Ευχαριστώ πολύ Κύριε Ιβάν

Από τον πρώτο του καιρό στον Παναθηναϊκό, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς φρόντιζε με κάθε αφορμή ή ευκαιρία να μας υπενθυμίζει πόσο ευχάριστη και - κυρίως αυτό - ωφέλιμη είναι η παρουσία του για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν περίμενα την τελευταία του τοποθέτηση για να φτάσω στο συμπέρασμα ότι αποτελεί μια πολύ καλή επιρροή για την νοοτροπία μας, όλων εμάς που με όποια ιδιότητα εμπλεκόμαστε με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Όμως όλα όσα άκουσα από το στόμα του την Τετάρτη, και ειδικά αυτό το απόσπασμα μου δημιουργεί ανακούφιση, για να μη πω αγαλλίαση.

“Είναι δύσκολο να δώσω λύση αλλά από την πλευρά μου, από τις δηλώσεις μου θα προσπαθώ να μην παρασέρνω παιδιά να κάνουν πράγματα που δεν στέκουν. Έχουμε ένα νέο παιδί στο νοσοκομείο που πήγε απλά να κάνει την δουλειά του. Εμείς που συμμετέχουμε άμεσα σε αυτό πρέπει να δίνουμε το παράδειγμα, να είμαστε πιο ήρεμοι και πιο ταπεινοί. Να μην δίνουμε έναυσμα σε νέα παιδιά να λειτουργούν άσχημα”.

Τι είπε ο Γιοβάνοβιτς; Αυτό που λέμε οι περισσότεροι και θα έπρεπε να λέμε όλοι. Σε μια πολύ δύσκολη στιγμή βρήκε την νηφαλιότητα για να αποφύγει τις κορώνες και να εκφραστεί ανθρώπινα για κάτι που καταλαβαίνεις, κι ας μην τον ξέρεις, ότι τον πονάει.

Μακάρι αυτό που είπε ο Σέρβος προπονητής να ήταν το αυτονόητο. Δεν είναι όμως. Πολλοί από εμάς, που μιλάμε στο ποδόσφαιρο όχι απλώς δεν ακολουθούμε τον δρόμο του αλλά περνάμε κυριολεκτικά απέναντι. Δεν συντηρούμε απλώς την τοξικότητα. Καμιά φορά μπουστάρουμε αδιανόητα τον φανατισμό και βάζουμε πολύ δηλητήριο. Διότι αυτό πουλάει, ή νομίζουμε ότι πουλάει, και πολλοί από εμάς κάνουμε την επιλογή να μιλάμε με τον τρόπο που πουλάει. Το πώς κοιμόμαστε μετά το βράδυ είναι μια άλλη συζήτηση.

Θα ήταν ευχή για το ελληνικό ποδόσφαιρο να αποτελεί ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ένα τυπικό παράδειγμα συμπεριφοράς. Χαίρομαι πολύ που τον έχουμε εδώ, και στεναχωριέμαι αφάνταστα που δεν ακολουθούν όλοι οι διαφορετικοί παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου τον δρόμο του. Είμαι τόσο σίγουρος ότι θα άλλαζε πολύ το ελληνικό ποδόσφαιρο αν άλλαζε τόνο στην επικοινωνία του ο κόσμος που διοικεί και λειτουργεί σε αυτόν τον χώρο. Ακόμη και αν συνέχιζαν να κάνουν τα ίδια στο παρασκήνιο, αν στο προσκήνιο χαμήλωναν τους τόνους το ποδόσφαιρο θα άλλαζε μονομιάς προς το καλύτερο. Διότι θα εξέπεμπε πολύ λιγότερα μηνύματα που συντηρούν ή μεγαλώνουν τον τοξικό και τυφλό φανατισμό.

Δεν ξέρω αν μπορεί να επιβάλει κάποιος στον κόσμο των ομαδικών αθλημάτων και ειδικά στον κόσμο του ποδοσφαίρου την αλλαγή στη γλώσσα, το ύφος και τελικά στον πολιτισμό της επικοινωνίας. Ξέρω ποιος θα έπρεπε να το επιβάλει, δηλαδή το ίδιο το Κράτος, αλλά έχω εδώ και χρόνια χάσει κάθε ελπίδα. Θα έπρεπε να μας ελέγχουν όλους, μηδενός εξαιρουμένου. Θα έπρεπε να μας επιβάλλονται κυρώσεις, σε όλους. Θα έπρεπε να μας κοστίζει το ότι μιλάμε ή γράφουμε σαν κάφροι.

Στα λόγια του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, μου είναι δύσκολο να δώσω λύση, αλλά από την πλευρά μου προσπαθώ να αναδεικνύω προσωπικότητες σαν αυτή του προπονητή του Παναθηναϊκού, ο οποίος με την συντριπτική πλειοψηφία των λόγων του όχι απλώς δεν παρασέρνει κανέναν στη βία αλλά επιτυγχάνει και το να αποτρέπει ανθρώπους από πράξεις βίας. Ευχαριστούμε πολύ Κύριε Ιβάν!