Τελικός Κυπέλλου: Ο Παναθηναϊκός απογειώθηκε βασιζόμενος στα «φτερά» του

• Ο «φευγάτος» που έμεινε, ο μοναδικός που σκόραρε εναντίον όλων των «μεγάλων»
• Με τον «Τούκου», τέλος το «Τούκου Τούκου ball»

Ηρθαν από τον πάγκο, αμφισβητήθηκαν πολύ. Αργησαν να προσφέρουν αυτά που μπορούν. Για κάποιους MVP της σεζόν του Παναθηναϊκού είναι ο Φραν Βέλεθ. Για άλλους ο Ρουμπέν Πέρεθ ή ο Χουάνκαρ. Για εμάς είναι τα δυο «φτερά» του. Μ' αυτά απογειώθηκε ο Παναθηναϊκός από τα μέσα του δεύτερου γύρου. Με τον «αόρατο» πέρυσι Αϊτόρ και τον... «Παραθαλάσσιος», Σεμπαστιάν Παλάσιος. Εκλεισαν τη σεζόν στο πρωτάθλημα ως δυο εκ των κορυφαίων, αν όχι οι πιο αποδοτικοί ακραίοι της σεζόν στη Superleague Interwetten. Πρόσφεραν στην ομάδα τους αυτό που της έλειπε πάρα πολλά χρόνια, από την εποχή του Σεμπαστιάν Λέτο: γκολ και ασίστ, εκτέλεση και δημιουργία, από τις πτέρυγες. Σπανίζει να σου «βγουν» δυο εξτρέμ στην ίδια αγωνιστική περίοδο, αλλά στον Παναθηναϊκό δεν έτυχε. Πέτυχε. Πώς και γιατί; Ιδού...

Ο «φευγάτος» που έμεινε, ο μοναδικός που σκόραρε εναντίον όλων των «μεγάλων»

Η περυσινή σεζόν του Αϊτόρ, η πρώτη του στον Παναθηναϊκό, δεν ήταν η... αναμενόμενη. Επιλογή του Τσάβι Ρόκα ως ελεύθερος από την Τβέντε, ο αναθρεμμένος στη Masia που έχει αγωνιστεί μόλις μία φορά στην Primera Division, με τη φανέλα της Βιγιαρεάλ, ήταν η πρώτη χρονικά μεταγραφή του Τριφυλλιού. Ξεκίνησε ως βασικός με τον Ντάνι Πογιάτος και εν συνεχεία, με τον Λάζλο Μπόλονι, η πορεία του ήταν πτωτική. Δυο μέσα – δυο έξω, μέχρι που στα play offs μονιμοποιήθηκε μεταξύ πάγκου και εξέδρας! Αυτό δεν συνεπάγεται «αδικία» έναντι του Ισπανού. Με τα σκαμπανεβάσματά του δεν έπειθε ούτε τον προπονητή, ούτε τους φίλους της ομάδας.

Ο Μπόλονι δεν τον αδίκησε, αλλά από την άλλη πλευρά δεν τον αξιοποίησε. Δεν ασχολήθηκε και πολύ μαζί του, όπως με κανέναν παίκτη ατομικά. Δεν προσπάθησε να μπει στην ψυχοσύνθεση του, να τον «ψάξει». Δεν κατάλαβε ποτέ ότι ο Αϊτόρ εκτός από... φροντίδα και προδέρμ χρειαζόταν την εμπιστοσύνη! Το «πάμε, δεν πειράζει». Τον χρόνο του με σταθερές παρουσίες στην ενδεκάδα. Κάπως έτσι η περυσινή σεζόν έκλεισε με 2 γκολ/ ασίστ. «Αδιάφορα». Και ο Ισπανός ετοίμαζε βαλίτσες. Θα είχε φύγει το καλοκαίρι αν για λεπτομέρειες δεν διαλυόταν το deal που είχε κάνει με ολλανδική ομάδα. Μια πώληση, μαζί με τα χρήματα που θα έφερνε, καθυστέρησε πολύ, ο Αϊτόρ άρχισε να βλέπει με... άλλο μάτι, πιο θερμά, τον καινούριο του προπονητή, έμεινε κυρίως επειδή δεν βρήκε άλλη αξιόλογη προσφορά. Και ξεκίνησε ως «βασικός», αλλά γρήγορα έχασε τη θέση του. Ηταν η εποχή του Ματέους Βιτάλ τότε, στις αρχές της σεζόν...

Αργησε να την ξανακερδίσει τη θέση του βασικού. Και για να την ξαναπάρει έπαιξε σημαντικό ρόλο η κάμψη του Χατζηγιοβάνη και του Βραζιλιάνου που είχε θαμπώσει τους πάντες στα πρώτα τρία – τέσσερα ματς. Ο Αϊτόρ ξακακέρδισε τη θέση του από το 3-1 στο Βόλο επί της Λαμίας. Εκτοτε έμεινε μόνο μια φορά στον πάγκο (για να πάρει ανάσες, στο 3-2 από τον ΟΦΗ στην Κρήτη) και μια φορά στην εξέδρα: στο τελεηταό παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, για ευνόητους λόγους. Τι πρόσφερε στον Παναθηναϊκό; Επτά γκολ κι επτά ασίστ στο πρωτάθλημα και τα play offs, ένα γκολ και τρεις ασίστ στο Κύπελλο. Μέχρι τον Ιανουάριο είχε βρει το δρόμο προς τα δίχτυα μόλις δυο φορές. Και εν συνεχεία... ξεκίνησε: Γκολ με τον Αρη, γκολ (κρίσιμο και νικητήριο) στη Νίκαια, γκολ και ασίστ στο καθοριστικό 3-0 επί της ΑΕΚ στην προτελευταία αγωνιστική της regular season, σούπερ πολύτιμα γκολ με ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό στα play offs (Λεωφόρος), πάρε και δυο ασίστ από στατικές φάσεις στα δυο γκολ του Σένκεφελντ: τρίποντο (1-0) επί του Αρη, κεφαλιά – οβίδα για το 0-2 στο «Γ. Καραϊσκάκης», να το «ευρωπαϊκό» εισιτήριο!

Βρήκε τη χημεία του με τον Χουάνκαρ. Και με τον Βιγιαφάνιες. Βελτιώθηκε τακτικά, δυνάμωσε σωματικά. Εκρηκτικός ήταν πάντα. Το σημαντικότερο: βελτίωσε τα ποσοστά του στις τελικές προσπάθειες (οχι πως δεν συνεχίζει να σκορπά ευκαιρίες...) και θύμισε τον Αϊτόρ της Τβέντε στις στατικές φάσεις. Ο Αϊτόρ της Τβέντε είχε γράψει 18 ασίστ σε 61 ματς. Ο εφετινός Αϊτόρ του Παναθηναϊκού, αυτός που έμαθε να παίζει μεταξύ των γραμμών, να μοιράζει γκολ από φάουλ και κόρνερ, να παίζει ακόμα και ως «δεκάρι» και δεύτερος επιθετικός, να αποτελεί σημείο αναφορά του τριγώνου του Διαβόλου με Χουάνκαρ και Βιγιαφάνιες, έχει αισίως 10 σε 36 παιχνίδια: ακόμα καλύτερο ποσοστό.

Του μένει ένα ματς. Με αντίπαλο τον σούπερ βελτιωμένο Λευτέρη Λύρατζη και όχι τον Σάστρε, όπως στα προηγούμενα δυο παιχνίδια του με τον ΠΑΟΚ. Θα τα καταφέρει το απόγευμα του Σαββάτου; Στην καριέρα του έχει πανηγυρίσει μόνο τον προβιβασμό της Τβέντε στην πρώτη κατηγορία της Ολλανδίας, το 2019. Για να πανηγυρίσει στα 26 του και το πρώτο Κύπελλο, θα χρειαστεί να βάλει και ο ίδιος το... ποδαράκι του!

Με τον «Τούκου», τέλος το «Τούκου Τούκου ball»

Το ίδιο ισχύει και για τον Σεμπαστιάν Παλάσιος. Αυτόν τον απίστευτο τύπο, ο οποίος έχει παίξει 75 παιχνίδια (34 με την Ιντεπεντιέντε – 41 με τον Παναθηναϊκό) από το 2021 μέχρι σήμερα και... επιτέλους την Κυριακή θα αρχίσει τις διακοπές του. Ο Αργεντινός δεν ξεκίνησε μόνο ως «αναπληρωματικός», όπως και ο Αϊτόρ. Ξεκίνησε και με το ανθρώπινο φορτίο της πρώτης εκτός Αργεντινής επαγγελματικού χαρακτήρα μετανάστευσης στα 30 του, αλλά και του βάρους της ακριβότερης μεταγραφής του Παναθηναϊκού στα δέκα χρόνια με τον Γιάννη Αλαφούζο στο τιμόνι. Τότε, στην αρχή, αλλά και μετέπειτα μέχρι τον Δεκέμβριο, τα δύο εκατ. Ευρώ που δαπάνησε το προηγούμενο καλοκαίρι το Τριφύλλι για τον «Τούκου» φαίνονταν όχι ακριβώς αχρείαστα, αλλά υπερβολικά. Σήμερα, φαίνονται λίγα διότι ο «Παραθαλάσσιος» όπως τον αποκαλούσαν οι κακεντρεχείς των social, είναι ένας από τους κορυφαίους (αν όχι ο κορυφαίος ) εξτρέμ της σεζόν στην Ελλάδα.

Μέχρι την προηγούμενη Τρίτη στην Τούμπα δεν είχε χάσει ούτε ματς: 26/26 στη regular season, 7/7 στο Κύπελλο, 9/9 στα play offs. Στα 30 «βασικός», στα 12 αναπληρωματικός. Από τον πάγκο ξεκίνησε και ο Παλάσιος στα τέσσερα πρώτα ματς. Και μετά, μέχρι και την ήττα με 1-0 από την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ και το δικό του ρεσιτάλ ευκαιριών, ο Γιοβάνοβιτς τον είχε «δύο μέσα – μία έξω». Αργησε να προσαρμοστεί. Μέχρι τον Δεκέμβριο είχε ένα γκολ, κι αυτό με «παρακαλετό» πέναλτι που του έδωσε ο Παλάσιος στο 4-1 επί του Ιωνικού (το είχε κερδίσει ο ίδιος ο Αργεντινός). Από τον Ιανουάριο, όμως... ποιος τον έπιανε; Οκτώ γκολ στον β΄ γύρο και ένα (να «καίει») υπέροχο εναντίον του Ολυμπιακού στα play offs, να' τος ο πρώτος σκόρερ του Παναθηναϊκού στην εφετινή σεζόν! Κι αν ο Αϊτόρ είναι ο άνθρωπος των ντέρμπι, ο Παλάσιος είναι ο σκόρερ των εκτός έδρας αγώνων! Μάλλον όχι συμπτωματικά. Οσο πιο... open το play, τόσο πιο επικίνδυνος ο Παλάσιος. Γκολ (τρις!) στο Περιστέρι, γκολ στο Βόλο, στο Ηράκλειο, στην Τούμπα, στη Ριζούπολη, στην Καρδίτσα, στη Λαμία, ναι, και στο Φάληρο. Για να δούμε αν θα τα καταφέρει και στο ΟΑΚΑ: στο τελευταίο ματς εναντίον του Βιεϊρίνια, στο 2-1 της Λεωφόρου, πάρτι έκανε. Και είναι και από τους λίγους «ψημένους» του Παναθηναϊκού σε μεγάλα ματς.

Πρωταθλητής στα 23 του με την Μπόκα Τζούνιορς του Αρουαμπαρένα, άλλοτε ως αλλαγή, άλλοτε ως βασικός δίπλα στον Κάρλος Τέβες, ο Παλάσιος έχει μπόλικα «βαριά» ματς στην καριέρα του. Οχι πολλά, όμως, στα οποία κρινόταν μια κούπα. Σίγουρα περισσότερα από τους δυο με τους οποίους... τα βρήκε μια χαρά από τα μέσα του β' γύρου. Τον Γιάννη Κώτσιρα και τον Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς. Οι τρεις τους δημιούγησαν το ισοζύγιο που έφερε την ισορροπία στον Παναθηναϊκό έναντι της καλοσχηματισμένης νωρίτερα αριστερής πλευράς, με Χουάνκαρ – Βιγιαφάνιες – Αϊτόρ.

Αυτά τα δυο ισοσκελή τρίγωνα με τον Ρουμπέν Πέρεθ στο «6» και τον Φώτη Ιωαννίδη στο «9» ήταν εκείνα που μεταμόρφωσαν σταδιακά τον Παναθηναϊκό και του χάρισαν αρκετές μεγάλες νίκες και ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο μετά από πέντε χρόνια. Αυτοί οι δυο παίκτες ήταν οι πλέον καταλυτικοί στην αντεπίθεση μιας ομάδας που έγραψε σερί 13 αγώνων προτού πάει με τα «δεύτερα» στο φινάλε της Τούμπας, έχοντας πάρει μόλις τέσσερα γκολ από τους φορ της. Ομως το βράδυ του Σαββάτου, είναι κάτι ολότελα διαφορετικό. Για όλους. Ακόμα και για τους MVP.