Στα «πρέπει» μείναμε μετεξεταστέοι

Η αλήθεια είναι πως αν το έβλεπε κανείς ψυχρά, όταν έγινε η κλήρωση των ομίλων, τι θα φάνταζε ως πιο πιθανό σενάριο στην τέταρτη αγωνιστική; Ήττες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού σε Γαλλία και Αγγλία, αντίστοιχα, μάχη της ΑΕΚ για ένα θετικό αποτέλεσμα απέναντι στη Μαρσέιγ και τελικός δεύτερης θέσης για τον ΠΑΟΚ κόντρα στην Αμπερντίν. Για να είμαστε και ειλικρινείς δηλαδή. Ωστόσο, η μέχρι στιγμής ευρωπαϊκή παρουσία των τεσσάρων εκπροσώπων μας ήταν αυτή που μας έκανε να ευελπιστούμε για κάτι καλύτερο. Αυτό δεν ήρθε και μας... χάλασε. Άσχετα αν για πρώτη φορά υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έχουμε τέσσερις ομάδες στα νοκ-άουτ της επόμενης άνοιξης. Να φορέσουν... κοντομάνικα, που λέγαμε και πιο παλιά.

Το μεγαλύτερο «πρέπει» της χθεσινής ημέρας υπήρχε στην Τούμπα. Ανοίγω παρένθεση και εξηγούμαι από την αρχή. Δεν αλλάζει ΤΙΠΟΤΑ βαθμολογικά για τον ΠΑΟΚ, μετά την ισοπαλία με την Αμπερντίν. Ακόμα και να κέρδιζε, στην επόμενη αγωνιστική ήθελε αποτέλεσμα στην έδρα της Αϊντραχτ Φρανκφούρτης για να πάρει την πρωτιά. Ίσα-ίσα που χθες πήρε και μαθηματικά το εισιτήριο για τα νοκ-άουτ του Europa Conference League. Και αυτό από μόνο του αποτελεί μεγάλη επιτυχία. Κλείνει η παρένθεση. Ωστόσο, μετά το 3/3 στον όμιλο, ο «δικέφαλος του Βορρά» ήταν φαβορί μέσα στο γήπεδό του για νίκη (και βαθμούς στην Ελλάδα) απέναντι στους Σκωτσέζους. Σε κανένα άλλο ματς μέχρι χθες – παρά το 3/3 – η ομάδα του Λουτσέσκου δεν ήταν φαβορί για τη νίκη. Ούτε στα εκτός έδρας με Ελσίνκι και Αμπερντίν, ούτε στο εντός με την Αϊντραχτ. Το χθεσινό ήταν το πρώτο. Και δεν κατάφερε να το πάρει. Άσχετα – ξαναλέω – που ο μεγάλος στόχος ήταν άλλος και αυτός επετεύχθη.

Το δεύτερο μεγάλο «πρέπει» της βραδιάς προέκυψε ξαφνικά στη Γαλλία. Μετά το διπλό της Ρεν στη Λεωφόρο και το εφιαλτικό ξεκίνημα χθες του Παναθηναϊκού, πόσοι περίμεναν ότι ξαφνικά το παιχνίδι θα ερχόταν στα μέτρα του «τριφυλλιού»; Ας μη γελιόμαστε, ελάχιστοι. Αυτή όμως είναι η ομορφιά του ποδοσφαίρου. Εκεί που όλα έχουν τραβήξει μια συγκεκριμένη ρότα, ξαφνικά μπορεί να έρθουν τα πάνω-κάτω. Όπως και ήρθαν. Πέναλτι, αποβολή και... 1-1. Κι όμως, αυτή τη συγκυρία, η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς την πέταξε στα σκουπίδια. Για πάνω από μία ώρα καθαρού αγώνα είχε αριθμητικό πλεονέκτημα, αλλά δεν το εκμεταλλεύθηκε. Έμμεσα το παραδέχθηκε και ο προπονητής του Παναθηναϊκού ότι η ομάδα του ήταν χειρότερη με παίκτη παραπάνω. Όταν, δηλαδή, έγινε το φαβορί. Όταν έπρεπε να παίξει για να κερδίσει. Και σε αυτό φέρει ευθύνη και ο ίδιος. Για όσα σωστά έχει κάνει ο Σέρβος τεχνικός, έχει σχεδόν αποθεωθεί. Τώρα το νόμισμα γύρισε από την άλλη όψη και θα ήταν λάθος να μείνει στο απυρόβλητο για τις επιλογές του σε πρόσωπα ενδεκάδας και αλλαγές.

Το μεγάλο «πρέπει» της ΑΕΚ εδώ και κάτι παραπάνω από ένα χρόνο είναι το νέο της γήπεδο. Μπορεί οι ατάκες «χάνετε από τη Δεκελείας» να έχουν καφενειακή υπόσταση, όμως η αύρα που πήρε η ομάδα του Αλμέιδα από τη στιγμή που μπήκε στο σπίτι της είναι τεράστια. Όσοι έχετε πάει, ξέρετε. Όσοι δεν έχετε πάει, να ξέρετε ότι ισχύει. Κι όμως, η «Ένωση» δεν έχει καταφέρει ακόμα να πάρει θετικό αποτέλεσμα σε ευρωπαϊκό παιχνίδι στην OPAP Arena. Με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ «έπεσε από την Ακρόπολη και βρήκε πορτοφόλι» με δύο γκολ στο τέλος για την ισοπαλία, με την Άντβερπ έχασε και αποκλείστηκε, με τον Άγιαξ ισοφάρισε προς το τέλος, ενώ χθες από τη Μαρσέιγ ηττήθηκε ξανά. Αυτό το 0/4 είναι δυσκολοχώνευτο για μια ομάδα με τέτοια δύναμη έδρας, με την ΑΕΚ να μου θυμίζει τον ΠΑΟΚ της περασμένης δεκαετίας, που μπορεί να έπαιρνε αποτέλεσμα στα γήπεδα της Μπενφίκα, του Άγιαξ, της Σάλκε, της Ντόρτμουντ και πάει λέγοντας, όμως τα έκανε μούσκεμα στην Τούμπα. Κι αν η ισοπαλία με τον Άγιαξ ήρθε μετά το διπλό επί της Μπράιτον και δε χάλασε κανέναν, η χθεσινή ήττα από τους Μασσαλούς πόνεσε πολύ περισσότερο. Και πολύ φοβάμαι πως το ευρωπαϊκό μέλλον του «δικεφάλου» θα κριθεί την τελευταία αγωνιστική στο Άμστερνταμ, όπως γράφαμε και πριν δύο εβδομάδες για τα εκτός έδρας κλειδιά της πρόκρισης.

Το πιο μικρό «έπρεπε» της βραδιάς ανήκει στον Ολυμπιακό. Όχι μόνο γιατί δεν ήταν φαβορί απέναντι στη Γουέστ Χαμ, αλλά κυρίως γιατί κοίταξε στα μάτια μια ομάδα που πριν λίγους μήνες κατέκτησε το Europa Conference League και ανήκει στα υψηλά στρώματα της Premier League. Περισσότερο με «αχ» μοιάζει για τους Πειραιώτες η χθεσινή παρουσία τους στο Λονδίνο, αφού παραλίγο να πάρουν αποτέλεσμα και να αλλάξουν τα δεδομένα, λίγες ημέρες μετά τη συντριβή από τον ΠΑΟΚ στο πρωτάθλημα. Κάποιοι, μάλιστα, πιθανολογούσαν πως αν ο Ολυμπιακός γνώριζε μία ακόμη βαριά ήττα μέσα σε λίγα 24ωρα, τότε ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ θα γύριζε στην Ελλάδα μόνο για να μαζέψει τα πράγματά του. Κάτι τέτοιο δεν έγινε, με τους «ερυθρόλευκους» αυτή τη στιγμή να πληρώνουν την ισοπαλία – που ήταν σαν ήττα έτσι που ήρθε – στην έδρα της Μπάτσκα Τόπολα. Εκείνο ήταν το μεγάλο «πρέπει» για την ελληνική ομάδα σε αυτόν τον όμιλο και όχι το χθεσινό.

Και αφού μιλάμε για «πρέπει», να πούμε ότι μόνο «πρέπει» δεν ήταν για τις ομάδες μας η υπόθεση-πρόκριση στην επόμενη φάση του Europa League. Φυσικά, καμία δεν έχει αποκλειστεί, όμως ρεαλιστικός στόχος και για τις τρεις είναι η συνέχεια στα νοκ-άουτ του Europa Conference League. Πάνω από τη Μακάμπι Χάιφα ο Παναθηναϊκός, πάνω από την Μπάτσκα Τόπολα ο Ολυμπιακός και πάνω από (αυτόν) τον Άγιαξ η ΑΕΚ. Και με τον ΠΑΟΚ να είναι ήδη εκεί. Απλά σκεφτείτε το, τέσσερις ελληνικές ομάδες στις 24 καλύτερες της διοργάνωσης. Με αντιπάλους που δεν τρομάζουν και τον τελικό στη Νέα Φιλαδέλφεια. Λέω εγώ τώρα...

Υ.Γ. Η αλήθεια είναι πως ξέρω ότι το επάγγελμα ενός ρεπόρτερ ομάδας είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Από τη μία πρέπει να κάνει σωστά τη δουλειά του και από την άλλη να κρατήσει ισορροπίες με την ομάδα. Άλλο αυτό όμως και άλλο να ορίζει ο κύριος Λουτσέσκου ή ο οποιοσδήποτε άλλος το ύφος των ερωτήσεων που θα του κάνει κάποιος δημοσιογράφος. «Mr. General εδώ κάνετε φάουλ. Καλό βράδυ».