Ένας ΠΑΟΚ σε κρίση: Όταν (δεν) φταίνε πάντοτε οι άλλοι...
Το εύλογο, για τον μέσο φίλαθλο του ΠΑΟΚ, θα ήταν σήμερα κιόλας άπαντες στην Τούμπα να έχουν παραδοθεί στην υστερία. Να κηρυχθεί «κατάστασις εκτάκτου ανάγκης», να τρέχουν όλοι αλλόφρονες, ν' αποκεφαλιστούν οι σταρ, ν' απολυθεί ο προπονητής, το «ηλεκτροσόκ» που γράφουν οι εφημερίδες σε τέτοιες συγκυρίες, τέλος πάντων, κάτι. Απ' όλο το, σύνηθες, ρεπερτόριο που η ιστορία αποδεικνύει ότι δεν οδηγεί, ποτέ, πουθενά.
Ένα είναι το σίγουρο: Ο ΠΑΟΚ διανύει κρίση. Οι τρεις χαμένες ευκαιρίες στη σειρά, σε Κωνσταντινούπολη, με Άρη και με την FCSB μέσα στην Τούμπα, έχουν φέρει την αυτοπεποίθηση των πρωταθλητών Ελλάδας στα τάρταρα. Από την άλλη κι ο Ραζβάν Λουτσέσκου δείχνει να μην είναι καλά. Και με κάποιες επιλογές του, αλλά και την ώρα του αγώνα. Δεν βγάζει ηρεμία κι αυτό (ξέρει πως) περνάει στο χορτάρι. Το παραδέχθηκε και ο ίδιος λέγοντας ότι «αυτή δεν είναι μία καλή περίοδος για εμάς. Πριν από μία εβδομάδα ήμασταν ήρωες. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να αντιδράσουμε και να δουλέψουμε πολύ για να διορθώσουμε τα πράγματα». Προς το παρόν, λόγια...
Αυτό το πρίσμα είναι που «κάνει πρόβλημα», ειδικά όταν οι «ασπρόμαυροι» ολοκληρώνουν ένα ακόμη παιχνίδι με τα X-Goals στο 2,26, έχουν 27 τελικές, δύο δοκάρια, 13 κόρνερ και… μηδέν εις το πηλίκο!
Η ομάδα που πέρσι έμπαινε με την μπάλα στα δίχτυα και πετύχαινε 127 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, ξαφνικά δεν μπορεί να σκοράρει και οι ποδοσφαιριστές της βλέπουν την εστία με κουμπότρυπα. Αυτή είναι η μία όψη. Το «πρόβλημα», βλέπετε, είναι άλλο, ο ΠΑΟΚ έπαψε ασκεί μεγάλη πίεση στον αντίπαλο, σταμάτησε να είναι τόσο πολύ επιθετικός, το καλό συνδυαστικό ποδόσφαιρο έχει πάει περίπατο, χτες στην Τούμπα ακόμη ένα ημίχρονο να έπαιζε με την FCSB μάλλον δεν θα πετύχαινε γκολ, αφήστε που σε κάθε ματς πληρώνει τα ατομικά λάθη των παικτών του στα μετόπισθεν.
Όπως και να 'ναι, τα πράγματα ήρθαν έτσι, που ο Λουτσέσκου ήδη έχει χρησιμοποιήσει κιόλας, σε συνθήκες αληθινής πίεσης, περίπου ολόκληρο το ρόστερ. Απομένει να δούμε, ενδεχομένως, στη Λιβαδειά τον Λόβρεν και λίγο αργότερα μες στη σεζόν τον Παβλένκα. Γνωρίζει, πάνω-κάτω, τι να περιμένει. Από κάθε παίκτη. Σε κάθε σύστημα. Και, υποτίθεται, τα χέρια του είναι (από τον Σαββίδη) λυμένα να πράττει «όπως νομίζει». Τί μένει, λοιπόν; Να κερδίσει τη μάχη με τον χρόνο που θα του σώσει και πάλι την παρτίδα.
Αυτό που σίγουρα δεν τον κάνει χαρούμενο είναι η συμπεριφορά των επιθετικών του. Δεν είναι μόνο τα γκολ που δεν έρχονται, είναι η εικόνα τους. Ο Τσάλοφ συνεχίζει να περιφέρεται ασκόπως στο γήπεδο, ο Τισουντάλι μένει μακριά από τις φάσεις και τα γκολ, αλλά στον ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου οι επιθετικοί χρειάζονται χρόνο για να αφομοιώσουν το στυλ παιχνιδιού του Ρουμάνου προπονητή. Ο Μπράντον που το κατάλαβε πιο γρήγορα από κάθε επιθετικό την τελευταία τριετία, θα επιστρέψει μετά τη διακοπή λόγω των εθνικών ομάδων. Και σίγουρα θα θέλει κι αυτός τον χρόνο του…
Ωστόσο όλοι αρχισαν να αντιλαμβάνονται και να παραδέχονται πως δεν γίνεται όλοι οι επιθετικοί που έχουν έρθει τα τελευταία χρόνια στον ΠΑΟΚ να χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Κάτι γίνεται λάθος. Κάτι πρέπει να αλλάξει.
Πάντως τα αγωνιστικά, ανέκαθεν το πίστευα, είναι αυτά που φτιάχνουν στις ομάδες πιο εύκολα απ' οτιδήποτε άλλο. Τα δύσκολα, να επιδιορθωθούν, είναι τα εξωαγωνιστικά. Π.χ., οι νοοτροπίες. Όπως οι αποδοκιμασίες από μια μικρή μερίδα χθες το βράδυ στην Τούμπα. Η εύκολη λύση.
Το ματς της Κυριακής στη Λιβαδειά μοιάζει με σωτήρια απόδραση από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Ξελαμπικάρισμα. Αυτή τη στιγμή, ο Λουτσέσκου έχει ένα σύμμαχο κι αυτός είναι η διακοπή που έρχεται μετά το ματς με τον Λεβαδειακό. Το πρωτάθλημα προσφέρει την ευκαιρία στους «ασπρόμαυρους» να ξεμπλοκάρουν.
Γιατί είναι προφανές ότι ο ΠΑΟΚ δεν διαθέτει τόσο κακή ομάδα. Εχει μπλοκαρισμένη ομάδα, που ασφυκτιά μες στο ίδιο το άγχος της, τα νεύρα της. Και πασχίζει απεγνωσμένα να σπάσει τις αλυσίδες της. Να βρει τον ρυθμό της.
Ο «μαύρος» Οκτώβρης του ΠΑΟΚ!
Ξημέρωσε η μέρα όπου έξι «αετόπουλα» ταξίδεψαν στη γειτονιά των αγγέλων, αφήνοντας την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο, πληρώνοντας με την ίδια τη ζωή τους, την αγάπη για τον ΠΑΟΚ.
Είκοσι πέντε χρόνια μετά και μοιάζει με χθες.
Χαράλαμπος Ζαπουνίδης, ετών 20, Δημήτριος Ανδρεαδάκης, ετών 25, Χριστίνα Τζιόβα, ετών 18, Αναστάσιος Θέμελης, ετών 22, Γεώργιος Γκανάτσιος, ετών 17, Κυριάκος Λαζαρίδης, ετών 17.
Δεν είναι απλώς έξι ονόματα, είναι έξι «αετόπουλα» που έχασαν τη ζωή τους για τον ΠΑΟΚ.
Έξι νεαρά παιδιά που σκοτώθηκαν σε εκείνο το μοιραίο τροχαίο, επιστρέφοντας από το ταξίδι στην Αθήνα, όπου είχαν δει την αγαπημένη τους ομάδα απέναντι στον Παναθηναϊκό.
Η χαροκαμένη κοιλάδα των Τεμπών βάφτηκε με το αίμα των έξι νέων παιδιών, που τόσο άδικα έφυγαν από τη ζωή, με το μνημείο στην Εθνική οδό Αθηνών – Θεσσαλονίκης να στέκεται πάντα εκεί, όπου σταμάτησε ο δρόμος για αυτές τις έξι ψυχές και να μας θυμίζει σ’ όλους μας την παρουσία τους.
Ο πόνος, η θλίψη, η οδύνη, η απώλεια είναι όλα εκεί. Ακλόνητα. Μόνο η μνήμη μεταβάλλεται. Δυναμώνει...
Το ρολόι έδειχνε 4:15 το πρωί. Ο ΠΑΟΚ θρηνούσε…
Δύο χιλιόμετρα πριν από τα διόδια των Τεμπών, σχεδόν μιάμιση ώρα πριν τον τελικό προορισμό, το τουριστικό λεωφορείο της εταιρείας «Relax Travel», στο οποίο επενέβαιναν 77 οπαδοί, οι περισσότεροι μέλη του Σ.Φ. ΠΑΟΚ Κορδελιού, έχει ραντεβού με το θάνατο.
Ο οδηγός του πούλμαν επιχειρεί προσπέραση, ωστόσο μπαίνει στο αντίθετο ρεύμα, συγκρούεται με διερχόμενο φορτηγάκι και ρίχνει το όχημα στα δεξιά του δρόμου.
Το λεωφορείο αναποδογυρίζει και σκορπά το θάνατο, καθώς 6 φίλοι της ομάδας και ο οδηγός του αγροτικού φορτηγού χάνουν τη ζωή τους.
Χαράλαμπε, Δημήτρη, Χριστίνα, Αναστάσιε, Γιώργο, Κυριάκο θα είστε το πιο λαμπρό παράδειγμα αφοσίωσης και πίστης στα τέσσερα γράμματα...
Για κάποιους θα είστε για πάντα η έμπνευσή τους, ο φωτεινός φάρος που θα προσδιορίζει την πορεία τους…
Αθάνατοι…
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
