Όπως πρέπει: περάστε, τριάρα, αντίο!

• Αναμενόμενα η ρεβάνς τυπική διαδικασία...

Η υποχρέωση βγήκε και μάλιστα καλύτερα από το αναμενόμενο (3-0) και πάλι σε επίπεδο παραγωγής ποδοσφαίρου τηρουμένων των συνθηκών, κοινώς των αλλαγών, στις οποίες προχώρησε ο Ματίας Αλμέιδα. Η ΑΕΚ ήταν και στο ματς με τον Πανσερραϊκό κυρίαρχη από την αρχή του έως το τέλος και άξιζε να έχει εξασφαλίσει σκορ πρόκρισης με μεγαλύτερη, προφανώς, διαφορά από ότι τελικά έδειξε στα matrix του γηπέδου της Νέας Φιλαδέλφειας.

Αυτό διότι ήταν σε ένα ακόμη παιχνίδι, παρά τα εννέα στα έντεκα διαφορετικά πρόσωπα που ξεκίνησαν το ματς με τον Πανσερραικό, δημιουργική και από το πρώτο 45λεπτο έχασε σπουδαίες ευκαιρίες να έχει καθαρό σκορ! Τελικά το γκολ ήρθε αργά αν κρίνουμε από τις φάσεις που είχε η ΑΕΚ, στο 55' από τον Πέτρο Μάνταλο. Ο διεθνής άσος της Ένωσης ακολούθησε σωστά τη φάση, στο σουτ του κορυφαίου Πινέδα που έβγαλε δύσκολα (αλλά σωστά) ο πρώην κιτρινόμαυρος Γιαννίκογλου, σούταρε έξυπνα ψηλά και έδωσε το προβάδισμα...

Νωρίτερα μπορούσε να δοθεί πέναλτι στο χέρι αντιπάλου αλλά στην ΑΕΚ εδώ και κάποιες αναμετρήσεις μάλλον δεν επιτρέπεται να εκτελέσουν πέναλτι. Εκτός και αν έχει κοντέψει να... σπάσει πόδι, όπως στο κερδισμένο με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, ξεκάθαρα! Ωστόσο δεν ήταν αυτό το γεγονός που είχε στερήσει στον Δικέφαλο το πρώτο γκολ έως το 55' πάρα τις συνεχόμενες επιθετικές προσπάθειες και την εύκολη μετάβαση έως το αμυντικό τρίτο του αντίπαλου γηπέδου.

Το πρόβλημα ήταν στη συνοχή της μεσοεπιθετικής γραμμής, στη συνεχόμενη προσπάθεια για κάτι παραπάνω από τον Πάολο Φερνάντες (ο οποίος βέβαια ήταν και πάλι καλός, θα μπορούσε να ήταν επιδραστικός κιόλας αλλά δεν...), στις βιαστικές επιλογές του Φαν Βέερτ, στο καλό ματς αλλά δίχως πίστη στον εαυτό του από τον Τσούμπερ και την καλή εικόνα αλλά με πρόβλημα στη τελική προσπάθεια του Μάνταλου! Απόλυτα λογικά και δικαιολογημένα βέβαια αυτά για πρόσωπα που δεν συνηθίζουν να παίζουν μαζί κάθε ματς. Ακόμη κι έτσι όμως η ΑΕΚ έπρεπε και άξιζε να 'χει βρει ένα γκολ από το πρώτο μισό της αναμέτρησης.

Αναμενόμενα η ρεβάνς τυπική διαδικασία...

Στο δεύτερο 45λεπτο η ΑΕΚ μπήκε το ίδιο φουριόζα, οι παίκτες της με διάθεση να βρουν γκολ γρήγορα, κάτι που κατάφεραν στο 55' όπως προαναφέραμε με τον Μάνταλο. Δεν θα μάθουμε αν θα λυνόταν μετά το γκολ αυτό γιατί ο κόουτς στο 60' είχε αποφασίσει να ρίξει στο ματς τις βασικές επιλογές του για τη γραμμή κρούσης. Μπορεί να θέλαμε (προσωπικά σίγουρα) να τους δούμε παραπάνω μαζί αυτούς που ξεκίνησαν αλλά ευτυχώς έχουμε προπονητάρα που ξέρει τι και γιατί το κάνει αφού ήθελε να έχουν πριν την Νίκαια καλή προπόνηση και αυτοί στα πόδια τους.

Ότι δικαιώθηκε δεν χρειάζεται να το αναφέρουμε. Χρειάστηκε απλά ένα επτάλεπτο από τη στιγμή που τους έριξε στο ματς για να βρει η ΑΕΚ δεύτερο γκολ, αυτή τη φορά με σκόρερ το φορ της, τον Λιβάι Γκαρσία. Γενικά έως το φινάλε της αναμέτρησης η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα συνέχισε στον ίδιο ρυθμό και αποζημίωσε για άλλη μια φορά τους 15.000 φίλους της οι οποίοι Τετάρτη, εργάσιμη, στις 17:30, βρέθηκαν και πάλι μαζικά στο νέο σπίτι της αγαπημένης τους ομάδας στης Φιλαδέλφειας τα μέρη για να δουν μια ακόμη ποδοσφαιρική παράστασή της...

Το τελικό αποτέλεσμα επιβεβαίωσε το αυτονόητο: πως η ΑΕΚ αποτελεί το μεγάλο φαβορί για να προκριθεί στα ημιτελικά του Νοvibet Κυπέλλου Ελλάδας από το πρώτο κιόλας ματς... Εύκολο 3-0 με τους βασικούς να το καθαρίζουν γρήγορα και με συνοπτικές διαδικασίες και να μοιάζει και πάλι φτωχό σαν αποτέλεσμα αφού υπήρχαν άλλες τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις για τέρμα ενώ το σκορ ήταν στο 2-0. Όπως και να 'χει μετέτρεψε την ρεβάνς, ως όφειλε, σε τυπική διαδικασία.

Σε ότι αφορά στα πρόσωπα προφανώς και οι περισσότεροι ανταποκρίθηκαν, άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο θα πρέπει να γίνει λίγο πιο απλός σε κάποιες στιγμές του, ωστόσο μας πρόσφερε ωραίες πάλι φάσεις, ο Τσούμπερ όλο και ανεβαίνει αλλά πρέπει να βρει γκολ για να εκτιναχθεί και η αυτοπεποίθησή του, ο Φαν Βέερτ να βρει καλύτερες τοποθετήσεις γιατί στις συνεργασίες του ήταν μια χαρά. Πολύ καλά τα πήγε το δίδυμο στόπερ και σε ένα ακόμη παιχνίδι ανταποκρίθηκε απόλυτα ο Ραντόνια που δείχνει να κερδίζει το στοίχημα της πρώτης ομάδας και με το σπαθί του.

Υγ: Όπως θα διαπιστώσατε δεν αναφέρω παραπάνω στο κείμενο το όνομα του Φράνσον. Αυτό συμβαίνει γιατί έκανε πολύ καλό ματς, καλύτερο -πλην του Πινέδα που ήταν ο κορυφαίος του γηπέδου- από τους υπόλοιπους στο κέντρο, οπότε αξίζει η ξεχωριστή και ειδική αναφορά γιατί πρόκειται και για έναν ποδοσφαιριστή που πιθανότατα δεν θα συνεχίσει, αλλά έδωσε παράδειγμα επαγγελματισμού, ανταπόκρισης. Αρκετά καλό ματς...

Υγ2: Όμορφες στιγμές με πρώην Ενωσίτες στης Φιλαδέλφειας τα μέρη. Αποθέωση για Ανάκογλου, χειροκρότημα σε Γιαννίκογλου και Πεταυράκη, αναγνώριση και σεβασμός. Έτσι ακριβώς όπως πρέπει στην ΑΕΚ και την ιστορία της...