Αν ο ΠΑΟΚ έχει όραμα, θα μάθει από όλα τα παθήματα του τελικού

«Τους τελικούς δεν τους παίζεις! Τους κερδίζεις…» έλεγαν και λένε όλοι στον ΠΑΟΚ και να που χθες εκείνοι έπαιξαν, αλλά στο τέλος κέρδισαν… οι άλλοι, οι αντίπαλοι που δεν έκαναν ούτε φάση στον τελικό κυπέλλου. Παίζει ο ΠΑΟΚ 59 ματς, φέρνει τόσους πόντους στην Ελλάδα για τα επόμενα χρόνια, ώστε στο τέλος να κερδίζει ευρωπαϊκό γύρο ο Παναθηναϊκός με νίκη σε αγώνα όπου δεν έκανε φάση, αφού νωρίτερα απέκλεισε Λαμία και Καρδίτσα. Έτσι όμως είναι το ποδόσφαιρο…

Ήταν τελικά μία πολύ κακή βραδιά για τον ΠΑΟΚ. Είχαμε πολλά δυσάρεστα γεγονότα από την αρχή (και την κερκίδα που δυστυχώς και πάλι ξέφυγε) μέχρι και το τέλος όπου αποβλήθηκαν Βιεϊρίνια και Κρέσπο! Και όμως… Αν ο ΠΑΟΚ είναι σοβαρός, αν έχει οργάνωση, ΑΝ –πάνω από όλα- έχει όραμα, όλα όσα έπαθε και χθες, ειδικά μέσα στον αγωνιστικό χώρο, πρέπει να τα μελετήσει, να τα αναλύσει με ψυχραιμία και κάνοντας αληθινή αυτοκριτική, να τα αξιοποιήσει, ώστε του χρόνου να εμφανιστεί καλύτερος.

Όταν ο ΠΑΟΚ χάνει φέτος δύο τελικούς με τον ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ τρόπο, με 0-1, όντας τόσο ανώτερος από τους αντιπάλους του (Μαρσέιγ και Παναθηναϊκό) επειδή υπάρχει ΤΕΡΑΣΤΙΟ πρόβλημα ποιότητας μπροστά (μεσοεπιθετικά και επιθετικά) τότε τι άλλο χρειάζεται για να γίνει αντιληπτό το απίστευτο φετινό λάθος του καλοκαιριού, που δεν διορθώθηκε και τον χειμώνα; Λάθος και παράλειψη που έπρεπε ενόψει της νέας αγωνιστικής περιόδου να έχει ήδη διορθωθεί με την απόκτηση επιθετικών και μεσοεπιθετικών οι οποίοι έχουν νούμερα σε γκολ-ασίστ. Αν υπάρχει βέβαια όραμα και διάθεση για κάτι καλύτερο.

Από εκεί και πέρα ο ΠΑΟΚ μπήκε πολύ άσχημα στο γήπεδο, χωρίς όμως να απειλείται, μετά το 1-0 αντέδρασε, το πάλεψε, αλλά και πάλι προδόθηκε από την επιθετική και μεσοεπιθετική ανεπάρκεία του στο κομμάτι της τελικής ενέργειας που ΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ και ΔΕΝ δουλεύεται.

Τέλος πάντων για όλα αυτά θα ξαναγράψουμε από αύριο. Το βασικό θέμα είναι ότι για ακόμη μία φορά σε ελληνικό γήπεδο αηδιάσαμε με όλα όσα έπρεπε να υποστούμε. Οπαδοί που και πάλι πήγαν με διάθεση για φασαρία. Αστυνομία που έριξε δακρυγόνα δύο λεπτά πριν τη σέντρα λες και επεδίωκε να μην ξεκινήσει το ματς. Παίκτες να πανηγυρίζουν προκαλώντας οπαδούς. Κόσμος να πετάει και πάλι τα… πάντα μέσα στον αγωνιστικό χώρο! Διαιτητές να ξεπερνούν τα όρια του κόμπλεξ και της ανάγκης τους να φανούν, προσπαθώντας να κλέψουν τη δόξα από τους αγωνιζόμενους. Αίσχος και αηδία. Δεν αντέχεται άλλο όλο αυτό το πράγμα.

* Για εκείνον που παρίστανε τον άνθρωπο ο οποίος θα απέδιδε δικαιοσύνη μέσα στο γήπεδο, τα έγραψα όλα ΠΡΙΝ τον αγώνα. Ο Λαόθ ΔΕΝ θέλει να ξέρει το ποδοσφαιρικό ρητό: «Ο διαιτητής απαγορεύεται να γίνεται πρωταγωνιστής». Κατάλαβαν όλοι από το 4΄ όταν έβγαλε κάρτα στον Ντόουγκλας Αουγκούστο για διαμαρτυρία τι εννοούσα; Ο άνθρωπος έβγαλε κάρτα στον Ντόουγκλας στο 4΄ χωρίς λόγο και μετά στο δεύτερο ημίχρονο δεν του έκανε ούτε παρατήρηση για την καρατιά στον αντίπαλο!

Ο Λαόθ έκρινε το ματς με το ανύπαρκτο πέναλτι που ο VAR του ζήτησε να ξαναδεί, καταπατώντας κάθε πρωτόκολλο που αναφέρει ότι ο VAR παρεμβαίνει ΜΟΝΟ για μεγάλο λάθος του διαιτητή. Γι αυτή την διεκδίκηση μπάλας δίπλα στο χόρτο, οι δυο τους συζήτησαν 4 λεπτά και αποφάσισε ο Λαόθ να καταλογίσει την εσχάτη των ποινών! Οι τύψεις του Ισπανού για το απίστευτο λάθος που έκρινε το ματς, αφού ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να κάνει άλλη φάση, αποδείχθηκαν μετά. Επί 20 αγωνιστικά λεπτά και μέχρι την αποβολή του Ντόουγκλας που δεν έδωσε, ο Λαόθ έπαιζε 100-0 ΠΑΟΚ, σα να ήταν ο χειρότερος Έλληνας διαιτητής που επιδιώκει να διορθώσει το ένα λάθος με άλλα 4-5 υπέρ εκείνου που αδικήθηκε. Ο τύπος έβαζε σπρέι και καθυστερούσε τον αγώνα για να τον βλέπει ο κόσμος, ακόμη και σε φάουλ στο κέντρο! Όλα για να φανεί! Στο τέλος ο VAR δεν τον καλεί στη φάση του Μιτρίτσα, γιατί εκεί όταν από θέατρο το αλλάζεις σε πέναλτι και είσαι ο Λαόθ, αυτόματα βγάζεις τη σφυρίχτρα και τα παρατάς! Όπως έπρεπε να κάνει στο φάουλ δίπλα από τη γραμμή με τον Σβααμπ και φυσικά στην αποβολή του Ντόουγκλας που δεν τη δίνει γιατί ξέρει τι έκανε νωρίτερα καθορίζοντας το αποτέλεσμα. Για όποιον ξέρει και νιώθει δεν υπάρχει θέμα πρόθεσης. Απλά ο άνθρωπος ήταν, είναι και θα είναι επικίνδυνος μια και πάντα θέλει τα φώτα επάνω του.

* Φαντάζεστε να κέρδιζε ο ΠΑΟΚ με τέτοιο πέναλτι τι θα συνέβαινε στην ελληνική κοινωνία των ΜΜΕ; Φαντάζεστε παίκτης του ΠΑΟΚ να πανηγύριζε με τη χειρονομία του Αιτόρ, τι θα διαβάζαμε; Τώρα, ακόμη και τα Μέσα που λέγεται ότι πρόσκεινται στον ΠΑΟΚ, δεν είδαν τίποτα! Ο Αιτόρ που δεν έκανε τίποτα άλλο στο γήπεδο εκτός από αυτή τη χειρονομία, βγήκε MVP! Το ζήσαμε και αυτό!

* Πώς γίνεται στα ελληνικά γήπεδα (ΟΑΚΑ και Καραϊσκάκη) οι αστυνομικές δυνάμεις να ΜΗΝ αντιλαμβάνονται ΠΟΤΕ την εισβολή στα αποδυτήρια παραγόντων που τα βάζουν με τους διαιτητές, αλλά χθες στο ΟΑΚΑ να κατηγορούνται ότι ξυλοκόπησαν τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ που πήγαιναν στον Λαόθ να μάθουν τι θα κάνει με τη διακοπή της αναμέτρησης; Γιατί άραγε και εκεί χαμένος να είναι ο ΠΑΟΚ;

* Όλο το περασμένο διάστημα με αφορμή τον τελικό και τις ανόητες (για εμένα) τοποθετήσεις γνωστών, προβεβλημένων και μη για το ότι αυτό το ένα ματς θα κρίνει τη χρονιά του ΠΑΟΚ, αναρωτιόμουν: «Αλήθεια, ένα ματς, μία βραδιά, κρίνει μία χρονιά; Στο… δοκάρι και μέσα του ενός αγώνα η χρονιά του ΠΑΟΚ θα είναι επιτυχημένη και στο δοκάρι και έξω θα είναι αποτυχημένη;» Τέτοιες προσεγγίσεις δεν έχουν (για εμένα) καμία θέση στο ποδόσφαιρο, αλλά το επικοινωνιακό λάθος έγινε και τώρα δεν γνωρίζω πώς μαζεύεται. Δηλαδή, αλήθεια: Ο Λαόθ με τις αστείες αποφάσεις του, μπορεί να καθορίζει τη χρονιά του ΠΑΟΚ; Τι λέτε μωρέ…

Αν ο ΠΑΟΚ κέρδιζε πάντως το κύπελλο, εγώ και πάλι θα έγραφα: «Ο ΠΑΟΚ απέτυχε στον πρωταθλητισμό. Κατάφερε και πραγματοποίησε πολύ μεγάλη ευρωπαϊκή πορεία, το γεγονός αυτό όμως τον οδήγησε σε συνολικά 59 ματς και σε μία μίνι κατάρρευση στο τέλος. Τα λάθη και οι παραλείψεις ήταν πολλές και ΑΝ ο ΠΑΟΚ έχει τους ίδιους και μεγαλύτερους αγωνιστικούς στόχους για του χρόνου πρέπει οπωσδήποτε να βελτιώσει ποιοτικά το ρόστερ του και να βοηθήσει το έργο του προπονητή του». Όλα αυτά, ΑΝ ο ΠΑΟΚ κέρδιζε το κύπελλο. Γιατί η μία βραδιά, μια στιγμή ή μια λανθασμένη απόφαση ΔΕΝ γίνεται να κρίνει μία χρονιά.