Το μάθημα της PSV στις ελληνικές ομάδες και η ατάκα του Πάμπλο

• Η ΓΚΑΦΑ ΤΟΥ ΛΕΤΟΝΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΓΚΑΦΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ
• Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΤΟΥ ΓΚΑΡΣΙΑ

Oνομάζεται Aleksejs Spasjonnikovs. Λετονός. Στα 39 του, βοηθός πρώτης κατηγορίας στην πατρίδα του από τα 25 του! Assistant referee ακόμα και σε ματς ομίλων του Champions League, όπως στο πρόσφατο Μάντσεστερ Σίτι – Πόρτο 3-1. Διεθνής από το 2011! Ουδέποτε έχει σφυρίξει κάτι «περισσότερο» από παιχνίδι ομίλων της κορυφαίας διασυλλογικής ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Ούτε καν σε ματς των «16», ούτε σ’ έναν προημιτελικό. Προφανώς, έχει συγκεκριμένο «ταβάνι», αν και πλέον είναι έμπειρος, ειδικά σε αναμετρήσεις του Europa League.

Δεύτερος βοηθός στο χθεσινό PSV – ΠΑΟΚ o Λετονός. Aς κρατήσουμε σε μια άκρη του μυαλού μας το – δύσκολο είναι η αλήθεια – όνομά του. Μπορεί μετά από 2-3 χρόνια να μάθουμε ότι η απόφασή του να ακυρώσει το γκολ του Μάλεν στο 9’ έπαιξε το δικό της μικρό ρόλο για να πάρει την οριστική απόφαση καθιέρωσης του VAR και στα παιχνίδια του Europa League η UEFA. Γύρισε τη μνήμη πολλών εννέα χρόνια πίσω αυτή η φάση όταν ο βοηθός Σπύρος Τρύφωνος είχε αφήσει ανεξίτηλα χαραγμένο το όνομά του στα χρυσά βιβλία της ιστορίας της ελληνικής διαιτησίας με την «κάλυπτα και εγώ τον Κατσουράνη» απόφασή του.

Αν ήταν περισσότεροι οι παίκτες του Ολυμπιακού που κάλυπταν τότε τον «Κατσούρ» ή οι παίκτες του ΠΑΟΚ που κάλυπταν προχθές τον Μάλεν, είναι δύσκολο να το πούμε χωρίς VAR. Δεν υπήρχε ο Video Assistant Referee σε κανένα από τα δύο παιχνίδια. Όμως, εδώ που τα λέμε, δεν χρειαζόταν κιόλας σε καμία από τις δύο φάσεις. Ο Τρύφωνος που αποσύρθηκε έκτοτε, είχε πει στη μία και μοναδική συνέντευξή του στην εφημερίδα «Goal News»: «Ξαναείδα τη φάση τον Ιούλιο, δεν είχα το σθένος να την ξαναδώ. Λόγω των κροτίδων και των αντικειμένων που έπεφταν στον αγωνιστικό χώρο αναγκάστηκα να χάσω τη μπάλα από τα μάτια μου για δύο δευτερόλεπτα, για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου τέλος πάντων. Δεν βλέπω καν τον Ζιλμπέρτο που σουτάρει γιατί υπήρχα πολλά σώματα σ’ εκείνο το σημείο. Όταν βλέπω τη μπάλα ο Κατσουράνης ήταν σε θέση οφσάιντ γιατί τον κάλυπτε μόνο ο Ντουντού που ήταν στη γραμμή του τέρματος. Σ’ ένα μεγάλο ντέρμπι είναι δίκοπο μαχαίρι να πάρεις μια απόφαση για την οποία δεν είσαι σίγουρος. Επειδή όμως κι άλλες φορές με είχε βοηθήσει στην καριέρα μου η τύχη και το ένστικτο, έκανα αυτό που μου είπε το ένστικτό μου. Απαξ και το έκανα, σήμαινε ότι ήμουν σίγουρος. Το παραδέχθηκα αμέσως μετά το ματς το λάθος μου. Αφού υπάρχει μια τηλεόραση που σου δείχνει ξεκάθαρα σ΄αυτή τη φάση αν έχεις λάθος ή όχι. Όμως αν ο Τρύφωνας ήταν ‘στημένος’ και περίμενε στο 83’ μια τόσο καθαρή φάση, θα ήταν πολύ βλάκας, όταν στο 60’, στο 62’, στο 64’ έχει αφήσει άλλους παίκτες του Παναθηναϊκού να φεύγουν οριακά και να μην τους σταματά».

Η ΓΚΑΦΑ ΤΟΥ ΛΕΤΟΝΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΓΚΑΦΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ

Ο Λετονός δεν ξέρουμε αν «απολογήθηκε» σε κάποιον Ολλανδό για την απόφασή του εναντίον του ΠΑΟΚ. Πιθανότατα ουδείς του ζήτησε το λόγο και ήδη έχει δει τη γκάφα του. Αν, έχουμε, όμως, κάτι να μάθουμε από τη συμπεριφορά των Ολλανδών είναι η αντίδρασή τους. Δεν διαμαρτυρήθηκε ούτε καν ο ίδιος ο σκόρερ, ο οποίος προφανώς έχει καλύτερη αίσθηση της θέσης του συγκριτικά με όλους τους συμπαίκτες του. Συνέχισαν συγκεντρωμένοι, δεν χάλασε το μυαλό τους αυτή η διαιτητική απόφαση. Ετυχε τελικά σ' αυτό το ματς να είναι ανώτεροι, πιο συγκεντρωμένοι, να βρουν τα αδύνατα σημεία του ΠΑΟΚ, να τον χτυπήσουν εκεί όπου πονούσε, να είναι εύστοχοι. Νίκησαν, έχουν πλέον ξανά σοβαρές ελπίδες πρόκρισης. Και μας πρόσφεραν απλόχερα ένα μάθημα διαχείρισης «διαιτητικής κρίσης» σε ευρωπαϊκό ματς.

Πολλάκις στο παρελθόν έχουν αδικηθεί ελληνικές ομάδες σε ευρωπαϊκές αναμετρήσεις. Τις περισσότερες ο Ολυμπιακός, από κοντά ο ΠΑΟΚ, λιγότερες ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ. Συχνότατα παίκτες, προπονητές και κυρίως διοικούντες αντιδρούν με φωνές, δηλώσεις, διαμαρτυρίες. Δεν έχουν καταλάβει τόσα χρόνια την πολιτική της UEFA σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Οσο περισσότερο «φωνάζει» ο (Έλληνας και όχι μόνο...) παράγοντας, τόσο περισσότερο βλάπτει την ομάδα του. Τόσο χειρότερη εικόνα δημιουργεί στη διαιτητική ευρωπαϊκή «κοινότητα». Ξέρουν εκείνοι καλύτερα από εμάς αν έχει γίνει λάθος ή όχι.

Κι αν έχει γίνει, θα επιληφθούν εκείνοι, όχι ο κάθε Παναθηναϊκός και η κάθε… Παρί Σεν Ζερμέν για να το πάμε στο ανώτατο επίπεδο της «σφαγής» των Γάλλων στο «Καμπ Νου» πριν από λίγα χρόνια. Θα τον τιμωρήσουν τον ρέφερι, ενδεχομένως να παρουσιάσουν και τις επίμαχες φάσεις σε κάποια από τα σεμινάριά τους, θα «τσεκάρουν» τη στάση του club απέναντι στην αδικία και θα προχωρήσουν παρακάτω. Ετσι λειτουργούν εδώ και χρόνια, μα οι περισσότερες ελληνικές ομάδες δεν το έχουν καταλάβει. Βλέπουν ακόμα και στην Ευρώπη «εχθρούς» και συνωμοσίες, συνεχίζουν να κάνουν σοβαρά λάθη πολιτικής σε πολύ απλά, εμφανή και κατανοητά πράγματα.

Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΤΟΥ ΓΚΑΡΣΙΑ

Πήραμε και ένα δεύτερο μάθημα από το ματς της Ολλανδίας. Από τον Πάμπλο Γκαρσία αυτή τη φορά, μετά τη λήξη του αγώνα. Με την απειρία του «νέου» που δεν έχει μάθει να «στρογγυλλεύει» τις δηλώσεις του και να φτιασιδώνει αυτό που σκέφτεται, το είπε με αναπάντεχη ειλικρίνεια. Το είπε και το εννοούσε με τα ωραία ελληνο-ουρουγουανικά του που θυμίζουν έντονα Σέρχιο Μαρκαριάν: «Πρέπει να δουλέψουμε, να είμαστε πιο καλοί αμυντικά. Είναι δικό μου λάθος αυτό. Πρέπει να δουλεύω καλύτερα».

«Δική μου είναι η ευθύνη» έχουμε ακούσει να το λένε δεκάδες προπονητές, βάζοντας την «κασέτα» που θέλουν να ακούσουν τα σαρκοβόρα media. «Πρέπει να δουλεύω καλύτερα, πρέπει να δουλέψω αμυντικά καλύτερα και τον Τζόλη»: δεν έχω ακούσει κάποιον κόουτς να λέει κάτι παρόμοιο δημοσίως. Να το αναφέρει αληθινά, να το λέει και να το πιστεύει, όχι για να «ντριμπλάρει» τον δημοσιογράφο ή για να «καλύψει» τους παίκτες. Να το λέει και να το εννοεί 100%. Ο Πάμπλο Γκαρσία το είπε με το πρώτο αίσθημα πίκρας και απογοήτευσης, στην πρώτη ήττα του και μάλιστα με σχετικά εύκολη ανατροπή από την PSV. Ηταν κάτι που θα θέλαμε να ακούμε από περισσότερους προπονητές και σε συγκεκριμένα προβλήματα των ομάδων τους κι αν μάθουμε ως media να τους σεβόμαστε περισσότερο ίσως κι εκείνοι «ανοιχτούν» περισσότερο και αφήσουν την «πολιτική των δηλώσεων» στο χρονοντούλαπο…

Y.Γ: Η ΕΠΟ παραμένει μια ομοσπονδία η οποία ακόμη δεν γνωρίζει πότε θα διεξαχθούν οι εκλογές της, οι οποίες έχουν αναβληθεί τρεις φορές! Παραμένει μια ομοσπονδία που δεν έχει καν παρουσιάσει στις ομάδες της SL1 τα δύο εναλλακτικά της σχέδια για τον τρόπο διεξαγωγής του Κυπέλλου Ελλάδας (με ή δίχως τις ομάδες της SL2, ανάλογα με την απόφαση της επιτροπής λοιμοξιωλόγων). Σε μια σεζόν όπου δεν ασχολείται με καμία άλλη διοργάνωση διότι έχουν διακοπεί όλα τα πρωταθλήματα από Football League και κάτω, δηλαδή τα υπό την αιγίδα της. Περιμένουμε, όντως, απ’ αυτή – ή την επόμενη - διοίκηση της ομοσπονδίας να εκσυγχρονιστεί με CEO, επαγγελματικά – τεχνοκρατικά στελέχη και ανθρώπους του ποδοσφαίρου στη λήψη αποφάσεων βάσει της ολιστικής μελέτης που παρέδωσαν FIFA/UEFA, όταν βλέπουμε ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε στοιχειώδεις υποχρεώσεις, παρότι αυτή η διοίκηση – εν αντιθέσει με τις προηγούμενες – έχει βγάλει από το κεφάλι της και τον μπελά της διαιτησίας λόγω VAR και ξένων επικεφαλής της Επιτροπής Διαιτησίας; Ας περιμένουμε, λοιπόν, παρά την απαισιοδοξία των πάντων.

Ο οδηγός της «ολιστικής μελέτης» είναι στα χέρια και των ΠΑΕ και του Υφυπουργείου και της Κυβέρνησης και του ΠΣΑΠ. Συνεπώς, άπαντες θα μπορούν να αξιολογήσουν ποιες από όλες τις προτάσεις τους θα υλοποιήσει η ομοσπονδία με τη νέα διοίκησή της. Ο Χέρμπερτ Χούμπελ και ο Πέτερ Φούσεκ μας αποχαιρετούν, τελειώνει και η «εποπτεία» των ξένων, οι οποίοι απλώς θα θυμηθούν το «παρίσταμαι και χαιρετίζω» στις εκλογές. Από 1^η Δεκεμβρίου αυτή η ΕΠΟ απογαλακτίζεται από τη μεγάλη αγκαλιά της «μαμάς» UEFA και της «γιαγιάς» FIFA. Και θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τι θα κάνει μέχρι το καλοκαίρι, ενόψει της νέας σεζόν, στο δρόμο προς την κανονικότητα, ελπίζουμε χωρίς κορονοϊό…