Οδηγός επιβίωσης

Ένας μεγάλος διαγωνισμός* με σημαντικά έπαθλα σε περιμένει στο καζίνο, από σήμερα μέχρι τις 31 Μαρτίου 2018. (21+) * Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις

Η βαθμολογική απόσταση των δέκα βαθμών και το (ουδόλως απίθανο) σενάριο αύξησης της σε περίπτωση νικών των Άρη, ΟΦΗ το προσεχές Σαββατοκύριακο, μάλλον δίνουν το δικαίωμα στους «κίτρινους» να ασχοληθούν με την επόμενη μέρα. Πριν δηλαδή βουτήξουν στον λάκκο των λεόντων της Σούπερλιγκα εκεί όπου το συναίσθημα και η εφαρμογή κανονισμών εξαρτώνται από τα οικονομικά συμφέροντα και τις συμμαχίες που δίνουν τον τελειωτικό χτύπημα στο αίσθημα του δικαίου. Ποιος εξάλλου ενδιαφέρεται για καθαρό ποδόσφαιρο και τίμιες συμπεριφορές;

Από χθες το μεσημέρι έχει ανοίξει ένας κύκλος συζήτησης σχετικά με το τότε και το τώρα. Και οι άλλοτε δήμιοι του Ηρακλή εμφανίζονται (από το πουθενά) υπερασπιστές του ιστορικού συλλόγου μόνο και μόνο για να στοιχειοθετήσουν την απόφασή τους, την επιλογή τους. Περσινά ξινά σταφύλια, όσο ξινή ήταν δηλαδή και η γεύση που κυριάρχησε στο γλώσσα του Άρη όταν δύο φορές οι περιβόητοι (συν)εταίροι αποφάσισαν για το τι θα εφαρμόσουν ούτως ώστε α) να μην ανέβουν οι «κίτρινοι» από τη Γ’ στη Β’ και β) να μην προαχθούν από τη Β’ στη Γ’.

Σωστά όμως το είπε ο Αλέξης Κούγιας στο Metropolis. Για τα λεφτά γίνονται όλα. Τα οικονομικά συμφέροντα των αθλητικών ανωνύμων εταιριών υπερισχύουν κάθε νομιμότητας. Κι αν σε τελική ανάλυση (τώρα στην περίπτωση του Παναθηναϊκού) ψήφισε για τη μη εφαρμογή του Νόμου, δεν αλλάζει και κάτι. «Για συναισθηματικούς λόγους», είπε ο κ. Χρήστος Δάρας του Πανιωνίου. Γιατί, αν ο Παναθηναϊκός δεν καταφέρει να στεριώσει το πλήγμα είναι ανεπανόρθωτο. Γιατί η κατάντια του Πρωταθλήματος οφείλεται και στην απώλεια των ισχυρών brand names. Οι μούτσοι έγιναν καπεταναίοι.

Αν πέρυσι ο Άρης έπαιρνε το εισιτήριο για τη Σούπερλιγκα – αλλά ο συνεταιρισμός επέλεξε τον Λεβαδειακό του Γιάννη Κομπότη – τότε ένα εμπορικό συμβόλαιο (πάντα επί των τηλεοπτικών δικαιωμάτων και της χορηγίας του Πρωταθλήματος ) θα χανόταν. Για τους μικρομεσαίους αυτό θα ήταν ισχυρό πλήγμα. Πόσοι εξάλλου βάζουν από την τσέπη τους λεφτά; Μόνο όσοι θέλουν να κατακτήσουν το Πρωτάθλημα. Οι υπόλοιποι εφαρμόζουν πιστά το εγχειρίδιο των δημοσίων σχέσεων με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Οι ισχυροί αντιμετώπισαν διαφορετικά την περίσταση. Κανείς δεν ήθελε τον Άρη στα πόδια του. Ναι, αυτόν τον Άρη των περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων, του Θόδωρου Καρυπίδη ο οποίος προσπαθεί να βγάλει ανώδυνα την ιστορία της αδειοδότησης (σ. σ. έχει σημασία για μια ομάδα να έχει στην ατζέντα της καθημερινότητας το θέμα της αδειοδότησης). Δεν λογαριάζουν τα 300-400 χιλιάρικα που θα έχαναν. Όχι απλά τους περισσεύουν, είναι αμελητέα ποσότητα γι’ αυτούς. Το θέμα είναι οι συμμαχίες, τα μοτό, ο «διαχειρίσιμος» αντίπαλος.

Εφόσον ο Άρης δεν επιδείξει τάσεις αυτοκτονίας στις εννιά (επί της ουσίας) αγωνιστικές που απομένουν για την ολοκλήρωση της Football League – η αλήθεια είναι ότι η φετινή ομάδα δεν έχει επιδείξει τέτοιου είδους τάσεις – καλά θα κάνει να προετοιμαστεί από τώρα γι’ αυτό που θα αντιμετωπίσει. Ο σημερινός φίλος, αύριο θα γίνει εχθρός. Για κάποιες ομάδες, ο Άρης είναι σαν την ενοχλητική μύγα το μεσημέρι του καλοκαιριού που δεν σ’ αφήνει σε ησυχία. Κι αυτό δεν θα αλλάξει.

Ο Άρης θα μπει σ’ ένα δωμάτιο με ακόμη 15 νοματαίους εκ των οποίων οι έχοντες τη δύναμη της πλειοψηφίας θα τον κοιτούν με μισό μάτι. Θα πρέπει λοιπόν να δημιουργήσει κάτι ισχυρό, γιατί όπως του έδωσαν μια κλωτσιά και τον χαντάκωσαν (αφού ο ίδιος έδωσε δικαιώματα και η βασική ευθύνη ΠΑΝΤΑ θα ανήκει σ’ αυτόν), δεν θα έχουν το παραμικρό πρόβλημα να το ξανακάνουν στο μέλλον.