Αμανατίδης: «Ο Ολυμπιακός μπορεί να περάσει της Γουλβς»

Ο παλαίμαχος αμυντικός των «ερυθρολεύκων» μιλώντας στη NOVA στάθηκε και στην μεγάλη ευκαιρία που έχασε στο ματς με την Γιουβέντους, τονίζοντας πως την βλέπει κάθε μέρα και πως την έχει κορνίζα στο γραφείο του.

Αναλυτικά ο Αμανατίδης ανέφερε τα εξής:

Για τον κορονοϊό: «Πρωτόγνωρη η διαδικασία. Να κάνουμε υπομονή και θα βγούμε πιο δυνατοί μέσα από αυτή την περιπέτεια».

Για τα στοιχεία του πρωταθλητισμού: «Αν θέλεις να κάνεις πρωταθλητισμό, πρέπει να έχεις υπομονή, επιμονή και πειθαρχία. Αλλιώς γίνεσαι μια... φωτοβολίδα».

Για τις ατομικές προπονήσεις εν μέσω κορονοϊου: «Πολύ δύσκολο. Είναι άλλες οι επιβαρύνσεις. Ένας ποδοσφαιριστής έχει μάθει να βρίσκεται στο γήπεδο, με μια μπάλα και αντίπαλο. Να είναι πάνω στο γρασίδι κι όχι πάνω σε άλλη επιφάνεια».

Για τις διαφορές από τους υπόλοιπους διεκδικητές του τίτλου: «Είχε τον ίδιο προπονητή ο Ολυμπιακός. Όταν ένας τεχνικός ξέρει την καθημερινότητα και όλες τις πτυχές του πρωταθλήματος, τότε αποκτάει πλεονέκτημα. Αυτή ήταν η βασική διαφορά. Το δεύτερο στοιχείο ήταν ο γκολκίπερ. Πρέπει να έχεις έναν παγκοσμίου κλάσης σε αυτή τη θέση. Κι ο Ολυμπιακός τον είχε».

Για τη ρεβάνς και τη φάση του με τη Γιουβέντους στα προημιτελικά: «Βλέπω κάθε μέρα τη χαμένη ευκαιρία μου να κάνω το 2-0 με τη Γιουβέντους. Την έχω σε φωτογραφία στο γραφείο μου, για να την βλέπω κάθε μέρα. Θεωρώ πως θα τελείωνε το παιχνίδι εκεί αν σκόραρα. Ο Ραμπύλα έκανε τη δουλειά του και μετά έρχεται στο τέλος το γκολ του Κόντε, το οποίο μας άφησε εκτός ημιτελικών».

Για το δέσιμο με τον Ολυμπιακό και το ποδόσφαιρο που αντιπροσώπευε: «Έχω απίστευτο δέσιμο με την ομάδα. Αλλά δεν το βλέπω μονο από φιλάθλους του Ολυμπιακού, όσον αφορά το ποδόσφαιρο που αντιπροσώπευα, το... αντρικό, το... παντελονάτο. Παίρνω θετική ανταπόκριση και από τους οπαδούς άλλων συλλόγων, γι αυτό που έβγαζα στο γήπεδο».

Για το αν μπορεί ο Ολυμπιακός να κάνει την υπέρβαση στην Ευρώπη: «Είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Όλες οι ομάδες βρίσκονται στην ίδια κατάσταση. Κανείς δεν ξέρει πως θα αντιδράσει η κάθε ομάδα. Πρώτη φορά που οι ποδοσφαιριστές έχουν τόσο μεγάλη απραξία. Είναι επαγγελματίες και θα πρέπει να υπάρχει μια βάση, ώστε να μη μείνουν εκτός φόρμας. φοβάμαι πως θα έχουμε πολλούς τραυματισμούς, με το που επιστρέψουμε στην αγωνιστική δράση.

Ο Ολυμπιακός μπορεί να περάσει τη Γουλβς. Γίνεται εξαιρετικό διάβασμα των αντιπάλων. Έχει και ποδοσφαιριστές που στα ευρωπαϊκά παιχνίδια θα πρέπει να... φτύσεις αίμα για να τους κερδίσεις. Μπορεί να διεκδικήσει πράγματα στην Ευρώπη. Δεν περίμενα τόσο καλή εικόνα στο πρώτο ματς. Ήταν εξαιρετική η εμφάνισή του. Πιστεύω πως αν είχε και τον κόσμο δίπλα του, θα είχε κερδίσει (1-1 τελικό αποτέλεσμα)».

Για τη μετάβαση των παιδιών της ακαδημίας του Ολυμπιακού στην αντρική ομάδα: «Για να φορέσεις τη φανέλα του Ολυμπιακού θα πρέπει να μπορείς να διεκδικήσεις και φανέλα στην αντρική ομάδα. Πολλά τα στοιχεία που θα πρέπει να έχει κάποιο παιδί για να έρθει στην ομάδα. Όλο το μυστικό είναι η δουλειά που γίνεται σε καθημερινή βάση και το γεγονός πως θα πρέπει να αντιλαμβάνεται τη φιλοσοφία της ομάδας.

Ο Τσιμίκας είναι ένας ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής. Έχει γίνει ένα με την ομάδα και τον κόσμο. Είναι μια τρομερή... ντόπα για τον ίδιο, αυτή η σχέση του με τους φιλάθλους. Έτσι ήμουν κι εγώ. Έπαιρνα δύναμη από αυτό. Ένιωθα πως ήμουν... ανίκητος».

Για Τσιμίκα και Φετφατζίδη: «Στον Ολυμπιακό έγινε αριστερός μπακ. Πιο πριν ήταν αριστερός χαφ. Όσον αφορά και για το ποιος έχει ξεχωρίσει στο πρωτάθλημα θα έβαζα και τον Γιάννη Φετφατζίδη. Έχει κάνει τρομερό πρωτάθλημα και χωρίς αυτόν ο Άρης είναι άλλη ομάδα. Τον δικατέχει μια απίστευτη ηρεμία».

Για τα σέντερ μπακ του Ολυμπιακού: «Ο Αβραάμ είναι ένας πολύ σημαντικός παίκτης στην ομάδα. Είναι αρχηγός για την ομάδα του Ολυμπιακού. Απίστευτα χαρακτηριστικά οι Μπα, Σεμέδο και Σισέ. Τρομερή σωματοδομή, ανίκητοι στο ψηλό παιχνίδι. Είναι πάρασημο για τον Μαρτίνς το ότι εκείνος επέλεξε να εμπιστευτεί τον Μπα στις δύσκολες στιγμές της ομάδας και τον ανέδειξε. Όσον αφορά τον Σεμέδο, τα λάθη του οφείλονται στο γεγονός πως δεν ήταν απόλυτα συγκεντρωμένος και έχασε το μυαλό του σε κάποια ματς».

Για το ελληνικό στοιχείο στους συλλόγους: «Ο κόσμος αναπολεί. Θέλει Έλληνες παίκτες. Το χαίρεται όταν βλέπει στην ομάδα του γηγενείς. Αξίζει να δείξουμε εμπιστοσύνη στους Έλληνες παίκτες. Όσον αφορά την ομάδα μας εκείνη την περίοδο είχαμε απίστευτη χημεία. Παίζαμε τρομερό ποδόσφαιρο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ματς με τον Άγιαξ. Τη νίκη μας με 1-0, χάρις στο γκολ του Αλεξανδρή. Μετά το ματς, ο Αλέκος που εκείνη τη μέρα είχε και γενέθλια, τα γιορτάσαμε με... τουρτοπόλεμο στα αποδυτήρια».

Για τον Τζολάκη: «Θα πρέπει να παρακαλάμε να μείνει γερό το παιδί. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά να κάνει μεγάλη ευρωπαϊκή καριέρα. Κάθε μέρα θα πρέπει να βελτιώνεται, είτε σήμερα, είτε σε 10 χρόνια είτε σε 20. Θυμάμαι ένα σχόλιο του Βαλμπουενά για μια κεφαλιά που έχασε, που είπε πως θα πρέπει να δουλέψει σε αυτό το κομμάτι. Αυτή τη νοοτροπία πρέπει να έχει».

Για τον Τζιοβάνι: «Απόλαυση ο "Τζιο". Απίθανο παιδί, με ταπεινότητα. Το μεγάλυτερο όνομα του Ολυμπιακού τότε. Ο πιο ταλαντούχος παίκτης που έχω δει στην Ελλάδα. Έκανε απρόβλεπτα πάγματα. Βλέπω κάποιες φάσεις του και δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις τι απίθανα πράγματα έκανε. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που τον είχα ως συμπαίκτη».

Για τον τελικό Κυπέλλου του 1999 κόντρα στον Παναθηναϊκό: «Δεν ξεχνώ ποτέ αυτό το ματς. Το θυμάμαι γιατί αποβλήθηκα στο πρώτο μέρος. Ήταν ένα τρομερό επίτευγμα να κερδίσουμε εκείνον τον Παναθηναϊκό (2-0), με παίκτη λιγότερο για σχεδόν μια ώρα».

Για αντιπάλους που καθόριζαν αγώνες όταν αγωνιζόταν εκείνος: «Μεγάλος ποδοσφαιριστής ο Ντέμης. Καθόριζε ένα ματς μόνος του. Το ίδιο και στον Παναθηναϊκό, οι Βαζέχα, Καραγκούνης και Σαραβάκος».

Για τον Βαζέχα: «Θα έπρεπε πάντα να έβλεπες τον Βαζέχα. Αν τον έχανες από τα μάτια σου, τότε τα πράγματα ήταν... δύσκολα, γιατί ήταν ήδη... 10 μέτρα μακριά».

Για τους τεχνικούς που είχε στην καριέρα του: «Είχε πολλούς προπονητές, που ήταν εκπληκτικοί. Δύο ανθρώπους δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου, που με εμπιστεύτηκαν και με καθοδήγησαν. Ο πρώτος είναι ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, που μας έκανε να παίξουμε αυτό το ποδόσφαιρο εκείνη την εποχή.

Δεύτερος ο Γιάννης Ματζουράκης, ο οποίος για μένα είναι αδικημένος. Με εμπιστεύτηκε και με έκανε να απελευθερωθώ ακόμη περισσότερο. Δεν είναι τυχαίο πως με αυτόν στον πάγκο, έφτασα κοντά στο να κάνω ευρωπαϊκή μεταγραφή».