Τζαβέλλας: «Έχω άποψη και αυτό στην Ελλάδα κοστίζει!»

• «Τα ακριβώς αντίθετα με την Ελλάδα!»

Ένα διαχρονικό σύνθημα στην παλιά του γειτονιά ξεκινά με τρόπο που μοιάζει να καθρεφτίζει τον Γιώργο Τζαβέλλα. «Εμείς στον Βύρωνα δεν παίρνουμε χαμπάρι», λέει χαρακτηριστικά. Ο διεθνής αμυντικός έχει ακούσει πολλά, έχει περάσει μπελάδες, έχει δει προπονητή να τον βγάζει στη σέντρα. Όμως δεν παίρνει χαμπάρι. Και εκείνοι που έχουν παίξει στο πλευρό του έχουν να λένε για την ευθύτητα και την ντομπροσύνη του.

​Έχοντας πατήσει πλέον τα 30, ο Τζαβέλλας περνά την πιο ώριμη φάση στην καριέρα του. Στην τουρκική Αλάνιασπορ βρίσκεται μακριά από όσα τον τρέλαιναν και απολαμβάνει το ποδόσφαιρο, που για εκείνον είναι ιεροτελεστία. Ο εξωγηπεδικός εαυτός του απέχει πλέον αρκετά από το γυαλισμένο μάτι στο χορτάρι, που τον έχει φέρει αρκετές φορές στο επίκεντρο, ενώ είναι σε εξαιρετική κατάσταση και σε αγωνιστικό επίπεδο. Βασικός στην Αλάνιασπορ και «παλιοσειρά» στην Εθνική. Είναι εκεί για τους νεότερους, που καταλαβαίνουν τα ηγετικά στοιχεία του χαρακτήρα του.

Βλέποντας από απόσταση πλέον τα όσα γίνονται στην Ελλάδα, ο Γιώργος Τζαβέλλας μιλάει στο gazzetta.gr για όλα, χωρίς να χάνει την ουσία επαναλαμβάνοντας πράγματα που έχει πει στο παρελθόν. Βλέπει καταστάσεις πίσω από πρόσωπα, ξεκαθαρίζει πως πάντα θα αναγνωρίζει το πόσο τον βοήθησε ο Σαββίδης, αποκαλύπτει το άτομο που τον έκανε να βγει στο εξωτερικό και δεν απαξιώνει τις μεγάλες ελληνικές ομάδες, αφήνοντας τα πάντα ανοιχτά για πιθανή επιστροφή του.

«Τα ακριβώς αντίθετα με την Ελλάδα!»

Nα ξεκινήσουμε λίγο με Τουρκία. Πώς είναι εκεί το ποδόσφαιρο; Έχει κοινά με εδώ;

«Δεν έχει πολλά κοινά. Κάθε χρόνο γίνεται ακόμα και πιο δυνατό. Νομίζω όλη η δομή του είναι καλύτερη. Έχουν φτιαχτεί όλα τα γήπεδα, φέρνουν πάρα πολλά χρήματα οι ομάδες από τα τηλεοπτικά και γενικά το κράτος στηρίζει το προϊόν. Εδώ γίνονται ακριβώς τα αντίθετα και θα ήταν πολύ δύσκολο να βρούμε πολλές ομοιότητες σε αυτά τα δύο πρωταθλήματα. Μπορείς να είσαι ήρεμος στις περισσότερες ομάδες στην Τουρκία».

Πώς περνάς γενικώς τις μέρες σου;

«Κοίταξε, είμαι τυχερός, γιατί δεν ήταν και πολλές οι επιλογές που είχα τον προηγούμενο Δεκέμβριο που έφυγα από τον ΠΑΟΚ. Ήταν μια περίοδος δύσκολη, του Ιανουαρίου. Και είμαι τυχερός γιατί κατάφερα να πάω σε μια ομάδα που είναι καλή, οργανωμένη και είναι και σε μια πολύ όμορφη περιοχή. Είναι μια χαλαρή πόλη. Γενικά εγώ με το ποδόσφαιρο δίνω πολλά στην προπόνηση και την αποκατάστασή μου, οπότε μου αρκεί να υπάρχει θάλασσα, ένα καλό εστιατόριο, ένας καφές να πιω. Δεν θέλω παραπάνω πράγματα. Κι αυτά τα έχω όλα εκεί. Είμαι πολύ χαρούμενος. Και καλές καιρικές συνθήκες!».

Μετά από εσένα και τον Μανιάτη, ήρθε και ο Βιγιαφάνιες στην Αλάνιασπορ...

«Παρακολουθούν πολύ το ελληνικό πρωτάθλημα οι τουρκικές ομάδες, γιατί θεωρούν κι αυτοί ότι με την κατάσταση που επικρατεί είναι ευκαιρία για να πάρουν κάποιους καλούς παίκτες. Και ελπίζω να έρθουν κι άλλοι στο μέλλον, για να μπορέσουν και τα παιδιά να έχουν καλύτερες συνθήκες εργασίας».

«Τρελαίνομαι στις διακοπές χωρίς ποδόσφαιρο!»

Ο Τζαβέλλας που έπαιζε στη Δόξα Βύρωνα περίμενε ότι θα φτάσει να έχει κάνει τόσο μεγάλη καριέρα και να είναι παλιοσειρά στην Εθνική;

«Από μικρός ένα πράγμα ήξερα και έλεγα, ότι θέλω να γίνω ποδοσφαιριστής. Νομίζω τότε δεν μπορείς να γνωρίζεις το που θα φτάσεις. Δεν νιώθω ακόμα γεμάτος. Αισθάνομαι πολύ μικρός. Έχω ακόμα 4-5 χρόνια καλού ποδοσφαίρου. Είμαι στην καλύτερη μου φάση αγωνιστικά και ψυχικά και ελπίζω να πάνε ακόμα καλύτερα τα πράγματα στη συνέχεια».

Παίκτες όπως εσύ, που έπαιξαν στα τοπικά, έφαγαν κλοτσιές, έπαιξαν σε «χωράφια», βίωσαν διάφορες καταστάσεις και δεν ανδρώθηκαν ποδοσφαιρικά σε μια ακαδημία και από εκεί στην πρώτη ομάδα, πιστεύεις είναι πιο ρεαλιστές;

«Το σημαντικό είναι να αγαπάς το ποδόσφαιρο. Υπάρχουν πολλοί ποδοσφαιριστές που αγαπούν το ποδόσφαιρο και άλλοι που παίζουν για τα χρήματα. Δεν θα πω ότι δεν παίζω για τα χρήματα, μην παρεξηγηθώ. Απλά από μια στιγμή και έπειτα για εμάς γίνεται τρόπος ζωής. Πάμε διακοπές το καλοκαίρι, λέμε άντε να ξεκουραστούμε κανέναν μήνα και εγώ έπειτα από δέκα μέρες τρελαίνομαι, προσπαθώ να βρω κάπου να παίξω ποδόσφαιρο. Έχει γίνει η ζωή μου και νομίζω το δύσκολο θα είναι όταν θα πρέπει να αποσυρθώ και να φύγω από αυτό».

Το σκέφτεσαι; Σε ανησυχεί;

«Όχι, δεν με ανησυχεί γιατί νομίζω ότι η ζωή του ανθρώπου έχει περιόδους. Υπάρχουν κάποιοι κύκλοι που πρέπει να κλείνουν. Όταν έρθει αυτή η ώρα, νομίζω θα είμαι ρεαλιστής και θα το κάνω τη στιγμή πρέπει. Δεν πρέπει ούτε να κουράσω τον εαυτό μου, ούτε να είμαι σε ένα γήπεδο που δεν θα νιώθω γερός και δυνατός και δεν θα μπορώ να δώσω αυτό που δίνω αυτή τη στιγμή. Γενικά όλες τις καταστάσεις στη ζωή μου τις αντιμετωπίζω έτσι».

Η ευκαιρία που χάνεται καθημερινά

Ποιους παίκτες θαύμαζες μικρός;

«Έβλεπα πολύ ελληνικό ποδόσφαιρο μικρός. Μου άρεσαν πολύ ο Τζόρτζεβιτς, ο Βαζέχα, ο Νικολαΐδης, ο Νικοπολίδης, ο Λυμπερόπουλος, ο Άντζας. Δεν έχουν σχέση οι περισσότεροι με τη θέση που παίζω εγώ, όμως τους θαύμαζα. Ήταν παίκτες που πρόλαβα στην ωραία μου ηλικία, τότε που ξεκίνησα να καταλαβαίνω από ποδόσφαιρο. Έπειτα το 2004. Αυτοί οι ποδοσφαιριστές θα έχουν πάντα το σεβασμό μου γι' αυτό που έκαναν για την χώρα μας και την Εθνική ομάδα και σε οποιαδήποτε στιγμή έχω τη δυνατότητα, θα μιλάω γι' αυτό το καλοκαίρι του 2004».

Χάθηκε ευκαιρία τότε;

«Ευκαιρία για την Ελλάδα χάνεται καθημερινά. Αλλά νομίζω δεν ξεκινά από το ποδόσφαιρο αυτή η κατάσταση. Ξεκινάει από την νοοτροπία μας. Έχουμε μάθει να αδικούμε τους εαυτούς μας και εφόσον έχουμε επιλέξει αυτόν τον δρόμο, δεν μπορούμε να ζητάμε πολλά. Αν κάποια στιγμή καταφέρουμε να αλλάξουμε την νοοτροπία μας, που το βλέπω πάρα πολύ δύσκολο, τότε θα έρθουν καλύτερες μέρες».

«Έτσι, δεν έχουμε καμία τύχη»

Είναι θέμα παιδείας; Από εκεί ξεκινούν όλα;

«Σαφώς. Είναι θέμα του τι θέλει να κάνει ο καθένας. Έχουμε μάθει όλοι να έχουμε συμφέροντα. Εγώ που κρατιέμαι από αυτόν και εκείνος που κρατιέται από εμένα. Πρέπει κάποια στιγμή όλα να γίνουν όπως και σε άλλες χώρες, φυσιολογικά. Να επικρατεί η δικαιοσύνη για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε κάτι καλύτερο στη χώρα και μετέπειτα στο ποδόσφαιρο».

Στο ματς με την Ελβετία ήταν στο γήπεδο ένας Άγγλος δημοσιογράφος, ο οποίος όσον αφορά τις παθογένειες του ελληνικού ποδοσφαίρου στάθηκε στη δύναμη των ιδιοκτητών. Συμφωνείς;

«Νομίζω δεν έπρεπε να έρθει από την Αγγλία να μας το πει. Τσάμπα ταξίδι έκανε. Απλά το θέμα είναι ότι κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και όπως σου είπα πριν, ο καθένας εξυπηρετεί τα συμφέροντα κάποιου. Βλέπει δηλαδή κάτι προφανές άσπρο και ο άλλος το βλέπει μαύρο. Τι άλλο να σου πω; Αν συνεχίσουμε έτσι δεν έχουμε καμία τύχη. Το ποδόσφαιρο δεν θα φτιαχτεί ποτέ. Σίγουρα κάποιοι θα κερδίσουν κάποια χρήματα παραπάνω, μπορεί και όντως να το έχουν ανάγκη για τη ζωή τους αυτή τη στιγμή, όμως δεν πάει έτσι».

Είχες κάνει κάποια στιγμή στο instagram μια ανάρτηση για παντελόνια...

«Κοίταξε γενικά οι εποχές έχουν αλλάξει. Νομίζω και παλιά υπήρχε όλο αυτό, απλά έμπαινε ένα όριο. Από ένα σημείο και μετά υπήρχε σεβασμός. Κι αυτοί που διοικούσαν κι αυτοί που εμπλέκονταν με το χώρο, είχαν έναν, ας πούμε, κώδικα τιμής. Όταν έφταναν τα πράγματα στα άκρα έλεγαν "ως εδώ". Τώρα αυτό δεν υπάρχει. Δηλαδή για να καλύψω εγώ τον κώλο μου, θα προσπαθήσω να σπιλώσω έναν άνθρωπο, μια κατάσταση, απλά και μόνο για να βγω καθαρός. Σε βάθος χρόνου όμως κανείς δεν θα κερδίσει από αυτό. Εγώ λοιπόν όταν το έγραψα αυτό για τα παντελόνια, γιατί μου αρέσει να το αναφέρω γενικά στη ζωή μου, ήμουν σίγουρος ότι σε βάθος χρόνου δεν θα βγω χαμένος. Έχω βγει πολλές φορές χαμένος τη στιγμή που συμβαίνει κάτι, αλλά δεν με νοιάζει καθόλου, γιατί η αλήθεια ποτέ δεν θα σε φέρει πίσω και πάντα προχωράω μπροστά με την αλήθεια. Ο θεός που κρατάω για μένα μου δίνει έναν δρόμο σε όλα τα αδιέξοδα για να συνεχίσω».

Δεν σου έχουν συμβεί και λίγα. Έχεις φοβηθεί;

«Ποτέ. Το μοναδικό ίσως που πολλές φορές έχει προσπαθήσει να με ρίξει είναι η πίεση που έχει δεχθεί η οικογένειά μου. Γιατί σε κάποιες φάσεις της ζωής μου έχει γίνει μεγάλος ντόρος γύρω από το όνομά μου, ο παππούς μου και ο πατέρας μου π.χ διαβάζουν εφημερίδες, η μάνα μου στεναχωριέται αν της πουν κάτι στο καφέ μας. Έτσι είναι όμως. Όταν μιλάς, υπάρχει κόστος».

«Λάθος ο Σαββίδης, αλλά με βoήθησε»

Θυμάμαι ότι όταν ακόμα δεν ήταν καλά τα πράγματα στον ΠΑΟΚ είχες αναφερθεί με καλά λόγια στον Ιβάν Σαββίδη. Τώρα, μετά το περιστατικό με το όπλο, αρκετοί παίκτες πρώην και νυν βγήκαν και τον στήριξαν. Εσύ τι λες; Το περίμενες;

«Όλοι κάνουμε λάθη. Και γι αυτό το λόγο πρέπει να υπάρχει η δικαιοσύνη. Προφανέστατα έκανε ένα πολύ σοβαρό λάθος και γι' αυτό θα τιμωρηθεί. Εγώ μπορώ να σου πω, γιατί τον έχω ζήσει, ότι αυτό που κάνει το αγαπάει πάρα πολύ. Είναι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να διορθώσει τα λάθη των άλλων και γι' αυτό ίσως βγήκαν όλοι από την πλευρά του ΠΑΟΚ και τον στήριξαν. Όπως κι εμένα σε καταστάσεις δύσκολες με στήριξε. Και δεν σημαίνει ότι επειδή έφυγα από τον ΠΑΟΚ δεν θα το πω. Θα το πω και θα το λέω πάντα ότι με έχει βοηθήσει ο Ιβάν Σαββίδης. Από εκεί και πέρα όμως αυτό που έκανε ήταν μεγάλο λάθος. Θα τιμωρηθεί και θα συνεχίσει στην επόμενη μέρα, όπως πρέπει να συμβαίνει με όλους. Όχι μόνο με εκείνον. Όταν γίνεται λάθος πρέπει να τιμωρούνται όλοι».

Πίστεψες ότι θα πάρει το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ φέτος;

«Αν και δεν έχω παρακολουθήσει καθόλου ΠΑΟΚ όλη τη χρονιά, κάποια στιγμή πίστεψα ότι για εκεί πάει. Αν θα πρόσθετα μια κουβέντα για τον ΠΑΟΚ θα σου έλεγα ότι ακόμα και σήμερα συνεχίζει σαν οργανισμός και δεν απορροφά τους κραδασμούς από τους παίκτες. Θεωρώ πως ό,τι κι αν συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, οι παίκτες θα πρέπει να είναι έξω από αυτά. Και στο λέω από προσωπική εμπειρία, γιατί είμαι ο πρώτος που έχω κάνει λάθος πάνω σε αυτό και με οδηγούσε όλο το κλίμα που υπάρχει στη Θεσσαλονίκη. Δεν πρέπει οι ποδοσφαιριστές να έχουν συμμετοχή στο τι έγινε χτες, τι γίνεται σήμερα. Χάνεις την αυτοσυγκέντρωσή σου, κουράζεσαι ψυχολογικά και σε φθείρει όλο αυτό».

Φταίνε και γι' αυτό διάφοροι και στα πέριξ του Σαββίδη;

«Διοικητικά ο ΠΑΟΚ έχει μεγαλώσει πολύ τα τελευταία χρόνια. Υπάρχουν άνθρωποι που τον έχουν βοηθήσει πολύ σε αυτό νομίζω. Και η Μαρία Γκοντσάρεβα που έχει δίπλα του ο Σαββίδης, αλλά και ο Γκαγκάτσης τον έχουν βοηθήσει διοικητικά να αλλάξει στάτους. Στο αγωνιστικό νομίζω ότι θα πρέπει να υπάρξουν άνθρωποι δίπλα στον Σαββίδη που να μην του λένε συνέχεια ναι και να μην προσπαθούν να παρουσιάζουν ότι όλα είναι τέλεια. Όταν κάποιος θεωρεί ότι πρέπει να πει ναι για να συνεχίσει να δουλεύει δεν σέβεται τη δουλειά του, κάνει κακό στην ομάδα, στον ιδιοκτήτη και σε όλους. Αν διορθώσει αυτά τα προβλήματα, το αγωνιστικό θα μπορεί να δει ακόμα καλύτερες μέρες γιατί έχει όλα τα εφόδια. Χαίρομαι πολύ επίσης που πάει και σε μια λογική εμπιστοσύνης σε Έλληνες παίκτες, γιατί είχε φύγει από αυτή».

Ήταν πάντως σαν να πέφτουμε και λίγο από τα σύννεφα με τον Σαββίδη και το όπλο. Σαν να ανακαλύψαμε τώρα ότι στο ποδόσφαιρο υπάρχουν παθογένειες...

«Μα δεν δίνει κανείς λύση. Σταμάτησαν το ποδόσφαιρο για 15 μέρες και τι θα γίνει; Πρέπει να θέλουν όλοι εκείνοι που ασχολούνται για να γίνει ένα καλό ποδόσφαιρο. Δεν μου δείχνουν ότι θέλουν, όπως δεν ήθελαν και στο παρελθόν».

Νιώθεις ότι έχεις πάρει κάτι από κάθε ομάδα που έχεις παίξει;

«Θα σου πω την αλήθεια, τα περισσότερα μου τα έδωσε ο ΠΑΟΚ. Με όλα όσα συνέβησαν, όσα κι αν πέρασα, πρώτα από όλα κατάφερα να αλλάξω εγώ σαν άνθρωπος πολλά στοιχεία του χαρακτήρα μου. Και έγινα πολύ δυνατός. Αυτή τη στιγμή τα βλέπω τελείως διαφορετικά και πάρα πολύ πιο εύκολα. Αυτή η ομάδα άλλαξε την καριέρα μου. Ταλαιπωρήθηκα πολύ, πέρασα και ωραίες στιγμές, αλλά σίγουρα άλλαξα».

Θα ξαναγυρνούσες Ελλάδα;

«Ναι. Yπάρχουν ομάδες που έχουν ενδιαφερθεί ούτως ή άλλως για μένα μετά τη φυγή μου από τον ΠΑΟΚ. Προσπαθώ να μείνω εξωτερικό γιατί έκανα "λάθος" τότε που γύρισα. Αλλά αν κάποια στιγμή μπορούσα να έχω την πρόταση που με ενδιαφέρει και να είναι όπως εγώ θέλω, εννοείται ότι θα το σκεφτόμουν. Δεν απαξιώνω τις μεγάλες ελληνικές ομάδες, απλά λέω αλήθεια για αυτά που συμβαίνουν».

«Ο καθένας το συμφέρον του...»

Έχεις ξεκάθαρες απόψεις. Είναι κι αυτό κάτι που λείπει από το ποδόσφαιρο, να γίνονται δηλαδή δηλώσεις που πράγματι να λένε κάτι;

«Αυτό είναι ένα πρόβλημα που μας έχει φέρει εδώ. Η προσωπικότητα που δεν βγάζουμε. Δηλαδή να βγούμε κι εμείς, γιατί είμαστε οι πρωταγωνιστές και να πούμε ότι όλο αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Βλέπεις κι εσύ ότι συνάδερφοι σας προσπαθούν κάποια πράγματα να τα κάνουν κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι. Αυτό είναι ντροπή. Και δεν θα πω αυτό που λένε όλοι: "εσείς οι δημοσιογράφοι". Υπάρχουν δημοσιογράφοι πού...δες και δημοσιογράφοι τίμιοι και καλά παιδιά. Το ίδιο είναι και οι ποδοσφαιριστές, το ίδιο και οι γιατροί. Όλο αυτό αφορά τη χώρα. Είναι στον κλάδο σας, είναι και στον δικό μας. Εγώ μικρότερος που ήμουν και πιο παρορμητικός, αντιδρούσα στο "τώρα όλοι μαζί πρέπει να πούμε για τον Τζαβέλλα". Όχι. Εμένα μου έκανε κριτική ο Ντέμης Νικολαΐδης πριν ένα-δύο χρόνια γιατί κάτι έβλεπε. Έβλεπε ότι κάτι δεν το κάνω καλά, δεν είχα καμία σχέση μαζί του, δεν τον είχα γνωρίσει ποτέ και του είπα σε ευχαριστώ πολύ που μου έκανες κριτική γιατί ήταν κριτική που θα με βοηθούσε και ήξερα ότι είναι δική του. Δεν εξυπηρετούσε κάποιο σκοπό, ούτε τον έβαλε κάποιος να το πει».

Ένιωσες σαν εξιλαστήριο θύμα; Γιατί δεν είσαι άνθρωπος που σου ταιριάζει αυτός ο ρόλος.

«Κοίτα, όταν δεν μπορεί κάποιος να το ρίξει κάπου αλλού, θα το ρίξει σε μένα. Γιατί έρχομαι εδώ και σου μιλάω, έχω την άποψή μου και αυτό ξέρεις καλά ότι στην Ελλάδα κοστίζει. Όταν βγω να πω το σωστό δεν πρόκειται κανείς να με υποστηρίξει και να πάρει το μέρος μου. Γιατί ο καθένας εξυπηρετεί τα συμφέροντά του. Και γι' αυτό δεν θα έχουμε ποτέ ποδόσφαιρο».

Είναι ένα στοίχημα το να έχεις έναν πυρήνα Ελλήνων παικτών που να είναι δεμένοι, να κρατάνε τα αποδυτήρια κτλπ. Στην ΑΕΚ νομίζω το βλέπουμε...

«Αυτό για να το κάνεις πρέπει να γνωρίζεις ποδόσφαιρο. Ναι, η ΑΕΚ το κάνει».

Είπαμε για ΠΑΟΚ, μου είπες για ΑΕΚ. Για Ολυμπιακό-Παναθηναϊκό τι άποψη έχεις;

«Ο Ολυμπιακός όσες φορές στο παρελθόν έχασε για μια σεζόν το πρωτάθλημα γύρισε πολύ πιο δυνατός. Και θα πρέπει του χρόνου όλοι να τον υπολογίζουν πολύ δυνατά. Ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλη ομάδα και δεν θα πρέπει κανείς να κοροϊδεύει και να γελάει μαζί του. Όπως κάποιοι πριν μερικά χρόνια αντιμετώπιζαν την ΑΕΚ, έτσι κάνουν και τώρα. Αυτές οι ομάδες είναι πολύ μεγάλες, δεν πεθαίνουν. Και όπως η ΑΕΚ βρίσκει τον δρόμο της, θα τον βρει και ο Παναθηναϊκός. Πρέπει να υπάρχει σεβασμός σε αυτές τις δύσκολες μέρες που περνά. Αργά ή γρήγορα θα βρει το δρόμο του, είμαι σίγουρος».

Σάντος, Σκίμπε και νέα Eθνική

Πόσο διαφορετικός είναι ο Γιώργος έξω από το γήπεδο από τον Τζαβέλλα μέσα σε αυτό;

«Αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι πάρα πολύ διαφορετικός. Σε πιο μικρή ηλικία είχα και εκτός κάποια στοιχεία που έχω και στο γήπεδο. Ήμουν γενικά πολύ νευρικός, δραστήριος και δεν μου άρεσε η ησυχία. Τώρα, όσο περνούν τα χρόνια, μεγαλώνουμε και ηρεμούμε».

Τι είναι αυτό που μπορεί να σε τρελάνει σε ένα παιχνίδι;

«Πρώτα από όλα δεν μου αρέσει να χάνω. Και πώς να το πω, σε κανέναν δεν αρέσει η αδικία. Δεν μου αρέσει όταν δεν το απολαμβάνω. Είτε είναι προπόνηση, είτε είναι παιχνίδι. Αν δεν δίνω σε μια ομάδα το 100%, κάτι δεν πάει καλά. Είναι ιεροτελεστία για μένα όλο αυτό. Στο ποδόσφαιρο αντιμετωπίζεις πολλές καταστάσεις. Μερικές φορές δεν σου αρέσει. Και εσένα στη δουλειά σου δεν είναι πάντα το ίδιο, κάποιες φορές γουστάρεις πολύ, άλλες όχι. Εκεί προσπαθώ να το αλλάξω πρώτα για μένα, γιατί δεν μου αρέσει το ποδόσφαιρο να το βλέπω επαγγελματικά και χωρίς συναίσθημα».

Αν σου δινόταν ευκαιρία να επιλέξεις έναν προπονητή, από όλον τον κόσμο, ποιος θα ήταν αυτός;

«Ο Σάντος. Είναι ο προπονητής που με είχε τα δύο τελευταία χρόνια πριν φύγει στον πάγκο της Εθνικής. Δεν έπαιζα δηλαδή. Και γι' αυτό μπορώ και μιλάω με μεγαλύτερη ευκολία γι' αυτόν, γουστάρω. Γιατί συνήθως ό,τι κι αν πω προσπαθούν να το ερμηνεύσουν ότι θα έχω κάποιο όφελος και γι' αυτό βγαίνω και μιλάω με πολύ καλά λόγια για κάποιον. Οπότε θα πω τον Σάντος που με είχε δύο χρόνια στον πάγκο, αυτόν θα ήθελα».

Το περίμενες ότι θα κατακτήσει τίτλο με την Πορτογαλία;

«Ναι. Όταν είχε καταφέρει με όλα αυτά που συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο να έχει μια εθνική ομάδα τόσο δεμένη, σκέψου τι θα μπορούσε να κάνει με το υλικό που είχε στην Πορτογαλία».

Εσύ ήσουν από αυτούς που στήριξαν ανοιχτά την παραμονή του Σκίμπε. Θεωρείς ότι έχει καταφέρει να ενώσει ξανά την Εθνική;

«Κοίταξε, μετά τον Σάντος νομίζω ότι έγιναν πολλές λανθασμένες επιλογές και δεν θα πω ότι ευθύνονται οι προπονητές μόνο σε αυτό. Ήταν κάτι που δεν είχε δικαίωμα κανείς να το κάνει στην Εθνική Ομάδα. Έχω προλάβει την Ρεχάγκελ εποχή και νομίζω ότι ο προπονητής που έχουμε τώρα έχει πολλά κοινά με τον άνθρωπο που μας έφτασε στην κατάκτηση του Euro. Και επειδή πάντα λέω την άποψή μου ανοιχτά, βγήκα και την είπα και αυτή τη φορά».

Πιστεύεις σε αυτή τη γενιά της Εθνικής;

«Υπάρχουν δύο κομμάτια. Το ένα είναι τι υποστήριξη υπάρχει στην ομάδα. Από τις μικρές εθνικές, τα γήπεδα, τις εγκαταστάσεις. Σε αυτό υστερούμε. Όμως το ταλέντο του Έλληνα μας δίνει τη δυνατότητα να ονειρευόμαστε. Θα σου πω ναι λοιπόν. Υπάρχουν πολλά νέα παιδιά, τα οποία επειδή δουλεύουν και στο εξωτερικό νομίζω η εξέλιξή τους θα είναι ραγδαία, οπότε θα βοηθήσουν και την Εθνική. Ο Σταφυλίδης που πήγε Premier League νομίζω είναι φοβερός ποδοσφαιριστής. Ο Μπακασέτας και ο Πέλκας ωριμάζουν. Ο Ρέτσος, ένα παιδί με φοβερή ωριμότητα στην ηλικία του. Ο Δώνης νομίζω έχει πάει σε ένα πρωτάθλημα, στο οποίο αν δουλέψει όσο πρέπει θα κάνει τη διαφορά και σίγουρα μεταγραφή στη Γερμανία. Έχει φοβερά στοιχεία και νομίζω είναι ένας αθλητής που λείπει τα τελευταία χρόνια από την Εθνική. Στη μετά-Σαμαρά εποχή μπορεί να έχει αυτή τη θέση και να κάνει τη διαφορά. Ο Καρέλης είναι ένα παιδί που έχει ταλαιπωρηθεί πολύ και είμαστε χαρούμενοι που είναι πάλι εδώ. Αν είχαμε αυτόν και τον Δώνη στο τέλος της προκριματικής φάσης, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Αλλά και όλα τα νέα παιδιά, που ήρθαν από τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό. Υπάρχουν πολλοί νέοι και γι' αυτό είμαι χαρούμενος. Βλέπω στην προπόνηση το υλικό που υπάρχει και τα παιδιά είναι πιο έτοιμα από ό,τι ήμασταν εμείς τότε».

Τώρα που παίξατε αυτά τα φιλικά σε ενοχλεί που ο αντίπαλος θα είναι στο Μουντιάλ και εσείς όχι;

«Σίγουρα θα θέλαμε να είμαστε εκεί. Απλά δεν καταφέραμε να παρουσιαστούμε έτοιμοι στο παιχνίδι με την Κροατία. Κάναμε εξαιρετική πορεία για δύο χρόνια, περάσαμε από πολλές δυσκολίες, καταφέραμε να αφήσουμε έξω τους Βόσνιους και να πάμε εμείς στα μπαράζ. Πρέπει να είμαστε χαρούμενοι που το καταφέραμε, μια πικρία υπάρχει σίγουρα, αλλά σκεφτόμαστε το 2020. Πρέπει να ετοιμάσουμε μια καλή ομάδα για να είμαστε εμείς εκεί».

Ο δρόμος του Χαριστέα

Αν ερχόταν ένα παιδί να σε ρωτήσει, θα του έλεγες να βγει όσο πιο γρήγορα μπορεί έξω;

«Εννοείται, εγώ κάποια στιγμή το καλοκαίρι του 2010 είχα πρόταση από δύο ελληνικές ομάδες και από την Φρανκφούρτη. Και στην προετοιμασία που ήμασταν στο Μπαντ Ραγκάζ, από τις πρώτες μου αποστολές, πήγα στον Χαριστέα και του λέω "συγγνώμη Άγγελε να σε ρωτήσω κάτι; Έχω αυτές τις προτάσεις. Τι θα με συμβούλευες;". Και μου λέει μην με ξαναρωτήσεις, πήγαινε στο εξωτερικό να παίξεις ποδόσφαιρο. Οπότε η απάντησή μου είναι αυτή. Και μου την έδωσε ο Χαριστέας».

Ακόμα κι αν έχει πρόταση από «μεγάλη» ελληνική ομάδα;

Θα σου πω τι γίνεται. Οι μεγάλες ελληνικές ομάδες, οι τέσσερις, εγώ τον Παναθηναϊκό δεν θα τον βγάλω ποτέ από αυτές, δεν είναι πισωγύρισμα για κάποιον ποδοσφαιριστή. Σίγουρα υστερεί το ελληνικό πρωτάθλημα και οι συνθήκες που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Εκεί πρέπει να τα ζυγίσει κάποιος αθλητής. Αυτές οι ομάδες παίζουν στην Ευρώπη, έχουν συνεχή ματς, προσφέρουν άλλες παραστάσεις. Μην τα ισοπεδώσουμε όλα. Απλά, αν υπάρχει κάτι καλό στο εξωτερικό, θα είναι καλύτερα να παίξει έξω. Για να μπορεί και να βελτιώνεται, να μην παίζει μπροστά σε χίλιους ανθρώπους και να έχει καλές συνθήκες».

Εσύ υπήρξες και στη Μονακό, η οποία πέρασε δύο φάσεις. Αρχικά σκόρπιζε χρήματα, μετά με τον Ζαρντίμ άλλαξε τελείως προσανατολισμό. Τελικά οι ομάδες χτίζονται ή αγοράζονται;

«Η Μονακό προσπάθησε να αγοράσει. Απέτυχε. Το ποδόσφαιρο δεν μπορείς να το κοροϊδέψεις. Μόνο να το σέβεσαι. Έμαθε γρήγορα ότι πρέπει να το σέβεται. Και νομίζω τα τελευταία χρόνια είναι από τα κορυφαία κλαμπ στην Ευρώπη σε παραγωγή ποδοσφαιριστών. Και έχει έναν ιδιοκτήτη ο οποίος θα μπορούσε οποιαδήποτε στιγμή θελήσει να πάρει όποιον ποδοσφαιριστή θέλει».

Είναι αυτός ο δρόμος, ο καθαρά ποδοσφαιρικός, κάτι που θα πρέπει να δουν και οι ελληνικές ομάδες;

«Μόνο αυτός είναι. Για μένα δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Νομίζω αυτή τη στιγμή τον εφαρμόζει σε κάποιον βαθμό η ΑΕΚ».

«Απαγορεύεται να μην αγαπάς τα σκυλιά!»

Αριστερό μπακ ή στόπερ τελικά;

«Αριστερό στόπερ. Αυτή είναι η θέση μου. Εκεί μου αρέσει πάρα πολύ να αγωνίζομαι. Νομίζω μπορώ να προσφέρω πολλά ως στόπερ και με αντιπροσωπεύει βάσει χαρακτηριστικών και ως χαρακτήρα. Βέβαια παίζω και αριστερά στην εθνική ομάδα, είναι μια θέση που την έπαιζα στο παρελθόν και την γνωρίζω πολύ καλά, αλλά η απάντηση είναι στόπερ».

Νιώθεις το ίδιο άνετα και με τριπλέτα στην άμυνα;

«Ναι, μου αρέσει πάρα πολύ. Με βοήθησε πολύ ο Τούντορ στον ΠΑΟΚ σε αυτό το σύστημα. Ήταν εφόδιο για τη μετέπειτα καριέρα μου».

Τα στημένα σου είναι περισσότερο προϊόν δουλειάς ή ταλέντου;

«Τα έχω από μικρός. Το ταλέντο πάντα χρειάζεται, αλλά χωρίς δουλειά δεν γίνεται. Θέλουν κι αυτά προπόνηση για να πετύχεις».

Μιας και αναφέρθηκες στην παιδική σου ηλικία, έκανες τελευταία μια προσπάθεια να εμπλακείς διοικητικά στη Δόξα Βύρωνα. Δεν το βλέπουμε συχνά από εν ενεργεία ποδοσφαιριστές. Τι σου άφησε όλο αυτό;

«Μου άφησε ό,τι μου αφήνει και το ελληνικό ποδόσφαιρο, αυτά που συζητούσαμε πριν. Προσπάθησα να φτιάξω πράγματα τα οποία νομίζω δεν τα αντιλαμβάνονταν. Την υποδομή, τις ακαδημίες τις συνθήκες. Δεν είχα κανέναν σύμμαχο σε όλο αυτό και αποφάσισα, επειδή ήμουν και εν ενεργεία και δεν μπορούσα να εμπλακώ παραπάνω, να αποσυρθώ. Νομίζω την προσπάθειά μου την έκανα και για κάποιο καιρό υπήρχε αρκετός κόσμος που ήταν χαρούμενος».

Επειδή σε ακούω πολύ ώριμο, μήπως θα παντρευτείς κιόλας;

«Θα παντρευτώ σύντομα, γιατί έχω μια γυναίκα που με αγαπά και με στηρίζει!»

Τα σκυλιά σου τα έχεις μαζί;

«Εννοείται, δεν το συζητάμε. Και τα δύο μας σκυλιά είναι καθημερινά μαζί μας, τα προσέχουμε, τα αγαπάμε. Δεν μπορεί να υπάρχει άνθρωπος που να μην αγαπάει τα σκυλιά. Απαγορεύεται!»

Είδαμε πρόσφατα μια κίνηση από επαγγελματίες αθλητές, ως επί το πλείστον από το ποδόσφαιρο, οι οποίοι έφτιαξαν γηπεδάκι για το χαμόγελο του παιδιού. Είναι αυτή μια σωστή κατεύθυνση;

«Πάντα έξω από τα Μedia υπάρχουν πράγματα που κάνουν πολλοί αθλητές, που βοηθούν. Νομίζω ο καθένας προσπαθεί αυτή τη στιγμή να βοηθήσει. Δεν είμαστε γενικά λαός που στα δύσκολα δεν θα σταθούμε στον συνάνθρωπό μας. Άλλα είναι τα προβλήματά που μας έχουν φέρει εδώ. Για μένα είναι καλύτερο να το κάνεις χωρίς διαφήμιση, όπως τα παιδιά που είπες. Εδώ προσέχουμε πολύ το προφίλ μας και όταν ακούω στα Μέσα ότι ο ένας έκανε το ένα και ο άλλος το άλλο με χαλάει πολύ».

Είσαι αισιόδοξος για το μέλλον των παιδιών;

«Θα πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι, όταν τελειώσει η καριέρα μου θα προσπαθήσω κι εγώ να εμπλακώ με το ποδόσφαιρο για να το βοηθήσω. Έχουν υπάρξει κατά καιρούς άνθρωποι που έχουν προσπαθήσει, για να μην τα αμαυρώνουμε όλα, αλλά δεν βρίσκουν υποστήριξη και στο τέλος αποχωρούν. Ελπίζω να βρει κάποιος τη δύναμη να φέρει πολλούς ακόμα δίπλα του για να τα καταφέρει».

Παρακολουθείς μπάλα στον ελεύθερο χρόνο σου;

«Δεν βλέπω πολύ ποδόσφαιρο. Καμιά-δυο ελληνικές ομάδες μόνο που αγωνίζονται φίλοι μου και τους παρακολουθώ γιατί θέλω να πηγαίνουν καλά. Τα μεγάλα παιχνίδια και κανένα Champions League».

Μουσική;

«Ελληνικά. Σφακανιάκης. Επιμένω αν και με βρίζουν και γι' αυτόν μερικές φορές. Αλλά μου αρέσει μουσικά, τι να κάνουμε».

Αν έπρεπε να φέρεις ένα πράγμα από τη Γερμανία ποιο θα ήταν αυτό;

«Δέκα μπορώ να σου πω, αλλά αφού ζήτησες ένα θα πω την ακεραιότητα των ανθρώπων».