Ενας προπονητής που παράγει έργο σύγχρονων ευρωπαϊκών προδιαγραφών

Παιχνίδι από παντού στη Novibet με κινητό και τάμπλετ.

Ακριβώς έναν μήνα πίσω, στις 14 Νοεμβρίου, μετά από μια εντός έδρας ισοπαλία που είχε προκαλέσει γκρίνια στην κοινωνία των φίλων του Ολυμπιακού είχα γράψει αυτό το σημείωμα σχετικά με την εξέλιξη της δουλειάς του Πέδρο Μαρτίνς. Και σήμερα συνεχίζω από εκεί που σταμάτησα, ακριβώς επειδή αυτό που είδαμε το βράδυ της Πέμπτης από τον Ολυμπιακό στη στιγμή της υπέρβασής του είναι η συνέχεια μιας δουλειάς που κάνει ο Πορτογάλος προπονητής για να εξελίξει τον Ολυμπιακό που οικοδομεί.

Η ρηχή ανάγνωση αυτού που είδαν τα μάτια μας από τον Ολυμπιακό απέναντι στη Μίλαν θα μιλήσει για το πάθος και τον χαρακτήρα που έβγαλαν οι Ερυθρόλευκοι στο τερέν μετά το σοκ του 71'ου λεπτού, δηλαδή του γκολ που βρήκε η Μίλαν σε μια στατική φάση επειδή ο Ζαπάτα κατάφερε να τρυπήσει την ζώνη του Ολυμπιακού και να εκμεταλλευτεί την ολιγωρία του Βούκοβιτς. Η ανάγνωση του πρώτου επιπέδου θα μείνει στην αστοχία στις μεγάλες ευκαιρίες που δημιούργησε ο Ολυμπιακός, στη ρέντα που είχε στο 2ο γκολ, στο κρύο αίμα του Φορτούνη στην εκτέλεση του πέναλτι. Και αυτά έχουν την αξία και τη σημασία τους στην ιστορία αυτού του αγώνα. Είναι όμως άλλα αυτά που έχουν μεγαλύτερη αξία, διότι είναι σχετικά με την προοπτική της ομάδας που δημιουργείται.

Η βαθύτερη ανάγνωση δείχνει έναν Ολυμπιακό που είχε αποτελεσματική στρατηγική και παίκτες προσηλωμένους σε αυτή. Ο Μαρτίνς είχε την ιδέα να ψάξει με υπομονή το πρώτο γκολ, δηλαδή να επιδιώξει την ισορροπία στη στάση της ομάδας του στο τερέν, να μην ρισκάρει, να μη βρεθεί ποτέ εκτεθειμένη η ομάδα του στην άμυνά της, να μην βρεθεί ποτέ η Μίλαν με αριθμητικό πλεονέκτημα στην επικίνδυνη ζώνη του τερέν. Και οι ποδοσφαιριστές του ήταν τόσο συγκεντρωμένοι, και προφανώς καλά προετοιμασμένοι, που κατάφεραν ακριβώς αυτό: αν παρακολουθήσεις το παιχνίδι με καθαρό μυαλό θα παρατηρήσεις ότι δεν υπήρξε επίθεση της Μίλαν κατά την οποία οι επιτιθέμενοι να είναι περισσότεροι από τους αμυνόμενους. Ακόμη και στις πιο καλές ευκαιρίες της Μίλαν, θα διαπιστώσεις ότι ο Ολυμπιακός δεν ήταν εκτεθειμένος, και τα λάθη ήταν ατομικά, όχι ομαδικά.

Στη στιγμή της επίτευξης του πρώτου γκολ του Ολυμπιακού βλέπεις τον Σισέ και ενδεχομένως μένεις στον Σισέ, με το “πάλι ένας στόπερ ξελάσπωσε” πρώτο συμπέρασμα. Στην επανάληψη της φάσης θα δεις ότι ο Ολυμπιακός παίρνει ένα γκολ επειδή καταφέρνει να εκμεταλλευτεί την στιγμή που η Μίλαν χάνει τη συγκέντρωσή της. Κι αυτό έχει συμβεί επειδή ο Ολυμπιακός την έχει προκαλέσει αυτή τη στιγμή με τον τρόπο, την “κομπίνα” της εκτέλεσης του κόρνερ.

Στη στιγμή της επίτευξης του δεύτερου γκολ του Ολυμπιακού θα δεις και θα σταθείς στην τύχη που είχε ο Γκιλιέρμε. Ενα σουτ που πιθανόν να κατέληγε άουτ, μετετράπη σε γκολ χάρη στην πρόσκρουση της μπάλας στον Ζαπάτα και την αλλαγή της πορείας της. Στην επανάληψη θα διακρίνεις ότι σε μια σωστά ανεπτυγμένη επίθεση του Ολυμπιακού, η οποία ολοκληρώνεται με πλαγιοκόπηση, ο Γκιλιέρμε κάνει αυτό που πρέπει, περιμένει έξω από την μεγάλη περιοχή για να διεκδικήσει την δεύτερη μπάλα, επειδή ο προπονητής του το έχει ζητήσει και επειδή ο Βραζιλιάνος έχει το καθαρό μυαλό να εφαρμόσει την οδηγία του προπονητή του.

Ακόμη και αν δεις μόνο τα highlights, θα διαπιστώσεις ότι σε ακόμη ένα παιχνίδι ο Ολυμπιακός έβγαλε όλο το μεγάλο ρεπερτόριό του στην ανάπτυξη των επιθέσεων κατά τη διάρκεια του β' ημιχρόνου. Θα δεις εναλλαγή από κάθετη ανάπτυξη σε επιθέσεις με πλάτος, θα δεις τον Ολυμπιακό να απλώνει το παιχνίδι του για να ανοίξει τις αμυντικές γραμμές της Μίλαν, θα δεις κάθετες κινήσεις και διαγώνιες μεταβιβάσεις, θα δεις διαγώνιες κινήσεις και κάθετες μεταβιβάσεις, θα δεις πλαγιοκοπήσεις αλλά και κάθετες επιθέσεις με τρίγωνα και συνδυασμούς. Ναι, όλα αυτά τα έχεις ξαναδεί στα παιχνίδια του Ολυμπιακού. Το βράδυ της Πέμπτης όμως τα είδες να συμβαίνουν σε ένα πάρα πολύ απαιτητικό παιχνίδι, σε ματς πρόκρισης, το οποίο ζητούσε από τον Ολυμπιακό να νικήσει με δύο γκολ διαφορά, απέναντι σε ποδοσφαιριστές πολύ μεγάλης χρηματιστηριακής αλλά και πραγματικής αξίας.

Φυσικά, κοντά στα όσα έκανε ο Ολυμπιακός θα δεις κι αυτά που έκανε ή δεν έκανε η Μίλαν. Η Μίλαν υστέρησε σε ένταση, σε συγκέντρωση, ήταν πιο παθητική συγκριτικά με τον Ολυμπιακό στην αμυντική συμπεριφορά της. Κι αυτό όμως είναι μια καθαρή ένδειξη για τη διαφορά ποιότητας ανάμεσα στη δουλειά του Μαρτίνς και τη δουλειά του Γκατούζο. Σε έναν αγώνα δύο ομάδων που έκαναν τα ίδια (478 πάσες ο Ολυμπιακός – 456 πάσες οι Μίλαν, 17 τελικές ενέργειες ο Ολυμπιακός – 19 η Μίλαν, 7 προσπάθειες στον στόχο ο Ολυμπιακός – 8 η Μίλαν, 89% ακρίβεια στις μεταβιβάσεις ο Ολυμπιακός – 88% η Μίλαν, 44 επιθέσεις ο Ολυμπιακός – 44 η Μίλαν, 8 κόρνερ ο Ολυμπιακός – 9 η Μίλαν) νικήτρια βγήκε η ομάδα με την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην τελική ενέργεια. Αυτή είναι η στατιστική απεικόνιση της ιστορίας ενός αγώνα. Η μικρή εικόνα, το πρώτο συμπέρασμα. Η μεγάλη εικόνα, το γενικό συμπέρασμα, που είναι και όλο το νόημα για τον Ολυμπιακό είναι άλλο: Τέσσερις μήνες μετά το πρώτο επίσημο παιχνίδι της, αυτή η ομάδα που παρακολουθούμε εξελίσσεται τόσο που φτάνει να συμπεριφέρεται με τέτοια ωριμότητα σε ένα παιχνίδι τόσο υψηλών απαιτήσεων. Κι αυτή είναι μια διαπίστωση που θα όφειλε να κάνει ο παρατηρητής ακόμη και αν δεν είχε έρθει το τρίτο γκολ. Αυτή η διαπίστωση μας αναλογεί όλων ημών που μελετάμε και αναλύουμε όσα παρακολουθούμε. Και αυτές τις διαπιστώσεις πρέπει να τις κάνουμε και μετά από ήττες ή “αποτυχίες” των προπονητών. Οσο είναι μόνο τα αποτελέσματα αυτά που γεννούν ή καθορίζουν το ύφος και το περιεχόμενο της κριτικής των media σε προπονητές και ποδοσφαιριστές, το ελληνικό ποδόσφαιρο θα μείνει στο χθες, δεν θα ζήσει ποτέ καλά στο σήμερα, δεν θα εξελιχθεί, δεν θα αλλάξει, δεν θα προχωρήσει.

Παρακολουθώντας τα παιχνίδια του Ολυμπιακού χαίρομαι πολύ που υπάρχει ο Μαρτίνς στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Χαίρομαι που βλέπω σε μια ελληνική ομάδα έναν προπονητή που εκπαιδεύει τόσο αποτελεσματικά την ομάδα του που αυτή φτάνει να αποδίδει και να συμπεριφέρεται σαν ευρωπαϊκή. Η δουλειά του Μαρτίνς αφήνει κάτι στο ελληνικό ποδόσφαιρο, διότι δίνει ερεθίσματα στον Ελληνα προπονητή για να γίνει καλύτερος.