Μια ελληνική ομάδα ανταγωνιστική σε ματς αγγλικού ρυθμού

Είναι κάτι που υποθέταμε από το πρώτο παιχνίδι στο “Καραϊσκάκης”: με τον Εμβιλά στο κέντρο και τον Σα σε καλύτερη βραδιά, ο Ολυμπιακός θα είχε ευχαριστηθεί πολύ περισσότερο την πρώτη παρτίδα με την Άρσεναλ, και δεν ξέρει κανείς τι θα είχε συμβεί. Αυτό, το τελευταίο δεν θα το μάθουμε ποτέ. Αυτό όμως που είδαμε το βράδυ της Πέμπτης στο “Emirates” μας έβγαλε από την υπόθεση: με τον Εμβιλά στο κέντρο και τον Σα σε καλό βράδυ, ο Ολυμπιακός ευχαριστήθηκε πολύ περισσότερο τον δεύτερο αγώνα του με την Αρσεναλ. Και ναι, μπορεί να έπαιζε απέναντι σε μια ομάδα που ένιωθε σίγουρη για την πρόκριση και διαχειριζόταν με αυτή την άνεση τις καταστάσεις του παιχνιδιού, αλλά αυτή η διαπίστωση δεν μειώνει την ποιότητα της απόδοσης του Ολυμπιακού στο Λονδίνο.

Απέναντι σε μια ομάδα μαθημένη να παίζει σε υψηλό ρυθμό, ο Ολυμπιακός ήταν ανταγωνιστικός. Κράτησε την μπάλα περισσότερο από την Άρσεναλ και στα δύο ημίχρονα, εκδήλωσε μεγαλύτερο αριθμό επικίνδυνων επιθέσεων και στα δύο ημίχρονα. Δεν κατάφερε να αυξήσει τις πιθανότητές του για φτάσει το ματς στον “τζόγο”, δηλαδή να πετύχει δεύτερο γκολ ώστε να εκνευρίσει την Άρσεναλ, επειδή δεν είχε τον τρόπο να γίνει πολλές φορές απειλητικός. Αυτή ήταν άλλωστε η στρατηγική επιλογή που έκανε ο Μιγκέλ Αρτέτα σε αυτό το παιχνίδι: έβαλε την ομάδα του να παίξει συντηρητικά και να μην αφήσει ποτέ κενούς χώρους στον Ολυμπιακό. Του άφησε του Ολυμπιακού την μπάλα και νοιάστηκε πρωτίστως για να παραμείνει συμπαγής και να βρίσκεται πάντοτε με αριθμητική πλειοψηφία η Άρσεναλ στο αμυντικό της τρίτο προκειμένου να μην επιτρέψει στον αντίπαλο να διασπάσει τις αμυντικές γραμμές και να μπει στην περιοχή για να εκτελέσει από πλεονεκτική θέση.

Το σκορ του πρώτου παιχνιδιού δεν επέτρεπε στον Πέδρο Μαρτίνς να πάρει από νωρίς μεγαλύτερα ρίσκα από αυτά που πήρε. Ο Ολυμπιακός νοιαζόταν να μην δεχθεί το γκολ που θα τον καταδίκαζε σε αποκλεισμό προκειμένου να φτάσει στο τελευταίο διάστημα του ματς με την ελπίδα. Αυτή την ελπίδα προσπάθησε να την εξαντλήσει, αλλά απέναντι του είχε μια πολύ μυαλωμένη ομάδα που δεν χαλάρωσε και έπαιξε σε υψηλή ένταση μέχρι τέλους.

Αυτή η νίκη είναι ένα καλό ενθύμιο στην αποχώρηση του Ολυμπιακού από το Europa League. Οχι μόνο για τις εντυπώσεις, δηλαδή επειδή έδειξε στην Ευρώπη ότι δεν ήταν ο φτωχός συγγενής στο ζευγάρι και ότι το 1-3 του πρώτου ματς γεννήθηκε από συγκυρίες και όχι από τέτοια διαφορά στην ομαδική ποιότητα, αλλά και επειδή τονώνει την αυτοπεποίθηση της ομάδας του ενόψει της επόμενης ευρωπαϊκής σεζόν. Αυτό το ματς λειτουργεί και ως υπενθύμιση του Ολυμπιακού προς τον εαυτό του σχετικά με την αποτελεσματικότητα του σχεδίου του και την ποιότητα που μπορεί να έχει η απόδοσή του ακόμη και απέναντι σε ομάδες που παίζουν αυτό το ποδόσφαιρο του υψηλότερου ρυθμού.

Η στάση του Ολυμπιακού στα πρώτα 70’ αγωνιστικά λεπτά, που προσπαθούσε να δώσει ρυθμό απέναντι σε μια αγγλική ομάδα ήταν εντυπωσιακή. Μια ομάδα που δεν είναι συνηθισμένη να παίζει σε τόσο υψηλό τέμπο στάθηκε στο ύψος της υποχρέωσης που είχε, λόγω του 1-3, να κάνει παιχνίδι και να επιχειρήσει να εκδηλώσει μεγαλύτερο αριθμό επιθέσεων από την αντίπαλό της. Όσα έκανε ο Ολυμπιακός δεν αποδείχθηκαν αρκετά για να δημιουργήσουν συνθήκες ανατροπής, αλλά αυτές θα δημιουργούνταν μόνο με πολλή τύχη. Μια υποψιασμένη Άρσεναλ δεν θα μπορούσε να πάθει μια τόσο μεγάλη ζημιά. Το ότι κατάφερε να παίξει σε αυτόν τον ρυθμό στους πολλούς ενδεχομένως να μοιάζει αδιάφορο· χρειάζεται όμως πάρα πολλή δουλειά και πάρα πολύ καλό προπονητή για να το πετύχεις.

Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, το οποίο πήρε χάρη και στην βοήθεια της τύχης, ο Ολυμπιακός κέρδισε στο “Emirates” την επιβεβαίωση ότι το αγωνιστικό μοντέλο του έχει ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Τι του μένει, προκειμένου να αυξήσει τις πιθανότητες για να ικανοποιήσει τις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες που έχει και ο σύλλογος και ο προπονητής; Να αυξήσει την ατομική ποιότητα. Αν το κάνει, δεν θα του λείπει τίποτα στις προδιαγραφές για να φτάνει να παίζει στην Ευρώπη και στην καρδιά της άνοιξης.