Το «πρέπει» και ο μεγαλύτερος αντίπαλος του ΠΑΟΚ

Το μόνο πράγμα που ο Λουτσέσκου δεν ήθελε να συμβεί την αποψινή βραδιά στην Τούμπα ήταν να δεχθεί η ομάδα του ένα γκολ. Το γλίτωσε για κάποια εκατοστά. Στη φάση του 10ου λεπτού, ενώ είναι αλήθεια ότι μετά το πρώτο εικοσάλεπτο η επόμενη και μοναδική στιγμή που ανησύχησε ήταν ένα «σκοτωμένο» σουτ του Μαντί Καμαρά.

Ο Ρουμάνος βλέποντας, μετά το 65'-75', ότι τα πάντα ήταν στο «ζερό», έπαιξε και για το μηδέν. Πολλές φορές για τον προπονητή είναι προτιμότερο το να μη δεχθεί η ομάδα τους ένα γκολ, ειδικά όταν στην Ελλάδα επιμένει η ΕΠΟ να έχει σε ισχύ τον κανόνα του εκτός έδρας γκολ.

Ο Λουτσέσκου είναι απ’ τους προπονητές που πρώτα παίζουν, παλεύουν, προσπαθούν και μετά, ανάλογα με το σκορ, διαχειρίζονται τις καταστάσεις. Πολλοί είναι εκείνοι που στέκονται στις δύο αλλαγές. «Ο μοναδικός λόγος που δεν έκανα κάποια επιπλέον αλλαγή ήταν για να μη χαθεί η ισορροπία και ρισκάρουμε να δεχθούμε κάποιο γκολ», παραδέχθηκε ο 53χρονος προπονητής. Το είχε επαναλάβει και λίγο νωρίτερα, «σε μια τέτοια σειρά αγώνων με τον κανόνα του εκτός έδρας γκολ, αν ο αντίπαλος κατόρθωνε να σκοράρει τότε θα έκανε πολύ πιο δύσκολη την αποστολή μας» είπε, επιβεβαιώνοντας ότι στο ποδόσφαιρο για να μπορείς να κάνεις αλλαγή μες στο παιγνίδι είναι ανάλογα με τα χαρακτηριστικά που η στιγμή ζητά».

Αυτή ήταν και η εξήγηση που έδωσε στην ερώτηση για το αν κάποιοι παίκτες που έλειπαν, όπως πχ. ο Βιεϊρίνια, δεν μπορούν να αντικατασταθούν. Για τον Λουτσέσκου δεν τίθεται τέτοιο θέμα, έστω κι αν περιμένει πως και πως τον αρχηγό του ενόψει της ρεβάνς.

Ο Ρουμάνος τεχνικός ξέρει ότι το Καραϊσκάκη δεν είναι μια έδρα «παίξε-γέλασε», αλλά όπως λέει «έχουμε την ποιότητα και την εμπειρία να διαχειριστούμε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις». Επίσης, γνωρίζει ότι για να περάσει η ομάδα στον τελικό πρέπει να σκοράρει. Τουλάχιστον ένα γκολ. Για να μη ζήσουμε κάποιο νέο θρίλερ σε έξι βράδια από σήμερα.

Το γκολ αγνοείται για τον ΠΑΟΚ. Το αγνοεί η καλύτερη επίθεση, με 53 τέρματα σε 30 αγώνες, του πρωταθλήματος. Μια ομάδα που έπαψε να παίρνει γκολ από τις πίσω γραμμές και κυρίως απ’ το θαυματουργό πόδι του Κούρτιτς. Στα τελευταία 450 αγωνιστικά λεπτά έχει πετύχει ένα γκολ. Αυτό του Καντουρί στο «Βελοντρόμ». Έμεινε στο μηδέν με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Με τη Μαρσέιγ στην Τούμπα. Απέναντι στον Άρη και απόψε κόντρα στον Ολυμπιακό.

Σε έναν ακόμη αγώνα ο Κυπελλούχος Ελλάδα στερήθηκε το γκολ εξ αιτίας της ηλίου φαεινότερης επιθετικής αδυναμίας του στα τελευταία παιχνίδια, όπου μετράει τέσσερις ήττες και μια ισοπαλία. Στα εξήντα λεπτά (30ο - 90ο λεπτό) της κυριαρχίας τους στο τερέν της Τούμπας οι «ασπρόμαυροι» έφτιαξαν ευκαιρίες, με υπομονή και επιμονή έψαξαν μέχρι τέλους το γκολ, αλλά η κυριαρχία τους αποδείχθηκε ανούσια.

Παρατηρώντας κάποιος τα τελειώματα του Μπίσεσβαρ, του Ζαμπά, του Λύρατζη, του Μιτρίτσα, ακόμα και του Ζίβκοβιτς στη φάση του 32ου λεπτού, θα διαπιστώσει πολύ εύκολα το πρόβλημα.

Ποια είναι η λύση του; Νέλσον Ολιβέιρα, λέγεται.

Ο Πορτογάλος επιθετικός, μετά από οκτώ μήνες απουσίας του, θέλει χρόνο για να βρει ρυθμό. Νόμος για κάθε ποδοσφαιριστή που προέρχεται από τόση μακρόχρονη απουσία. Νόμος για κάθε έναν ποδοσφαιριστή που παθαίνει μια τόση σοβαρή (χιαστοί) ζημιά. Ισως, πάντως, να ήρθε η ώρα για να ανεβάσει το χρόνο συμμετοχής και να φύγει από τα δέκα-δεκαπέντε λεπτά που έχει πάρει με Άρη και Ολυμπιακό.

Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται να βρει γκολ στο Καραϊσκάκη για να συνεχίσει την υπεράσπιση του τίτλου, στη «δική» του διοργάνωση με τέσσερις κατακτήσεις τα τελευταία πέντε χρόνια. Και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό

Ο ΠΑΟΚ δεν πρέπει να πέσει σε μια παγίδα που έχει ξαναπέσει όταν αγωνίζεται στο Καραϊσκάκη, αυτή του εκνευρισμού που του έχει κοστίσει και θα του κοστίσει ακριβά. Ίσως και την πρόκριση…

ΥΓ: Τι υπέροχη στιγμή ένα ολόκληρο γήπεδο να φωνάζει ρυθμικά το όνομα του μικρού Λέανδρου.

Απίστευτες εικόνες. Μοναδικές στιγμές. Και μπράβο στο παλικάρι που βλέποντας με τα καθαρά μάτια της ψυχής του, βρήκε το θάρρος να σταθεί στα πόδια του, να πατήσει το χορτάρι της Τούμπας και να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.

Να βάλει το γκολ της χρονιάς!

Αλήθεια, τι ωραίο που είναι πολλές φορές το ποδόσφαιρο.

Καλή Ανάσταση!