Το τελευταίο χειροκρότημα

Είναι δύσκολη η στιγμή του αποχαιρετισμού. Πολύ περισσότερο όταν βιολογικά νιώθεις ότι το κορμί σου δεν είναι έτοιμο για απόσυρση. Αυτό μου είχε πει ο Ντάρσι Νέτο στην κουβέντα που είχαμε κάνει λίγο πριν τα περασμένα Χριστούγεννα. Η ζωντάνια του βλέμματός του πρόδωσε τα λόγια της καρδιάς του. Off the record εξήγησε ότι δεν ήταν έτοιμος να παρατήσει το ποδόσφαιρο γιατί αισθανόταν ότι είχε… μπόλικη μπάλα μέσα του.

Μόνο που κανείς δεν κατάφερε να νικήσει τον χρόνο. Αυτός είναι αμείλικτος κι έρχεται η στιγμή που το καμπανάκι προκαλεί τόσο εκκωφαντικό θόρυβο που είναι αδύνατο να μην το ακούσεις. Αυτό άκουσε τελικώς ο Νέτο και την ερχόμενη Κυριακή θα κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά παπούτσια του. Στο γήπεδο στο οποίο ένιωσε τις σπουδαιότερες στιγμές της καριέρας του.

Πριν από έντεκα χρόνια, όταν αποφάσισε να κάνει αυτό το ταξίδι, δεν φανταζόταν ότι η Θεσσαλονίκη θα αποτελούσε (ουσιαστικά) τον τελευταίο προορισμό. Πολύ περισσότερο, να διανοηθεί ότι θα αποκτούσε τόσο ισχυρό δέσιμο με την ομάδα. Γιατί, αν αθροίσει κανείς τις συμμετοχές του σε όλες τις άλλες ομάδες στις οποίες αγωνίστηκε, δεν θα φθάσει στον αριθμό των συμμετοχών του με την «κιτρινόμαυρη» φανέλα.

Ο Ντάρσι Νέτο ήταν εκ των βασικών εκφραστών του latin ποδοσφαίρου που λάνσαρε ο Άρης στο ελληνικό ποδόσφαιρο στην εποχή του άκρατου… φόβου για την κυριαρχία των ξένων ποδοσφαιριστών στα ρόστερ των ομάδων του συνεταιρισμού. Αυτή η φιλοσοφία δεν έγινε δεκτή από τις «υγιείς» δυνάμεις του αθλήματος στη χώρα μας. Συνέπεια αυτού ήταν η καταμέτρηση του αριθμού των ξένων την 11αδα του Άρη… κάθε Κυριακή. Έως ότου έρθει η στιγμή της αυτούσιας αντιγραφής.

Ο Νέτο αξίζει το θερμό χειροκρότημα του κόσμου για το επίπεδο της προσφοράς του αλλά και γιατί σεβάστηκε τον σύλλογο περισσότερο από τον σεβασμό που εισέπραξε ο ίδιος. Και δεν αναφέρομαι στις σχέσεις του με τον κόσμο γιατί αυτές ουδέποτε κλονίστηκαν με εξαίρεση την αγάπη που είχε για τη νυχτερινή Θεσσαλονίκη η οποία σε κάποιες περιπτώσεις του κόστισε.

Σε αντίθεση με πολλούς, ο Νέτο τίμησε το ψωμάκι που γεύτηκε στον Άρη και είναι ίσως ο μοναδικός ξένος ποδοσφαιριστής που χάρισε ένα ποσό άνω των 300.000 ευρώ. Εκείνη την ημέρα της συνάντησής μας, τον ρώτησα σχετικά και μου απάντησε… «δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι εναντίον του Άρη». Μετά εξηγήσει ότι είχε βάλει σε μια ζυγαριά αυτά που κέρδισε με τα αντίστοιχα που έχασε κι αυτό ήταν το κριτήριο εκείνης της απόφασής του.

Ο Νέτο δεν είναι ο μοναδικός που αξίζει το χειροκρότημα του κόσμου. Παύλος Μυροφορίδης, Δημήτρης Σπανός και μια ντουζίνα παίκτες που μόχθησαν για την επιστροφή της ομάδας στη Superleague θα εμφανιστούν για τελευταία φορά στο «Κλεάνθης Βικελίδης» αφού ο κύκλος τους έκλεισε. Το τέλος ήταν προδιαγεγραμμένο καθώς οι σχέσεις αλλοιώθηκαν στη διάρκεια του χρόνου και στους τελευταίους μήνες, τόσο ο Μυροφορίδης όσο και ο Σπανός ήθελαν απλά να διεκπεραιώσουν την αποστολή που είχαν αναλάβει.

Την Κυριακή επισημοποιείται η μετάβαση του Άρη σε μια άλλη εποχή. Με την ελπίδα ότι δεν θα ξαναζήσει πέτρινα χρόνια, αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει να εξελιχθεί σε αθλητική ανώνυμη εταιρία στην οποία θα κυριαρχεί η κανονικότητα. Αυτή επιβάλλεται πάντα από τον ιδιοκτήτη. Στην προκειμένη περίπτωση από τον Θόδωρο Καρυπίδη. Με ξεκάθαρες κουβέντες, συγκεκριμένο οργανόγραμμα, συνέπεια στις πληρωμές, οριοθέτηση εφικτού στόχου και επιλογή αξιόπιστων συνεργατών.

Το ποδόσφαιρο δεν είναι χώρος αγγελικά πλασμένος οπότε είναι αδύνατο να εντοπίσεις πρόσωπα με… φωτοστέφανα. Υπάρχουν όμως πρόσωπα που δεν έχουν λασπωθεί στη βρωμιά του ελληνικού ποδοσφαίρου δίχως σκιές περιμετρικά των ονομάτων τους. Κι επειδή το προφίλ μιας εταιρίας διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό από τον χαρακτήρα και τον πρότερο βίο και των συνεργατών του ιδιοκτήτη, επί τούτου ο Θόδωρος Καρυπίδης οφείλει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός διαχωρίζοντας τη φιλία από τη δουλειά.

ΥΓ: Υπό διαφορετικές συνθήκες δεν θα γραφόταν ως υστερόγραφο αλλά οφείλω να σεβαστώ τη διάψευση του ιδιοκτήτη της ΚΑΕ Πανιώνιος, Σταύρου Αλευρογιάννη. Επί του σεναρίου που κυκλοφόρησε έντονα στις τελευταίες ημέρες και το οποίο αναφέρει ότι ο νυν μεγαλομέτοχος της «κυανέρυθρης» ΚΑΕ είναι ένα βήμα πριν την απεμπλοκή του από τον Πανιώνιο και ένταξής του στην ομάδα υποστήριξης του Δημήτρη Γουλιέλμου στον Άρη.

Το βέβαιο είναι ότι οι δύο άνδρες διατηρούν φιλική αλλά και επαγγελματική σχέση. Πάντως, η διάψευση του κ. Αλευρογιάννη είχε χρονικό ορίζοντα, του τύπου… «αυτή τη στιγμή είμαι μεγαλομέτοχος του Πανιωνίου και όπως καταλαβαίνετε δεν γίνεται να είμαι σε δύο ομάδες». Κρατάμε το σενάριο το οποίο εμπλέκει και πιθανή συνεργασία του Άρη με τον Βαγγέλη Σακελλαρίου και ο χρόνος είναι ο ασφαλέστερος κριτής.