Ο Παναθηναϊκός του Άμστερνταμ θα δικαιωθεί από το ίδιο το ποδόσφαιρο...

Κάπου εκεί ψηλά, ο ένας και μοναδικός Γιόχαν Κρόιφ, του οποίου η μορφή δεσπόζει σε κάθε γωνιά στην Arena του Άγιαξ, θα είχε ανάψει το τσιγαράκι του και θα απολάμβανε την άγρια ομορφιά, την μοναδική εναλλαγή συναισθημάτων που προσφέρει το άθλημα που εκείνος όσο κανείς άλλος επηρέασε με τις ιδέες του. Εντός και πολύ περισσότερο εκτός αγωνιστικού χώρου. Κάποτε, ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, περιγράφοντας το ποδόσφαιρο, είχε πει το αξεπέραστο «Football, bloody hell», σε απλή μετάφραση, «ποδόσφαιρο, αναθεματισμένη κόλαση», θέλοντας να περιγράψει το συναισθηματικό πλαίσιο που μπορεί να προσφέρει ένα παιχνίδι. Aυτό το δρομολόγιο «παράδεισος-κόλαση» και τούμπαλιν.

Μία «κόλαση» που βίωσε στην Ολλανδία ο Παναθηναϊκός. Ένας Παναθηναϊκός που παρατάχθηκε με θάρρος που μετέδωσε ο Ντιέγκο Αλόνσο σε ολόκληρο τον οργανισμό, ξεκάθαρο πλάνο, πνευματική ετοιμότητα, είχε τον τερματοφύλακά του, τον Ντραγκόφσκι, σε εξαιρετική βραδιά, ήταν ανώτερος στα εξήντα από τα ενενήντα λεπτά, σκόραρε στο 89', νικώντας στη κανονική διάρκεια, ήταν εκείνος που στην παράταση έψαξε και άξιζε το γκολ της πρόκρισης και τελικά, μετά από 34 εκτελέσεις πέναλτι, γνώρισε την άσχημη όψη του φεγγαριού, βίωσε το πόσο σκληρό είναι να μένεις εκτός σε αυτή την διαδικασία. Κατάσταση που γίνεται ακόμη πιο δύσκολη, αν αναλογιστεί κανείς πως στα 210 λεπτά, σε ΟΑΚΑ και Άμστερνταμ, το Τριφύλλι ήταν η καλύτερη ομάδα, ήταν καλύτερη ομάδα από τον Άγιαξ.

Πέρσι το Τριφύλλι χαμογέλασε τρεις φορές στα πέναλτι. Στο Βελοντρόμ, στο Καραϊσκάκη, στη Λεωφόρο με τον ΠΑΟΚ. 3/3. Δεν συμβαίνει και συχνά. Αν υπάρχει δικαιοσύνη στο ποδόσφαιρο, στις δύο πρώτες περιπτώσεις του άξιζε να περάσει, στη τρίτη ο «δικέφαλος του βορρά» ήταν ο... αδικημένος της υπόθεσης, γράφτηκε σενάριο ταινίας για να προκριθεί ο Παναθηναϊκός στον τελικό του Κυπέλλου, το οποίο και κατέκτησε.

Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Αυτή είναι η φύση του. Όταν φτάνεις στα πέναλτι, είναι και θέμα ημέρας. Όπως και «διαβάσματος». Είναι ζήτημα στιγμών. Όχι τύχης. Τύχη υπάρχει στο καζίνο. Όχι στο ποδόσφαιρο. Οι Ολλανδοί ήταν πιο εύστοχοι, ο Πασβίρ στα 40 του, έκανε το ματς της ζωής του, έπιασε πέντε πέναλτι κι έστειλε τον Άγιαξ στα πλέι οφ του Europa League και τους Αθηναίους να ψάχνουν δεύτερη σερί υπέρβαση, έχοντας να περάσουν το εμπόδιο της Λανς, για να παίξουν στο league stage του Conference League.

Ο Παναθηναϊκός μπορεί σε αυτό το ζευγάρι να μην ήταν εκείνος που χαμογέλασε με το εισιτήριο στα χέρια, αλλά επιβεβαίωσε στον εαυτό του και στο φίλαθλο κοινό του, πως η δουλειά του νέου προπονητή αξίζει στήριξης και υπομονής, ούσα αξιόλογη. Η εικόνα του Τριφυλλιού έδειξε πως κάτι καλό «χτίζεται», σε μία ομάδα που δεν είχε έτοιμο τον Ιωαννίδη, είχε τον Τετέ λίγο χρόνο μαζί της, τον Μαξ στην πόρτα της ενδεκάδας και ακόμη έναν εξτρέμ από το πάνω ράφι στο στόχαστρο για να προστεθεί μέχρι το τέλος του μήνα.

Το Τριφύλλι θα πρέπει να «χτίσει», σε όλα τα επίπεδα, πάνω στην ανωτερότητα που είχε στα δύο αυτά παιχνίδια για να μπορέσει να δει το μέλλον, άμεσο και μακρινό, έχοντας περισσότερες πιθανότητες να πετύχει στο τέλος της σεζόν.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Gazzetta.gr (@gazzetta.gr)

Σε πρώτη φάση, όμως, θα πρέπει από το απόγευμα της Παρασκευής, όταν επιστρέψει στην Αθήνα, να διαγράψει από το μυαλό το συναισθηματικό άδειασμα που προκύπτει από έναν τέτοιο αποκλεισμό, να κοιτάξει μπροστά, να ξεκινήσει με το δεξί στο πρωτάθλημα(πολύ επικίνδυνο το ματς της Κυριακής με τον Αστέρα στο άδειο λόγω τιμωρίας ΟΑΚΑ) και έπειτα να κοιτάξει την πρώτη αναμέτρηση με την Λανς στη Γαλλία.

Δεν είναι εύκολο αλλά είναι υποχρεωμένος ο Παναθηναϊκός να κρατήσει στον σκληρό του δίσκο, μόνο αυτή την ποδοσφαιρική περηφάνεια που ανέφερε ο Ντιέγκο Αλάνσο για την εικόνα του συνόλου στο ζευγάρι των αγώνων με τον «Αίαντα». Σε αντίθετη περίπτωση, αν το μυαλό μείνει κολλημένο στο χορτάρι της Johan Cruyff Arena, το Τριφύλλι θα μπει σε μπελάδες.

Το ποδόσφαιρο μπορεί κάποιες φορές να φαίνεται πάρα πολύ άδικο, ειδικά όταν μένεις εκτός από την συνέχεια μίας διοργάνωσης, όπως έμεινε ο Παναθηναϊκός. Στο τέλος της ημέρας, όμως, αν δουλεύεις σωστά, αν είσαι σταθερός στο πλάνο και τις ιδέες σου, αν είσαι πραγματικά μία καλή ομάδα, αυτά που σου «χρωστά» θα στα δώσει πίσω δύο και τρεις φορές. Νόμος.

Κάποιες σκόρπιες σκέψεις για το παιχνίδι:

*Ο Παναθηναϊκός σκόραρε στο 89' με τον Τετέ και στην παράταση έγινε ξεκάθαρο από τις κινήσεις των παικτών του Άγιαξ, τα λάθη, τις χαμένες προσωπικές μονομαχίες, το πόσο σημαντικό θα ήταν αυτό το γκολ, να έρθει πιο νωρίς. Ο Άγιαξ ναι μεν διαθέτει ατομική ποδοσφαιρική ποιότητα αλλά δεν διαθέτει πνευματική σταθερότητα, όταν τα ματς του «στραβώνουν» δεν έχει αρκετές προσωπικότητες να τον «τραβήξουν» προς τα πάνω για να επανέλθει στην εικόνα που είχε για παράδειγμα από το 20' μέχρι και το 45', όπου δημιούργησε... κατηφόρα για το Τριφύλλι.

*Οι αλλαγές του Αλόνσο άλλαξαν προς το καλύτερο τον Παναθηναϊκό, ειδικά στη μεσαία του γραμμή, με την είσοδο των Μαξίμοβιτς, Ζέκα και Βιλένα. Ο Σέρβος ήταν εξαιρετικός, ο Έλληνας διεθνής θύμισε τον 25χρονο εαυτό του ενώ και ο Ολλανδός είχε συμμετοχή στη φάση του γκολ και γενικά βοήθησε. Τώρα το να προσπαθεί ο κάθε άμπαλος και άσχετος να του χρεώσει τον αποκλεισμό σε μια διαδικασία που ολοκληρώθηκε στο 13-12 και ο καλύτερος εκτελεστής του γηπέδου, ο Μπρόμπι είχε 0/2, ξεπερνά κάθε λογική. Είναι άλλο πράγμα το «ο Βιλένα είναι μια μη επιτυχημένη μεταγραφή» και άλλο η εμπάθεια, η στοχοποίηση και ο κανιβαλισμός.

*Ο Τετέ είναι μια κατηγορία μόνος του, καθώς σκόραρε το γκολ που κράτησε ζωντανό τον Παναθηναϊκό και κατάφερε να κατεβάσει πολλές μπάλες με πλάτη σε αυτό το άμεσο παιχνίδι για την αποφυγή της πίεσης ψηλά του Άγιαξ. Ο Βραζιλιάνος το είχε αυτό το γκολ, για να πάρει τα πάνω του, είναι δεδομένο πως θα ξεκινήσει την Κυριακή και όσο πιο γρήγορα προσαρμοστεί και πάρει την φανέλα του βασικού, τόσο το καλύτερο για το Τριφύλλι.

*Ο Άγγλος διαιτητής, Κάβαναγκ, σφύριξε 80-20 υπέρ του Άγιαξ, υπάρχει περίπτωση πέναλτι στον Ιωαννίδη στο 7', χάρισε κάρτες, προστάτεψε τους γηπεδούχους όσο δεν πήγαινε άλλο. Υπήρχαν στιγμές που σταματούσε υποσχόμενες επιθέσεις του Παναθηναϊκού με ανύπαρκτα επιθετικά φάουλ και γενικά οι αποφάσεις του ήταν προκλητικά υπέρ των γηπεδούχων.