Ας γελάσω βρε UEFA!

Ας γελάσω! Αυτή ήταν η τελευταία φράση αποτυπωμένη στο χαρτί από τον μεγάλο συγγραφέα Καραγάτση κατά κόσμο Δημήτριο Ροδόπουλο, στο ημιτελές αριστουργηματικό του βιβλίο με τίτλο “ Το Δέκα”

Το ίδιο βράδυ ξημερώματα της 14ης Σεπτεμβρίου του 1960 ολοκληρώνοντας το γράψιμο η καρδιά του τον πρόδωσε!

Η παροιμιώδης φράση μου ήρθε ενστικτωδώς στο μυαλό διαβάζοντας την αυστηρή τοποθέτηση του προέδρου της UEFA Αλεξάντερ Τζέφεριν που αφορούσε στην απόπειρα των 12 ισχυρών ομάδων να δημιουργήσουν την δική τους Ευρωπαϊκή Σούπερ Λίγκα!

Κοίτα ποιός μιλά , σκέφτηκα. Γιατί αν οι θρασύτατοι “12” έφτασαν στο σημείο να πιστεύουν και συγχρόνως να θεωρούν ότι το ποδόσφαιρο στην Γηραιά Ήπειρο είναι δική τους αποκλειστική υπόθεση ώστε να καθορίζουν αυτοί το μέλλον και την εξέλιξη του , το θράσος όχι μόνο τους το επέτρεψε αλλά τους το καλλιέργησε η ίδια η ανώτατη ποδοσφαιρική ευρωπαϊκή αρχή με την φιλοσοφία του αλόγιστου κέρδους και την μετατροπή ενός αθλήματος σε ΠΡΟΪΟΝ με αντικειμενικό σκοπό το κέρδος!

Το κέρδος και μόνο το κέρδος. Το ίδιο το παιχνίδι , τα τελευταία χρόνια , ακολουθεί λαχανιασμένο και καταιδρωμένο!

Η UEFA μοίρασε τα αργύρια, η UEFA τους δίδαξε πως η εξέλιξη τους και η γιγάντωση τους είναι αυτοσκοπός , η ΟΥΕΦΑ τους παρότρυνε να εγκαθιδρύσουν την δική τους μονοπωλιακή πολιτική!

Όλα τα άλλα είναι να είχαμε να λέμε στα καφενεία!

Από τη στιγμή που το ποδόσφαιρο το λαϊκότερο όλων των αθλημάτων σε όλη την γη χάνει την λαϊκότητα του και μετατρέπεται σε ένα σπορ στα χέρια επιχειρηματιών με κύριο σκοπό την δημιουργία συλλόγων ελίτ , τότε το άθλημα εμφιαλώνεται και χάνει τα φυσικά του χαρακτηριστικά!

Δεν είναι τυχαίο , ότι το Τσάμπιονς Λίγκ των μονοπωλίων, όπως διόλου τυχαία και όχι μόνο από σκωπτική διάθεση αποκαλούμε με τον Μπάμπη Χριστόγλου στη μεσημεριανή μας εκπομπή, εδώ και χρόνια αποτελεί αποκλειστική υπόθεση 8 ομάδων. Ίσως να είναι πολλές και οι 8 που αναφέρω. Κάθε χρόνο οι ίδιες και οι ίδιοι. Και τα χασμουρητά πληθαίνουν!

Όταν το ποδόσφαιρο όπως και κάθε άθλημα χάνει το στοιχείο του απρόβλεπτου , το στοιχείο τη έκπληξης , όταν δεν δίνει , στην κυριολεξία απαγορεύει ,στον λιγότερο οικονομικά ισχυρό να ονειρεύεται , τότε μοιραία καταλήγει σε μια μανιέρα.

Μια μανιέρα που αφορά αυτούς που την παράγουν και με το χρόνο συγκινεί όλο και λιγότερο αυτούς που απευθύνεται.

Σ’ αυτή την κατάσταση δεν φτάσαμε επειδή οι σύλλογοι ή τα μεγάλα κλάμπ το επέλεξαν αλλά γιατί η UEFA τους οδήγησε συστηματικά και μεθοδικά σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Αγώνες αναρίθμητοι , που ξεκινούν όταν η μισή Ευρώπη ακόμα απολαμβάνει τις καλοκαιρινές της διακοπές, επιβολή για έναρξη των πρωταθλημάτων μέσα στο κατακαλόκαιρο γιατί αλλιώς το καλεντάρι δεν βγαίνει, μεγάλες διοργανώσεις κάθε χρόνο με αποτέλεσμα η αγρανάπαυση , μια ανάγκη που η φύση η ίδια την επιβάλει, να αποτελεί άγνωστη λέξη για το ποδόσφαιρο .

Μπάλα non stop! Ο κόσμος , οι ποδοσφαιρόφιλοι κυρίως , έχουν φτάσει στο σημείο να καταναλώνουν περισσότερο ποδόσφαιρο από αυτό που είναι σε θέση να προσλάβουν και να αφομοιώσουν.

Overdose ποδοσφαίρου στα όρια της μαστούρας και της αποβλάκωσης. Κι όλα αυτά για το καλό μας, για το καλό των ομάδων , για το καλό του αθλήματος.

Πως είναι δυνατόν να απολαύσει κάποιος που αγαπά τον αθλητισμό , όταν τον μπουκώνουν συνεχώς με ένα άθλημα;

Πως είναι δυνατόν ένας θεατρόφιλος πχ να απολαύσει την τέχνη όταν είναι αναγκασμένος να παρακολουθήσει 70 με 80 θεατρικές παραστάσεις τον χρόνο;

Γιατί να ισχύει κάτι διαφορετικό για το ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου όταν κι αυτό στις μέρες αποτελεί μια μορφή ψυχαγωγίας;

Και όλα αυτά, όλος αυτός ο υπερθετικός βαθμός , για το χρήμα , για το κέρδος , για την αγορά.

Αυτά τα τρία ακούμε εδώ και χρόνια. Λες και δεν υπήρχε ποδόσφαιρο , λες και δεν υπήρχε χρήμα, αγορά και κέρδος τα προηγούμενα χρόνια.

Αν αυτό είναι που ορίζουν οι τεχνοκράτες ως εξέλιξη και πρόοδο του ποδοσφαίρου , τότε διάολε κάτι στραβό συμβαίνει και με την ερμηνεία αυτών των όρων.

Και σίγουρα με το πολιτικοοικονομικό σύστημα που τις ορίζει και τις κατευθύνει.

Ακούγοντας λοιπόν τον αξιότιμο κ Τζέφεριν να απευθύνεται στους άσωτους 12 υιούς και να τους συστήνει να δουν που έχουν κάνει λάθος ώστε να το διορθώσουν , μήπως θα ήταν καλύτερα να κοιταχθεί ο ίδιος και οι υπόλοιποι παράγοντες της UEFA στον καθρέφτη μήπως και έτσι αναγνωρίζουν τα δικά τους λάθη;

Μήπως ήταν δικό τους λάθος η δημιουργία του Τσάμπιονς Λιγκ με σκοπό να καταπιεί οποιαδήποτε άλλη διοργάνωση;

Μήπως θα πρέπει να επιστρέψουμε από εκεί που ξεκινήσαμε ώστε να εξετάσουμε που χαθήκαμε στον δρόμο;

Μήπως η κατάργηση των προηγούμενων τριών θεσμών (Πρωταθλητριών, Κυπελλούχων , Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ) και η κατάργηση του τρόπου διεξαγωγής των ήταν το λάθος;

Γιατί γεμίσαμε ομίλους , πολλαπλασιάσαμε τον αριθμό των αναμετρήσεων για την αγορά , βεβαώς-βεβαίως , αλλά καταλήγουμε πάντα στον ίδιο παρανομαστή!

Όσο για τους φιλάθλους-οπαδούς των μεγάλων αυτών κλάμπ σωστά αντέδρασαν στη δημιουργία ενός τέρατος που ετοίμαζαν να φτιάξουν στα εργαστήρια τους οι ομάδες τους,αλλά δεν έπραξαν το ίδιο όταν φτιάχνονταν και εξοπλίζονταν αυτά τα εργαστήρια!

Καλά θα κάνουν λοιπόν να ρωτήσουν τον πατέρα τους ή τον παππού τους, όλους αυτούς που τους κράτησαν από το χεράκι όταν για πρώτη φορά πέρασαν την θύρα ενός γηπέδου , τι είναι η μπάλα , τι είναι η μαγεία του ποδοσφαίρου ,τι ήθελαν να δουν και να απολαύσουν οι πιτσιρικάδες όταν τους έβαζαν στους ώμους τους για να θωρούν με τα δικά τους μάτια αυτό που απολάμβαναν οι μεγαλύτεροι!