Καλά πάμε εμείς, αλλά μπάλα παίζουν και οι άλλοι…
Μεγάλη είναι η συζήτηση από την αρχή της χρονιάς τόσο για τη θετική εφετινή παρουσία των ομάδων μας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις όσο και για την περίφημη 15η θέση στη βαθμολογία της UEFA με τις προσθοαφαιρέσεις βαθμών μετά από κάθε αγωνιστική των ομίλων. Πόσο πλησιάσαμε, πόσο απομακρυνθήκαμε, ένα συνεχόμενο συν και πλην συντελεστών που πραγματικά δεν γνωρίζω πόσους απασχολεί από την πλατιά μάζα του νορμάλ φίλαθλου κοινού… Εμείς τη δουλειά μας κάνουμε!
Και πραγματικά δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία οι κάθε λογής προβλέψεις για μια μάχη στη βαθμολογία της UEFA που μακάρι για τη χώρα μας να συνεχίσει να κρίνεται μέχρι τον προσεχή Μάρτιο και -γιατί όχι;- ακόμα πιο πίσω στην εξέλιξη της σεζόν, όσο το να δούμε με ποιες ομάδες επί της ουσίας δίνουμε αυτή τη μάχη. Ποιοι είναι οι ανταγωνιστές των ομάδων μας και σε ποιο ποδοσφαιρικό επίπεδο εξελίσσεται η ελληνική μάχη για το ευρωπαϊκό top-15. Aυτό θα μας βοηθήσει ενδεχομένως να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας στη σύγχρονη πραγματικότητα για το ελληνικό ποδόσφαιρο…
Όταν για παράδειγμα γράφουμε όλοι εμείς οι… αριθμολολάγνοι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να προλάβει την Τσεχία στη βαθμολογία της UEFA (με τους Τσέχους να έχουν ξεκινήσει από χαμηλά, αλλά να έχουν ήδη σκαρφαλώσει στο Νο13 της βαθμολογίας) σημαίνει πολύ απλά ότι οι παραδοσιακές δυνάμεις του τσέχικου ποδοσφαίρου Σλάβια και Σπάρτα Πράγας με την ανερχόμενη δύναμη των τελευταίων ετών, Βικτόρια Πλζεν έχουν φέρει καλύτερα αποτελέσματα από το δικό μας big-4. Δεν μιλάμε για μεγαθήρια αλλά για ομάδες που αν μας απέκλειαν σε όποιο γύρο των ευρωπαϊκών διοργανώσεων ο ελληνικός Τύπος θα έκανε λόγο για μεγάλη αποτυχία…
Αρκεί όμως η παρατήρηση ότι η Σλάβια Πράγας προηγείται σε όμιλο του Europa League μαζί με την ιταλική Ρόμα, η Σπάρτα Πράγας φιλοδοξεί να συνεχίσει και μετά τον Δεκέμβριο, ενώ η Βικτόρια Πλζεν κάνει περίπατο με τέσσερα στα τέσσερα στον δικό της όμιλο του Conference.
Σημαντική απόσταση μας χωρίζει από το Ισραήλ, που είναι ακριβώς από πάνω μας στη βαθμολογία της UEFA. Eδώ η μάχη του big-4 είναι απέναντι στη Μακάμπι Χάιφα που έχει ταλαιπωρήσει αρκετά Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό πέρυσι και φέτος και τη Μακάμπι Τελ Αβίβ που παρά την εμπόλεμη κατάσταση και των προβλημάτων της χώρας προέλευσης φιγουράρει στη δεύτερη θέση του δικού της ομίλου στο Conference.
Αν θέλουμε να μιλήσουμε για τη Δανία θα συναντήσουμε μια Κοπεγχάγη με αξιοπρεπέστατη παρουσία στον δύσκολο όμιλό της στο Champions League και το πρόσφατο 4-3 επί της Γιουνάιτεντ που στη χώρα μας θα το πανηγυρίζαμε μίνιμουμ για ένα… δεκαήμερο και μία… κάποια Νόρτζελαντ, δεύτερη στον όμιλό της στο Conference, που στις εγχώριες αναλύσεις μας μπορεί και να μην την βλέπαμε καν ως ισότιμο αντίπαλο των ομάδων μας.
Θα μπορούσαμε αντίστοιχα να πάμε στη 15η Νορβηγία που εκπροσωπείται κάτι παραπάνω από αξιοπρεπώς από τη Μόλντε και την Μπόντο Γκλιμτ με σοβαρές πιθανότητες πρόκρισης από τους ομίλους τους σε Europa και Conference αντίστοιχα.
Αυτές πάνω κάτω είναι οι αντίπαλες ομάδες με τις οποίες δίνουμε τη μάχη. Και αν βγάλουμε εκτός άντε τη Σαχτάρ από την Ουκρανία και τον Ερυθρό Αστέρα από τη Σερβία μπορεί να μιλάμε για ομάδες που κάποτε μπορεί να μην τις υπολογίζαμε καν ή να θεωρούσαμε ως αφετηρία τις δύο νίκες σε όποιο όμιλο ευρωπαϊκού κυπέλλου. Δεδομένα οι μεγάλες ομάδες μας τις είχαν από κάτω και στον δικό τους συντελεστή στη βαθμολογία της UEFA. Σήμερα όμως μία Μπόντο Γκλιμτ, μια Μόλντε, μία Κοπεγχάγη και μία Βικτόρια Πλζεν ξεπερνούν κατά πολύ σε συντελεστή την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό, που διεκδίκησαν πέρσι μέχρι τέλους το ελληνικό πρωτάθλημα… Και αυτό είναι κάτι που δεν θα πρέπει να αγνοούμε, πριν αναζητήσουμε τις κάθε λογής υπερβάσεις στην πρώτη καλή μας χρονιά στην Ευρώπη μετά από πολλά χρόνια.
Για να μην αδικούμε, μάλιστα, τις ομάδες μας και την πολύ καλή μέχρι σήμερα παρουσία τους στην εφετινή ευρωπαϊκή σεζόν θα πρέπει από την άλλη πλευρά να ξεκαθαρίσουμε ότι -με εξαίρεση το προαναφερθέν τρίο της Τσεχίας- η εφετινή τους επίδοσή από πλευράς συγκέντρωσης ευρω-βαθμών είναι καλύτερη από όλες τις χώρες που βρίσκονται από τη 10η θέση της βαθμολογίας της UEFA και κάτω! Και από την πρώτη δεκάδα προηγούνται μέχρι και σήμερα δύο πολύ πιο ισχυρών ποδοσφαιρικών χωρών, όπως είναι η Πορτογαλία αλλά και η Ολλανδία!
Γιατί βρισκόμαστε τότε ακόμα στα χαμηλά της 19ης θέσης της UEFA; Πολύ απλά γιατί μία, άντε δύο, καλές σεζόν μέσα στην 5ετία δεν αρκούν. Γιατί από την αρχή της σεζόν είμαστε αναγκασμένοι να κυνηγάμε πολύ μεγάλες διαφορές, που κληρονομήσαμε από τις προηγούμενες κακές σεζόν. Και τώρα ακόμα αν επαναπαυτούμε στις δάφνες της μέχρι σήμερα σεζόν θα έχουμε κάνει μια τρύπα στο νερό. Απαιτείται συνέχεια, συνέπεια και σταθερότητα με άξονα την εφετινή μας παρουσία. Αν υπάρξει κάτι τέτοιο δεν είναι μακριά η μέρα που θα δούμε και πάλι τη χώρα μας στο ευρωπαϊκό top-10.
Και αυτό δεν είναι όνειρο, θα έπρεπε να είναι η πραγματική αποτύπωση των δεδομένων του ποδοσφαίρου μας, του πρωταθλήματός μας, των μπάτζετ των ομάδων μας, της ισχύος των ιδιοκτητών, του κόσμου που τις ακολουθεί. Δεν μιλάμε για αντιπαράθεση με… κολοσσούς, αλλά με τις ομάδες που κερδίζουν ευρωπαϊκό εισιτήριο από τα πρωταθλήματα της Σερβίας, του Ισραήλ, της Νορβηγίας, της Δανίας, της Τσεχίας, της Ελβετίας κ.α.
Σε πρώτη φάση θα πρέπει να δούμε και τις τέσσερις ομάδες μας στη Νιόν της Ελβετίας τη Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου. Αν το ελληνικό ενδιαφέρον θα επικεντρωθεί στις δύο ή στις τρεις ώρα Ελλάδας μικρή σημασία θα έχει. Μόνο λίγο περισσότερο τρέξιμο των εκπροσώπων τους αμέσως μετά για την επιστροφή στην Αθήνα…
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
