ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός: Οι επιτυχίες ήρθαν, το βάθος των πάγκων αναζητείται ακόμα
Αν επιθυμούσα να είμαι ο γκρινιάρης της παρέας θα έλεγα πως, πέρα από τον κυριαρχικό ΠΑΟΚ που έβγαλε τα απωθημένα του με την Φερεντσβάρος, δεν είδα και κάτι που μου με εντυπωσίασε από τις ομάδες μας στους αγώνες της Πέμπτης. Αλλά όχι δεν θέλω να είμαι ο... γέρο Σκρουτζ ειδικά μέρες που έρχονται. Αφού ανεβαίνουμε στη βαθμολογία της UEFA και έχουμε αυξημένες ελπίδες και πιθανότητες να παίξουν οι ομάδες μας (κάποια από αυτές έστω) με τα πιο...μεγάλα παιδιά στο Champions League στο άμεσο μέλλον, ας μη κοιτάμε και το άλογο στα δόντια. Το οποίο δεν μας το χαρίζουν κιόλας. Με τα καλά τους και τα στραβά τους, ότι έχουν κερδίσει οι ομάδες φέτος στην Ευρώπη το έκαναν με κόπο και αφού έφαγαν αρκετό “ξύλο” στο ξεκίνημα. Βλέπετε δεν κόπιασαν και όλες από την αρχή της προσπάθειας. Κάποιες το κατάφεραν στην πορεία και δεν ήταν και ακριβώς αναμενόμενο με τα δείγματα που είχαν δώσει (ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκός ειδικότερα) μέχρι κάποια στιγμή. Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα άλλωστε θα ανησυχούσαν λιγότερο αυτή τη στιγμή για το αν θα βρίσκονται στην επόμενη φάση των διοργανώσεων που αγωνίζονται. Θυμίζω απλά ότι ναι μεν υπάρχουν ελπίδες και για την πρώτη οκτάδα (για ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό) αλλά πρόκριση, έστω στην ενδιάμεση φάση, δεν έχει κλειδώσει κανένας. Αλλά όταν ξημερώνει μια ημέρα μετά από δύο νίκες και μια ισοπαλία, είπαμε...δεν δικαιούμαι να μουρμουράω. Ο απολογισμός (βαθμολογικά) ήταν εξαιρετικός και προχωράμε...
Το αν επιστρέφει ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου, οριστικά, θα το δούμε στην πορεία. Το βράδυ της Πέμπτης το έκανε για τα καλά και ήταν να τον χαίρεσαι. Μεστή, κυριαρχική εμφάνιση, δημιουργία, πέντε γκολ. Από τα ματς που σου φτιάχνουν το μέλλον. Ο περσινός (συν Καμαρά) Δικέφαλος είχε μεγάλα κέφια τα οποία δείχνει να τα βρίσκει -σταδιακά- ξανά μετά την συνέντευξη Τύπου...αφύπνισης του προπονητή του. Κάθε οργανισμός έχει τον δικό του τρόπο λειτουργίας οπότε δεν κρίνουμε. Πρέπει βέβαια να επισημάνει κάποιος ακριβώς αυτό το “περσινός” καθώς έχουμε φτάσει να αποχαιρετάμε το 2024 και (όχι μόνο στον ΠΑΟΚ βέβαια) αναμένεται ακόμα να κουμπώσουν περισσότεροι από 1-2 παίκτες από αυτούς που ήρθαν στις μεταγραφές. Όταν παίζουν αυτοί που ξέρουν καλά τη συνταγή και τα “θέλω” του προπονητή τους, η εικόνα είναι διαφορετική. Θα αντέξουν; Αυτό είναι το ερώτημα. Επαναλαμβάνω όχι μόνο για τον ΠΑΟΚ...
Αν σιγήσει ο Ελ Κααμπί...
Στον Ολυμπιακό για παράδειγμα δεν είναι ένα καμπανάκι για τον Ελ Κααμπί το χαμένο πέναλτι. Τα πέναλτι (και) χάνονται ότι σερί και αν έχεις. Αλλά κάποια στιγμή ο Μαροκινός θα κάνει αγωνιστική κοιλιά. Αυτό είναι το θέμα. Τον ξέρουν καλά ή τον μαθαίνουν το...ξύλο πέφτει αβέρτα για να τον σταματήσουν. Το δεύτερο ημίχρονό του κόντρα στην Τβέντε έδειξε πως (λογικό και αναμενόμενο) έχει αρχίσει να επηρεάζεται. Και σωματικά και πνευματικά. Το ερώτημα εδώ είναι τι γίνεται αν σιγήσει το μεγάλο σου όπλο, όταν ήδη (ειδικά στην Ευρώπη) σκοράρεις με το σταγονόμετρο; Επιθετικό έχεις σίγουρα έναν που μπορεί να κάνει και μεγάλα πράγματα στο μέλλον, αλλά φέτος κινείται περιφερειακά και εκεί σου δίνει πολύ σημαντικά πράγματα που δεν μπορείς να τα χάσεις. Ο Κωστούλας (γι αυτόν μιλάω) είναι παντού, αντέχει το ξύλο και μαρκάρει σαν διάολος, αλλά -παράλληλα- είναι και παίκτης που έχει ταχύτητα, ευφυία και...ρεπερτόριο στο τελείωμα φάσεων. Αν παίξει όμως στην κορυφή, ποιος θα κάνει τη δουλειά του; Θα ρίσκαρα να πω ο... Παπακανέλλος, αλλά οκ θα συμφωνήσω ότι αυτά που είδα στο youth league κόντρα στην Τρέντσιν κατατέθηκαν σε διαφορετικό επίπεδο. Αλλά έχει τη σημασία του ότι για να αναζητήσουμε λύσεις στον Ολυμπιακό, έχουμε φτάσει να περνάμε το βλέμμα μας πάνω από τον πάγκο της πρώτης ομάδας (ακόμα και αν αδικώ πχ τον Γιάρεμτσουκ που ελάχιστα τον έχουμε δει) και να το στέλνουμε στην under19. Καλομάθαμε με Μουζακίτη και Κωστούλα, είναι η αλήθεια...αλλά δεν φταίμε εμείς.
Ακόμα αναζητείται συνέπεια και προσφορά από την πλειοψηφία των πολλών μεταγραφών του καλοκαιριού. Ακόμα και ο...ανανήψας σε κάποιο βαθμό Γουίλιαν, ήταν μεν φιλότιμος το βράδυ της Πέμπτης αλλά η Τβέντε δεν ήταν Βόλος και οι απαιτήσεις σε πρέσινγκ, προκειμένου να παίξει ο Ολυμπιακός το γνωστό παιχνίδι του, απείρως μεγαλύτερες σε αυτό το επίπεδο. Μέσα σε όλα αυτά πάντως ο Μεντιλίμπαρ έχει την ευτυχία να μπορεί να αλλάζει δίδυμο στόπερ μέσα σε ευρωπαϊκό ματς, όχι αναγκαστικά αλλά από επιλογή και να μην χάνει την ισορροπία της (το αντίθετο) η άμυνα. Τσούκου, τσούκου μαζεύει τους βαθμούς του ο Ολυμπιακός, αφού στην καλή του περίοδο πήρε τα δύο τρίποντα με Μπράγκα, Μάλμε και άντεξε στο ρινγκ στα πυγμαχικά ραντεβού με Ρέϊντζερς, Στεάουα, Τβέντε. Παράλληλα οχυρώνει την αμυντική του λειτουργία και έτσι διαχειρίζεται καλύτερα και τα κενά απόδοσης λόγω κόπωσης στον ίδιο πυρήνα παικτών. Τι θα γράψει ο λογαριασμός δεν το ξέρω, αλλά θα επισημάνω (λόγω Καραμπάκ) ότι “σίγουρα” τρίποντα δεν υπάρχουν. Εκτός βέβαια και αν παίζεις με τους/τη Νιού Σεντς (TNS).
Καλό το “μισό-μηδέν” αλλά...
Συγχωρέστε με αλλά αν και κατανοώ τις ανάγκες του Παναθηναϊκού κάτι παραπάνω από το “πάμε παρακάτω” δεν μπορώ να πω μετά από αυτή την υποχρέωση που έφεραν σε πέρας οι Πράσινοι. Σέβομαι στην προσπάθεια κάθε ομάδας, αλλά θα κάναμε κουβέντα αν ο Παναθηναϊκός είχε απώλεια στο Σρούσμπερι ή (ακόμα και αν) δεχόταν γκολ. Με το δεύτερο φλέρταρε περισσότερο απ' όσο δικαιολογούσε η δυναμικότητα του αντιπάλου. Πέρα από τους τρεις βαθμούς, αυτό θα κρατούσα και γι αυτό ήταν έξαλλος στο πρώτο μέρος ο Ρουί Βιτόρια. Ακόμα μια νίκη και μπράβο, αλλά έχω ένα ερώτημα... Αν ρε αδερφέ δεν παίξεις και λίγη μπάλα της προκοπής, να το χαρείς εσύ πρώτα απ' όλα και να πέσεις να κοιμηθείς ικανοποιημένος πως θα προκόψεις; Είπαμε ότι ο Πορτογάλος έπρεπε πρώτα να συμμαζέψει την ομάδα και να βάλει το μυαλό τον παικτών του στο δρόμο της νίκης. Όντως το πετυχαίνει. Πέντε νίκες στα τελευταία επτά ματς είναι καλός λογαριασμός. Αλλά πέρα από τον αγώνα κυπέλλου στο Περιστέρι κάτι πραγματικά χορταστικό δεν έχει παρουσιάσει το Τριφύλλι στο ίδιο διάστημα. Εχει αυτό σημασία αν συνεχίσει να κερδίζει, θα ρωτήσετε και καλά θα κάνετε; Οχι βέβαια δεν έχει -θα απαντήσω- αλλά θα συμπληρώσω πως, το υλικό που υπάρχει δικαιολογεί την προσδοκία για περισσότερα πράγματα. Γιατί δεν πιστεύω ότι θα αρκεί πάντα το “μισό-μηδέν”, ειδικά όταν παρουσιάζεται έλλειμμα στην αμυντική λειτουργία. Το μέλλον θα δείξει, αλλά ας πούμε ότι εδώ ήμουν λίγο περισσότερο...γκρινιάρης.
Συμπερασματικά όσο στραβόξυλο και αν είσαι (για την αφεντιά μου μιλάω) είναι αυταπόδεικτα θετικό ότι οι ομάδες μας έφτασαν στην πορεία των φετινών ευρωπαϊκών διοργανώσεων να κάνουν αυτό που πρέπει και να έχουν κέρδος και όταν υπάρχει απαίτηση (ματς σαν τελικός), αλλά ακόμα και όταν δεν είναι στην καλύτερή τους βραδιά. Αν αναλογιστεί κάποιος ότι αυτό συμβαίνει με λιγότερη του αναμενομένου βοήθεια από τις μεταγραφές, άρα με υπερφόρτωση μικρότερου γκρουπ παικτών ή μετά από περίοδο αναταραχής και αλλαγή προπονητή, αξίζει ένα μεγαλύτερο “μπράβο” στους τεχνικούς που καταφέρνουν να κάνουν τη δουλειά όπως πρέπει. Σίγουρα σε αποτελέσματα. Οι καλές εμφανίσεις άλλωστε δεν είναι αυτές που φέρνουν πάντα “το φαγητό στο τραπέζι”.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
