Παναθηναϊκός: Ένα σκληρό μάθημα και μία δυνατή εικόνα

• Το κυνήγι της υπέρβασης και ο εναλλακτικός δρόμος
• «Μας είχε λείψει πολύ αυτό ρε φίλε»

Πολλές φορές μία ομάδα που μέρα με την ημέρα μεγαλώνει, μαθαίνει με τρόπο σκληρό. Αυτό συνέβη και στον Παναθηναϊκό το βράδυ της Πέμπτης στη Βρετάνη. Οι πράσινοι ηττήθηκαν σε ένα ματς που έμοιαζε από ένα σημείο και έπειτα με μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για ένα θετικό αποτέλεσμα που θα τους έφερνε και πάλι σε πλεονεκτική θέση στην μάχη της πρόκρισης στην επόμενη φάση του Europa League. Δεν τα κατάφεραν. Και δεν τα κατάφεραν, γιατί πλήρωσαν τα λάθη τους.

Η κακή μέρα φάνηκε από το «πρωί» στο «Ροαζόν Παρκ». Η πιο άτυχη στιγμή του Αλμπέρτο Μπρινιόλι από την ημέρα που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα έδωσε στους Γάλλους το προβάδισμα στο σκορ. Παρ’ όλα αυτά, οι ποδοσφαιριστές του Ιβάν Γιοβάνοβιτς έβγαλαν αντίδραση. Και έχοντας για μία ακόμα φορά ως μεγάλο πρωταγωνιστή τον Φώτη Ιωαννίδη, ο Παναθηναϊκός όχι μόνο βρήκε τρόπο να ισοφαρίσει, αλλά του δόθηκε η δυνατότητα να αγωνιστεί με αριθμητικό πλεονέκτημα για περισσότερο από μία ώρα αγώνα.

Παρά το γεγονός αυτό, δημιούργησε την πρώτη του ευκαιρία για δεύτερο γκολ στο 85’ με τον Σπόραρ και ενώ το σκορ είχε ήδη φτάσει στα επίπεδα του 3-1. Τόσο στο πρώτο μέρος, όσο και στο ξεκίνημα της επανάληψης, ο Παναθηναϊκός ήταν η ομάδα που πατούσε καλύτερα στον αγωνιστικό χώρο. Είχε την μπάλα στην κατοχή του και έλεγχε τον ρυθμό. Αυτό που, όμως, δεν διέθετε ήταν καθαρό μυαλό στην τελική ενέργεια. Οι ποδοσφαιριστές του Ιβάν Γιοβάνοβιτς έκαναν πολλά λάθη που σε αυτό το επίπεδο δεν συγχωρούνται.

Από την πλευρά της η γαλλική ομάδα έδειξε πως διαθέτει την εμπειρία αλλά και την ποιότητα, προκειμένου να διαχειριστεί με σεμιναριακό τρόπο την δύσκολη, για εκείνην, κατάσταση που είχε διαμορφωθεί. Ήταν αποτελεσματική και στο φινάλε πανηγύρισε μία σπουδαία νίκη.

Το κυνήγι της υπέρβασης και ο εναλλακτικός δρόμος

Αν ήρθε η καταστροφή για τον Παναθηναϊκό το βράδυ της Πέμπτης στη Βρετάνη; Φυσικά και όχι. Οι πράσινοι συνεχίζουν να κρατούν την τύχη στα χέρια τους σε ό,τι αφορά στην ευρωπαϊκή τους συνέχεια μέσω του Europa Conference League. Αυτό δεν αναιρεί πως θα ψάξουν την υπέρβαση στην έδρα της Βιγιαρεάλ στα τέλη του μήνα. Σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται το «κίτρινο υποβρύχιο», όμως, οι νίκες των ελληνικών ομάδων σε ισπανικό έδαφος δεν αποτελούν συχνό φαινόμενο και αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι.

Οι πράσινοι γνωρίζουν, όμως, πως ακόμα και αν δεν τα καταφέρουν, μπορούν να διατηρήσουν την τρίτη θέση του ομίλου, στην οποία και βρίσκονται μετά το φινάλε της τέταρτης αγωνιστικής. Και ως προς αυτό, η ανατροπή των Ισπανών απέναντι στην Μακάμπι Χάιφα στην Κύπρο, δεν μπορεί παρά να αποτελεί μία καλή είδηση για το τριφύλλι.

Σε περίπτωση που οι Ισραηλινοί είχαν διατηρήσει το υπέρ τους σκορ ως και το φινάλε της αναμέτρησης, θα βρίσκονταν στην ισοβαθμία με τον Παναθηναϊκό, έχοντας και ένα ματς λιγότερο αφού δεν έχουν δώσει αυτό της τρίτης αγωνιστικής κόντρα στην Βιγιαρεάλ στην Ισπανία.

«Μας είχε λείψει πολύ αυτό ρε φίλε»

Ο Παναθηναϊκός στο χορτάρι μπορεί να μην τα κατάφερε, όμως, ο κόσμος του την εξέδρα δημιούργησε την μακράν πιο δυνατή εικόνα της βραδιάς. Δεν σταμάτησε λεπτό να τραγουδά, ήταν αυτός που ακουγόταν πιο δυνατά στο γεμάτο γήπεδο. Παρά την πικρία για το αποτέλεσμα στο φινάλε χειροκρότησε τους παίκτες του τριφυλλιού.

Και τις δύο προηγούμενες ημέρες που βρεθήκαμε στην Βρετάνη, συναντήσαμε αρκετό κόσμο που είχε φτάσει στη Ρεν από κάθε σημείο του κόσμου. Άνθρωποι από κάθε γωνιά της Ευρώπης αλλά και από την Αμερική, βρήκαν την ευκαιρία να δουν και πάλι από κοντά την αγαπημένη τους ομάδα σε έναν αγώνα ομίλου ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Να κάνουν μία εκδρομή για να ζήσουν τις «away days».

Καταλάβαινες την αύρα τους περπατώντας στους δρόμους της πόλης. «Μας είχε λείψει πολύ αυτό τα προηγούμενα χρόνια ρε φίλε» ήταν μία από τις ατάκες που άκουγες, συνομιλώντας μαζί τους. Και ίσως αυτό που έδινε ακόμα μεγαλύτερη αξία σε αυτήν την ατμόσφαιρα, ήταν η προσδοκία. Η αίσθηση πως ο Παναθηναϊκός δεν επέστρεψε μόνο για να συμμετάσχει, αλλά για να πρωταγωνιστήσει. Αυτό είναι και το σημαντικότερο επίτευγμα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς και των ποδοσφαιριστών του.