Ο Ολυμπιακός υποχρέωσε τον Μόγες να «μαζευτεί» και τον Πακετά να κάνει καραγκιοζιλίκια

Με την ανακοίνωση των ενδεκάδων του αγώνα, είδαμε μία νίκη του Ολυμπιακού επί της Γουέστ Χαμ: ο Μαρτίνεθ κι οι παίκτες του υποχρέωσαν τον Μόγες να βάλει για πρώτη φορά όλη τη βασική ενδεκάδα του, κάτι που δεν είχε κάνει ούτε παίζοντας με το άλλο φαβορί του ομίλου, την Φράιμπουργκ.

Η ήττα στο Καραϊσκάκη πόνεσε πολύ τους Άγγλους κι ο προπονητής τους τα χρειάστηκε, "μαζεύτηκε" κι επέλεξε να υποχωρήσει από αυτή την πάγια τακτική και να μην δώσει ανάσες σε κανένα βασικό του παίκτη (μόνο ο στόπερ Ζούμα έλειπε λόγω τραυματισμού), παρότι η ομάδα τους προέρχεται από τρεις σερί ήττες στο πρωτάθλημα. Ήταν σαν να έλεγε ο Μόγες πριν το παιχνίδι, «ροτέϊσον με αυτούς, δεν μας παίρνει να κάνουμε». Η Γουέστ Χαμ πλέον ήταν κάτι παραπάνω από υποψιασμένη και ήθελε αφενός μεν να μην αιφνιδιαστεί ξανά, αφετέρου δε να καθαρίσει το ματς όσο το δυνατό πιο γρήγορα, από το α΄ ημίχρονο, και στο β΄ να άλλαζε πέντε βασικούς και να τους ξεκούραζε ενόψει του αγώνα με τη Νότιγχαμ την Κυριακή.

Ο Ολυμπιακός, όμως, είναι σκληρό καρύδι. Και υποχρέωσε τον Μόγες να κρατήσει την βασική του ενδεκάδα στο παιχνίδι μέχρι και το 80^ο λεπτό…Η δε πρώτη αλλαγή που έκανε ήταν να μπει ο Σούτσεκ, εν δυνάμει κι αυτός παίκτης της ενδεκάδας. Δεν ήθελε να ρισκάρει το παραμικρό, αφού έβλεπε ότι εκείνο το 2-1 στο Καραϊσκάκη δεν ήταν τυχαίο κι ότι οι «ερυθρόλευκοι» είχαν κότσια να κοντράρουν στα ίσα την Γουέστ Χαμ των δεκάδων εκατομμυρίων και μέσα στο γεμάτο από 60.000 κόσμο σπίτι της.

Ναι, η Γουέστ Χαμ, από τα φαβορί για τον τελικό του φετινού Γιουρόπα Λιγκ, κέρδισε τον Ολυμπιακό. Αλλά ο Ολυμπιακός την έκανε να τρομάξει άσχημα, κι όχι μόνο με το δοκάρι του Μαντί και την ευκαιρία του Ρόντινεϊ στο τελευταίο δεκάλεπτο. Έκανε τον πολύ Πακετά (τι παικταράς) να κάνει καραγκιοζιλίκια πηγαίνοντας στους 4.000 γάβρους για να πανηγυρίσει το μοναδικό γκολ του αγώνα, δείχνοντας ότι και καλά μέσα στο Λονδίνο δεν περνάει ο Ολυμπιακός και κάτι τέτοια. Απλά ήταν τυχερός που δεν έκανε καλύτερα την κεφαλιά σχεδόν εξ επαφής 11 λεπτά μετά ο Μαντί και η μπάλα πήγε στο δοκάρι κι όχι μέσα. Διότι, τότε θα καταλάβαινε τι σημαίνει να κάνεις καραγκιοζιλίκια στον Ολυμπιακό.

Τέλος πάντων, η Γουέστ Χαμ λογικά ήταν καλύτερη από πλευράς παραγωγής ευκαιριών, κυρίως πάντως χάρη στην επικινδυνότητα των στατικών φάσεων της, οπότε μπορείς να πεις ότι κέρδισε δίκαια. Δεν νομίζω, όμως, ότι ο Ολυμπιακός ήταν μακριά από μία ισοπαλία, και το λέω καθαρά από πλευράς εμφάνισης του. Μία ομάδα από την ελληνική Λίγκα, με προπονητή τεσσάρων μηνών και οκτώ μεταγραφές καλοκαιριού μέσα στο γήπεδο, έκανε τη ζωή πάρα πολύ δύσκολη σε μία ομάδα από το κορυφαίο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, με προπονητή πενταετίας και τέσσερις μεταγραφές στο χόρτο.

Ένας Ολυμπιακός καλά διαβασμένος, τακτικά τακτοποιημένος καλά, με παίκτες πειθαρχημένους και τους Φορτούνη, Ποντένσε να γυρνάνε όσο ποτέ βοηθώντας αμυντικά, έκλεισε τους χώρους και βγήκε αρκετές φορές με καλές προϋποθέσεις, αλλά του έλειψε μία καλή πάσα για να εξελιχθούν σε ευκαιρίες οι επιθέσεις του. Ατυχώς, ο μεν μαχητής αυτή τη φορά Ποντένσε δεν έκανε ποτέ τη διαφορά δημιουργικά και μία φορά που βρέθηκε σε θέση γκολ σούταρε άσχημα, ο δε Γιόβετιτς το πάλεψε κι αυτός, ήταν «μέσα» στο παιχνίδι, όμως μέχρι εκεί-ο αντικαταστάτης του, ο Ελ Κααμπί, ήταν σαν να μην υπήρχε, για τρίτο στη σειρά παιχνίδι, μετά τον ΟΦΗ και τον ΠΑΟΚ.

Ο Φορτούνης πήρε πολλές ενέργειες, ωστόσο δεν έκανε εν τέλει ποτέ το κάτι παραπάνω. Ένα…μαγικό του (σέντρα σουτ από πλάγια για γκολ) δεν έπιασε, κόπηκε πολλές φορές από τους πιο δυναμικούς στις διεκδικήσεις και στις κόντρες αντιπάλους του και εκεί που έπρεπε να έχει καλύτερες εκτελέσεις, στα πολλά (έξι-εφτά) κόρνερ και φάουλ για σέντρα που κέρδισε κι ο Ολυμπιακός, δεν τις είχε, με εξαίρεση τη φάση στο δοκάρι, καθώς εκτός των άλλων αποδείχθηκε λάθος επιλογή η επιμονή για στόχευση στον Αλεξανδρόπουλο στο πρώτο δοκάρι (αφού δεν μοιάζει να το έχει). Πιθανότατα ήταν οδηγία από τον πάγκο-η μπάλα στα στημένα έπρεπε να πηγαίνει πιο πολύ προς τον πανύψηλο Πορόζο, που είδαμε ότι πήδηξε στον ουρανό κι έστειλε την μπάλα στο δεύτερο δοκάρι, στον Μαντί στη φάση της μεγάλης ευκαιρίας στο 86’

.

Το πιο επώδυνο ίσως δημιουργικά για τον Ολυμπιακό ήταν ότι ο Αλεξανδρόπουλος πήρε πολλές κακές αποφάσεις, όχι για πρώτη φορά. Ενώ είχε πολλά τρεξίματα και βγήκε επανειλημμένως απειλητικά μπροστά, σε ένα ρόλο κάτι μεταξύ δεύτερου κυνηγού και τρίτου χαφ, οι επιλογές του σε τρεις περιπτώσεις ήταν η μία χειρότερη από την άλλη, ενώ σε δύο άλλες που πάτησε περιοχή και γύρισε την μπάλα, δεν ήταν αρκετές. Θα πρέπει ο Έλληνας διεθνής να κάνει focus κάποια στιγμή σε αυτή την αδυναμία του.

Με τους τέσσερις παίκτες από τις θέσεις «οκτώ και πάνω» να παίζουν έτσι, δεν ήταν εύκολο να έρθουν περισσότερες καλές στιγμές. Ίσως περισσότερο βοήθησαν στις απειλές εν τέλει οι μπακ κι οι κόφτες. Οι Έσε κι Ορτέγκα έβγαλαν μία έξοχη επίθεση στην ευκαιρία του Ποντένσε, ο Μαντί είχε το δοκάρι κι ο Ρόντινεϊ την άλλη καλύτερη ευκαιρία μετά από υπέροχο συνδυασμό με τον Σκάρπα, που όπως και με τον ΠΑΟΚ είχε ένα ποιοτικό 20λεπτο μπαίνοντας αλλαγή, αποδεικνύοντας ότι συνεχώς ανεβαίνει.

Με τον Πασχαλάκη σχεδόν άριστο (το γκολ ήταν εκτέλεση, είχε τέσσερις δύσκολες επεμβάσεις και μία πολύ γρήγορη σωτήρια έξοδο μακριά από την εστία του) και τον Ρέτσο σε επίπεδα απόδοσης Πρέμιερ Λιγκ (μόνο ο Πακετά ήταν ανώτερος του χθες), ο Ολυμπιακός στάθηκε καλά αμυντικά, έχοντας καλούς και τους μπακ και τον στόπερ Πορόζο κι ακόμη καλύτερους τους Έσε και Μαντί. Ο Αργεντίνος καταθέτει κλάση και στις πιο σκληρές δοκιμασίες, ο δε Αφρικάνος όταν είναι στα καλά του, όπως χθες, αποτελεί μεγάλη δύναμη-θα λείψει στην Τρίπολη.

Και κάτι για τη διαιτησία του γνωστού ανθέλληνα Γιούγκ, που έχει γίνει σαν…μοσχάρι κι ακόμη η ΟΥΕΦΑ τον ορίζει: κι άντε να καταπιούμε τη φάση στην αρχή με την υποψία χεριού, κι άρα πέναλτι, του Πακετά, στην κεφαλιά προς τα πίσω του Αλεξανδρόπουλου από το κόρνερ του Φορτούνη. Αλλά και την αγκωνιά του Γουόρντ Πράους στο πρόσωπο του Αλεξανδρόπουλου στο 48’ που δεν σφύριξε ούτε φάουλ μπροστά στα μάτια του. Η συμπεριφορά του Σλοβένου μετά το 1-0 ήταν ντροπιαστική ακόμη και για τη διαιτησία της τραγικής ΟΥΕΦΑ των Θόδωρων.

Κατ΄ αρχάς έκανε ο ίδιος…καθυστέρηση στο εξτρά πεντάλεπτο, στο οποίο εν τέλει είναι ζήτημα αν παίχτηκε ποδόσφαιρο δύο λεπτά χωρίς να κρατήσει ούτε…δευτερόλεπτο πάνω από το 95’. Η δε απόφαση του να μην δώσει στο 89’ το φάουλ πάνω στον Ορτέγκα ένα μέτρο έξω από την περιοχή του Φαμπιάνσκι, αφήνοντας πλεονέκτημα σε φάση που αμέσως την σταμάτησε για οφσάιντ (!!!), ήταν μία πραγματική ξεφτίλα για τη διαιτησία της ΟΥΕΦΑ των Θόδωρων.

Άσχετο:

Τελικά και οι τρεις ομάδες μας στο Γιουρόπα Λιγκ συνεχίζουν να έχουν από τέσσερις βαθμούς η κάθε μία. Με τη διαφορά ότι πλέον βρίσκονται κι οι τρεις στην 3^η θέση, ενώ οι δύο (ΑΕΚ, ΠΑΟ) ήταν μέχρι πρότινος στη 2^η). Και μπορεί να λέμε ότι ίσως είναι πιο κοντά να συνεχίσουν όλες στο Κόνφερενς Λιγκ, όμως μην ξεχνάμε ότι ακόμη καμία δεν το έχει εξασφαλίσει. Στη θεωρία είναι κι αυτό. Ούτε καν ο Ολυμπιακός δεν είναι σίγουρος, καθώς αν χάσει εδώ από την Τόπολα μένει έξω!

Κατά την γνώμη μου, ο Ολυμπιακός και στη Γερμανία μέσα να κερδίσει, που θα είναι πάρα πάρα πολύ δύσκολο ούτως η, άλλως να το κάνει, δεν θα περάσει. Γιατί τελευταία αγωνιστική στο Γουέστ Χαμ-Φράιμπουργκ θα βολευτούν και οι δύο με μία ισοπαλία και θα περάσουν, οι Άγγλοι πρώτοι και οι Γερμανοί δεύτεροι, οπότε ο Ολυμπιακός θα μείνει 3^ος-εκτός κι αν έχει κάνει διπλό στην Φράιμπουργκ με δυο γκολ διαφορά και πάνω!

Το ζητούμενο, όμως, είναι πώς θα μπορέσουν και οι τρεις ομάδες να πάρουν ό,τι παραπάνω μπορούν και στις δύο αγωνιστικές, γιατί στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν ξέρεις. Από εκεί που δεν το περιμένεις, μπορεί να σου έρθει η ανάποδη, αλλά και η καλή.

Η φωτογραφία της ημέρας:

Ο Μαρτίνεθ πάνω που είχε σηκώσει για αλλαγή τους Σκάρπα και Καρβάλιο, προκειμένου να ελέγξει καλύτερα με πάσες και κράτημα μπάλας το παιχνίδι, είδε τον Ορτέγκα να χαλάει την σωστή άμυνα γραμμής της ομάδας για οφσάιντ και να μπαίνει έτσι το μοναδικό γκολ στο 76’, όπως είχε μπει το γκολ της Τόπολα στο 90’, από κακή τοποθέτηση τότε του έτερου ακραίου αμυντικού Ρόντινεϊ…

Πρέπει να τον προβληματίσει σίγουρα γιατί ο Ολυμπιακός όσο καλά και να παίζει, στο τέλος θα φάει το γκολ και θα χάσει από την Φράιμπουργκ (86’) μέσα κι από την Γουέστ Χαμ (75’) έξω και θα ισοφαριστεί από την Τόπολα (90΄) έξω…Κι αν δεν έχει απώλεια βαθμού στα άλλα ματς, πάλι θα φάει γκολ στο τέλος, από την Γουέστ Χαμ και μέσα (87’), αλλά κι από την Τσουκάριτσκι μέσα (93’).

Είναι θέμα αντοχών-δυνάμεων; Είναι θέμα αρνητικής ψυχολογίας μετά τα περσινά γκολ που δέχονταν ο Ολυμπιακός συνεχώς μετά το 90^ο λεπτό; Είναι θέμα ελλειψης σοβαρών εναλλακτικών λύσεων να έρθουν από τον πάγκο να βοηθήσουν; Είναι θέμα όχι εύστοχων κινήσεων στις αλλαγές από τον προπονητή; Όπως κι αν έχει, είναι θέμα.