Λουτσέσκου και Μαρτίνς διάβασαν ο ένας το μυαλό του άλλου

Το υποθέταμε ότι στο πρώτο παιχνίδι μιας διπλής παρτίδας, η οποία διεξάγεται με τον παρωχημένο κανονισμό του εκτός έδρας γκολ οι δύο αντίπαλοι θα έπαιζαν συντηρητικά. Το “κακό” για όσους περιμέναμε περισσότερο δράμα και μεγαλύτερες συγκινήσεις ήταν ότι δεν βρήκε το γκολ μια από τις δύο ομάδες κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου.

Στα πρώτα 45’ λεπτά το έψαξαν και το πλησίασαν και οι δύο, πρώτα ο Ολυμπιακός, στο δικό του καλό διάστημα με όρους επίθεσης, και έπειτα ο ΠΑΟΚ, σε ένα διάστημα που επικράτησε. Ήταν “κακό”, διότι ένα γκολ θα ανάγκαζε την ομάδα που θα βρισκόταν πίσω στο σκορ να γίνει πιο επιθετική, να πάρει κάποιο ρίσκο. Αυτό όμως δεν συνέβη, και γι’ αυτό οι δύο ομάδες μας έδωσαν ένα παιχνίδι που έγινε πιο κλειστό κατά τη διάρκεια του β’ ημίιχρόνου και τελικά θα το ξεχάσουμε γρήγορα.

Στο τερέν της Τούμπας μπήκαν δύο ομάδες με την ίδια τακτική. Και οι δύο επένδυσαν το μεγαλύτερο μέρος των προσδοκιών τους για γκολ στον τρόπο που έκαναν άμυνα. Έστηναν, κατά διαστήματα, ψηλά στο τερέν το αμυντικό τους μπλοκ και προσπαθούσαν να επανακτήσουν την κατοχή της μπάλας και να επιτεθούν άμεσα. Όπως όμως αποδείχθηκε στο τερέν, και οι δύο είχαν προετοιμαστεί να αντιμετωπίσουν τέτοιες καταστάσεις παιχνιδιού. Και ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός είχαν προεκτιμήσει ότι αυτή θα ήταν η τακτική του αντιπάλου κι έτσι ήταν προετοιμασμένοι για να ανταπεξέλθουν στην πίεση κατά το πρώτο στάδιο ανάπτυξης της επίθεσής τους. Γι’ αυτό και ήταν λίγα τα λάθη, γι’ αυτό δεν βρέθηκαν χώροι, γι’ αυτό δεν είδαμε πολλές τελικές προσπάθειες, και τελικά γι’ αυτό “κολλήσαμε” στο 0-0.

Το καλό για εμάς, τους θεατές, είναι ότι αμφότεροι έδειξαν σημάδια ανάκαμψης. Η αγωνιστική συμπεριφορά του ΠΑΟΚ δεν είχε σχέση με την εικόνα του στο ντέρμπι με τον Αρη, και η εικόνα του Ολυμπιακού ήταν πιο κοντά σε αυτή που έδειξε στο πρώτο ημίχρονο του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και όχι πιο κοντά στο β’ ημίχρονο εκείνου του αγώνα. Με άλλα λόγια, η αγωνιστική νοοτροπία τους στο ματς της Τούμπας δημιουργεί την αίσθηση ότι ο δεύτερος ημιτελικός μπορεί να είναι αυτό που δεν ήταν ο πρώτος: ένα ματς που θα θυμόμαστε.

ΥΓ. Δεν έχει πια μεγάλη σημασία, αλλά είναι κρίμα που στο 2022 η πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου μπορεί να καθοριστεί από το “εκτός έδρας γκολ”, δηλαδή από έναν κανονισμό που έχει καταργηθεί. Τι να σχολιάσει κανείς για αυτούς που διοικούν την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και τα … αντανακλαστικά τους; Αυτά συνέβαιναν, συμβαίνουν και θα συνεχίσουν να συμβαίνουν σε μια ποδοσφαιρική ομοσπονδία που διοικείται από ανθρώπους που δεν αγαπούν το ποδόσφαιρο και γι’ αυτό δεν το κατανοούν και δεν παρακολουθούν την εξέλιξή του.