Πώς χάθηκε αυτό το παιχνίδι…

Είναι ξεκάθαρο ότι δεν ενοχλεί και δεν αποτελεί τόσο μεγάλο θέμα η ήττα του ΠΑΟΚ από την Αϊντχόβεν. Το ζήτημα και η όλη ανάλυση, προκύπτει από τον τρόπο που ο ΠΑΟΚ έχασε ένα ματς στο οποίο κέρδιζε με 0-2 στο 14΄.

Πώς και γιατί λοιπόν ο ΠΑΟΚ έχασε αυτό το ματς;

- Ξεκινάμε από τα αυτονόητα. Ο ΠΑΟΚ έχασε από μία καλύτερη ομάδα, από ένα σύνολο με περισσότερο ταλέντο από το δικό του. Δεν έχει ο ΠΑΟΚ τέτοια ταχύτητα και αυτούς τους αυτοματισμούς στην ανάπτυξή του. Απλά, επειδή οι Ολλανδοί είναι λίγο απρόσεκτοι, σου δίνουν πάντα την ελπίδα (εσένα τον Έλληνα που είσαι σε κατώτερο από αυτούς επίπεδο) ότι μπορείς να τους… κλέψεις παιχνίδια.

- Ο ΠΑΟΚ έχασε γιατί είχε πολύ καλή απόδοση μπροστά αλλά και πίσω, μόνο για 20 λεπτά. Έτσι, δεν γινόταν να πάρει αποτέλεσμα, εκτός και αν ήταν πολύ-πολύ τυχερός ή αν ο τερματοφύλακάς του έβγαζε και τα… έξω, κάτι που παρεμπιπτόντως έχει να συμβεί 2-3 χρόνια.

- Ηττήθηκε ο ΠΑΟΚ, γιατί δέχθηκε 17 τελικές! Πολλές και από παντού. Από τον άξονα τον οποίο φορτώνουν οι Ολλανδοί με τους δύο επιθετικούς και τα δύο χαφ που συγκλίνουν, εκεί όπου και πάλι το ΠΑΟΚτσήδικο κέντρο δεν έκοβε, αλλά και από την αριστερή πλευρά της άμυνάς του, όπου δύο και τρεις αντίπαλοι έβαζαν στη μέση τον Κρέσπο και τον… ζάλιζαν. Μόνο ο Βαρέλα έκοβε χθες και φυσικά αυτό δεν έφθανε.

- Προσωπικά πιστεύω ότι ο ΠΑΟΚ έχασε και επειδή δεν πίστεψε στο ποδοσφαιρικό (και όχι μόνο) ρητό που «λέει» ότι… η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Ακόμη και μετά το 0-2 ο ΠΑΟΚ έπρεπε να ψάχνει και τα επόμενα γκολ. Να τους φοβίσει. Να τους απογοητεύσει πλήρως. Να τους κάνει να μην πιστέψουν στην ανατροπή. Δεν ήταν ότι δεν ήθελαν οι παίκτες του Γκαρσία. Δεν τα κατάφεραν να βγάλουν την μπάλα σωστά από την άμυνα και αφού ξεπεράσουν την πρώτη-ασφυκτική ζώνη πίεσης να τους εκθέσουν παίζοντας με παίκτη ή παίκτες παραπάνω στην κόντρα. Το ότι αυτό συνέβη ΜΟΝΟ μία φορά, στην φάση που έφυγαν τέσσερις του ΠΑΟΚ με έναν αμυντικό και ο Ελ Καντουρί αστόχησε στην επιλογή του, ήταν το πιο μεγάλο πρόβλημα. Έπρεπε ο ΠΑΟΚ, όσο οι αντίπαλοι ρίσκαραν με 6-7-8 παίκτες μπροστά από την μπάλα, να τους εκθέσει. Δεν τα κατάφερε όμως, κυρίως λόγω της κακής απόδοσης των χαφ του και φυσικά λόγω της έλλειψης του Γιαννούλη που βγάζει και προωθεί τέλεια αλλά και γρήγορα την μπάλα από την άμυνα στην επίθεση.

- Στο τέλος-τέλος ο ΠΑΟΚ έχασε γιατί ακόμη και μετά τη ζημιά της ανατροπής και του 3-2 στο 53΄ δεν κατάφερε να αντιδράσει. Δεν βγήκαν οι αλλαγές και όταν οι Ολλανδοί έμειναν πίσω, ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε να απειλήσει ούτε μία φορά απέναντι σε οργανωμένη άμυνα. Ένα μόνο ζήτημα με την αλλαγή του Τζόλη... Ο νεαρός ήταν ξεκάθαρα ο πιο επικίνδυνος της ομάδας μπροστά. Ήταν όμως και ο πιο επικίνδυνος για τον ΠΑΟΚ σε φάση άμυνας, αφού έχανε συνέχεια τα ανεβάσματα του Ντάμφρις, του δεξιού μπακ της PSV. Αφού έγινε η ζημιά και το 3-2, νιώθω ότι ο Γκαρσία τιμώρησε τον Τζόλη με την αντικατάστασή του. Τον είχε προειδοποιήσει μέσα στο ματς όταν τρεις φορές τον άλλαξε πλευρά με τον Ζίφκοβιτς. Στο 3-2 όμως και εκεί που ψάχνεις την αντίδραση, δεν ξέρω αν ήταν η καλύτερη επιλογή να γίνει πρώτη αλλαγή ο παίκτης που πρωταγωνίστησε στα δύο γκολ της ομάδας.

Κάπως έτσι ο ΠΑΟΚ υπέστη την πρώτη του ήττα στον όμιλο. Οκ… Δηλαδή, θα έβγαζε τον όμιλο αήττητος; Έχασε ένα ματς, όπως είχε και το περιθώριο. Από εδώ και πέρα ΠΡΕΠΕΙ να κερδίσει στην Κύπρο. Πολύ δύσκολο αυτό, κυρίως γιατί όλα τα παιχνίδια είναι συνεχόμενα και χρειάζεται πολύ καλή διαχείριση, αλλά και νοοτροπία τελικού σε κάθε αναμέτρηση Πέμπτης-Κυριακής. Ο ΠΑΟΚ στο πρωτάθλημα έχει μείνει πίσω από τις γκέλες που έκανε νωρίτερα και δεν έχει περιθώριο να χαλαρώσει ούτε με τη Λαμία, ούτε με την Τρίπολη που ακολουθεί μετά το ευρωπαϊκό. (Αν στο τέλος ο ΠΑΟΚ αποκλειστεί, φυσικά και η πιο μεγάλη ζημιά έγινε στο εντός με την Ομόνοια και όχι χθες…).

* Η φάση του αγώνα ήταν ασφαλώς το γκολ της PSV που ακυρώνεται για οφσάιντ, ενώ ο σκόρερ καλύπτεται από 3-4-5 παίκτες του ΠΑΟΚ! Κατ’ αρχάς πρόκειται για την απόλυτη… δικαίωση του Ολυμπιακού και των εκπροσώπων του, που θεωρούν το VAR καταστροφή του ποδοσφαίρου… Φάνηκε και χθες! Αλλά… αυτό το ποδόσφαιρο, τέτοιων λαθών, επιθυμούν! (Το… γιατί, είναι γνωστό).

Από εκεί και πέρα ντροπή (και πάλι) για την UEFA που δυσφημεί έτσι το Europa League, αφήνοντάς το χωρίς την προστασία που προσφέρει το VAR. Αυτά όμως τα έχουμε ξαναγράψει…

Το εκπληκτικό χθες είναι πώς (δεν) αντιδρούν οι Ολλανδοί μετά την ακύρωση του τέρματος. Σκύβουν το κεφάλι, δέχονται την απόφαση, οι απέξω που μαθαίνουν τι έγινε μέσα από τα ριπλέι, παραμένουν ψύχραιμοι και όλοι μαζί συνεχίζουν τη… δουλειά τους, χωρίς εκνευρισμούς και προσπάθειες να πιέσουν τον διαιτητή για να πάρουν το επόμενο σφύριγμα. Κάπως έτσι, βάζουν άλλα τρία γκολ και στο τέλος δικαιώνονται πανηγυρικά.

Τι θα γινόταν αν ένα τέτοιο γκολ ακυρώνονταν σε ελληνική ομάδα; Όλο το υπόλοιπο ματς, θα ήταν μία συνεχόμενη προσπάθεια για να κερδίσουν κάτι από τον πιεσμένο διαιτητή! Νεύρα, εντάσεις και καθόλου ποδοσφαιρική προσπάθεια.

Και να εξομολογηθώ κάτι… Και εγώ αν έπαιζα, το ίδιο θα έκανα (προσέξτε) αν επρόκειτο για αγώνα του ελληνικού πρωταθλήματος, εκεί που οι διαιτητές (τύπου Κομίνη) σου δίνουν το δικαίωμα να σκέφτεσαι και να αντιδράς με αυτόν τον ΜΗ ποδοσφαιρικό τρόπο.

Το… γιατί γίνονται όλα αυτά εδώ, είναι (τέλος πάντων) μία άλλη, μεγάλη ιστορία…