Ολυμπιακός: Τα πέντε κέρδη, σε ατομικό επίπεδο, στη Λυών

Την Πέμπτη ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις του με ένα εκτός έδρας παιχνίδι του για μόλις δεύτερη φορά την τελευταία οκταετία, αφού παραδοσιακά δίνει εντός έδρας τον πρώτο αγώνα του στη φάση των ομίλων-η ειρωνεία είναι ότι και την άλλη φορά είχε αρχίσει επί γαλλικού εδάφους, και τότε με ήττα (1-2) από τη Ναντ, το Σεπτέμβριο του 2022, όπως και τώρα που έχασε από τη Λυών (0-2).

Αν θέλουμε να βρούμε τα θετικά σημεία της ήττας στη Λυών, νομίζω ότι μπορούμε να σταθούμε αφενός μεν σε μία καλύτερη προσήλωση στην τακτική και στην αγωνιστική πειθαρχία σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια, που ήταν για το ελληνικό πρωτάθλημα, αφετέρου δε στην ατομική εικόνα κάποιων παικτών, πάνω στους οποίους στηρίχθηκε εν τέλει η ομάδα στο συγκεκριμένο παιχνίδι στην προσπάθεια της να πάρει ένα αποτέλεσμα.

Σίγουρα ένας ήταν ο Ρέτσος, που άρχισε με το ντεζαβαντάζ ότι είχε να παίξει από τις 8 Αυγούστου, δηλαδή πριν περίπου 50 ημέρες, από το φιλικό Ολυμπιακός-Νότιγχαμ, καθώς λίγες ημέρες μετά τραυματίστηκε. Όχι, δεν ήταν η καλύτερη εκδοχή του Ρέτσου αυτό που είδαμε, ωστόσο για επιστροφή μετά από τόσο καιρό, ίσως ήταν και καλύτερος του αναμενομένου. Είχε αρκετές (κάποιες εντυπωσιακές) επεμβάσεις, αλλά και καλές κινήσεις με την μπάλα, βγήκε πρώτος σε φάσεις και από δική του κεφαλιά σε κόρνερ προέκυψε το ψαλιδάκι του Κωστούλα.

Εξίσου σίγουρα ήταν ένας δεύτερος ο Τζολάκης, ο οποίος σε μία δύσκολη βραδιά για κάθε γκολκίπερ (με 7 τελικές εντός εστίας) έπιασε απόδοση πολύ υψηλού επιπέδου, όχι μόνο γιατί είχε μία σειρά εξαιρετικών αποκρούσεων, αλλά πάνω απ΄ όλα γιατί ενέπνεε εμπιστοσύνη καθαρίζοντας ψηλές μπάλες και βγαίνοντας έγκαιρα μακριά από την εστία του. Έχει δε μάθει να δουλεύει καλά με τα πόδια κι έτσι δύο πολύ δύσκολα σουτ (το ένα σε τετ α τετ) τα έβγαλε με το αριστερό του πόδι! Στη φάση του δεύτερου γκολ η μπάλα πήρε φάλτσα από την κόντρα του Κάρμο και του έκανε πιο δύσκολη τη δουλειά, αλλά στο πρώτο γκολ, έστω κι αν ήταν υπέροχο το σουτ του Τσερκί, έπρεπε να είχε βάλει καλύτερα το σώμα του-κι ας το έτρωγε το γκολ. Να θυμίσω ότι είχε φάει γκολ, με πολύ μεγαλύτερη ευθύνη, σε κλειστή γωνία στο διπλό επί της Άστον Βίλα, άρα είναι κάτι που πρέπει να το δει ο νεαρός πολύ καλός γκολκίπερ.

Καλή και η εικόνα του έτερου ακραίου στόπερ, του Πιρόλα, που είχε σωτήριες επεμβάσεις, αλλά και καθάρισε σέντρες και κάθετες πάσες. Ο Ιταλός δεν τα κατάφερε στη φάση του 1-0, ίσως γιατί έχει υπερβολική εμπιστοσύνη στα τάκλιν που κάνει, ενώ πρέπει να επικεντρωθεί το ίδιο και στο μαρκάρισμα του αντίπαλου, να μην τον αφήνει δηλαδή με ευκολία να γυρίζει την μπάλα η, να σουτάρει. Στη φάση του πρώτου γκολ τραυματίστηκε κιόλας και ζήτησε αλλαγή, κάτι που είχε συμβεί και σε προηγούμενο παιχνίδι, δείχνοντας μία ευαισθησία, όχι ευχάριστη.

Ο Κωστούλας όλοι συμφωνούμε ότι έδωσε μία πνοή στην ομάδα επιθετικά, παίρνοντας μπάλες, κερδίζοντας φάουλ, δίνοντας μάχες, παίζοντας με τον Ελ Κααμπί κι έχοντας και το θεαματικό γυριστό σουτ ένα λεπτό πριν το 2-0. Σαν να είπε του Μεντιλίμπαρ «είμαι εδώ κόουτς».

Ο Ντάνι Γκαρθία ήταν νομίζω ο παίκτης πάνω στον οποίο μπορούμε να σταθούμε περισσότερο, καθότι για πρώτη φορά τον είδαμε να παίζει πάνω από ένα ημίχρονο και δη σε συνθήκες πραγματικά δύσκολου αγώνα. Έμπειρος ο Ισπανός, μου θύμισε Ορμπάιθ περισσότερο παρά Ιμπόρα! Με μεγάλη ψυχραιμία στα πρώτα λεπτά της μεγάλης πίεσης που δέχθηκε ο Ολυμπιακός από τη Λυών, μπόρεσε κι έβγαλε πολλές καλές άμυνες, περνώντας και σωστές πάσες για να γίνουν αντεπιθέσεις. Παρότι δεν είναι ψηλός, βοήθησε και στον αέρα, ενώ ήταν μακράν ο καλύτερος χαφ σε καλές μπαλιές. Και οι δύο σπουδαίες ευκαιρίες (των Ελ Κααμπί και Γιάρεμτσουκ) από τις σέντρες των Ρόντινεϊ και Ορτέγκα, ξεκίνησαν από δικές του πάσες, με τη δεύτερη ειδικά να είναι κάθετη, όπως ακριβώς έπρεπε.

Γενικά ο Γκαρθία έχει την έξυπνη πάσα που παίζει σοβαρό ρόλο στην ανάπτυξη κι αυτό είναι σημαντικό. Από την άλλη, είναι μάλλον αργός παίκτης, κάτι που δεν τον διευκολύνει στις επιστροφές και κάνει και κάποια επιπόλαια λάθη. Λογικά, πάντως, όσο παίζει θα βελτιώνεται και φαίνεται ότι μπορεί να γίνει μία λύση, σε αρκετά ματς, για το Νο 6.

Άσχετο: Ο Μανωλάς, πάντως, έχοντας κάνει συμπαίκτης του Ουνάς στη Νάπολι, τα είχε πει στον Ολυμπιακό για τον Αλγερινό. Για το πόσο φοβερός ντριμπλέρ είναι, αλλά και για τα πολλά και μεγάλα κουσούρια του από πλευράς χαρακτήρα. Και δικαιώθηκε με την στάση του παίκτη, που σημειωτέον έγινε ο δεύτερος ο οποίος ήρθε σε αυτή τη μεταγραφική περίοδο για να υπογράψει στον Ολυμπιακό, αλλά έφυγε! Πρώτος ήταν ο Δανός φορ Μπρέϊθγουεϊτ, ελεύθερος κι εκείνος, από την Εσπανιόλ, που κατέληξε τελικά στο Μεξικό, όπως κι ο Ουνάς στο Κατάρ, ψάχνοντας και οι δύο παραπάνω λεφτά σε τόπους «εξωτικούς»…

Η φωτογραφία της ημέρας:

Στο 68^ο λεπτό ο Μεντιλίμπαρ έκανε δύο αλλαγές, βάζοντας τον Γουίλιαν και τον Στάμενιτς. Και αν μη τι άλλο θα περιμέναμε περισσότερα πράγματα από τον Σέρβο. Σε 38 λεπτά παρουσίας καταγράφουμε μία καλή κίνηση και προσπάθεια να βγάλει, χωρίς επιτυχία, μία μπροστινή πάσα. Σε τέτοιο επίπεδο πρέπει ένας κεντρικός χαφ να ζητάει περισσότερο την μπάλα-και κυρίως να ζητάει περισσότερα από τον εαυτό του…

Ο Γουίλιαν τουλάχιστον ζήτησε και πήρε μπάλες, είχε πρωτοβουλίες, έβγαλε κάποιες όχι κακές σέντρες, ήταν όχι σπουδαίος, αλλά κινητικός και δραστήριος. Σαν να προσπαθούσε να μας πει ότι σιγά σιγά έρχεται. Ίσως, πάντως, θα έπρεπε να μπει ο Ολιβέϊρα αντί του Στάμενιτς, προκειμένου να κέρδιζε κάτι παραπάνω δημιουργικά η ομάδα.

Και για το τέλος ένα ιμότζι

Τι να μας πούνε μωρέ οι ποδοσφαιρικοί νάνοι που κάθεστε και κουβεντιάζετε κιόλας μαζί τους.#OlympiacosFC pic.twitter.com/QG3kK1Gy9z

— Jamario Moon (@JamarioMoon8) September 27, 2024