Το ελληνικό ποδόσφαιρο, ποιο κοριτσάκι θέλει στα γήπεδα;

• Η εικόνα των δύο κοριτσιών
• Ελληνικό ποδόσφαιρο: πεταμένα λεφτά

Οταν ρώτησα τον press officer της UEFA την παραμονή του τελικού του Champions League Γυναικών, δεν περίμενα τέτοια απάντηση. «Εχουν πουληθεί ήδη 35.000 εισιτήρια. Τα 15.000 τα έχουν πάρει φίλαθλοι της Μπαρτσελόνα», μου απάντησε ο Κρις. Για να είμαι ειλικρινής, ήμουν δύσπιστος. Βλέπετε, Παρασκευή απόγευμα και στο Τορίνο δεν είχα δει ούτε Ισπανούς, ούτε Γάλλους.

Τον... αθλητικό τουρισμό άρχισα να τον νιώθω το πρωί του Σαββάτου. Ισπανοί άρχισαν να κατακλύζουν το Τορίνο, Γάλλοι με τις παρέες τους απολάμβαναν καφέ και πίτσα. Από οικογένειες με τα μικρά τους, μέχρι πιο... οργανωμένους. Φτάνοντας με το πούλμαν στο Juventus Stadium περίπου τρεις ώρες πριν την σέντρα του τελικού, το πολιτισμικό/αθλητικό σοκ πήρε άλλες διαστάσεις.

Χιλιάδες φίλαθλοι στριμωγμένοι περίμεναν τα πούλμαν της Μπαρτσελόνα και της Λιόν για ένα τελευταίο δυνατό boostάρισμα ψυχολογίας πριν πάρουν θέσεις στο γήπεδο. Επιασα τον εαυτό μου ν' αναρωτιέται, πόσα έτη φωτός μακριά βρισκόμαστε από το να δούμε κάτι ανάλογο στο ελληνικό ποδόσφαιρο γυναίκων. Και μετά άρχισαν να «σκάνε» οι ειδοποιήσεις στο κινητό μου από την εφαμοργη του Gazzetta για τα όσα συνέβαιναν στο ΟΑΚΑ.

Οπότε κατάλαβα για ακόμη μια φορά ότι η σύγκριση με το Champions League Γυναικών δεν πρέπει να γίνει με το αντίστοιχο ελληνικό ποδόσφαιρο γυναίκων. Αλλά με το ποδόσφαιρο των ανδρών. Ακόμα κι εκεί σε θέματα οργάνωσης, παιδείας, μάρκετινγκ, ποδοσφαίρου απέχουμε έτη φωτός. Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα.

Η εικόνα των δύο κοριτσιών

Νομίζω δεν χρειάζονται περισσότερες λέξεις για τα όσα έγιναν στον τελικό Κυπέλλου Ελλάδας. Οπως βλέπετε και στην κεντρική φωτό, υπάρχουν δύο κοριτσάκια. Το μεν κλαίει από τα δακρυγόνα, το δε απολαμβάνει μια γιορτή, έναν τελικό. Παρά το γεγονός ότι το κοριτσάκι που κλαίει είδε στο τέλος την ομάδα της (τον Παναθηναϊκό) να νικάει, είμαι σίγουρος πως πέρασε χειρότερα από το κοριτσάκι που είδε την ομάδα της (την Μπαρτσελόνα) να χάνει.

Πιθανότατα μάλιστα το ένα κοριτσάκι να μη θέλει να ξαναπατήσει σε γήπεδο, την ίδια ώρα που η μικρή ισπανίδα θα ονειρεύεται ήδη το επόμενο ματς ή το επόμενο ταξίδι για να δει ποδόσφαιρο (δεν έχει να κάνει αν είναι αντρών ή γυναικών).

Ελληνικό ποδόσφαιρο: πεταμένα λεφτά

Πέρα από τα αίσχη που έγιναν για ακόμη μια φορά (δημιουργεί τρομερό σερί η ΕΠΟ σε τελικούς Κυπέλλου ντροπής) σας παραθέτω δύο φωτογραφίες από την μεικτή ζώνη των δύο τελικών. Σας σημειώνω πως τα τηλεοπτικά δικαιώματα του Champions League Γυναικών ανήκουν στην DAZN και όλα τα ματς (όπως φυσικά και ο τελικός) μεταδόθηκαν ελεύθερα μέσω του YouTube και όχι από κάποια συνδρομητική πλατφόρμα.

Η σύγκριση των χορηγών προκαλεί κατάθλιψη για το μεγαλύτερο ματς του ελληνικού ποδοσφαίρου! Και όχι σε επίπεδο γυναικών, αλλά σε επίπεδο ανδρών. Προφανώς δεν μπαίνω σε διαδικασία σύγκρισης με μια διοργάνωση της UEFA (κι ας είναι και γυναίκες) με μια διοργάνωση της ΕΠΟ, αλλά προσπαθώ να αναδείξω ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι πεταμένα λεφτά.

Ελάχιστες χορηγείες (αλήθεια τι να σκέφτονται κι αυτοί κάθε χρόνο με τα όσα πληρώνουν για ν' αναδείξουν το προϊόν τους;) και ότι έσοδα υπάρχουν είναι από τα τηλεοπτικά δικαιώματα που πουλιούνται. Δεν στέκομαι μεμονέμα στις ομάδες (που κάνουν τα δικά τους deals), αλλά σε Λίγκα και ΕΠΟ. Το πως διαχειρίζονται το προϊόν και τι κάνουν για αυτό. Θα μου πείτε δεν έχει να κάνει και με την συμπεριφορά των ομάδων; Φυσικά. Είναι συλλογικό-ομαδικό να πάει το ποδόσφαιρο κάποια βήματα μπροστά.

Ουσιαστικά το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι πεταμένα λεφτά (για όσους τα βάζουν και όσα βάζουν). Κι ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Τόσο χαρούμενα κοριτσάκια και αγοράκια σε ελληνικό γήπεδο θ' αργήσουμε (εάν κι εφόσον) να δούμε.

Το να φοράνε και εμφανίσεις με τα ονόματα γυναικών είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας τούτη τη στιγμή...