Ο Κεραμάρης μιλάει στο Gazzetta για τον διπλό ρόλο του προέδρου-προπονητή που έχει στον Απόλλωνα Παραλιμνίου

Ο προπονητής και πρόεδρος του Απόλλωνα Παραλιμνίου, της ομάδας που τράβηξε πάνω της όλα τα βλέμματα με την τρελή πορεία της μέχρι τα προημιτελικά του Novibet Κυπέλλου Ελλάδος, όπου έγινε η πρώτη από την Γ' Εθνική, που έφτασε εκεί, μίλησε για τον διπλό ρόλο που επιτελεί αυτή τη στιγμή στην ομάδα της καρδιάς του σε συνέντευξη που παραχώρησε στo Gazzetta.

Φυσικά σχολίασε και το γεγονός πως είναι από τους ελάχιστους, αν όχι ο μοναδικός, που έχει υπηρετήσει μία ομάδα Γ' Εθνικής, ή ανώτερης κατηγορίας, από τις θέσεις του προέδρου, του προπονητή, αλλά και του ποδοσφαιριστή.

Αναφέρθηκε στις δυσκολίες που υπάρχουν, όταν μία ομάδα έχει έδρα ένα χωριό 300 κατοίκων, αλλά και στην ευλογία που υπάρχει γύρω από την ομάδα του Παραλιμνίου να έχει έναν χρηματοδότη από πίσω της, που της επιλύει ουσιαστικά το πιο βασικό πρόβλημα που έχουν οι ομάδες στις κατηγορίες αυτές ενώ δεν παρέλειψε να αποκαλύψει τους στόχους της για το μέλλον.

Τέλος μιλώντας για τους στόχους της ομάδας τόνισε πως προσωπικά δεν θα ήθελε εκείνη να ανέβει στην Superleague 2 λόγω των συνθηκών που επικρατούν στην κατηγορία με την κακή οργάνωση και χαμηλούς οικονομικούς πόρους που προσφέρονται στις ομάδες, πολλές από τις οποίες καταλήγουν να «σκάνε», όταν κάνουν το μεγάλο βήμα για εκεί.

Αναλυτικά τα όσα είπε ο Δημήτρης Κεραμάρης:

Πώς πήρατε την απόφαση να αναλάβετε ο ίδιος την ομάδα μετά την απομάκρυνση του Κιάσσου;

«Όσον αφορά αυτό το κομμάτι, εγώ όταν δημιουργήθηκε η ομάδα από Γ' τοπικό, τα τέσσερα πρώτα χρόνια ήμουνα παίκτης, προπονητής και πρόεδρος μαζί. Γιατί μιλάμε για ένα μικρό χωριό 300 κατοίκων στο οποίο τα κάνουμε όλα, επειδή δεν υπάρχει αρκετός κόσμος . Έτσι ξεκινήσαμε από Γ' τοπικό και πήγαμε Β' και Α'. Έκατσα αρκετές φορές στον πάγκο της ομάδας, δεν είναι η πρώτη φορά. Όταν σταμάτησε μετά από τέσσερα χρόνια ο Παύλος ο Δημητρίου, πριν ξεκινήσει η πρώτη καραντίνα, είχα αναλάβει ξανά την τεχνική ηγεσία της μέχρι να βρούμε νέο τεχνικό. Αλλά μετά σταματήσαμε λόγω καραντίνας.

Καραμπετάκης στο Gazzetta: «Αισθανόμασταν απογοητευμένοι κάθε φορά που δεν κληρονόμασταν με ομάδα Superleague»

Την επόμενη χρονιά ανέλαβε ο Νίκος Καραμπετσάκης, που έμεινε για τρία χρόνια, ο οποίος για τους δικούς του λόγους επέλεξε να λύσει το συμβόλαιό του από το Κόσοβο και να μην επιστρέψει στην ομάδα (είναι βοηθός προπονητή στην Ντρίτα του Κοσόβου), οπότε πήγαμε σε αναζήτηση νέου τεχνικού. Επειδή μας πίεζε ο χρόνος αφού σε μία εβδομάδα ξεκινούσε η προετοιμασία, επιλέξαμε τον Κώστα Κιάσσο. Απλώς μετά από δύο μήνες παρουσίας του στην ομάδα, οι λόγοι που αποφασίσαμε να μην συνεχίσουμε την συνεργασία, ήταν επειδή δεν έδεσε με την ομάδα έτσι όπως θέλαμε εμείς. Ένας προπονητής πολύ εργατικός, πολλές ώρες δουλειάς στο γήπεδο, αλλά είναι αρκετά τα στοιχεία που χρειάζεται να έχει ένας προπονητής για να δέσει σε μία ομάδα, να ταιριάξει στα «θέλω» της και τον τρόπο λειτουργίας της. Δεν κούμπωσε, κάναμε συμβούλιο και είπαμε μήπως του δώσουμε ένα μήνα διορία, απ' την στιγμή όμως που θα ήταν με την πλάτη στον τοίχο ο προπονητής δεν είχε νόημα, έτσι αποφάσισα πως πρέπει να σταματήσει την επόμενη μέρα. Έχω καθίσει κι άλλες φορές στον πάγκο της ομάδας και ήμουν γνώστης. Αποφάσισα να καθίσω εγώ για μία δύο αγωνιστικές. Ευελπιστούμε μέσα στην εβδομάδα να βρούμε προπονητή και να αναλάβει εκείνος».

Δεν υπάρχει περίπτωση να καθίσετε μόνιμα στον πάγκο της ομάδας;

«Όχι όχι. Και να ήθελα δεν μπορώ λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και επειδή δεν έχω και πτυχίο. Θα μπορούσα να έπαιρνα έναν γυμναστή με πτυχίο και να τον δήλωνα (για να μπορώ να κάτσω στον πάγκο), όμως δεν θέλω να το κάνω αυτό το πράγμα. Θα πάρουμε έναν προπονητή. Έχουμε κάποιους ήδη στην λίστα μας, θα τους αξιολογήσουμε και θα επιλέξουμε κάποιον που θα έρθει για να μείνει και γι' αυτό δεν βιαζόμαστε. Αυτός που θα έρθει θα μείνει όπως και να έχει μέχρι το τέλος της χρονιάς. Έτσι λετιουργούμε εμείς. Είμαστε οκτώ χρόνια στην Γ' Εθνική, είχαμε τον Παύλο τον Δημητρίου, ο οποίος σταμάτησε λόγω σύνταξης, μετά πήγαμε στον Νίκο Καραμπετάκη, παρ' ότι ανανεώσαμε, εκείνος επέλεξε να φύγει, αλλιώς εμείς θέλαμε να συνεχίσουμε με εκείνον. Δεν είναι στην φιλοσοφία μας να αλλάζουμε προπονητές Θέλουμε να έρχονται, να μένουν, να δουλεύουν και να μπορούν να δείξουν το έργο τους».

Πόσο δύσκολο είναι να επιτελεί κάποιος ταυτόχρονα τον διττό αυτόν ρόλο του προπονητή και του προέδρου;

«Είναι δύσκολο αυτό το πράγμα. Εγώ είμαι πρόεδρος στην ομάδα, όχι χρηματοδότης, υπάρχει μία εταιρεία που επενδύει. Επειδή ήμουν παλιός ποδοσφαιριστής της ομάδας, αλλά και μετά ήμουν κοντά στην διοίκηση, μπήκα μπροστά το 2012, ανέλαβα ως πρόεδρος-προπονητής-παίκτης, ήμασταν στο Γ' τοπικό τότε και σε όποιον περπατούσε στο χωριό του έβγαζα δελτίο για να φανταστείτε. Κάναμε μία ομάδα μόνο με παιδιά του χωριού, πράγμα όχι εύκολο, αφού αυτά ερημώνουν χρόνο με τον χρόνο. Εγώ εκτός από πρόεδρος, είμαι και τεχνικός διευθυντής στην ομάδα. Είμαι γνώστης του αντικειμένου μέχρι κάποιο βαθμό, οπότε προσφέροω και όταν γίνεται ο σχεδιασμός της ομάδας. Δεν είμαι ένας πρόεδρος που επειδή πληρώνω ανέλαβα τους ρόλους αυτούς και το διευκρινίζω επειδή γράφτηκαν διάφορα τις τελευταίες μέρες. ''Πληρώνει και κάνει και τον πρόεδρο και τον προπονητη'' και τέτοια, που δεν ισχύουν. Κάνω τον πρόεδρο από την αγάπη για την ομάδα μου και το χωριό μου. Στις δύσκολες στιγμές εγώ κάθομαι στον πάγκο μέχρι να βρούμε προπονητή, γιατί γνωρίζω και τους παίκτες, είμαι υπηρεσιακός».

Ίσως να είστε και ο μοναδικός που έχει υπηρετήσει μία ομάδα Γ' Εθνικής και από τα τρία αυτά πόστα (παίκτης, προπονητής, πρόεδρος). Πώς σας κάνει αυτό να αισθάνεστε;

«Το συναίσθημα που έχω είναι μόνο αγάπη για την ομάδα, αγάπη για τον αθλητισμό. Γεμίζω τον ελεύθερό μου χρόνο με το χόμπι που αγαπάω. Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, μπορείς να κάνεις τα πάντα. Το δείχνουν και τα αποτελέσματα της ομάδας όλα αυτά τα χρόνια. Έχουμε λυμένο ένα σημαντικό πρόβλημα για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό που είναι το οικονομικό. Έχουμε την ευλογία να έχουμε την χρηματοδότηση από την εταιρεία «Φυτοενέργεια», οι ιδιοκτήτες της οποίας είναι από το χωριό και λόγω της αγάπης τους για τον τόπο τους και την ομάδα επενδύουν και τη στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια. Ότι επιτεύγματα έχουμε καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια, όπως πέρυσι που πήγαμε στους οκτώ του Κυπέλλου, είναι μία ανταμοιβή για μας».

Πέρυσι γίνατε η πρώτη ομάδα στην ιστορία που από την Γ' Εθνική έφτασε στα προημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδος ενώ έχετε φτάσει μία φορά στα μπαράζ ανόδου της Γ' Εθνικής για την Superleague 2, έστω κι αν δεν τα καταφέρατε Ποιο είναι το επόμενη βήμα;

«Ο στόχος της ομάδας είναι να κάνουμε πρωταθλητισμό κάθε χρόνο στη Γ΄ Εθνική. Προσωπικά δεν θα ήθελα η ομάδα να ανέβει στην Superleague 2. Αυτά που βλέπω εκεί τα τελευταία χρόνια δεν αποτελούν κίνητρο, απλά θα ξοδεύουμε έναν σκασμό λεφτά. Μιλάμε για ένα χωριό 300 ατόμων. Ας βγει η Καβάλα, η Δόξα Δράμας, ο Πανθρακικός, ομάδες που είναι σε πόλεις κι έχουν ιστορία και κόσμο. Εμείς αν μπορούμε να πρωταγωνιστούμε αρκετά χρόνια στην Γ' και σε 2-3 χρόνια να κάνουμε άλλη μια πορεία στο Κύπελλο εγώ θα ήμουν ευτυχισμένος.

Αν ήταν πιο οργανωμένη η Superleague 2;

«Βεβαίως. Άμα φτάσουμε εκεί, μπορεί οι άνθρωποι που πληρώνουν, να πουν πως θα ανέβει η ομάδα και να δοκιμάσουμε κι εκεί μια σεζόν. Δεν θα πω όχι. Απλώς δεν βλέπω κάποιο νόημα. Αν υπήρχε χρηματοδότηση, το πρωτάθλημα ξεκινούσε και τελείωνε στην ώρα του, τότε ναι. Τώρα βλέπουμε κάθε χρόνο κάποιες ομάδες να καταρρέουν οικονομικά».

Τι σημαίνει για σας ο Απόλλων Παραλιμνίου;

«Είναι η ομάδα του χωριού μας. Η ομάδα στην οποία πρωτοξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο. Τα πρώτα χρόνια παίζαμε σ' αυτή όλοι οι φίλοι που έπαιζαν στις γειτονιές και στις αλάνες. Έτσι μεγαλώσαμε. Το κάναμε η δεύτερη αγάπη μας. Γι' αυτό και ξεκινήσαμε. Από την στιγμή που μας στήριζε και η εταιρεία αυτή όλα αυτά τα χρόνια που λειτουργήσαμε αντέξαμε. Όσο υπάρχουν αυτοί θα υπάρχει και η ομάδα, αν σταματήσουν, τότε δυστυχώς θα χαθεί κι αυτή. Δεν ξέρω αν θα υπάρξει ξανά ομάδα (σαν τον Απόλλωνα) στα χωριά αυτά».