Όταν το σύμπαν συνωμοτεί για να αποδοθεί ποδοσφαιρική δικαιοσύνη

Προφανώς, για οποιαδήποτε ελληνική ομάδα, το να χάσει με 2-0 στην Τούμπα δεν αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ακόμα και στα «πέτρινα» χρόνια του, ο ΠΑΟΚ αποκτούσε τέτοια δυναμική στην έδρα του, που μπορούσε να νικήσει είτε τον Παναθηναϊκό, είτε τον Ολυμπιακό, είτε την ΑΕΚ. Ακόμα κι αν η ομάδα της Θεσσαλονίκης ήταν σε κάκιστη αγωνιστική κατάσταση. Ωστόσο, άλλο το να χάσει κάποιος κι άλλο να μην μπορεί να κάνει τίποτα για να αποτρέψει αυτή την ήττα. Γιατί ο Παναθηναϊκός, έτσι όπως εξελίχθηκε ο αγώνας στην Τούμπα, μόνο από τύχη θα μπορούσε στο φινάλε να πετύχει έστω ένα γκολ και να μπει δυναμικά στο «κόλπο» της πρόκρισης.

Ο λόγος αυτής της «αδυναμίας» του Παναθηναϊκού είναι η καθυστερημένη ενίσχυση του ρόστερ κατά τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο. Ωστόσο, αυτό είναι κάτι που έχει χιλιοειπωθεί και είναι λίγο-πολύ γνωστό. Δε χρειάζεται κανείς να ξέρει πολλή μπάλα για να καταλάβει ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει λύσεις. Αρκεί μια ματιά στον πάγκο του σε κάθε ματς. Ωστόσο, χθες, στη Θεσσαλονίκη έγιναν δύο διαφορετικά πράγματα, που ήταν σαν να συνωμότησε το σύμπαν να αποκαλυφθούν ακόμα περισσότερο τα προβλήματα του «τριφυλλιού». Και τελικά να αποδοθεί ποδοσφαιρική δικαιοσύνη στην Τούμπα.

Λίγο, πριν την αναμέτρηση με τον ΠΑΟΚ, το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού ανέφερε πως το «τριφύλλι» ετοιμάζεται να αποκτήσει το Σουηδό επιθετικό, Αλεξάντερ Γερεμέγεφ. Όχι, όμως, για να τον εντάξει άμεσα στην ομάδα, αλλά τον παραχωρήσει δανεικό στο Λεβαδειακό μέχρι το τέλος της σεζόν. Γιατί δε «χωράει» στον Παναθηναϊκό ο πρώτος σκόρερ του σουηδικού πρωταθλήματος; Η απάντηση είναι «γιατί υπάρχουν ο Σπόραρ και ο Ιωαννίδης». Άλλοι θα συμφωνήσουν με αυτό, άλλοι όχι. Παρά τις εκατέρωθεν απόψεις πάνω σε αυτό το θέμα, ο προπονητής είναι αυτός που στο τέλος αποφασίζει και φυσικά κρίνεται για αυτό.

Και εκεί, έρχεται το πρώτο «χτύπημα» από το... σύμπαν. Ο Άντραζ Σπόραρ έχει ίωση και δε βρίσκεται καν στην Τούμπα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, ο Παναθηναϊκός να παραταχθεί με τον Ιωαννίδη στην κορυφή (πιθανότατα αυτός θα ήταν στην ενδεκάδα ακόμη και με τον Σπόραρ υγιή) και με δεύτερο επιθετικό στον πάγκο τον Καμπετσή. Τι έγινε, λοιπόν, όταν ο Γιοβάνοβιτς αποφάσισε να βγάλει από το παιχνίδι τον Ιωαννίδη; Μπήκε ο Πούχατς ως αριστερό μπακ, πήγε ο Χουανκάρ πιο μπροστά και τοποθετήθηκε στην κορυφή ο Βέρμπιτς. Και αργότερα (με την ομάδα πίσω στο σκορ με δύο γκολ) μπήκε ο Καμπετσής, που και ο ίδιος είχε ξεχάσει από πότε έχει να αγωνιστεί. Γιατί, πολύ απλά, λύσεις δεν υπάρχουν. Και το ερώτημα είναι ένα. Τελικά, αρκούν δύο σέντερ φορ; Και έχει την πολυτέλεια ο Παναθηναϊκός να αποκτά επιθετικό και να τον στέλνει δανεικό;

Για να έρθει το δεύτερο «χτύπημα» από τον Τάισον. Κυριολεκτικά (για το δεύτερο γκολ του ΠΑΟΚ που πέτυχε) αλλά και μεταφορικά. Ο ΠΑΟΚ ανακοίνωσε την απόκτηση του Βραζιλιάνου στις 14 Ιανουαρίου και μόλις τέσσερις ημέρες μετά, ο Λουτσέσκου τον έριξε στη μάχη και δικαιώθηκε. Αντίθετα, ο Λάζλο Κλεϊνχέισλερ ανακοινώθηκε στις 12 Ιανουαρίου από τον Παναθηναϊκό (δύο μέρες πριν τον Τάισον) και ακόμη δεν έχει συμπεριληφθεί στην αποστολή.

Εννοείται, πως ο ενδεδειγμένος τρόπος χρησιμοποίησης ενός νέου ποδοσφαιριστή δεν είναι να «πέφτει αμέσως στα βαθιά», αλλά να παίρνει ένα χρόνο προσαρμογής για να μάθει τα συμπαίκτες του και τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας. Έχει, όμως, ο Παναθηναϊκός τέτοια πολυτέλεια; Πόσο χειρότερος, δηλαδή, θα ήταν ο Ούγγρος από τον Χουανκάρ σε θέση αριστερού εξτρέμ; Ή από τον Βαγιαννίδη στην ίδια θέση δεξιά; Ή από τον Τσέριν στον άξονα; Έστω και για τα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης. Τουλάχιστον, θα έμπαινε στον αγωνιστικό χώρο ένας δημιουργικός μέσος στην προσπάθεια για γκολ και όχι κάποιο μπακ.

Στο ποδόσφαιρο μπορεί να μην κερδίζει πάντα ο καλύτερος, όμως το τελευταίο διάστημα ο Παναθηναϊκός παίρνει αυτό που του αξίζει. Στο γήπεδο αποδίδεται μια ποδοσφαιρική δικαιοσύνη για την ομάδα που δεν έχει τις απαιτούμενες λύσεις και επιλογές έναντι των ανταγωνιστών της. Έστω κι αν χρειάστηκε να… συνωμοτήσει το σύμπαν χθες στην Τούμπα (ίωση Σπόραρ, γκολ Τάισον) για να αποκαλυφθεί ακόμα περισσότερο ότι κάτι δε λειτουργεί σωστά τον τελευταίο καιρό.