Αν είναι τελικός, ο ΠΑΟΚ ξέρει πώς να τον κερδίσει

Ο ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ παίζουν κάθε χρόνο για το κύπελλο. Τις τελευταίες χρονιές αναμετρήθηκαν και σε πολλούς τελικούς, οι οποίοι φαίνεται ότι έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα… Μία παράδοση που επηρεάζει τον ψυχισμό των δύο ομάδων όχι μόνο όταν παίζουν αντίπαλες, αλλά και γενικότερα μέσα στη χρονιά.

Αν μιλάμε για νοοτροπία, ο Λουτσέσκου τη δική του δουλειά την έχει κάνει. Θέλει μία ομάδα με νοοτροπία νικητή και παρά τα πολύ σοβαρά και ποικίλα προβλήματα που αντιμετωπίζει, στο κομμάτι αυτό, έχει «master». Στο κάτω-κάτω ακόμη και όταν έφυγε από τον ΠΑΟΚ, η αύρα του νικητή συνόδευσε αυτή την ομάδα, για πολλούς μήνες ακόμη. Η ΑΕΚ, παρά την ποιοτική ενίσχυσή της, φαίνεται ότι ακριβώς σε αυτό το κομμάτι υστερεί. Αυτό διαβάζω και σε πολλές αναλύσεις ανθρώπων που την ζουν καθημερινά.

Θα το γράψω και σήμερα με αφορμή τον αγώνα, αλλά και την γενικότερη πορεία των ομάδων, μπαίνοντας ακόμη και σε συγκρίσεις…

Η ΑΕΚ έχει και παίζει μπροστά με Αραούχο, Τσούμπερ, Αμραμπάτ, Γκαρσία, έστω και αν αναζητείται ο τρόπος και η χημεία με την οποία θα συνυπάρξουν. Να ξαναγράψω με ποιους παίζει μπροστά ο ΠΑΟΚ; Να θυμίσω τους μεσοεπιθετικούς και τους επιθετικούς, αλλά και τους άλλους πιο πίσω και ακόμη πιο πίσω τα πλάγια μπακ τύπου Τέιλορ, με τους οποίους ο Λουτσέσκου έχει την ομάδα του πρώτη σε γκολ, σε x goals, σε μεγάλες χαμένες ευκαιρίες, σε δημιουργία, σε ανάπτυξη γενικότερα; Πώς τα καταφέρνει; Πώς (για παράδειγμα) και στα τρία τελευταία ντέρμπι με ΑΕΚ, Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό οδήγησε τους αντιπάλους σε τόσο παθητικό ρόλο; Δουλειά! Με τη μπάλα, αλλά και με το μυαλό των παικτών του… Δεν είναι μυστικό! Όλοι ξέρουν τα πλεονεκτήματά του.

Φθάνει όμως με τις γενικεύσεις… Ξαναγράφω: Άλλο μία πορεία σε μία σεζόν και άλλο η μάχη μίας βραδιάς. Στη μία βραδιά η ΑΕΚ έχει… κόσμο και… κοσμάκη να αναζητήσει και την μία ενέργεια που θα δώσει τη νίκη. Ο ΠΑΟΚ πρέπει να δουλέψει πάάάρα πολύ ως ομάδα για να πετύχει τον στόχο του, αφού σε ατομικό επίπεδο… είναι πιο δύσκολα τα πράγματα.

Σήμερα στο ΟΑΚΑ δεν έχουμε τελικό κυπέλλου όπως έπαιξαν οι ομάδες σε αυτό το στάδιο το 2018 και το 2019, αλλά… το ματς μοιάζει με τελικό. Όποιος χάσει, θα ξαναπαίξει στο θεσμό… του χρόνου. Είναι η συνθήκη τέτοια, είναι και το 0-0 του πρώτου αγώνα που δημιουργεί αίσθηση τελικού. Αν είναι έτσι, ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου ξέρει να… κερδίζει αυτά τα ματς.

Προφανώς και ο ΠΑΟΚ πρέπει να παίξει για να κερδίσει, έστω και αν του «κάνει» οποιαδήποτε ισοπαλία με γκολ.

Θυμίζω ότι από το πρώτο ματς που έγινε στις 19/1 έμειναν κυρίως οι δηλώσεις του Λουτσέσκου μετά το τέλος, τότε που κατέκρινε την αντίπαλο για τον τρόπο που αγωνίστηκε. Αφού θυμίσω ότι (με το δικό μου το μυαλό και με τη δική μου λογική) διαφώνησα με αυτή την τακτική που δίνει μεγαλύτερο κίνητρο στους κιτρινόμαυρους, οφείλω να ομολογήσω ότι πέρασε χρόνος και όλα αυτά δεν επηρεάζουν τόσο πολύ, όσο αν το δεύτερο ματς παίζονταν σε 7 βράδια από τότε. Παρολ’ αυτά και σήμερα είναι ένα θέμα η τακτική της ΑΕΚ. Γιατί; Μα γιατί ξέρουμε ότι ο ΠΑΟΚ θα βγει να κυριαρχήσει. Δεν αλλάζει ο ΠΑΟΚ. Βγαίνει και θέλει την μπάλα στα πόδια για να επιβάλει το δικό του (αργό ως επί το πλείστον) τέμπο με τις πάάάρα πολλές πάσες και τις συνεργασίες στην ανάπτυξη από κάθε πλευρά. Γι’ αυτό ο Λουτσέσκου ήθελε την ΑΕΚ… πιο έξω από την περιοχή της. Γι’ αυτό τους προκάλεσε, με την ποδοσφαιρική έννοια. Τι θα κάνει η ΑΕΚ λοιπόν; Θα βγει να πάρει την μπάλα έχοντας και τόσους ποιοτικούς παίκτες στη σύνθεσή της, ή θα περιμένει για να «χτυπήσει» στη κόντρα, όπου είναι καλή και έχει αποδειχθεί αυτό σε πολλά παιχνίδια με τις μεταβάσεις της;

Οκ! Ό τι και αν γίνει, το αποτέλεσμα μετράει. Το πώς αυτό θα έρθει, μικρή αξία έχει σε τέτοιες βραδιές…

Η ΑΕΚ διαβάσαμε ότι αναγκαστικά έχει δώσει πολύ μεγάλη αξία σε αυτό το ματς. Παίζει πάρα πολλά. Και ο ΠΑΟΚ το ίδιο πρέπει να κάνει. Αλίμονο… Κανείς δεν υποτιμάει κανένα θεσμό. Ο ΠΑΟΚ πρέπει και την άλλη εβδομάδα που παίζει με τη Μίντιλαντ, να έχει για να σκέφτεται και το πρωτάθλημα και το κύπελλο και την Ευρώπη…

Επιβάλλεται…

* Το σοκ από τη δολοφονία του Άλκη δεν έχει ξεπεραστεί. Το κλίμα είναι πολύ βαρύ και οι περισσότεροι σέβονται την δύσκολη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Πάνω από όλους μπαίνουν οι γονείς του Άλκη που συνεχίζουν να εκπλήσσουν με το μεγαλείο ψυχής που εμφανίζουν σε κάθε τους παρουσία. Οι άνθρωποι αυτοί ζητούν… ειρήνη. Επιζητούν ένα άλλο κλίμα στη Θεσσαλονίκη. Πρότειναν ένα φιλικό συμφιλίωσης, μπας και κάτι αλλάξει. Είναι οι ίδιοι που όταν προχθές ρωτήθηκαν αν απειλούνται, αν εκφοβίζονται όπως αναφέρθηκε από ανθρώπους που είναι ακριβώς απέναντι από το δικό τους ύφος, απάντησαν: «Όχι δεν ισχύει κάτι τέτοιο».