα ως μία έξτρα λύση / βοήθεια. Δεν είχε κάποιο πρόβλημα στον αγώνα.

ΝΤΙΕΓΚΟ ΜΑΡΤΙΝΕΘ: Πήγε λογικά σε μία προσέγγιση ενός σχεδόν ίδιου συνόλου για να βγάλει ομοιογένεια στο Βέλγιο. Το αρχικό του σχέδιο δεν πήγε καλά στο παιχνίδι. Δεν του βγήκε. Η αλλαγή του Αλεξανδρόπουλου ήταν μία καλή κίνηση από τον πάγκο από μέρους του, εάν και υπήρχαν στιγμές που θα μπορούσε να έχει πιο καλή διαχείριση του αγώνα. Γενικά πάντως με τις αλλαγές το ψάχνει πολύ στα ματς.

Μέσα σε όλα βέβαια και ανεξαρτήτως από το αγωνιστικό κομμάτι υπήρξε και η διαιτησία του Στίλερ. Από τη μετάδοση αυτό που βλέπει κανείς είναι πως τις αποφάσεις του για το πέναλτι και την επάναληψή του ο Γερμανός τις πήρε μετά από διαβούλευση από το VAR.

Έχει κάνει λάθος όμως μην δίνοντας το φάουλ του Ελ Καμπί (που σπρώχτηκε από τον αντίπαλό του) πριν τη φάση με Φρέιρε και Πέιντσιλ, έχει βγάλει μερικές εύκολες κάρτες και ήταν άδικη η αποβολή του Ροντινέι. Το καλό με τον Στίλερ ήταν πάντως πως στη φάση με την αποβολή του Πέιντσιλ πήρε τη σωστή απόφαση. Είχε όμως γενικότερα μία διαιτησία με λάθη.

Υ.Γ. Στην ομιλία του στα αποδυτήρια στην ανάπαυλα ο Μαρτίνεθ τα ανέφερε τα κακώς κείμενα της ομάδας του προς τους παίκτες του. Και τα θέματα κατοχής μπάλας και για την κυκλοφορία και για την πιο καλή πίεση αλλά και για να πατήσει η ομάδα του Ολυμπιακού στην περιοχή της Γκενκ. Ο Ισπανός φάνηκε να εισπράττει πως οι αποφάσεις του Στίλερ για τα πέναλτι χάλασαν κάπως το μυαλό των παικτών του. Και για αυτά όμως πρέπει να έχει αγωνιστικές... απαντήσεις ο Ολυμπιακός σε μία ακόμα απαιτητική χρονιά.

Υ.Γ. 2 Σε αυτό το διάστημα εάν θεωρήσουμε ως βάση ότι το 4-3-3 θα παραμείνει από τον Ισπανό κόουτς οι Αλεξανδρόπουλος και Μαντί Καμαρά είναι οι χαφ του με την περισσότερη ένταση και που... αντέχουν το περισσότερο ή το πολύ ποδοσφαιρικό... ξύλο. Ποιος να είναι ο τρίτος σε πιο σφιχτό κέντρο; Τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά των άλλων χαφ ή παικτών που χρησιμοποιούνται στον άξονα μας δείχνουν τον Ντόι ως εξάρι.

Υ.Γ. 3 Πραγματικά είναι να απορεί κανείς με τον Πέιντσιλ. Κλωτσιά εν ψυχρώ και μετά να χάνει έτσι το μυαλό του. Η Γκενκ πάντως από τη μέση και μπροστά είναι μία ιδιαίτερα επικίνδυνη ομάδα. Από τη μέση και πίσω βέβαια πλην του γκολκίπερ της είναι και αρκετά προβληματική και επιπόλαιη.