Η «λάθος νύχτα» της Ευρώπης πρέπει να αποτελέσει τον οδηγό για τον Ολυμπιακό!

Όπως και την περασμένη εβδομάδα, έτσι κι αυτή, όσο πλησιάζουν τα παιχνίδια των προημιτελικών του Γιουρόπα Λιγκ, με πιάνει μία ψιλοκατάθλιψη…

Πραγματικά πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός είναι ομάδα που πλέον μπορεί να φτάνει και δη με καλή συχνότητα στους «8» τουλάχιστον του Γιουρόπα Λιγκ και είναι θλιβερό το πώς κάθε φορά δεν τα καταφέρνει, ενώ είναι σαφές ότι το «έχει», ότι το μπορεί.

Δεν ήταν ανίκητη η Άρσεναλ-και δεν το λέω λόγω της εντός έδρας ισοπαλίας της στο πρώτο παιχνίδι με την Σλάβια Πράγας, η οποία άλλωστε εδώ και χρόνια έχει πολύ καλή ομάδα και σε επίπεδο Κυπέλλων Ευρώπης. Ένα αποτέλεσμα μπορεί να είναι και συγκυριακό. Η Άρσεναλ, όμως, γενικά δεν είναι πειστική. Σίγουρα ήταν φαβορί απέναντι στον Ολυμπιακό, σίγουρα δεν ήταν καλή συγκυρία η κλήρωση μαζί της για τον πρωταθλητή Ελλάδας, λόγω του αποκλεισμού της μόλις πέρυσι από τους Πειραιώτες, όμως ο Ολυμπιακός μπορούσε κάτι καλύτερο και φέτος.

Ήταν μεγάλη ατυχία που βρέθηκε ο Σα στο χειρότερο του φεγγάρι σε εκείνο το διάστημα που έγινε και το πρώτο ματς στο Καραϊσκάκη, στο 1-3, όπου στο πρώτο γκολ ο Πορτογάλος γκολκίπερ φαντάζομαι ότι ακόμη και τώρα δεν ξέρει τι πήγε να κάνει στο πρώτο γκολ της Άρσεναλ…Ακόμη κι αν αντιδρούσε καλύτερα στο άλλο μακρινό σουτ, που έκανε το 1-3, θα ήταν άλλες οι πιθανότητες του Ολυμπιακού στη ρεβάνς στο Λονδίνο, μένοντας το 1-2 της Άρσεναλ μέσα στον Πειραιά. Με το 1-3 εντός έδρας, ήθελες 3-0 εκτός έδρας, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, δηλαδή πρόκριση με 3-0 εκτός έδρας, μετά από ήττα 1-3 εντός έδρας…Όπως αποδείχθηκε στη ρεβάνς, με το 1-0 του Ελ Αραμπί στο 55’, ένα δεύτερο γκολ, για ένα 2-0, δεν ήταν τόσο μακρινό…

Κακά τα ψέματα, λοιπόν, η πρόκριση κρίθηκε εδώ μέσα, στο πρώτο ματς. Με τον Σα σε κακό φεγγάρι και με τον Μπα νοκ άουτ στην προθέρμανση λόγω τραυματισμού, την στιγμή που ήταν τιμωρημένος ο Σεμέδο. Όλες οι κακές συγκυρίες έπεσαν μαζί, όπως ατυχώς έπεσαν μαζί και οι όχι και καλύτερες εμπνεύσεις του Πέδρο Μαρτίνς, πρώτον να γυρίσει πίσω στην άμυνα τον Εμβιλά κάτι που αποδυνάμωσε τη μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού και δεύτερον να αλλάξει στο 76’ τον Αραμπί που ήταν κίνδυνος θάνατος για την άμυνα της Άρσεναλ. Όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, θα μπορούσε να παίξει στόπερ δίπλα στον Σωκράτη ο Χολέμπας και να έμενε ο Εμβιλά στα χαφ, μαζί με Μπουχαλάκη και Καμαρά. Αλλά πραγματικά αυτό με τον Αραμπί, να βγαίνει στο 76’, την στιγμή που είχε σκοράρει κι είχε κι ευκαιρία για δεύτερο γκολ, πραγματικά δεν μπορώ ακόμη να το χωνέψω. Άλλωστε, μετά την έξοδο του Αραμπί ήρθε και το 1-2 και το 1-3…

Πραγματικά όμως σε εκείνο το 90λεπτο συγκεντρώθηκαν όλες οι κακές συγκυρίες που θα μπορούσαν να συνυπάρξουν. Είναι να τρελαίνεσαι, όταν σκέφτεσαι τι γκολ έφαγε ο Σα…τι κινήσεις έκανε και δεν έκανε ο Πέδρο (βάλτε και την χρησιμοποίηση από την αρχή του ντεφορμέ Βαλμπουενά, που έγινε αλλαγή στο ημίχρονο του αγώνα κι έκτοτε δεν ξανάπαιξε…)…τι έκανε ο Μασούρας αντί να πασάρει απλά στον Αραμπί και να μπει αυτός με την μπάλα στα δίκτυα…τι περίπου ίδιο έκανε κι ο Μπρούμα πάλι με τον Αραμπί να περιμένει την πάσα του…

Ήταν όλα, που λέει ο λόγος όλα, λάθος εκείνη τη νύχτα. Μόνο που ακόμη κι έτσι, ο Ολυμπιακός μπορεί και πρέπει να αξιοποιήσει εκείνη τη λάθος νύχτα! Να αποτελέσει για όλους στον Ολυμπιακό το καλύτερο μάθημα για την επόμενη σεζόν. Γιατί μόνο έτσι, με κατανόηση των λαθών που έκανε ο καθένας, με αυτοκριτική και με επίγνωση της πραγματικότητας, μπορεί στον επόμενο τελικό που θα δώσει η ομάδα για να μπει στους «8» του Γιουρόπα Λιγκ να τα καταφέρει καλύτερα…

Άσχετο: Άντε να δούμε τι θα γίνει με τον Μπελχάντα…