Η πρώτη προπονητική μαγκιά του Μαρτίνεθ στον Ολυμπιακό

Αντί προλόγου: Το είχα αναδείξει από χθες, ότι η Γκενκ έχει να κερδίσει πέντε χρόνια εντός έδρας σε ευρωπαϊκό παιχνίδι της. Λίγη πίεση χρειάζονταν για να παίξει ο Ολυμπιακός με το μυαλό της. Κι όταν ήρθε η πίεση, ήρθε και το αποτέλεσμα, η ισοπαλία αποκλεισμός για τους Βέλγους, που με εντός έδρας ισοπαλία είχαν αποκλειστεί πριν 15 ημέρες κι από τη Σερβέτ στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ και με εντός έδρας ισοπαλία είχαν χάσει και το πρωτάθλημα τον Ιούνιο…

Οριακά λοιπόν, ίσως πιο οριακά δεν γίνονταν, ο Ολυμπιακός πέρασε την Γκενκ και θα παίξει στα πλέι οφς του Γιουρόπα Λιγκ, με την προοπτική να αποκλείσει την Τσουκάριτσκι και να παίξει στους ομίλους της διοργάνωσης για 3η στη σειρά σεζόν-αν δεν μπορεί να ξεπεράσει το εμπόδιο της 3ης μετά από Ερυθρό Αστέρα και Παρτίζαν ομάδας του πρωταθλήματος Σερβίας, τότε ας μην συζητάει για Ευρώπη.

Η πρόκριση πανηγυρίστηκε, κυρίως για τον τρόπο που ήρθε, στο 6ο λεπτό των καθυστερήσεων. Ίσως και να έρχονταν ούτως η, άλλως στη διαδικασία της παράτασης, με τον Ολυμπιακό ήδη για 30 και πλέον λεπτά με παίκτη παραπάνω. Ήταν, πάντως, προπονητική μαγκιά, η πρώτη του στον Ολυμπιακό, του Μαρτίνεθ που επέμεινε πολύ κι ώθησε την ομάδα να κτυπήσει την ισοφάριση και κατ΄ επέκταση την πρόκριση στην κανονική διάρκεια του αγώνα, παρότι ήξερε ότι θα είχε στην παράταση και το αριθμητικό πλεονέκτημα.

Να υπενθυμίσω ότι μόλις το προηγούμενο καλοκαίρι, ο Ολυμπιακός έπαιξε όλη την παράταση με παίκτη παραπάνω στην Μπρατισλάβα λόγω αποβολής της Σλόβαν στις καθυστερήσεις του 90λεπτου, με το σκορ 1-1, και όμως η πρόκριση πήγε στα πέναλτι, αφού οι Σλοβάκοι ισοφάρισαν σε 2-2 το προβάδισμα 2-1 που αρχικά είχαν πάρει οι «ερυθρόλευκοι» στην παράταση…

Πολύ σοφά έπραξε ο Ισπανός προπονητής και ζητούσε συνεχώς από τους παίκτες του να πάνε για το χρυσό γκολ στην κανονική διάρκεια του αγώνα, πολύ απλά γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου επιφυλάξει η παράταση. Για παράδειγμα θα έπαιζαν με κίτρινη κάρτα οι Φρέιρε, Κίνι, Φορτούνης, Μπιέλ και Ρόντινεϊ-κι ένας διαιτητής που ήδη έχει αποβάλλει ένα παίκτη του γηπεδούχου, είναι σχεδόν πάντοτε πιο «έτοιμος» στο να αποβάλλει κι έναν από τον φιλοξενούμενο-είδαμε άλλωστε και την κόκκινη του Ρόντινεϊ στις καθυστερήσεις…

Ο Μαρτίνεθ έβαλε διαδοχικά και τον Ελ Αράμπι και τον Μπιέλ και τον Βρουσάι μέσα σε 12 λεπτά, από το 68’ έως το 80’, δίνοντας φρεσκάδα επιθετικά στον Ολυμπιακό, αλλά και γενικά ζήτησε από τους παίκτες του να επιτεθούν δυναμικά κι όχι να μείνουν στην όποια ασφάλεια της παράτασης με 11 εναντίον 10. Και δικαιώθηκε, γιατί πολύ απλά κάπως έτσι είναι το ποδόσφαιρο, σε δικαιώνει όταν κάνεις το σωστό-αντίθετα, ο Ολυμπιακός για 70 λεπτά δεν έκανε το σωστό, ήταν μία ομάδα που σε όλο το α΄ ημίχρονο σχεδόν μόνο αμύνονταν και στο μισό β΄ ημίχρονο προσπάθησε να επιτεθεί, αλλά δεν είχε ούτε μισή τελική, πριν μείνει με παίκτη παραπάνω.

Ασφαλώς δεν περιποιεί τιμή στον Ολυμπιακό αυτή η εικόνα, στο 11 εναντίον 11, με πρώτη τελική του στον αγώνα στο 71’, το γυριστό του Ιμπόρα. Και θα πρέπει να προβληματίσει τον προπονητή και τους παίκτες. Τον προπονητή για το πλάνο του και το πόσο μαγκωμένα έπαιξε η ομάδα του και τους παίκτες, ιδίως τους επιθετικούς και τους μέσους, γιατί ήταν πραγματικά απογοητευτικοί όταν έπρεπε να παίξουν μπάλα-αυτό που λέμε ο ένας χειρότερος από τον άλλο. Η λέξη ποιότητα ήταν λες και δεν υπήρχε χθες στην «ερυθρόλευκη» ενδεκάδα…

Ο Καρβάλιο έγινε, στο ημίχρονο, πάλι πρώτη αλλαγή, όπως μία εβδομάδα νωρίτερα, στο Καραϊσκάκη (απλά τότε είχε βγει στο 63’, μαζί με τον Ελ Αράμπι), αλλά μάλλον δεν ήταν και η καλύτερη έμπνευση του Μαρτίνεθ (όπως κι εκείνη στα φιλικά για αριστερό εξτρέμ τον Ραμόν) να τον βάλει για 23 λεπτά 10άρι πίσω από τον Ελ Καάμπι και για 12 λεπτά έξω αριστερά, πριν τελικά βγάλει στο 80’ τον Μαντί και περάσει τον Έλληνα άσο στον άξονα, στη θέση του ως 8άρι. Το ίδιο, βέβαια, είχε κάνει και στο πρώτο παιχνίδι, αλλά τότε ο Ολυμπιακός κέρδιζε και ήθελε περισσότερο να κρατήσει το σκορ, ενώ τώρα χρειάζονταν να επιτεθεί.

Ο Αλεξανδρόπουλος σε ρόλο κεντρικού χαφ, με 6άρι τον Ιμπόρα και 10άρι τον Φορτούνη, έγινε πολύ πιο επικίνδυνος και εν τέλει εξελίχθηκε σε παίκτη κλειδί. Πρώτα σούταρε δύο φορές στην ίδια φάση στο 85΄, με το πρώτο σουτ να κοντράρεται (το δεύτερο ήταν ακίνδυνο) και την μπάλα να φτάνει στον Μπιέλ, που έχασε την πρώτη από τις δύο μεγάλες ευκαιρίες του με την κεφαλιά πάνω στον γκολκίπερ. Και στη συνέχεια έκανε το γκολ στο 95’, αφού πρώτα πήρε το φάουλ με προσωπική ενέργεια και μετά την κακή εκτέλεση του Φορτούνη στο τείχος, στη συνέχεια της φάσης, έκλεψε την μπάλα και σούταρε κυνικά για το γκολ. Το μοναδικό καλό σουτ του Ολυμπιακού χθες, όπως στο 1-0 στον Πειραιά το μοναδικό καλό σουτ ήταν το γκολ του Φορτούνη.

Και μόνο αυτό το δεδομένο αναδεικνύει την ανάγκη να βάλει ο Ολυμπιακός εξτρά κλάση στο ρόστερ του μεσοεπιθετικά. Θα είναι ιδανικό να του «βγουν» οι μεταγραφές του Σκάρπα και του Μπρίνιτς, αλλά μάλλον δεν είναι αρκετές, έτσι όπως είδαμε τον Καρβάλιο και τον Ελ Καάμπι και τον Ελ Αράμπι, με τον Μπιέλ και τον Μασούρα ακόμη μακριά από το γκολ. Η απόκτηση και άλλου σέντερ φορ και επιπλέον κι άλλου εξτρέμ μοιάζει αναπόφευκτη, ενώ θα είναι ευχής έργον να προσαρμοστεί γρήγορα ο Χέτσε, ώστε να αναπληρωθεί καλύτερα το κενό του Χουάνγκ, γιατί λείπει πολύ η ικανότητα του στο πάσινγκ γκέιμ.

Ο Μαρτίνεθ δεν μπορεί να είναι υπερήφανος για την απόδοση του Ολυμπιακού στα 70 λεπτά, όμως το δούλεψε το παιχνίδι από τον πάγκο, έστω κι αν νομίζω ότι άργησε τις αλλαγές των επιθετικών, κάνοντας τις στο 68’, ενώ κι ο Μαντί μάλλον έπρεπε να βγει νωρίτερα. Καλά έκανε και πέρασε από το 68’ τον Φορτούνη στον άξονα, καλώς έριξε στη μάχη και τον Βρουσάι στο 80’, ενώ κι η είσοδος του Ντόη στο 98’ μετά το 1-1 ήταν μία κίνηση προστασίας του αποτελέσματος.

Εν τέλει, ο Ισπανός όπως αποδείχθηκε καλά έκανε και ήθελε να κρατήσει η ομάδα έστω με νύχια και με δόντια το 1-0 στο τέλος του αγώνα στο Καραϊσκάκη, αφού η νίκη είναι πάντα νίκη και σου δίνει την πολυτέλεια και του δεύτερου αποτελέσματος, της ισοπαλίας, στη ρεβάνς. Ίσως σε επίπεδο αρχικής ενδεκάδας λάθεψε με την επιμονή στον Καρβάλιο, ποντάροντας στις πάσες του, κι όχι στην επιλογή του πιο επικίνδυνου, έστω και χασογκόλη, Μπιέλ, ενώ ο Ελ Καάμπι του έδωσε πολλά τρεξίματα μπροστά, κλεψίματα, μαρκαρίσματα, κεφαλιές, αλλά πολύ λίγη ποιότητα, την οποία ίσως, αλλά πραγματικά ίσως, να έδινε ο Αράμπι.

Ας έχουμε πάντα υπόψιν μας ότι μιλάμε για ένα προπονητή που δεν είναι καν δύο μήνες στον Ολυμπιακό και που έχει ήδη τέσσερις-πέντε μεταγραφές στην ενδεκάδα, με ό,τι συνεπάγεται από πλευράς χημείας, την ώρα π.χ. που η ΑΕΚ παίζει με την ίδια ακριβώς περσινή ενδεκάδα της.

Άσχετο: Ο Παναθηναϊκός σε τέσσερα ευρωπαϊκά παιχνίδια του μέσα στο καλοκαίρι, έχει δύο πέναλτι και δύο αποβολές υπέρ του (!)-ο Ολυμπιακός στα δύο παιχνίδια του είχε ένα πέναλτι εις βάρος του και μία αποβολή υπέρ του…Ο Φρέιρε έκανε όντως πέναλτι, όμως ο επίσης Γερμανός Ντάνκερτ στο VAR ψείρισε τη μαϊμού με την επανάληψη. Έλεος δηλαδή.

Τέλος πάντων, ας προσέξουμε ότι και στα τρία εκτός έδρας παιχνίδια των Ολυμπιακού, ΠΑΟ, ΑΕΚ με Γκενκ, Μαρσέιγ, Ντινάμο Ζάγκρεμπ το σκορ στο ημίχρονο ήταν 0-4 εις βάρος τους! Γιατί έτσι άξιζαν με την απόδοση τους. Στο β΄ ημίχρονο, όμως, που σήκωσαν κεφάλι το σκορ έγινε 4-0 υπέρ τους!!! Κι έτσι πέρασαν οι δύο αιώνιοι κι είναι μία ανάσα από την πρόκριση κι η ΑΕΚ...

Η φωτογραφία της ημέρας: ο Ολυμπιακός, όπως βλέπουμε και στα πρώτα επίσημα παιχνίδια του, έχει κάποιους παίκτες με προσωπικότητα, όπως ο Φορτούνης, ο Πασχαλάκης κι ο Ρόντινεϊ. Ο Βραζιλιάνος, που επιπόλαια πήρε την δεύτερη κίτρινη κάρτα στο 100ο λεπτό, μπορεί να έχει κάποια κακά χούγια, αλλά έχει και ποιότητα. Πρέπει να έρθει κι από τα αριστερά ένας τέτοιος, ιδανικά ο Αργεντίνος Ορτέγκα.

Μακάρι να συνεχίσει έτσι ο Ρέτσος. Για το ότι ο Ολυμπιακός στα δύο 90λεπτα έφαγε γκολ μόμνο από πέναλτι, εν πολλοίς οφείλεται σε αυτόν-και στον Πασχαλάκη, αλλά περισσότερο στον Ρέτσο που είχε συνολικά πέντε-έξι σωτήριες επεμβάσεις!