Ο Μασούρας (και) σε ρόλο χρυσής αλλαγής στον Ολυμπιακό και η ώρα του για άλλο επίπεδο

Σε ανύποπτο χρόνο είχα επισημάνει από εδώ ότι ένα από τα πράγματα που λείπουν πολύ στο φετινό Ολυμπιακό ήταν τα γκολ που έπαιρνε τις προηγούμενες σεζόν από τον πάγκο. Κύρια λόγω της απουσίας του Φορτούνη και του Χασάν, που συχνά έδιναν σοβαρές λύσεις μπαίνοντας αλλαγή.

Σημείωνα μάλιστα ότι ένας τέτοιος παίκτης θα μπορούσε φέτος να είναι ο Μασούρας, με την παραδοχή όμως ότι μιλάμε για τον καλύτερο περιφερειακό κυνηγό της ομάδας κι ότι δεν είναι εύκολο για έναν προπονητή να αφήνει στον πάγκο, έστω με σχέδιο να τον ρίξει στο β΄ ημίχρονο, τον καλύτερο του, τόσο στο σκοράρισμα, όσο και στις ασίστ, εξτρέμ.

Πού τα θυμήθηκα πάλι όλα αυτά; Πολύ απλά, ο Μαρτίνς βάζει αλλαγή τον Μασούρα και στα τρία τελευταία παιχνίδια του Ολυμπιακού…

Στο Ολυμπιακός-Παναιτωλικός (3-1) για το πρωτάθλημα ο Μασούρας μπήκε στο 62’ με το σκορ στο εύθραυστο 2-1 κι ο Ολυμπιακός κέρδισε τελικά 3-1.

Στο Ιωνικός-Ολυμπιακός (0-3) ο Μασούρας μπήκε στο 42’ με το σκορ επίσης στο εύθραυστο 0-1 κι ο Ολυμπιακός κέρδισε τελικά 3-0, με τον ίδιο αφενός μεν να κερδίζει πέναλτι για το 0-2, αφετέρου δε να σκοράρει το 0-3.

Στο δε Ολυμπιακός-Παναιτωλικός (3-1) για το Κύπελλο ο Μασούρας μπήκε στο 53’ με το σκορ επίσης στο εύθραυστο 1-0 κι ο Ολυμπιακός κέρδισε τελικά 3-1, με τον ίδιο να κάνει το 2-1 στο 92΄και το 3-1 στο 115’.

Κοινώς, σε τρία συνεχόμενα παιχνίδια μέσα σε μία εβδομάδα, ο Μασούρας μπήκε αλλαγή και με τη δική του παρουσία (μεταξύ άλλων με τρία γκολ κι ένα κερδισμένο πέναλτι) ο Ολυμπιακός από εκεί που και στα τρία παιχνίδια κέρδιζε στο γκολ, τελικά πήρε και τα τρία παιχνίδια του με τριάρες…

Για να…δικαιωθώ κι εγώ (!), που επέμενα ότι ο Μασούρας θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά κι ερχόμενος από τον πάγκο, γιατί θυμόμουν ότι πέρυσι μπαίνοντας ως αλλαγή είχε στο ενεργητικό του πέντε γκολ (μεταξύ αυτών ένα στο 4-2 επί της PSV και δύο στο 3-0 επί του Αστέρα) και τρεις ασίστ. Και ότι πρόπερσι από δική του σέντρα είχε έρθει στο 119’ στο Λονδίνο το χρυσό γκολ της πρόκρισης επί της Άρσεναλ…

Καμιά φορά ένας επιθετικογενής παίκτης μπορεί να είναι το ίδιο πολύτιμος ως βασικός, αλλά και ως αλλαγή. Ο Μασούρας είναι τέτοια περίπτωση, έχει αυτή την ικανότητα, που είναι μεγάλη μαγκιά-αυτό που λέμε η χρυσή αλλαγή. Άλλωστε, βλέπουμε ότι φέτος ο Ολυμπιακός έχει σοβαρό πρόβλημα σε αυτό το κομμάτι. Παίρνει πολύ λίγα πράγματα από τους παίκτες του που έρχονται από τον πάγκο: ο Ελ Αραμπί έχει τρία γκολ (τα δύο από πέναλτι), ο Τικίνιο έχει δύο γκολ, ο Λόπες ένα γκολ και δύο ασίστ (αυτές προχθές στον Μασούρα!), ο Βρουσάι ένα γκολ και μία ασίστ, ο Αγκιμπού ένα γκολ. Αυτά…

Κοιτάξτε, καταλαβαίνω πολύ καλά ότι και ο Μασούρας, όπως και κάθε άλλος παίκτης, προτιμάει να παίζει βασικός και όχι αλλαγή. Και συμφωνώ ότι περισσότερο πρέπει να παίζουν βασικοί οι καλύτεροι-και μέσα σε αυτούς είναι ο Μασούρας. Απλά, θεωρώ ότι υπάρχουν και παιχνίδια στα οποία ο προπονητής πρέπει να κρατάει στον πάγκο δυνατά όπλα, ώστε αν του στραβώσει κάτι, να έχει τη δυνατότητα με τις αλλαγές που θα κάνει, να το…ισιώσει. Ο δε διεθνής μας κυνηγός είναι τέτοιο όπλο, από τα λίγα θα έλεγα. Ο Μασού με την όσφρηση που έχει στο γκολ, μπαίνοντας αλλαγή κι άρα όντας φρέσκος απέναντι σε κουρασμένες άμυνες, νομίζω ότι πιο εύκολα από τον καθένα μπορεί να γίνεται ήρωας με τα γκολ και τις ασίστ του!

Τέλος πάντων, με την ευκαιρία θα ήθελα να καταθέσω μία άποψη για τον Μασούρα. Είναι σαφές ότι ευρισκόμενος πλέον στον Ολυμπιακό τρία ολόκληρα χρόνια ωριμάζει ολοένα και πιο πολύ. Ανεβαίνει επίπεδα και εκτιμάω ότι στα 28 του πλέον ήρθε η ώρα να πάει και σε ένα ακόμη επίπεδο πιο πάνω. Περισσότερο πνευματικό, παρά αγωνιστικό.

Τι εννοώ: πρέπει να διαχειρίζεται ακόμη καλύτερα και τα πιο δυσάρεστα και τα πιο ευχάριστα που του έρχονται. Για παράδειγμα, είχε κάνει ένα παιχνίδι-ταβάνι στο Φενέρμπαχτσε-Ολυμπιακός 0-3, με άψογη ασίστ και δύο γκολάρες. Μετά από ένα τέτοιο ματς, εγώ περίμενα από τον Μασούρα κάτι πολύ καλύτερο από δύο γκολ και μία ασίστ στα επόμενα 15 παιχνίδια της ομάδας…Οκ, παίζουν ρόλο στα γκολ και τις ασίστ και οι συγκυρίες, η τύχη. Υπάρχει πάντοτε και το ντεφορμάρισμα, ατομικό και συνολικό. Ακόμη κι έτσι, όμως, ήταν πολύ φτωχός ο απολογισμός, δύο γκολ και μία ασίστ, σε 15 παιχνίδια (εκ των οποίων στα 13 ήταν βασικός…).

Δεν ξέρω αν ήταν τυχαίο, αλλά και πέρυσι, μετά την πρεμιέρα του πρωταθλήματος, και τα δύο γκολ του στο Ολυμπιακός-Αστέρας Τρίπολης 3-0, o Μασούρας είχε οκτώ παιχνίδια έχοντας στο ενεργητικό του μόλις μία ασίστ και κανένα γκολ. Μετά δε από άλλα δύο γκολ του, στο ΑΕΚ-Ολυμπιακός 1-5, είχε έξι παιχνίδια χωρίς γκολ κι ασίστ…Γι΄ αυτό και αναφέρω τα περί διαχείρισης και της ανάγκης ο Έλληνας άσος να πάει σε άλλο επίπεδο και σε κομμάτι ψυχολογίας, σκέψης κλπ. Κι αν δεν μπορεί να το κάνει ο Μασούρας που είναι σοβαρό και μετρημένο παιδί, δεν ξέρω ποιος μπορεί!

Η ουσία είναι, για να πάμε και στο καθαρά αγωνιστικό επίπεδο, ότι ο Μασούρας μετά από μία περίοδο φανερού ντεφορμαρίσματος έχει αρχίσει εσχάτως και βρίσκει πάλι τον εαυτό του, αλλά και τη ρέντα του, έχει κάνει τέσσερα γκολ (κι έχει κερδίσει κι ένα πέναλτι) στα πέντε τελευταία παιχνίδια κι αν μπορέσει και διατηρηθεί σε τέτοια επίπεδα και τον υπόλοιπο Φλεβάρη, νομίζω ότι θα είναι το καλύτερο νέο για τον Ολυμπιακό!

Άσχετο: Έχει καλούς παίκτες ο Ολυμπιακός και στις πίσω σειρές του, και στους αναπληρωματικούς του και στα παιδιά της Β ομάδας του. Αυτό που δεν έχει εκεί, ατυχώς, είναι το γκολ…Όπως φάνηκε κι από το ότι τις προκρίσεις επί του Λεβαδειακού και του Παναιτωλικού τις έδωσαν κατά βάση δύο βασικοί επιθετικοί, ο Τικίνιο (και τα δύο γκολ στη ρεβάνς Ολυμπιακός-Λεβαδειακός 2-0) και ο Μασούρας (τα δύο πιο κρίσιμα γκολ στο Ολυμπιακός-Παναιτωλικός 3-1)…