Μάντσεστερ Σίτι - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: Οι νταμπλούχοι και οι Κόκκινοι Διάβολοι που πάλεψαν μέχρι τέλους

Το Wembley γέμισε από φιλάθλους των δυο ομάδων του Μάντσεστερ το απόγευμα του Σαββάτου. Πέρα από τον τίτλο, είναι πάντα διαφορετικό ένας τελικός να έχει την παρουσία ομάδων της ίδιας πόλης. Δίνει κάτι το ξεχωριστό. Από τη μια πλευρά η δυναστεία της Σίτι ήθελε να εξασφαλίσει το νταμπλ και να κοιτάξει… προς το τρεμπλ στον προσεχή τελικό του Champions League, ότι πέτυχαν δηλαδή οι «Κόκκινοι Διάβολοι» το 1999 υπό την καθοδήγηση του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Από την αντίπερα όχθη, η Γιουνάιτεντ ήθελε το κύπελλο ώστε να αρχίσει να επιστρέφει στα χρόνια των τίτλων και της δόξας, αλλά και να χτίσει τη νοοτροπία νικητή που έδειξε να της λείπει τα τελευταία χρόνια.

Ένα σκληρό παιχνίδι, δύο ομάδες αποφασισμένες και διψασμένες για τον τίτλο, πάλεψαν μέχρι τέλους με πάθος και ένταση. Είχε ότι έπρεπε να έχει ένας τελικός κυπέλλου Αγγλίας. Το γρηγορότερο γκολ στην ιστορία των τελικών του FA Cup στα 13 δευτερόλεπτα, ξεπερνώντας αυτό που είχε σημειώσει ο Λούις Σαχά στα 25 δευτερόλεπτα στον τελικό του 2009, έδωσε το προβάδισμα στην ομάδα του Πεπ. Ήταν σαν να ξεκίνησε ο αγώνας με 1-0.

Πάμε να δούμε παρακάτω πως αντέδρασαν οι ομάδες, να αναλύσουμε τις τακτικές επιλογές του εκάστοτε προπονητή αλλά και τα κοινά στοιχεία που παρατηρήθηκαν στον τελευταίο αγώνα που συναντήθηκαν οι δύο ομάδες τον Ιανουάριο στον θεσμό του πρωταθλήματος, όπου το αποτέλεσμα ήταν πάλι 2-1, αλλά υπέρ της Γιουνάιτεντ τότε.

ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΣΙΤΙ: ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ

Η Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ Γκουαρντιόλα παρουσίασε διαφορετικό σχηματισμό σε φάση επίθεσης και σε φάση άμυνας, όπως μας έχει συνηθίσει άλλωστε. Σε φάση οργανωμένης επίθεσης εμφανίστηκε με 1-3-4-2-1 και όταν ανέβαιναν πιο ψηλά στο γήπεδο οι wingers σχηματιζόταν αντίστοιχα 1-3-2-4-1. Ο Στόουνς ανέβαινε δίπλα στον Ρόδρι, σχηματίζοντας το double pivot στο χώρο του κέντρου.

Η κύρια πρόθεση της Σίτι στο να κυριαρχήσει και να ελέγξει τον αγώνα φάνηκε από την αρχή, παρόλο που προηγήθηκε στο 13^ο δευτερόλεπτο του αγώνα με τρομερό σουτ εκτός περιοχής του Γκουντογκάν συνέχισε την συνηθισμένη φιλοσοφία παιχνιδιού της. Χαρακτηριστικό είναι το μεγάλο ποσοστό κατοχής της μπάλας, όπως θα δείτε και στο παρακάτω γράφημα, από το 1’-15’ στο 76%-24%, καθώς και αφού ισοφαρίστηκε έφτασε επίπεδα κατοχής της τάξης του 72%-28% από το 31’ μέχρι και την ανάπαυλα του ημιχρόνου.

Στη φάση ανάπτυξης στο 1/3 του γηπέδου της, δημιουργούσε υπεραριθμία 5 συν τον τερματοφύλακα, εναντίον 4 παικτών των «Κόκκινων» οι οποίοι αποτελούσαν την πρώτη γραμμή άμυνας της ομάδας τους. Οι 4 της Γιουνάιτεντ (Ράσφορντ, Έρικσεν, Σάντσο και Φερνάντες) δημιούργησαν προβλήματα στην ανάπτυξη της Σίτι καθώς ήταν αρκετά κλειστά και με συνοχή, ωθώντας τους Πολίτες προς τα πλάγια, στους ακραίους της αμυντικούς δηλαδή Ακάντζι και Γουόκερ.

Παρόλα αυτά οι παίκτες της Σίτι «στόχευσαν» αρκετά στον Έρικσεν, ο οποίος φαινόταν πως είναι ο αδύναμος κρίκος της πρώτης γραμμής άμυνας της Γιουνάιτεντ καθώς δεν μπορούσε να ακολουθήσει την ένταση του ρυθμού του παιχνιδιού της Σίτι και με κινήσεις στην πλάτη του μπόρεσαν να προωθήσουν αρκετές φορές τη μπάλα στον κεντρικό άξονα, «σπάζοντας» αυτή τη πρώτη γραμμή άμυνας των αντιπάλων. Όσο η ομάδα του Γκουαρδιόλα προωθούσε το παιχνίδι προς τα 2/3, προκαλούσε συνεχώς τη δημιουργία μεγάλου κενού χώρου στον κεντρικό άξονα με τον εξής τρόπο: οι wingers Γκρίλις και Σίλβα ήταν τοποθετημένοι στις γραμμές παίρνοντας όλο το επιθετικό πλάτος.

Επίσης οι εσωτερικοί χαφ Γκουντογκάν και Ντε Μπρόινε κινούταν μακριά από τη μπάλαανοίγοντας και παρασέρνοντας τους προσωπικούς τους αντιπάλους Κασεμίρο και Φρεντ προς τα πλάγια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα πολύ μεγάλο κενό στον κεντρικό άξονα που εκμεταλλευόταν ορισμένες φορές ο Χάαλαντ που χαμήλωνε στο γήπεδο ώστε να προσφερθεί για να υποδεχτεί τη μπάλα, όπως δημιουργήθηκε η φάση στο 20^’ μετά από συνεργασία Χάαλαντ και Γκουντογκάν με σέντρα του δεύτερου στην αντίπαλη περιοχή και τον Νορβηγό να μη βρίσκει τη μπάλα όπως θα ήθελε.

Ενώ τις πιο πολλές φορές ο 22χρονος στράικερ διατηρούσε το επιθετικό βάθος αλλά και τους αντίπαλους κεντρικούς αμυντικούς ώστε ένας εκ των Στόουνς ή Ρόδρι να κινηθούν ανενόχλητοι στο κενό αυτό για να δημιουργήσουν ευνοϊκές συνθήκες και να γίνει πιο απειλητική η κατοχή των «Γαλάζιων». Συμπερασματικά, παρόλο που οι «Κόκκινοι» προσπάθησαν να αναγκάσουν την Σίτι να πάει προς τα πλάγια, με τα παραπάνω τεχνάσματα κατάφερε και οδήγησε τη μπάλα στον ισχυρό κεντρικό της άξονα, καθώς το 46% των επιθέσεων της αλλά και το 42% των συνολικών xG της το πέτυχε μέσω του κεντρικού άξονα.

Στα 3/3 δημιούργησαν αρκετά προβλήματα στην άμυνα των «Κόκκινων» όταν οδηγούσαν τη μπάλα προς τα πλάγια, συνήθως σε έναν εκ των δύο winger, προκαλώντας τον αντίστοιχο αντίπαλο πλάγιο μπακ με αποτέλεσμα τη δημιουργία κενού χώρου ανάμεσα στην πλάτη του μπακ και του κεντρικού αμυντικού της πλευράς. Αυτή τη κατάσταση την αντιλαμβάνονταν γρήγορα οι εσωτερικοί χαφ, Ντε Μπρόινε και Γκουντογκάν, καθώς και ο Στόουνς που με κινήσεις στις προαναφερθέντες επικίνδυνες ζώνες για τον αντίπαλο πραγματοποίησαν γυρίσματα και ενέργειες μέσα στην περιοχή της Γιουνάιτεντ.

Στο 76^’ αντικαταστάθηκε ο ηγέτης της Σίτι, Ντε Μπρόινε από τον Φόντεν χωρίς να αλλάξει κάτι σημαντικά, καθώς αγωνίστηκε στην θέση του Βέλγου προσδίδοντας την χαρακτηριστική του ενέργεια και ένταση στην ομάδα του. Η είσοδος του Ακέ στο 89' αντί του Γκρίλις σήμανε και την αλλαγή σχηματισμού σε 1-5-4-1.

ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΣΙΤΙ: ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΑΜΥΝΑ

Σε φάση άμυνας ο σχηματισμός της Σίτι άλλαζε σε 1-4-4-2, όπου ο Ντε Μπρόινε ανέβαινε ψηλά και δίπλα στον Χάαλαντ, ο Γκουντογκάν χαμήλωνε κοντά στον Ρόδρι και ο Στόουνς κατέβαινε κι αυτός ώστε να γίνει ο δεύτερος κεντρικός αμυντικός στο πλευρό του Ντίας και να δημιουργήσει την τετράδα της άμυνας.

Η Σίτι εφάρμοσε από την αρχή πίεση ψηλά στο αντίπαλο τρίτο του γηπέδου με αποτέλεσμα είτε να βάλει δύσκολα στον αντίπαλο του όποτε προσπαθούσε να προωθήσει τη μπάλα στις επόμενες ζώνες, είτε να ωθήσει τον Ντε Χέα σε μεγάλη μεταβίβαση. Αυτό φανερώνει και ο δείκτης PPDA (Passes Per Defensive Action), δηλαδή πόσες πάσες επιτρέπει μια ομάδα στον αντίπαλο στο δικό του μισό προτού υπάρξει μια αμυντική ενέργεια.

Οι Πολίτες επέτρεπαν μόλις 6,5 πάσες στην Γιουνάιτεντ συνολικά στον αγώνα, δείχνοντας έτσι την πρόθεση της να πιέσει με υψηλή ένταση και επιθετικότητα. Σε αυτό το νούμερο βοήθησε βέβαια και η τακτική επιλογή της ομάδας του Τεν Χαγκ να πάει σε πιο άμεσο παιχνίδι.

Από το 75^’ που η Γιουνάιτεντ άρχισε να γίνεται πιο πιεστική και απειλητική, καθώς και το γεγονός ότι η Σίτι έφτανε όλο και πιο κοντά στο να κερδίσει τον τίτλο την έκανε να χαμηλώσει στο γήπεδο πηγαίνοντας σε ένα medium block, όταν ο αντίπαλος έκανε παιχνίδι από πίσω. Η απειλή τους Ράσφορντ αντιμετωπίστηκε εξαιρετικά από τη σταθερή εμφάνιση του Ντίας, ο οποίος είχε το απόλυτο, κερδίζοντας όλες τις αμυντικές μονομαχίες που έδωσε με 5/5.

Το κύριο αμυντικό πρόβλημα της Σίτι εμφανίστηκε κατά την εναλλαγή σχηματισμού από φάση άμυνας σε φάση επίθεσης, όταν ο Στόουνς χαμήλωνε και γινόταν δεύτερος κεντρικός αμυντικός, όπως εξηγήσαμε και παραπάνω. Έτσι, ορισμένες φορές ο Γκουντογκάν δεν προλάβαινε να χαμηλώσει δίπλα στον Ρόντρι, με αποτέλεσμα στο μεσοδιάστημα μεταξύ της μεσαίας και αμυντικής γραμμής να δημιουργείται σημαντικός ελεύθερος χώρος ώστε να τον υπερφορτώσει ο αντίπαλος και να απειλήσει.

Επιπλέον, οι καλύψεις του Γκρίλις στα ανεβάσματα του αντίπαλου μπακ της πλευράς, του Μπισάκα, ήταν αρκετές φορές καθυστερημένες δημιουργώντας πρόβλημα στην αμυντική λειτουργία της ομάδας.

Κατά κύριο λόγο όμως κράτησε τους «Κόκκινους» μακριά από την εστία τους επιτρέποντας κάποια σουτ έξω από την περιοχή έπειτα από ατομικές ενέργειες. Απειλήθηκαν, επίσης, από κάποιες στατικές φάσεις. Από την είσοδο του Ακέ το 89’ και μέχρι τέλους η Σίτι αμύνθηκε με πεντάδα στην άμυνα προκειμένου να εξασφαλίσει το τρόπαιο, ο σχηματισμός άλλαξε σε 1-5-4-1

ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΣΙΤΙ: ΜΕΤΑΒΑΣΕΙΣ

Επιθετική Μετάβαση:

Η εμφανής πρόθεση των τυπικά γηπεδούχων όταν επανακτούσαν τη μπάλα ήταν η διατήρηση και διασφάλιση της κατοχής, με εξαίρεση την περίπτωση μιας ξεκάθαρης ευκαιρίας ή υπεραριθμίας. Αυτό έχει δυο αναγνώσεις. Η πρώτη είναι η φιλοσοφία της ομάδας του Πεπ να ελέγχει τον ρυθμό του παιχνιδιού πηγαίνοντας σε οργανωμένες επιθέσεις open play. Η δεύτερη ανάγνωση είναι ότι η Σίτι είχε το προβάδισμα για περίπου 76 λεπτά συνολικά στον αγώνα μαζί με τις καθυστερήσεις και προσπάθησε να μειώσει το οποιοδήποτε ρίσκο ώστε να κρατήσει το υπέρ της σκορ και να πανηγυρίσει το νταμπλ. Πόσες από το σύνολο των επιθέσεων της Σίτι ήταν αντεπιθέσεις; Μία!

Αμυντική Μετάβαση:

Η φιλοσοφία του Πεπ απαιτεί άμεση πίεση στην μπάλα με σκοπό την γρήγορη επανάκτηση της και αυτό εφάρμοσε κατά το μεγαλύτερο κομμάτι του αγώνα.

ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΣΙΤΥ: ΣΤΑΤΙΚΕΣ ΦΑΣΕΙΣ

Το δεύτερο γκολ του Γκουντογκάν για το 2-1 προήλθε από στατική φάση. Μια επίσης άξια σχολιασμού στατική φάση, ήταν η ρουτίνα έπειτα από εκτέλεση φάουλ του Ντε Μπρόινε στο 4’ όταν ο Ρόδρι με κίνηση από τον πίσω χώρο βγήκε μπροστά από τον αντίπαλο πρώτο παίκτη της ζώνης πραγματοποιώντας μια καλή κεφαλιά για να κάνει το 2-0 σε εκείνο το χρονικό σημείο.

Πλεονεκτήματα

Η επιθετική λειτουργία για τη δημιουργία ελεύθερου χώρου κεντρικά, με τις εξαιρετικές κινήσεις χωρίς μπάλα που προαναφέρθηκαν, ήταν υποδειγματική και καθοριστική στην έκβαση του αποτελέσματος. Είχε επίσης την «τύχη» να έχει σε εξαιρετική μέρα σχεδόν όλους τους ποδοσφαιριστές της. Η αντιμετώπιση της πρόθεσης του αντιπάλου να γίνει απειλητικός με τις άμεσες μεταβάσεις και αντεπιθέσεις του, όπως είχε γίνει στον προηγούμενο μεταξύ τους αγώνα πρωταθλήματος, αντιμετωπίστηκε άψογα από το δίδυμο Στόουνς και Ρόδρι. Τέλος, ήταν καθοριστική η αποφασιστικότητα και η ένταση που παρουσίασε καθώς και η εξαιρετική διαχείριση του παιχνιδιού για διασφάλιση του σκορ.

Μειονεκτήματα

Ο κενός χώρος που δημιουργούνταν κεντρικά ανάμεσα στην μεσαία και την αμυντική γραμμή κατά την εναλλαγή σχηματισμού από φάση επίθεσης σε φάση άμυνας. Επιπλέον, ορισμένες καθυστερημένες καλύψεις του Γκρίλις στα ανεβάσματα του Μπισάκα.

ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΓΙΟΥΝΑΙΤΕΝΤ: ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ

Από την άλλη η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Έρικ Τεν Χαγκ, είχε ένα αρκετά διαφορετικό πλάνο από αυτό της Σίτι. Ο Ολλανδός επέλεξε έναν σχηματισμό 1-4-2-3-1, με τους Κασεμίρο και Φρεντ να αποτελούν το double pivot των «Κόκκινων», από μπροστά τους να βρίσκεται ο Δανός Έρικσεν και δεξιά σε έναν πιο ελεύθερο ρόλο επιθετικά ο Μπρούνο Φερνάντες.

Το αγωνιστικό πλάνο φαινόταν να έχει πολλά κοινά με τον προηγούμενο μεταξύ τους αγώνα. Δεν ήθελε τον έλεγχο του αγώνα μέσα από τη διατήρηση κατοχής της μπάλας, αλλά η επιθυμία της ήταν να βγάλει τη μπάλα χωρίς ρίσκο από τις επικίνδυνες ζώνες και με γρήγορο, συνδυαστικό και άμεσο παιχνίδι να εκμεταλλευτούν τους γρήγορους Ράσφορντ και Σάντσο, αλλά και τους δημιουργικούς Φερνάντες και Έρικσεν, ώστε να γίνουν απειλητικοί σε ανοιχτό γήπεδο, κυρίως στις επιθετικές τους μεταβάσεις.

Οι Κόκκινοι όποτε προσπάθησαν να κάνουν παιχνίδι από πίσω έδειξαν να δυσκολεύονται αρκετά να διασπάσουν το καλά συντονισμένο πρέσινγκ της Σίτι. Τις περισσότερες φορές επέλεγαν μεγάλη μεταβίβαση από τον Ντε Χέα προς το επιθετικό τους μισό, οι 23 μάλιστα από τις 33 συνολικές μεταβιβάσεις του τερματοφύλακα των «Κόκκινων» ήταν πάνω από το αμυντικό τρίτο της ομάδας του. Ο ελεύθερος ρόλος του Φερνάντες ο οποίος έκλεινε προς τα μέσα έδινε την ευκαιρία και αρκετό χώρο για να προωθηθεί ο Μπισάκα, όπως έγινε και στη φάση του πέναλτι. Ο Μπισάκα ανέβηκε τη πλευρά, κινήθηκε πίσω από τη πλάτη του Γκρίλις και από μεταβίβαση του Φερνάντες, που είχε έρθει κεντρικά, έφτασε η μπάλα στον δεξιό μπακ της Γιουνάιτεντ όπου γύρισε τη μπάλα με το κεφάλι και βρήκε στο χέρι του Γκρίλις.

Επίσης, η Γιουνάιτεντ αντιλήφθηκε το κενό που δημιουργούνταν στον αντίπαλο κατά την εναλλαγή σχηματισμού από φάση επίθεσης σε φάση άμυνας, κεντρικά κοντά στον Ρόδρι και επιχείρησε να γίνει απειλητική με κινήσεις και μεταβιβάσεις σε αυτό το χώρο μεταξύ της μεσαίας και αμυντικής γραμμής της Σίτι.

Μέχρι το 32' όπου και ισοφάρισε με εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Φερνάντες, δεν απείλησε καθόλου τη Σίτι. Μετά την ισοφάριση και μέχρι την ανάπαυλα του ημιχρόνου η Γιουνάιτεντ, έδωσε ακόμα παραπάνω την κατοχή στη Σίτι στο 72%-28% από το 31’-45’, όπως είδαμε και πιο πάνω. Χαμήλωσε κι άλλο στον αγωνιστικό χώρο κάνοντας έτσι πιο δύσκολη την εκδήλωση μιας γρήγορης αντεπίθεσης, καθώς οι παίκτες-στόχοι αυτών των μεταβάσεων Ράσφορντ και Σάντσο, βρίσκονταν αρκετά χαμηλά στο γήπεδο.

Ένα κομβικό σημείο στο παιχνίδι της Γιουνάιτεντ ήταν η αντικατάσταση του Έρικσεν με τον Γκαρνάτσο στο 62', ο οποίος πρόσφερε αρκετή ενέργεια και ένταση στο παιχνίδι της ομάδας του και οδήγησε στο να γίνει πιο πιεστική από το 70^’ και έπειτα. Για πρώτη φορά στο παιχνίδι από το 76'-90' έχει την κατοχή στο 54%-46% υπέρ της. Αυτό ήταν το σημείο που έκανε και παιχνίδι από πίσω στην προσπάθεια της να πιέσει ώστε να ισοφαρίσει, σε συνδυασμό και με την πτώση της Σίτι σε medium block.

Ο Γκαρνάτσο επίσης απείλησε με ένα καλό σουτ στο 72', έπειτα από ωραία ενέργεια και συνεργασία με τον Φερνάντες. Προς επίρρωση των παραπάνω, χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως μόλις σε αυτά τα 34' που αγωνίστηκε ο Αργεντίνος πραγματοποίησε τις περισσότερες επιτυχημένες ντρίμπλες (2) για την ομάδα της Γιουνάιτεντ σε ολόκληρο το παιχνίδι.

Εν συνεχεία, ο Ολλανδός προχώρησε σε κάποιες αλλαγές ώστε να βρεθεί ο τρόπος από την ομάδα του να φτάσει στην ισοφάριση στέλνοντας τον αγώνα στην παράταση. Με την είσοδο του Βέγκχοσρτ αντί του τελείως αναποτελεσματικού Σάντσο στο 78’, ήρθε και η αλλαγή του σχηματισμού σε 1-4-4-2 με τον Ολλανδό υψηλόσωμο φορ να πηγαίνει δίπλα στον Ράσφορντ. Με αυτή την αλλαγή ο Ολλανδός τεχνικός θέλησε να γεμίσει το επιθετικό τρίτο με περισσότερους ποδοσφαιριστές αλλά και να βοηθήσει με το ύψος του να κερδηθούν εναέριες μονομαχίες σε περιπτώσεις ανορθόδοξης ανάπτυξης της ομάδας του μέσα από γεμίσματα στα τελευταία λεπτά του αγώνα.

Η τελευταία αλλαγή του Τεν Χαγκ, ήταν η επιλογή του Σκοτ ΜακΤόμινεϊ αντί του Λίντελοφ, αφήνοντας τον Βαράν στο 1vs1 με τον Χάαλαντ και τους Φρεντ και Καζσεμίρο από μπροστά του, σχηματίζοντας μια διάταξη 1-3-2-3-2. Είχε σκοπό να υπερφορτώσει τον κεντρικό άξονα, βάζοντας τον Σκωτσέζο κοντά στους δύο φορ προσπαθώντας να δημιουργήσει προβλήματα και να απειλήσει την άμυνα της Σίτι. Με μεγαλύτερη ευκαιρία για ισοφάριση, τη τεράστια φάση που χάθηκε στο 91' ύστερα από γέμισμα του Σο προς την υπερφορτωμένη περιοχή της Σίτι.

ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΓΙΟΥΝΑΙΤΕΝΤ: ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΑΜΥΝΑ

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εφάρμοσε ακριβώς την ίδια τακτική και πίεση με τον αγώνα πρωταθλήματος που αναφέρθηκε παραπάνω στην ανάπτυξη του παιχνιδιού της Σίτι. Οι 4 επιθετικοί (Ράσφορντ, Έρικσεν, Σάντσο και Φερνάντες) ήταν η πρώτη γραμμή άμυνας της Γιουνάιτεντ, με τον Ράσφορντ συνήθως λίγο ψηλότερα από τους υπόλοιπους. Ο ξεκάθαρος στόχος αυτής της πίεσης ήταν να αναγκάσει τον αντίπαλο να οδηγήσει το παιχνίδι προς τα πλάγια και τους ακραίους μπακ (Ακάνζι και Γουόκερ), αντί του δυνατού κεντρικού άξονα της Σίτι.

Δεν είχε πρόβλημα στο να αφήσει τον αντίπαλο να γυρνάει τη μπάλα πίσω. Σύμφωνα με το γράφημα του PPDA που είδαμε παραπάνω, η Γιουνάιτεντ επέτρεπε το μεγάλο νούμερο των 17,3 μεταβιβάσεων κατά τη συνολική διάρκεια του αγώνα, ενώ η Σίτι επέτρεπε μόλις 6,5. Η διαφορά σε αυτό το metric είναι χαοτική, αλλά εξηγήσιμη. Το ότι έμεινε πίσω στο σκορ τόσο νωρίς φάνηκε πως δεν άλλαξε το αρχικό πλάνο και έμειναν πιστοί σε αυτό.

Μια ακόμη ξεκάθαρη επιλογή του προπονητή των «Κόκκινων» ήταν το αρχικό πλάνο εξουδετέρωσης των αντιπάλων εσωτερικών χαφ, δηλαδή Ντε Μπρόινε και Γκουντογκάν, με man to man μαρκάρισμα επάνω τους των Φρεντ και Κασεμίρο αντίστοιχα. Ωστόσο, οι κινήσεις μακριά από τη μπάλα των εσωτερικών χαφ της Σίτι προς τα πλάγια παράσερναν και τους προσωπικούς αντιπάλους τους, με αποτέλεσμα τη δημιουργία συνεχώς ενός μεγάλου κενού κεντρικά.

Τέλος, αρκετά αμυντικά προβλήματα αντιμετώπισαν όταν η Σίτι μετέφερε τη μπάλα προς τα πλάγια, συνήθως στους wingers της, με αποτέλεσμα οι πλάγιοι μπακ της να βγαίνουν ανοιχτά και ψηλά ώστε να τους αντιμετωπίσουν. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνταν κενός χώρος στην πλάτη των μπακ και των αντίστοιχων κεντρικών αμυντικών της πλευράς, κάτι το οποίο οι εσωτερικοί χαφ της Σίτι αλλά και ο Στόουνς αντιλαμβάνονταν άμεσα και κινούνταν ώστε να γίνουν απειλητικοί προς την αντίπαλη περιοχή.

Παρόλα αυτά, οι «Κόκκινοι» έδειξαν αξιοσημείωτη πειθαρχία και αγωνιστική προσήλωση στο πλάνο του προπονητή τους.

ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΓΙΟΥΝΑΙΤΕΝΤ: ΜΕΤΑΒΑΣΕΙΣ

Επιθετική Μετάβαση:

Η επιθετική μετάβαση της Γιουνάιτεντ φαινόταν πως ήταν ο πρωταγωνιστής στο παιχνίδι της ώστε να γίνει απειλητική προς την αντίπαλη εστία. Ωστόσο, τα πράγματα δεν πήγαν τόσο καλά όπως στο παιχνίδι πρωταθλήματος. Φάνηκε η πρόθεση για ίδια συνταγή, αλλά χαρακτηριστική είναι η διαφορά στο νούμερο όσον αφορά τις αντεπιθέσεις που πραγματοποίησε η Γιουνάιτεντ: 6 αντεπιθέσεις στο παιχνίδι του πρωταθλήματος έναντι 0 στον χθεσινό τελικό!

Το πλάνο του Ολλανδού προπονητή ήταν με την επανάκτηση της κατοχής, οι δύο δημιουργικοί του παίκτες, Φερνάντες και Έρικσεν, να προσφερθούν αμέσως ώστε να υποδεχθούν την μπάλα και αμέσως οι δυο γρήγοροι επιθετικοί της, Ράσφορντ και Σάντσο, να κινηθούν στον χώρο και στην πλάτη των αντίπαλων αμυντικών. Στην μη αποτελεσματική εφαρμογή του πλάνου αυτού οδήγησε ο συνδυασμός της όχι καλής μέρας στην οποία βρίσκονταν οι μεσοεπιθετικοί των «Κοκκίνων», καθώς και οι προσαρμογές που έκανε ο Γκουαρδιόλα στην αμυντική λειτουργία της Σίτι σε σχέση με τον αγώνα του πρωταθλήματος με την χρησιμοποίηση του Στόουνς κεντρικά.

Αμυντική Μετάβαση:

Η ομάδα του Τεν Χαγκ όταν έχανε τη μπάλα εφάρμοζε μια πίεση πάνω στην μπάλα με τους κοντινούς παίκτες, αλλά όχι μαζική, καθώς οι υπόλοιποι επέστρεφαν στον αρχικό σχηματισμό. Αυτό άλλαξε μετά το 75’ που ανέβηκε πιο ψηλά και πίεζε για άμεση επανάκτηση της κατοχής.

ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΓΙΟΥΝΑΙΤΕΝΤ: ΣΤΑΤΙΚΕΣ ΦΑΣΕΙΣ

Αναφορά στο δεύτερο γκολ που δέχεται η Γιουνάιτεντ. Όλοι οι παίκτες της ήταν στην περιοχή εκτός του Σάντσο που βρισκόταν στο τείχος. Η Γιουνάιτεντ άφησε ξεκάθαρα αυτήν την επιλογή, της σέντρας προς τα έξω δηλαδή, και ορθά, καθώς το xG στο γκολ που πετυχαίνει ο Γκουντογκάν ήταν μόλις στο 0,08! Παρόλα αυτά, κατά την διάρκεια που η μπάλα «ταξίδευε» θα έπρεπε τουλάχιστον ένας παίκτης να βγει πιο γρήγορα για να μπλοκάρει το σουτ.

Στις επιθετικές στατικές φάσεις ήταν αρκετά καλή και απείλησε.

Πλεονεκτήματα

Το κύριο θετικό που μπορεί να κρατήσει η ομάδα της Γιουνάιτεντ ήταν η συγκέντρωση, η πειθαρχία, αλλά και η συνεχής προσήλωση και πίστη στο αγωνιστικό πλάνο του προπονητή της. Επίσης παρουσιάστηκε μια ομάδα αρκετά ψύχραιμη και αποφασιστική που παρά το γεγονός ότι βρέθηκε πολύ νωρίς πίσω στο σκορ κατάφερε να αντιδράσει και πάλεψε μέχρι τέλους για την ισοφάριση, με αποκορύφωμα την μεγάλη ευκαιρία στο 91’.

Μειονεκτήματα

Η δυσκολία προώθησης της μπάλας και η έλλειψη δημιουργίας συνθηκών για άμεσες αντεπιθέσεις. Η κακή μέρα που είχαν παίκτες όπως ο Σάντσο ο οποίος είχε αρκετά μειωμένη απόδοση και αναποτελεσματική παρουσία. Ο Έρικσεν που εκτός του ότι δεν μπόρεσε να ακολουθήσει πλήρως τον ρυθμό του παιχνιδιού ανάπτυξης της Σίτι, επιθετικά δεν κατάφερε να γίνει καθοριστικός καθώς πραγματοποίησε μόλις 29 ενέργειες με τη μπάλα, τις λιγότερες από οποιονδήποτε παίκτη του αγώνα που αγωνίστηκε το λιγότερο για 67’. Τέλος, ο Φρεντ ο οποίος αν και δεν είχε καθόλου εύκολο έργο απέναντι σε έναν παίκτη όπως ο Ντε Μπρόινε, τελείωσε το παιχνίδι με το εξωφρενικό 15% σε μονομαχίες εδάφους. Από τις 20 κέρδισε μόλις τις 3!

ΣΗΜΕΙΟ ΚΛΕΙΔΙ

Σημείο κλειδί στην εξέλιξη του παιχνιδιού ήταν το γρήγορο προβάδισμα που πήρε εκ νέου η Σίτι στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου με το γκολ του Γκουντογκάν στο 51^’. Αυτό οδήγησε την ομάδα της Σίτι να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα από τον καθένα: να ελέγξει τον ρυθμό και να διατηρήσει το προβάδισμα.

ΠΑΙΚΤΗΣ ΚΛΕΙΔΙ

Παίκτης κλειδί δεν χρειάζεται να το σκεφτούμε και πολύ, ο Γκουντογκάν. Έκανε το τέλειο παιχνίδι, σκόραρε τα δυο τέρματα τα οποία έδωσαν τον τίτλο στην ομάδα του. Εκτός αυτού, ήταν ο πρωταγωνιστής στην επιθετική φάση του παιχνιδιού on ball, όντας από τους κύριους δημιουργούς της ομάδας του τελειώνοντας το παιχνίδι με 2 key passes και 89% επιτυχία στις μεταβιβάσεις του, αλλά και off ball, κάνοντας κινήσεις στον κατάλληλο χρόνο και χώρο δημιουργώντας χώρο για τον εαυτό του και τους συμπαίκτες του.

Εδώ θα μου επιτρέψετε να κλέψω λίγο και να κάνω μια ειδική αναφορά σε ακόμη δύο παίκτες της Σίτι που θεωρώ «κλειδιά». Τους Στόουνς και Ρόδρι φυσικά, οι οποίοι είναι καθοριστικότατοι στον τρόπο παιχνιδιού του Πεπ και στις δυο πλευρές του γηπέδου.

Η ανάλυση ήταν του σπουδαστή Πρώιου Παναγιώτη από το πτυχίο Ανάλυσης Alfa Sports Analysis Diploma και πραγματοποιήθηκε με τα εργαλεία ανάλυσης και απεικόνισης του Wyscout.