Εχασε το πρώτο “match point”, αλλά η ΑΕΚ ξέρει ότι “γίνεται”

Οποιαδήποτε συζήτηση κρίσης σχετικά με την ευρωπαϊκή πορεία της ΑΕΚ, ο παρατηρητής οφείλει να τη βασίζει πάνω στην παραδοχή ότι ο Μανόλο Χιμένεθ ξαναμεγάλωσε την ΑΕΚ, την ξανάβαλε στην ευρωπαϊκή σκηνή, υπενθύμισε τόσο στους Ελληνες όσο και στους ξένους την ύπαρξη της ΑΕΚ Athens F.C. Το είχα σχολιάσει από τα τέλη Αυγούστου, το είχα επαναλάβει τον Δεκέμβριο, το επαναλαμβάνω και σήμερα, την επομένη ενός αγώνα που μπορεί να αποδειχθεί ως το πρώτο μέρος της ιστορίας μιας χαμένης μεγάλης ευκαιρίας για παρουσία στην φάση των 18 του Europa League.

Η απεικόνιση των στατιστικών δεδομένων που δημιούργησε η δραστηριότητα των δύο ομάδων στο β' ημίχρονο τα λέει όλα σχετικά με το τι συνέβη το βράδυ της Πέμπτης στο τερέν του ΟΑΚΑ: η ΑΕΚ είχε 10 τελικές προσπάθειες, η Ντιναμο 0. Η ΑΕΚ επιχείρησε 296 πάσες και είχε 253 επιτυχημένες, η Ντινάμο επιχείρησε 103 και είχε 56 επιτυχημένες. Κι ήταν ακριβώς όπως το δείχνουν οι αριθμοί, δηλαδή σαν να έπαιξε η ΑΕΚ περίπου έξι φορές παραπάνω ποδόσφαιρο συγκριτικά με την αντίπαλό της στη διάρκεια του β' ημιχρόνου. Οχι ότι ήταν πολύ διαφορετική η εικόνα του α', αλλά σε εκείνο το διάστημα του παιχνιδιού η Ντινάμο κατάφερε να αλλάξει 133 πάσες και να φτιάξει 3 τελικές, που αποδείχθηκαν αρκετές για να πετύχει το γκολ που της δίνει το προβάδισμα πρόκρισης. Η εικόνα του χθεσινού παιχνιδιού, το οποίο κύλησε πάνω κάτω όπως το φανταζόταν και το περίμενε ο Χιμένεθ, επιβεβαίωσε την αίσθηση και δημιούργησε την πεποίθηση ότι η ΑΕΚ, που βρίσκεται στην θέση 146 του UEFA ranking, έχασε την Πέμπτη μια ιστορική ευκαιρία να βάλει από κάτω την Ντινάμο Κιέβου, μια ομάδα που βρίσκεται στο νούμερο 22 του UEFA ranking, μια κάτοχο δύο κυπέλλων UEFA κι ενός ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ και να ταξιδέψει στο Κίεβο ως φαβορί για την πρόκριση στην φάση των 16 του Europa League. Εχασε δηλαδή την ευκαιρία που της δημιούργησε η στιγμή, λόγω της δίμηνης αγωνιστικής απραξίας της Ντινάμο και του φορμαρίσματος που έχει η ΑΕΚ.

Δεν χρειάζεται να πει κανείς πολλά για να αναδείξει τη σημασία της πρόκρισης για την ΑΕΚ. Ενας σύλλογος που είχε κλείσει μια 10ετία ζωής μακριά από αγώνες σαν αυτόν, δηλαδή από τις νοκ άουτ φάσεις μετά από φάση ομίλων σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, ζει τις ημέρες μιας μεγάλης ευκαιρίας για ακόμη πιο θεαματική ευρωπαϊκή επιστροφή από αυτή που θα μπορούσε να φανταστεί ο πιο φανατικός οπαδός της. Φυσικά η ευκαιρία δεν έχει ακόμη χαθεί. Κι είναι μια σειρά από διαπιστώσεις του πρώτου αγώνα που πείθουν ότι η ΑΕΚ θα έχει τις ευκαιρίες της και στη ρεβάνς της ερχόμενης Πέμπτης στο “Ολιμπίνσκι” του Κιέβου. Οι πιθανότητές της όμως θα ήταν πολύ μεγαλύτερες αν είχε καταφέρει να βγει νικήτρια από το πρώτο παιχνίδι. Κάπου εκεί πάντως σταματά η όποια κριτική σχετικά με τα όσα δεν έκανε ή έπρεπε να κάνει το βράδυ της Πέμπτης απέναντι στην Ντινάμο, διότι είναι πολύ περισσότερα και πιο σημαντικά τα όσα έκανε, ή συνέχισε να κάνει στα ευρωπαϊκά παιχνίδια της.

Η ΑΕΚ δέχθηκε για ακόμη μια φορά ένα σοκ, και μάλιστα μεγάλο, δεδομένου ότι η Ντινάμο πέτυχε γκολ με την πρώτη on target τελική προσπάθειά της, η οποία δημιουργήθηκε λόγω ενός ατομικού λάθους και όχι ως κατάληξη μιας καλά οργανωμένης επίθεσης. Η αντίδρασή της στο περίπου 25'λεπτο που ακολούθησε, μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου και – κυρίως – στο β' ημίχρονο ήταν αντίδραση μιας ομάδας που έχει ωριμάσει πολύ και είναι έτοιμη να διαχειρίζεται την ειδική κατάσταση στην οποία την βάζει η φύση της νοκ άουτ φάσης. Η ΑΕΚ ήξερε να επιτεθεί με υπομονή, δηλαδή με συνείδηση ότι δεν πρέπει να επιτρέψει μια αντεπίθεση της Ντινάμο και ένα δεύτερο γκολ που θα συρρίκνωνε τις πιθανότητες πρόκρισης. Εφτιαξε 10 τελικές προσπάθειες δίχως να “φάει” ούτε μία. Και ναι, απέναντί της είχε μια ανέτοιμη ομάδα, που έπαιζε μόνο σε φιλικά παιχνίδια στη διάρκεια του τελευταίου διμήνου, αλλά η Ντινάμο είναι ένας οργανισμός με πολύ μεγαλύτερη εμπειρία στη διαχείριση τέτοιων καταστάσεων, όπως δείχνει η θέση της στην ευρωπαϊκή κατάταξη και η τροπαιοθήκη της. Δεν είναι όσο απλό φαινόταν αυτό που κατάφερε η ΑΕΚ από το 19'ο, που δέχθηκε το γκολ, μέχρι το 90'ο λεπτό. Γι' αυτό και το χειροκρότημα του τέλους ήταν θερμό, από τους περίπου 40 χιλιάδες θεατές, γι' αυτό και η πίστη πρόκρισης που αναδύεται από τον δημόσιο λόγο του προπονητή και των ποδοσφαιριστών της.

Το χθεσινό ρεσιτάλ που έδωσαν ο Σιμόες και ο Γαλανόπουλος, σε ανασταλτική λειτουργία και passing game, η φόρα του Χριστοδουλόπουλου, η κατάσταση του Μπακασέτα, και η ηρεμία της ΑΕΚ καθ' όλη τη διάρκεια του β' ημιχρόνου είναι, σε συνέχεια των προηγούμενων ευρωπαϊκών παραστάσεων, λόγοι για να πιστεύει η ΑΕΚ ότι “γίνεται”, δεδομένου ότι η Ντινάμο δεν έχει χρόνο, μέχρι τη ρεβάνς, για να μπει περισσότερο στον ρυθμό. Στη θεωρία, με βάση τη λογική και τα προηγούμενα, η ΑΕΚ θα είχε μεγαλύτερες πιθανότητες αν δεν είχε κάνει rotation στο ματς της Πέμπτης. Μια ομάδα όμως που ξαναμαθαίνει να ζει σε ρουτίνα συμμετοχής σε τρεις διοργανώσεις και επιχειρεί να χτίσει νοοτροπία πρωταγωνίστριας, έχει υποχρέωση να διαχειρίζεται τις δυνάμεις της και να παραμένει φιλόδοξη και απαιτητική από τον εαυτό της όσες και αν είναι οι αλλαγές στην 11αδα της. Κι αυτό το στοίχημα ο Χιμένεθ το κέρδισε. Διότι οι παίκτες του δεν μπήκαν στο τερέν αρνητικά επηρεασμένοι από τις επιλογές του. Δεν μπήκαν με τη συνείδηση ότι ο προπονητής “διάλεξε” διοργάνωση και κράτησε δυνάμεις για το πρωτάθλημα. Μπήκαν να παίξουν με συγκέντρωση και ένταση ομάδας που θέλει να περάσει. Η αγωνιστική νοοτροπία της ΑΕΚ ήταν για ακόμη μια φορά υποδειγματική, ευρωπαϊκή. Κι αν κανείς αναλογιστεί ποιο ήταν το σημείο εκκίνησης αυτής της προσπάθειας, το περασμένο καλοκαίρι, βγάζει το καπέλο στον Χιμένεθ. Ο Ισπανός έχει ξαναδώσει στην ΑΕΚ τη νοοτροπία της πρωταγωνίστριας.