Τα πρώτα 30’ λεπτά δείχνουν στον Παναθηναϊκό πώς θα έχει τύχη στο Άμστερνταμ

Το απόγευμα της Πέμπτης στο ΟΑΚΑ είχα την χαρά και την τύχη να παρακολουθήσω τον αγώνα του Παναθηναϊκού με τον Άγιαξ μαζί με τον Δημήτρη Γκούμα, έναν εξαιρετικό επιστήμονα της ανάλυσης της απόδοσης στο ποδόσφαιρο. Ο Γκούμας είχε μόλις ολοκληρώσει, στο τέλος Μαΐου, τη συνεργασία του με τον Άγιαξ, εκεί όπου βρέθηκε ως αναλυτής στο προπονητικό επιτελείο του Τζον φαν’τ Σιπ.

Πριν από το ματς συζητούσαμε με τον Γκούμα, πρώην αναλυτή της Εθνικής Ομάδας και του Παναθηναϊκού, σχετικά με το πιο έντονο στοιχείο της εμπειρίας των περίπου 7 μηνών στον Άγιαξ. “Το μέγεθος του συλλόγου. Όπου κι αν πηγαίναμε, όσο λαμπεροί και αν ήταν οι αντίπαλοι στην Ολλανδία ή στην Ευρώπη, έβλεπα παντού φιλάθλους, στελέχη ομάδων, ποδοσφαιριστές να θέλουν να κρατήσουν ένα ενθύμιο από τη συνάντηση με τον Άγιαξ, να βγουν μια φωτογραφία με τον Άγιαξ, να ζητήσουν μια φανέλα, να θυμούνται ότι τον συνάντησαν”, μου έλεγε.

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΠΡΑΚΟΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ Ο ΠΑΟΚ, Η ΑΕΚ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΚΡΙΘΟΥΝ

Ε ακριβώς αυτή είναι η κεντρική ιδέα της αναμέτρησης του Παναθηναϊκού με τον Άγιαξ, ή πιο σωστά είναι μια από τις βασικότερες εξηγήσεις για το γεγονός ότι η ομάδα του Ντιέγκο Αλόνσο δεν κατάφερε να αποκομίσει κάποιο όφελος από την πρώτη συνάντηση με τους Ολλανδούς. Στα πρώτα 30’ λεπτά του παιχνιδιού ο Παναθηναϊκός συμπεριφέρθηκε σαν να τον έχει πλακώσει το βάρος της ετικέτας του αντιπάλου του.

Η επιθετική δραστηριότητα του Παναθηναϊκού στα πρώτα 30’ λεπτά, όπως αποτυπώνεται στο Wyscout: 0 τελικές προσπάθειες, 0 xGoals, 0 σουτ σε 3 οργανωμένες επιθέσεις, 0 αντεπιθέσεις, 4 κερδισμένες επιθετικές μονομαχίες από τις 12, 3 επιτυχημένες πάσες στο επιθετικό τρίτο σε 8 προσπάθειες για πάσα, 39% κατοχή της μπάλας, χαμηλότερο ρεκόρ έτους στην πίεση ψηλά, χαμηλότερο ρεκόρ έτους στο τέμπο (ο αριθμός των πασών ανά λεπτό καθαρής κατοχής της μπάλας), περίπου μισές πάσες ανά κατοχή συγκριτικά με αυτές του αντιπάλου.

“Στα πρώτα 30’ λεπτά δεν παίξαμε όπως είχαμε προετοιμαστεί να παίξουμε”, είπε μετά το ματς ο Ντιέγκο Αλόνσο. Και επειδή τακτικά ο Παναθηναϊκός δεν “έλειπε” κατά την αμυντική λειτουργία του, το κύριο μέρος της εξήγησης ήταν σχετικό με την πνευματική και ψυχολογική κατάστασή του. Συμπεριφέρθηκε σαν να τον έχει πλακώσει το δέος του για την ιστορία του αντιπάλου του. Οποία και αν είναι η εξήγηση, το αποτέλεσμα ήταν ότι ο Παναθηναϊκός δεν “μπήκε” στο ματς μέχρι το 30’. Ήταν παθητικός.

Αν κανείς κοιτάξει τις αδυναμίες του Παναθηναϊκού, θα σταθεί και σε αυτό που του έλειψε κατά την διάρκεια του δεύτερου ημιχρόνου - δηλαδή στο ότι δεν είχε ένα εναλλακτικό τρόπο επιθετικής ανάπτυξης για να φύγει αποτελεσματικά από την πίεση που συνέχισε να του ασκεί ψηλά στο τερέν ο Άγιαξ χάρη στις αλλαγές του Φραντσέσκο Φαριόλι για να τον εμποδίσει να τοποθετηθεί καλά στο δεύτερο στάδιο της ανάπτυξης των επιθέσεων. Είναι γεγονός ότι το άμεσο παιχνίδι με τις μεγάλες μεταβιβάσεις από την άμυνα προς την επίθεση δεν λειτούργησε αποτελεσματικά για τον Παναθηναϊκό. Το ματς όμως δεν το έχασε εκεί. Το έχασε στα πρώτα 30’ λεπτά - εκεί όπου θα μπορούσε να είχε βρεθεί με 2 γκολ πίσω.

Προφανώς ο Παναθηναϊκός θα πάει ως αουτσάιντερ στο Άμστερνταμ για την ρεβάνς. Αν όμως πετύχει το αντίθετο - δηλαδή όχι απλώς να αποβάλει το δέος αλλά να ξεκινήσει το παιχνίδι με αποφασιστικότητα, πάθος και επιθετικότητα στα όρια του θράσους, τότε θα κυνηγήσει τις πιθανότητές του, θα προκαλέσει την τύχη του. Και απέναντι σε μια ομάδα τόσο εύθραυστη ψυχολογικά που έφτασε να αλλοιώσει - στο β’ ημίχρονο - το βασικό στοιχείο του dna της και να παίζει για να αμυνθεί και όχι για να επιτεθεί, ο Παναθηναϊκός θα έχει τύχη.