Οι παρέες γράφουν ιστορία

Μπέτις - Μάλαγα και το ποντάρισμά σου επιστρέφεται*, αν σημειωθεί γκολ με πέναλτι στον αγώνα. (21+) * Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις

Δεν είναι απλή η διαχείριση του «αυτονόητου». Γιατί εμπεριέχει έντονη πίεση κι αν στο πρώτο αρνητικό αποτέλεσμα δεν βρεθεί ο δρόμος της επιστροφής στη σωστή πορεία, υπάρχει ο κίνδυνος ολικού εκτροχιασμού. Αγωνιστικά, αυτές οι στιγμές δεν ήταν πολλές τη φετινή χρονιά, γιατί όποιοι κραδασμοί υπήρξαν απορροφήθηκαν από την ίδια την ομάδα. Από την παρέα που δημιούργησαν οι Μυροφορίδης-Σπανός, από το ταίριασμα διαφορετικών χαρακτήρων το οποίο αποδείχθηκε «οδηγός επιτυχίας». Είναι αυτό που είχε πει τον περασμένο Σεπτέμβριο ο Μυροφορίδης, με αφορμή κάποιες… glamorous (για τα δεδομένα της Football League) μεταγραφικές κινήσεις άλλων ομάδων. «Οι παρέες γράφουν ιστορία κι εμείς έχουμε δημιουργήσει μια όμορφη παρέα», είχε πει.

Για να πετύχει μια ομάδα δεν είναι αναγκαίο να αγαπάει ο ένας τον άλλον. Η λέξη «σεβασμός» είναι ο βασικός άξονας. Είναι πιο ουσιαστικό επίσης να υπάρχουν παίκτες όπου ο ένας θα παίζει για τον άλλον. Κι αυτό έγινε φέτος στον Άρη. Αυτό ήταν το βασικό συστατικό της.

Βέβαια, το μαρτυρικό παρελθόν ήταν λογικό να καλλιεργήσει αμφιβολία και είναι αλήθεια ότι έτσι αντιμετωπίστηκε η φετινή ομάδα στις πρώτες στροφές του Πρωταθλήματος. Έως ότου αντιληφθούν όλοι ότι είναι «ειδικού σκοπού» και ότι - με τον άλφα ή βήτα τρόπο – θα έπαιρνε αυτό που αποζητούσε. Αυτό φάνηκε κυρίως σε δύο αγώνες. Στις νίκες στα Τρίκαλα και Δράμα. Στην ανατροπή με την Παναχαϊκή στο «Κλεάνθης Βικελίδης» απλά φάνηκε το μέταλλο της.

Αυτή τράβηξε πολλά, όπως είπε και ο Γιώργος Βαλεριάνος, αλλά τα κλειδαμπαρωμένα αποδυτήρια και η διατήρηση των στεγανών προς όφελος του συνόλου ήταν κάτι εξίσου σημαντικό. Πλέον βέβαια έρχεται η ώρα του λογαριασμού.

Ο Άρης δεν χρειάζεται να θριαμβολογεί επειδή επέστρεψε στη Superleague. Αυτό ήταν το αυτονόητο. Απαιτείται να σκεφτεί για ποιους λόγους υπέβαλε τον εαυτό του στο τετραετές μαρτύριο σε χαμηλότερες κατηγορίες. Είναι αναγκαίο να διδαχθεί από τα λάθη του και να δομήσει έναν οργανισμό ο οποίος δεν θα μπάζει από παντού. Είναι επίσης απαραίτητο να έχει ξεκάθαρο πλάνο δράσης, οριοθετώντας μακροχρόνιο στόχο. Αν εστιάσει στην εικόνα μπροστά στη μύτη του, θα κάνει το ίδιο λάθος με τα προηγούμενα χρόνια.

Πλέον η μπάλα βρίσκεται στο γήπεδο του Θόδωρου Καρυπίδη. Αυτός είναι ο διοικητικός ηγέτης του Άρη, αυτός θα καθορίσει την πολιτική της ομάδας και θα διαμορφώσει το πλαίσιο πάνω στο οποίο θα κινηθεί η ομάδα. Αυτός θα επιλέξει τους άμεσους συνεργάτες του, αυτός θα καθορίσει το επίπεδο της συνεργασίας με τους Αμερικάνους επενδυτές. Για τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Άρης έχουμε γράψει αρκετά. Είναι φιλόδοξος, πεισματάρης, παρορμητικός και ευάλωτος όταν περιστοιχίζεται από (λάθος) ανθρώπους.

Δεν αμφισβητείται όμως το μέγεθος της επένδυσής του σε μια εποχή όπου μέσα από τη δεξαμενή των Αρειανών παραγόντων δεν εμφανίστηκε ούτε ένας. Η δική του επένδυση οδήγησε τον Άρη στο σημερινό σημείο και το λιγότερο που οφείλει να κάνει είναι να την προστατέψει. Απομονώνοντας πρόσωπα με βεβαρημένο μητρώο και επιλέγοντας συνεργάτες από τους οποίους μπορεί να κερδίσει.

Ο Άρης είναι αναγκαίο να αναπτυχθεί. Παντού. Από το γήπεδο μέχρι και στη διεύρυνση της κοινωνικής μάζας που τον ακολουθεί με πίστη. Να αποκτήσει μεγαλύτερη επιρροή στην αθλητική νεολαία (σε πρώτη φάση) της Βόρειας Ελλάδας και να απαντήσει στο διαρκές bulling των τελευταίων χρόνων. Να δημιουργήσει νέες γενιές φιλάθλων, να «μεγαλώσει» το target group, να αποκτήσει και πάλι την αίγλη του παρελθόντος.

Για τον Άρη της επόμενης μέρας είναι νωρίς να γράψουμε το οτιδήποτε. Είναι δεδομένο ότι θα υπάρξουν συντριπτικές αλλαγές στο αγωνιστικό τμήμα. Οι άνθρωποι που δημιούργησαν τη φετινή ομάδα θα τραβήξουν γι’ άλλες πολιτείες. Στην ομάδα θα μείνει μόλις το 50% των τωρινών παικτών καθότι οι απαιτήσεις της Superleague υποχρεώνουν τις ριζοσπαστικές αλλαγές. Και μένει να φανεί αν θα δημιουργηθεί και πάλι μια όμορφη παρέα η οποία θα ενισχύσει το όνειρο των φίλων της ομάδας.