Σισέ στο gazzetta.gr: «Φοβήθηκα για τη ζωή μου, στον Ολυμπιακό έμαθα να νικάω»

• «ΔΕΝ ΜΕ ΕΒΑΖΕ Ο ΧΑΣΙ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΑ ΠΟΤΕ ΓΙΑΤΙ»
• «ΟΥΤΕ ΜΕ ΜΙΛΑΝ, ΟΥΤΕ ΜΕ ΑΡΣΕΝΑΛ. ΤΟ ΓΚΟΛ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ!»
• «ΣΟΚΑΡΙΣΤΗΚΑ ΟΤΑΝ ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΟΜΠΑΜΕΓΙΑΝΓΚ ΝΑ ΣΟΥΤΑΡΕΙ ΣΤΟ 122'»
• «ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΟΣΟ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ, ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΝΙΚΑΩ»
• «ΜΕ ΑΠΕΡΡΙΠΤΑΝ, ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΩ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ»

Τον Ιανουάριο του 2017 ο Ολυμπιακός έριξε τη ζαριά του και εξασφάλισε τα δικαιώματα του Παπ Αμπού Σισέ από την Αζαξιό, στην οποία δόθηκε κάτι περισσότερο από μισό εκατ. ευρώ. Το καλοκαίρι του ίδιου έτους ο Σενεγαλέζος άφησε τη γαλλική ομάδα στην οποία έμεινε δανεικός και ταξίδεψε για την Ελλάδα, με σκοπό να φορέσει τα "ερυθρόλευκα". Σε ηλικία 22 ετών κλήθηκε να παίξει σ' ένα κλαμπ που δεν είχε σχέση με τα προηγούμενα.

Ήταν η πρώτη του φορά που θα αγωνιζόταν σε σύλλογο με υπερβολική πίεση, όπου τα "πρέπει" δεν σταματούν και τα λάθη απαγορεύονται. Έφτασε τελικά να παίξει 92 φορές με τον Ολυμπιακό και να σημειώσει δέκα γκολ, ώσπου στις 30 Ιανουαρίου ανακοινώθηκε ο δανεισμός του στη Σεντ Ετιέν, με οψιόν αγοράς 13 εκατ. ευρώ. Ήταν 3,5 χρόνια στα οποία βίωσε τις σπουδαιότερες στιγμές της καριέρας του. Μεγάλα γκολ, τίτλους, αλλά και δύσκολες στιγμές, όχι μόνο αγωνιστικές. Ο 25χρονος στόπερ άνοιξε την καρδιά του στο gazzetta.gr και αναφέρθηκε σε πρόσωπα και καταστάσεις για τα οποία ουδέποτε στο παρελθόν θέλησε να μιλήσει.

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ο Πέδρο Μαρτίνς, ο "αδερφός" του, Ουσεϊνού Μπα, το γκολ που δεν θα ξεχάσει ποτέ (και δεν είναι αυτό με τη Μίλαν ή την Άρσεναλ), η στιγμή που φοβήθηκε πως μπορεί να χάσει τη ζωή του μένοντας για καιρό στο νοσοκομείο. Το απίθανο περιστατικό στο Ηράκλειο με τον γιατρό Χρήστο Θέο, ο τύπος που του κόλλησε το παρατσούκλι "The rock" και η δύσκολη ζωή προτού γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.

Μία μέρα πριν από το πρώτο παιχνίδι για τους «16» του Europa League με την Άρσεναλ, ο 25χρονος θυμάται τις περσινές αναμετρήσεις με τους «κανονιέρηδες». Οι συζητήσεις στα αποδυτήρια του Emirates, το γκολ του Ελ Αραμπί και το σοκαριστικό συναίσθημα τη στιγμή που ο Ομπαμεγιάνγκ ετοιμαζόταν να εκτελέσει από κοντά στο 120'+3'.

«ΔΕΝ ΜΕ ΕΒΑΖΕ Ο ΧΑΣΙ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΑ ΠΟΤΕ ΓΙΑΤΙ»

Την απορία θα έπρεπε να τη λύσουμε όταν ακόμα ήσουν στον Ολυμπιακό και όχι τώρα που έφυγες, αλλά με την ευκαιρία ας το ξεκαθαρίσουμε: Πώς προφέρεται το μικρό σου όνομα;

«Παπ Αμπού. Δεν είναι Παπέ. Παπέ λέγεται στη Γαλλία. Στη Σενεγάλη είναι Παπ».

Πώς είναι η ζωή μετά τον Ολυμπιακό; Είναι τα πράγματα στη Σεντ Ετιέν όπως τα είχες στο μυαλό σου;

«Έχω ξαναζήσει στη Γαλλία, αλλά σίγουρα είναι διαφορετικά. Νέα ομάδα, νέοι συμπαίκτες. Ήρθα εδώ για να παίξω. Αυτό είναι που μου χρειάζεται. Στον Ολυμπιακό τελευταία ήταν περίπλοκη η κατάσταση και δεν αγωνιζόμουν αρκετά. Ήρθα δανεικός στη Σεντ Ετιέν, ήταν επιλογή μου να έρθω και μέχρι στιγμής όλα πάνε καλά. Ο προπονητής με εμπιστεύεται, οι οπαδοί με στηρίζουν. Η Σεντ Ετιέν είναι μεγάλη ομάδα στη Γαλλία, έχει πολλά τρόπαια. Βέβαια αυτή τη στιγμή υπάρχουν δυσκολίες στο πρωτάθλημα, έχουν απομείνει δέκα αγωνιστικές και θα πρέπει να τερματίσουμε όσο πιο ψηλά, να μην μπούμε σε περιπέτειες».

Στη συμφωνία του Ολυμπιακού με τη Σεντ Ετιέν μπήκε οψιόν αγοράς σου ύψους 13 εκατ. ευρώ. Αν όλα πάνε καλά και υπάρχει η δυνατότητα εκ μέρους της γαλλικής ομάδας να σε αγοράσει, θα ήθελες να μείνεις;

«Δεν μπορώ να πω ακόμα αν θέλω να μείνω. Τώρα παλεύουμε να μείνουμε στην κατηγορία. Θα δούμε. Θα εξαρτηθεί και από τις ομάδες, αν για παράδειγμα ο Ολυμπιακός θέλει να με πουλήσει».

Όταν ήσουν ακόμη στην Αζαξιό και έμαθες για τον Ολυμπιακό τι σκέφτηκες; Τι θυμάσαι από εκείνες τις μέρες;

«Ήταν σπουδαία νέα για εμένα. Τον ήξερα τον Ολυμπιακό, αλλά και τον Παναθηναϊκό. Αυτές οι δύο ομάδες είναι γνωστές στη Σενεγάλη. Ήμουν πολύ χαρούμενος και είπα αμέσως ότι θέλω να πάω. Φυσικά δεν το έχω μετανιώσει. Ο Ολυμπιακός είναι πια για εμένα οικογένειά μου, έκανε πολλά για εμένα. Το συναίσθημα να αγωνίζεσαι στον Ολυμπιακό δεν περιγράφεται. Όλοι όσοι δουλεύουν στον Ολυμπιακό, εργάζονται σκληρά. Από αυτούς που βρίσκονται στην κουζίνα και ετοιμάζουν το φαγητό, μέχρι αυτούς που βρίσκονται στην πόρτα στο προπονητικό του Ρέντη. Τους αγαπώ και με αγαπάνε. Με τους οπαδούς απέκτησα εξαιρετική σχέση. Μέχρι και για καφέ πήγαινα μαζί τους. Σου μιλάω από την καρδιά μου. Οι οπαδοί μου έδωσαν μεγάλη δύναμη. Αγάπησα τη φανέλα του Ολυμπιακού. Σημαίνει πολλά για εμένα αυτός ο σύλλογος και έχω πολλά συναισθήματα».

Πώς βίωσες τους πρώτους μήνες στον Ολυμπιακό;

«Ήταν δύσκολοι οι δύο πρώτοι μήνες γιατί ο τότε προπονητής, Μπέσνικ Χάσι, δεν με έβαζε να παίξω. Όταν ήρθε ο κύριος Λεμονής με χρησιμοποιούσε και είχα την εμπιστοσύνη του».

Μίλησες καθόλου με τον Χάσι, να τον ρωτήσεις γιατί δεν ήσουν στα πλάνα του;

«Όχι δεν το έκανα και γενικά δεν θέλω να μπαίνω σε τέτοια διαδικασία. Αν ένας προπονητής παίρνει μια απόφαση, τη σέβομαι. Ακολουθώ τους κανόνες. Αν με βάζει, δίνω τα πάντα. Και στον πάγκο όταν είμαι, υποστηρίζω με τον τρόπο μου την ομάδα».

«ΟΥΤΕ ΜΕ ΜΙΛΑΝ, ΟΥΤΕ ΜΕ ΑΡΣΕΝΑΛ. ΤΟ ΓΚΟΛ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ!»

Στα 3,5 χρόνια που έμεινες στον Ολυμπιακό έβαλες δέκα γκολ. Τα δύο από αυτά ήταν με τη Μίλαν και την Άρσεναλ. Δύο σπουδαία ευρωπαϊκά γκολ, που έχουν μείνει αξέχαστα στους φίλους της ομάδας. Ποιο ξεχωρίζεις;

«Είναι λογικό να μιλούν όλοι για αυτά τα δύο γκολ. Ήταν πολύ σημαντικά και βοήθησαν να προκριθούμε. Αυτό όμως που ξεχωρίζω είναι το γκολ απέναντι στον Παναθηναϊκό τον Νοέμβριο του 2018, γιατί ξέρω πόσο μεγάλη σημασία έχει ένα τέτοιο παιχνίδι για την ομάδα μας. Αποφύγαμε την ήττα με δικό μου γκολ στις καθυστερήσεις».

Ποια ήταν η πιο «δυνατή» στιγμή σου στον Ολυμπιακό;

«Ήταν με τη Μίλαν στο γεμάτο "Γ. Καραϊσκάκης". Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου τι έγινε μετά τη λήξη. Μπήκαν μέσα οι οπαδοί, ατελείωτη χαρά. Δεν ήθελα να πάω στα αποδυτήρια. Έμεινα έξω για να πανηγυρίσω μαζί με τον κόσμο. Ήταν τόσο έντονα τα συναισθήματα... δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια τι έγινε. Ένας από τους λόγους που καταφέραμε να αποκλείσουμε τη Μίλαν ήταν η τεράστια δύναμη που έδωσαν οι οπαδοί. Μας έσπρωξαν στη νίκη. Επίσης οι πανηγυρισμοί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Όταν ανεβήκαμε στο ανοικτό λεωφορείο και πανηγυρίσαμε στον Πειραιά».

Θα ήθελες να επιστρέψεις στον Ολυμπιακό ή έχεις στόχο να παίξεις σε άλλη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή ομάδα;

«Ο Ολυμπιακός είναι η οικογένειά μου. Ποτέ δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή. Η κόρη μου γεννήθηκε στην Ελλάδα, όλοι στον Ολυμπιακό με στήριξαν στη γέννησή της. Αυτό σημαίνει πολλά για εμένα. Ναι, θα ήθελα να γυρίσω στον Ολυμπιακό. Ήμουν τυχερός που βρέθηκα σε αυτή την ομάδα. Έπαιξα στο Champions League και στο Europa League».

Σε λίγες μέρες ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει την Άρσεναλ, στους "16" του Europa League. Πέρυσι σε ένα από τα ιστορικότερα παιχνίδια στην ιστορία της ομάδας, αφήσατε εκτός την Άρσεναλ με το εκτός έδρας 1-2. Τι θυμάσαι από εκείνο το ματς στο Emirates, στο οποίο μάλιστα έβαλες γκολ, και τι πιθανότητες δίνεις για να σημειώσει το ίδιο φέτος ο Ολυμπιακός;

«Εκείνο το διάστημα είχα επιστρέψει από τραυματισμό και δεν έπαιζα πολύ. Πολύ δυνατό ματς, δεν σταματήσαμε να τρέχουμε, δεν σταματήσαμε να πιστεύουμε στην πρόκριση. Ο ένας έπαιζε για τον άλλον. Πιστεύω ότι η περσινή επιτυχία μπορεί να επαναληφθεί και φέτος. Μακάρι να μπορούσα να παίξω κι εγώ. Τώρα βέβαια η Άρσεναλ θα είναι υποψιασμένη. Σίγουρα τώρα θα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Ξέρουν ότι ο Ολυμπιακός παλεύει μέχρι τέλους, θα είναι πιο έτοιμοι για να μην επαναλάβουν την αποτυχία τους».

«ΣΟΚΑΡΙΣΤΗΚΑ ΟΤΑΝ ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΟΜΠΑΜΕΓΙΑΝΓΚ ΝΑ ΣΟΥΤΑΡΕΙ ΣΤΟ 122'»

Αλήθεια, στο ημίχρονο του αγώνα στο Emirates τι είπατε; Θυμάσαι κάτι συγκεκριμένο που έκανε εσένα και τους συμπαίκτες σου να πιστέψετε περισσότερο στην πρόκριση;

«Θυμάμαι ότι μπήκαμε στα αποδυτήρια και είπαμε: "Παιδιά, πάμε, μπορούμε να το κάνουμε". Ο προπονητής μάς τόνωσε το ηθικό. Ήμασταν πολύ αφοσιωμένοι, πολύ συγκεντρωμένοι. Ήταν όλα ανοικτά μετά το 0-0 μέχρι το 45'».

Πώς ένιωσες τη στιγμή που είδες τον Ομπαμεγιάνγκ να σουτάρει ολομόναχος από κοντά στο 120'+3' και τελικά να αστοχεί;

«Σοκαρίστηκα. Όχι μόνο εγώ νομίζω, όλοι μας. Αλλά ειδικά εγώ γιατί η μπάλα πέρασε από πάνω μου μετά τη σέντρα που έγινε στην περιοχή μας. Ευχαριστούμε τον Θεό που έστειλε άουτ τη μπάλα στην τελευταία στιγμή του αγώνα».

Λίγο νωρίτερα, θα μπορούσες να ακουμπήσεις τη μπάλα πριν αυτή φτάσει στον Αραμπί και γίνει το 1-2, ενώ ήσουν οφσάιντ. Πώς βίωσες αυτή τη φάση;

«Προσπάθησα να σηκωθώ για κεφαλιά, αλλά η μπαλιά ήταν πιο δυνατή για να τα καταφέρω, ενώ ήμουν πράγματι οφσάιντ. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, παρά να δω την εξέλιξη της φάσης. Η μπάλα έφτασε στον Αραμπί, την έβαλε στα δίχτυα και όλα τα άλλα είναι ιστορία».

Ο Σεμέδο τραυματίστηκε και ο Ολυμπιακός θα έχει διαθέσιμους στόπερ μόνο τον Μπα και τον Σωκράτη για την Άρσεναλ. Αυτό θα παίξει το ρόλο του;

«Ο Σωκράτης θα φέρει εμπειρία. Είμαι βέβαιος ότι θα ανταποκριθεί, την ξέρει καλά την Άρσεναλ. Λυπάμαι πολύ για τον Σεμέδο. Κάναμε βιντεοκλήση και μιλήσαμε για τον τραυματισμό του. Ελπίζω να είναι έτοιμος στα ημιτελικά του Europa League (γέλια). Είναι μεγάλος παίκτης. Μακάρι να ήταν καλά και ο Αβραάμ. Σε αυτή τη φάση όλοι είναι απαραίτητοι».

«ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΟΣΟ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ, ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΝΙΚΑΩ»

Κοιτάζοντας πίσω, ποια στοιχεία θεωρείς ότι απέκτησες ως ποδοσφαιριστής στη θητεία σου στον Ολυμπιακό;

«Τη νοοτροπία του νικητή. Έμαθα πώς να κερδίζω. Με έμαθαν να νικάω. Ακόμα και στο "Uno" που παίζω με τους φίλους μου θέλω τώρα να νικάω. Έγινα πιο δυνατός. Έπαιξα μαζί με σημαντικούς ποδοσφαιριστές».

Ποια είναι η γνώμη σου για τον Πέδρο Μαρτίνς;

«Πολύ δυνατός προπονητής, πολύ καλός χαρακτήρας. Υποστηρίζει τους παίκτες του και τους συμπεριφέρεται σαν να είναι οι καλύτεροι στον κόσμο. Μας έλεγε: «Δεν θέλω άλλους. Όποιον και να μου φέρουν, εγώ εσάς προτιμάω». Αυτό μας έδινε κίνητρο. Εμένα μου έδινε αυτοεποίθηση. Μου έλεγε: "Μπράσο Σισέ, συνέχισε..."».

Ποια ήταν η σχέση σου με τον Βαγγέλη Μαρινάκη;

«Μου έκαναν πλάκα και μου έλεγαν είναι ο πατέρας μου. Καλός άνθρωπος και πρόεδρος. Δεν τον νοιάζουν οι άλλες ομάδες, μόνο η δική του. Προστατεύει τους ποδοσφαιριστές του. Είχαμε καλή σχέση. Εύχομαι να τον ξαναδώ σύντομα».

Για τον Βαλμπουενά και τον Αραμπί τι έχεις να πεις;

«Μεγάλοι παίκτες. Ήταν ευχαρίστησή μου να παίξω μαζί τους, αλλά και να τους κάνω παρέα. Έμαθα πολλά και από τους δύο. Εύχομαι στον killer Αραμπί να βάλει κι άλλα γκολ».

Η σχέση σου με τον Μπα ήταν ξεχωριστή. Ήταν ιδιαίτερη στιγμή όταν έβαλε γκολ στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ και έτρεξε προς τον πάγκο για να σε αγκαλιάσει...

«Ο Μπα δεν είναι απλά φίλος μου, είναι αδερφός μου από άλλη μητέρα. Έχει μεγάλη καρδιά. Είναι πολύ καλός άνθρωπος. Με αγαπάει και τον αγαπάω. Ναι, είχε σκοράρει και ήρθε κοντά μου για να μου αφιερώσει το γκολ. Βγαίναμε μαζί, ταξιδεύαμε μαζί, κάναμε πολύ παρέα».

Στο εκτός έδρας παιχνίδι με τον ΟΦΗ έγινε viral το video, όταν ο γιατρός Χρήστος Θέος σου έλεγε να βγεις λόγω του τραυματισμού σου κι εσύ το αρνήθηκες. Έμεινες και αγωνίστηκες σε όλη τη διάρκεια του ματς. Αλήθεια, τι λέγατε;

«Γιατρέ μου... (γέλια). Μου έλεγε να περάσω έξω, να σκεφτώ τον εαυτό μου, ότι σε λίγες μέρες θα είχα υποχρεώσεις με την εθνική μου. Εγώ του απαντούσα ότι θα μείνω να παίξω. Ότι η ομάδα με χρειάζεται και ότι δεν θα τους αφήσω στη δύσκολη στιγμή. Είναι η νοοτροπία που σου είπα νωρίτερα. Είναι καλός άνθρωπος ο γιατρός, μας προστατεύει».

Το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου 2019 μπήκες στο νοσοκομείο και πήρες εξιτήριο τον Οκτώβριο. Είχες υποστεί λοίμωξη του αναπνευστικού λίγες ώρες πριν από το εντός έδρας παιχνίδι με την Τότεναμ και έμεινες εκτός αγώνων μέχρι τις 8 Ιανουαρίου. Πώς βίωσες εκείνο το διάστημα;

«Ήταν μια από τις δυσκολότερες περιόδους της ζωής μου. Πρώτη φορά στη ζωή μου έμεινα τόσο καιρό στο νοσοκομείο. Τότε κατάλαβα πόσο σύντομη είναι η ζωή. Ευχαριστώ πολύ τον κ. Θέο που με προστάτεψε και που είμαι ζωντανός».

Φοβήθηκες ότι μπορείς και να χάσεις τη ζωή σου;

«Ναι, έμεινα τόσο καιρό στο νοσοκομείο. Έκανες διάφορες αρνητικές σκέψεις, αλλά δόξα τω Θεώ όλα πήγαν καλά και είμαι ευγνώμων γι' αυτό».

«ΜΕ ΑΠΕΡΡΙΠΤΑΝ, ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΩ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ»

Πώς ήταν η ζωή σου στη Σενεγάλη πριν ταξιδέψεις στην Ευρώπη;

«Όχι και η πιο ιδανική. Δυσκολεύτηκα πολύ μέχρι να φτάσω να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Τίποτα δεν ήταν εύκολο. Μου έλεγαν ότι δεν θα γίνω ποτέ επαγγελματίας, με απέρριπταν. Δούλεψα πολύ σκληρά και έφτασα στο σημείο που βρίσκομαι σήμερα».

Έχεις αδέρφια;

«Έχω μια αδερφή μεγαλύτερη και έναν μικρότερο αδερφό».

Μένουν στη Σενεγάλη;

«Ναι. Παρακολουθούσαν όλα τα παιχνίδια που έδινα με τον Ολυμπιακό. Τώρα το ίδιο με τη Σεντ Ετιέν».

Αλήθεια, πώς σου κόλλησε το παρατσούκλι «The rock» (στα ελληνικά «Ο βράχος»);

Όταν ήμουν μικρός έπαιζα ποδόσφαιρο με τον καλύτερό μου φίλο στη Σενεγάλη. Κάποια στιγμή τον κλώτησα με δύναμη και τον έριξα κάτω. Τότε μου είπε: «Πόσο δυνατός είσαι ρε φίλε; Σαν βράχος». Όλοι στη Σενεγάλη έτσι με λένε τώρα. Με αυτόν τον φίλο μου, που ζει τώρα στο Βέλγιο και δεν ασχολείται με το ποδόσφαιρο, μας άρεσε να βλέπουμε κατς και θαυμάζαμε τον Ντουέιν Τζόνσον, ο οποίος κι αυτός έχει το παρατσούκλι "The Rock"».

Ποιους αμυντικούς θαυμάζεις;

«Μου αρέσει ο Κιελίνι, ένας παθιασμένος στόπερ. Μου αρέσει ο Τιάγκο Σίλβα, πολύ ποιοτικός, με εξαιρετικό άλμα. Κι επίσης ο Σέρχιο Ράμος γιατί σκοράρει. Στην Ελλάδα αγωνίζονται πολύ καλοί ποδοσφαιριστές, ειδικά αμυντικοί, σε ομάδες όπως ο Ατρόμητος, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ».

Ποιο είναι το όνειρό σου στο ποδόσφαιρο;

«Δεν θα έλεγα όνειρο, είναι οι στόχοι που βάζω. Θέλω να κερδίσω τίτλους και να γίνω ένας από τους σπουδαιότερους αμυντικούς του κόσμου. Γιατί όχι; Θα δουλέψω σκληρά».

Τις τελευταίες ημέρες στη χώρα σου επικρατούν αναταραχές μετά την κράτηση του ηγέτη της αντιπολίτευσης. Υπήρξαν συγκρούσεις μεταξύ αστυνομικών και υποστηρικτών του Ουσμάν Σόνκο, συλλήψεις, ενώ τουλάχιστον ένα άτομο σκοτώθηκε. Ποια είναι η άποψή σου για ό,τι συμβαίνει;

«Είμαι πολύ λυπημένος, δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια. Ποτέ στο παρελθόν δεν είχαμε τέτοια προβλήματα στη χώρα μου, ποτέ δεν είχαμε πόλεμο. Οι άνθρωποι είναι καλοί, ευγενικοί, υπάρχει σεβασμός στον νόμο. Αυτή η Κυβέρνηση όμως κάνει ό,τι θέλει. Είναι πολύ λυπηρό. Προσεύχομαι στον Θεό να επιστρέψει η Ειρήνη στη χώρα μου. Την αγαπώ τόσο πολύ. Η Σενεγάλη είναι μια από τις καλύτερες χώρες του κόσμου και δεν το λέω επειδή κατάγομαι από εκεί. Όσοι την έχουν επισκεφθεί το γνωρίζουν. Υπήρχε Ειρήνη. Χαμογελαστοί και καλοί άνθρωποι».

Θα ήθελες να πεις κάτι τελευταίο;

«Ναι, ότι ευχαριστώ για όλα τον Ολυμπιακό και όλους τους Έλληνες. Δεν θα ξεχάσω τίποτα».

Photo credits: Κώστας Τόπας