Της πάει καλύτερα το Europa League από την Superleague!

Αρχίζει να μοιάζει σαν το Europa League να της πηγαίνει, της ΑΕΚ, περισσότερο από την Superleague. Στην δεύτερη ανάγνωση όμως συμβαίνει απλώς να της ταιριάζουν περισσότερο τα μεγάλα ματς, δηλαδή οι αγώνες απέναντι σε ομάδες που κρατούν το ίδιο με εκείνη ή και περισσότερο τη μπάλα, τα παιχνίδια στα οποία βρίσκει περισσότερους χώρους αλλά και ευκαιρίες για αντεπιθέσεις. Και τούτο δεν της συμβαίνει μόνο επειδή έχει αποκτήσει καλή και αποτελεσματική ανασταλτική λειτουργία, ούτε μόνο επειδή καταφέρνει να αναπτύσσεται με ταχύτητα στις κόντρα επιθέσεις. Της συμβαίνει και επειδή η δυσκολία της στο γκολ δεν την βοηθά να “καθαρίζει” τα “μικρά” ή “μεσαία” ματς, κάτι που δεν της κοστίζει το ίδιο στα ευρωπαϊκά παιχνίδια.

Η ΑΕΚ πήρε ιστορικό αποτέλεσμα στο Σαν Σίρο απέναντι στη Μίλαν, από αυτά που κρατούν υψηλά το φρόνημα των οπαδών και δίνουν καμάρι στους νεαρούς οπαδούς. Πήρε έναν βαθμό που μπορεί να την βοηθήσει πολύ να επιτύχει τον στόχο της υπέρβασης, διότι, μη ξεχνιόμαστε, απολύτως υπερβατικός είναι ο στόχος της πρόκρισης στην επόμενη φάση του Europa League. Και κοντά σε όλα αυτά είχε ακόμη ένα, πολύ ουσιαστικό όφελος: την επιστροφή του Ανταμ Τζανετόπουλου, ο οποίος έδειξε ότι όταν στέκεται δίπλα σε παρτενέρ με προσόν την ταχύτητα μπορεί να φτάσει σε απόδοση ευρωπαϊκού επιπέδου. Η “επιστροφή” του Τζανετόπουλου και η ψυχολογία του Ανέστη είναι τα βασικά επιμέρους οφέλη για την ΑΕΚ, όπως και η διαπίστωση ότι σε ένα τόσο απαιτητικό παιχνίδι ο προπονητής της βρήκε ένα πολύ αποτελεσματικό, ανασταλτικά, αγωνιστικό σχέδιο. Η διάταξη με τους τρεις αμυντικούς ήταν αποτελεσματική, όπως και οι επιλογή των προσώπων της τριάδας, και το ίδιο αποτελεσματικό ήταν και το υπόλοιπο μέρος του σχεδίου τόσο στη φάση της άμυνας όσο και στη φάση κατοχής της μπάλας, αλλά μόνο στο α’ ημίχρονο, ή πιο σωστά μέχρι το 40’, δηλαδή όσο η ΑΕΚ είχε ενέργεια. Από την λήξη του ημιχρόνου γινόταν φανερό ότι αυτή η επιλογή στράγγιξε μεγάλο μέρος της ενέργειας των ποδοσφαιριστών, οι οποίοι χρειάστηκε να τρέξουν πολύ και πολύ γρήγορα προκειμένου να καταφέρουν να υπηρετήσουν το ανασταλτικό μέρος του σχεδίου αλλά και να καταφέρνουν να ανεβαίνουν όσο πιο κοντά προς την αντίπαλη περιοχή στην φάση της επιθετικής ανάπτυξης.

Στο β’ η ΑΕΚ άρχισε να μένει από νωρίς από ενέργεια, και το γεγονός αυτό την οδήγησε αναγκαστικά στην υποχώρηση στο τερέν. Εγκατέλειψε το φράγμα που έστηνε στο μεσαίο τρίτο του τερέν, οπισθοχώρησε και φλέρταρε με την ήττα. Δεν έχασε κυρίως χάρη στην απόδοση των τριών κεντρικών (ο Μπακάκης ήταν εξαιρετικός και ως κεντρικός αμυντικός) και των δύο ακραίων μπακ αλλά και του Σιμόες, αλλά πρωτίστως χάρη στην βραδιά στην οποία βρέθηκε ο Ανέστης. Χάρη σε αυτούς τους επτά, η ΑΕΚ κατάφερε να αντέξει. Επειδή οι υπόλοιποι τέσσερις δεν είχαν ενέργεια να αντέξουν το “πάνω - κάτω” και δεν είχαν καλές επιλογές στους μεταξύ τους συνδυασμούς, η ΑΕΚ δεν μπορούσε παρά να υποχωρήσει και να δώσει μέτρα στην Μίλαν, η οποία προσπάθησε, ξεκινώντας την πίεσή της από την αμυντική γραμμή της Ενωσης, να βάλει την αντίπαλο της στην περιοχή μέχρι να σκοράρει. Η εικόνα της ΑΕΚ δεν άλλαξε ούτε με τις αλλαγές που επέλεξε ο Χιμένεθ, με συνέπεια να αδυνατεί να κρατήσει τη μπάλα και να συνεχίσει να καρδιοχτυπά, αλλά άντεξε, και έφυγε περήφανη και κερδισμένη από το Μιλάνο.

Θα είναι πολύ μεγάλο όφελος για την ΑΕΚ να κερδίσει έναν κεντρικό αμυντικό, τον Τζανετόπουλο, πάνω που υποφέρει στο κέντρο της άμυνάς της. Κι είναι επίσης μεγάλο όφελος που αυτή η έκδοση της ΑΕΚ πήρε θάρρος απέναντι σε μια Μίλαν που θα υποδεχθεί στο ΟΑΚΑ, διότι αυτή είναι μια προϋπόθεση για να ζήσει μια ακόμη καλύτερη βραδιά παρέα με τους δεκάδες χιλιάδες οπαδούς της. Ολα αυτά όμως δεν αρκούν για να της δώσουν της ΑΕΚ αυτό που κυρίως ψάχνει στη διάρκεια της σεζόν, την διάρκεια και την μεγαλύτερη συνέπεια στον πρωταθλητισμό. Για να τα βρει αυτά, θα πρέπει να αρχίσει να βρίσκει πιο συχνά τα αντίπαλα δίχτυα. Αυτό σήμερα μοιάζει για την ΑΕΚ να είναι μεγαλύτερο πρόβλημα από την απουσία των κεντρικών αμυντικών.