Παναθηναϊκός - ΠΑΟΚ: Αυτό μπορεί να είναι ένα «άλλο» ματς

Ποιο είναι πιο σημαντικό ματς για τον Παναθηναϊκό; Η ρεβάνς με τον ΠΑΟΚ αύριο ή αυτό την Κυριακή στην Τρίπολη; Οι οπαδοί των Πράσινων (κατά πλειοψηφία) θα πουν «και τα δύο», οι ουδέτεροι προφανώς θα σκεφτούν πιο ρεαλιστικά και θα καταλήξουν ότι στόχος είναι πάντα το πρωτάθλημα, οπότε –ό,τι και να συμβεί στο Νοvibet Kύπελλο Eλλάδας- η μάχη της επόμενης αγωνιστικής είναι κομβική. Καμία άποψη δεν είναι λάθος. Αλλά για την ίδια την ομάδα (του Παναθηναϊκού) η ερώτηση αυτή όχι μόνο είναι παγίδα, αλλά δεν τίθεται καν. Ο δρόμος προς το ραντεβού της Κυριακής περνάει μέσα από την τρίτη διαδοχική αναμέτρηση με τον ΠΑΟΚ.

Μετά το 2-0 της Τούμπας και την πληθωρική εμφάνιση των γηπεδούχων έγραψα πως δεν πίστευα και πολύ ότι η δεύτερη στη σειρά αναμέτρηση των δυό τους θα είναι «ένα άλλο ματς». Ήταν λίγες οι μέρες για να ανακάμψει από το ξάφνιασμα και το κύμα που τον πήρε από κάτω ο Παναθηναϊκός και το ίδιο λίγες (οι μέρες) για να κατέβει από αυτό το κύμα ο ΠΑΟΚ. Οι Πράσινοι είχαν μια σειρά κακών εμφανίσεων να διαχειριστούν και ο Δικέφαλος μια σταθερά καλή και «βουβή» πορεία, με το έξτρα κίνητρο που υπάρχει πάντα για τον Λουτσέσκου σε τέτοια ματς. Εκεί όπου ο Ρουμάνος εμφανίζεται πιο «πλήρης» στην πνευματική προετοιμασία, σε σχέση με τον εξαιρετικό σε τακτική και αγωνιστική προετοιμασία Γιοβάνοβιτς. Όλα αυτά τελικά παρουσιάστηκαν στο χορτάρι της Λεωφόρου με αποτέλεσμα ο αλαφιασμένος Παναθηναϊκός να κάνει τον πολύ καλό ΠΑΟΚ να μοιάζει υπερηχητικός. Γιατί όσο καλός και να είσαι βοηθάει να παίζεις και χωρίς αντίσταση από κάποια στιγμή και μετά.

Τι μπορεί να αλλάξει αύριο, ώστε ένας Παναθηναϊκός με δύο αποτυχίες, πέντε γκολ παθητικό, μηδέν ενεργητικό, σημαντικές απουσίες και προσθήκες παικτών που δεν μπορεί ο Ιβάν να ξέρει τι μπορούν να του δώσουν με το «καλημέρα» (αν και όσο χρησιμοποιηθούν) να εμφανιστεί τόσο καλύτερος, ώστε να διεκδικήσει ακόμα και την πρόκριση; Δεν είναι και αποτέλεσμα καμίας δύσκολης εξίσωσης η απάντηση. Το κίνητρο! Αν δεν το έχει και τώρα ο Παναθηναϊκός, δεν ξέρω πως μπορεί να πιστεύει ότι θα γυρίσει (και πάλι) την παρτίδα προς όφελος του.

Δεν αμφισβήτησε κανένας, από την προηγούμενη σεζόν ήδη, την προσήλωση του Γιοβάνοβιτς στον στόχο, το σαφές πλάνο και την αποτελεσματικότητα της προσπάθειας. Το θέμα είναι ότι το αουτσάϊντερ έφτασε η στιγμή που χρίζεται φαβορί και φτάνει στη διασταύρωση για να μάθει ποιον δρόμο θα πάρει. Το τι πρέπει να κάνουν μέσα στο γήπεδο οι παίκτες του Παναθηναϊκού το ξέρουν και το έδειξαν για έναν γύρο. Συμφωνώ ότι στο ίδιο διάστημα οι αντίπαλοί τους είχαν περισσότερα θέματα να διαχειριστούν. Έτσι έχασαν το έδαφος που τρέχουν να καλύψουν τώρα. Αλλά το ζήτημα δεν είναι ότι αυτοί παίζουν τόσο καλύτερα, αλλά ότι οι Πράσινοι παίζουν χειρότερα. Δεν είναι παράλογο και ίσως ήταν και αναμενόμενο. Εν μέρει τουλάχιστον, γιατί όταν το πνευματικό σκέλος μπλέκεται με το αγωνιστικό η κατηφόρα παραμονεύει.

Η ρεβάνς της Πέμπτης είναι το φρένο που ψάχνει ο Παναθηναϊκός. Το ματς που απαιτεί κάθε ομάδα για να απλώσει τον εγωισμό της στο γήπεδο. Αν δεν κάνει αυτό πρώτα, όσο έτοιμη και να είναι τακτικά, η δουλειά δεν γίνεται. Και η προετοιμασία για τέτοιους αγώνες δεν αφορά μόνο τη δουλειά του προπονητή αλλά τη λειτουργία όλου του γκρουπ. Οπότε εδώ που είμαστε τώρα για το Τριφύλλι, πρέπει να φανεί και πόσο οι παίκτες θέλουν να στηρίξουν τον προπονητή τους. Ο οποίος, για να τα λέμε όλα, ποτέ μέχρι τώρα δεν τους έχει βγάλει (ούτε λίγο) στη σέντρα, όπως συνηθίζουν να κάνουν αρκετοί συνάδελφοί του. Άρα για να βρει ξανά την αγωνιστική του ευρωστία, ο Παναθηναϊκός, πρέπει όσοι μετέχουν του γκρουπ να ανακαλύψουν τη σχέση μεταξύ τους.

Ξέρω πως όλα αυτά ακούγονται πολύ… «αυτοβελτίωση» φάση, αλλά όσο και αν έχει προοδεύσει η προπονητική και η δουλειά πάνω στην τακτική γίνεται σχεδόν σαν… εγχείριση εγκεφάλου, πάντα όταν έρχονται τα ζόρια η ψυχή θα πρέπει να κινεί το μυαλό και το σώμα. Αυτό είναι κάτι που το έχει κάνει επιστήμη τα τελευταία χρόνια ο Λουτσέσκου. Και αφορά μόνο αυτόν και τους παίκτες του. Ούτε καν (πάντα) τους οπαδούς του ΠΑΟΚ.

Άρα –θα πείτε- στη φάση που είναι ο ΠΑΟΚ έχοντας πάρει τόσο τον αέρα του Παναθηναϊκού πως μπορεί να απειληθεί, κοιτάζοντας τη ρεβάνς από την κορυφή του βουνού που λέγεται… «2-0»; Δεν ξέρω αν ο Δικέφαλος μπορεί να απειληθεί πραγματικά αν και δεν το αποκλείω. Αν μιλάμε όμως για το ηθικό του Παναθηναϊκού (από εκεί ξεκίνησε η «κουβέντα») το θέμα είναι να φανεί απειλητικός, ακόμα και αν δεν είναι τόσο ώστε να διεκδικήσει την πρόκριση. Στα δύο ματς που προηγήθηκαν οι Πράσινοι έδειξαν καλύτεροι στο γήπεδο για 30 λεπτά στο πρώτο και ήταν ορεξάτοι για 15-20 λεπτά στο δεύτερο. Πολύ μικρά διαστήματα, που αφήνουν περιθώριο για μεγάλη βελτίωση. Αν μη τι άλλο έχουν την ικανότητα για να είναι αφεντικό στο σπίτι τους και να φανεί πόσο ο ΠΑΟΚ μπορεί να υπερασπίσει τα κεκτημένα. Η ουσία δηλαδή δεν είναι κατά πόσο διεκδικείς κάτι, αλλά πόσο πειστικά φαίνεται ότι το κάνεις.

Αυτό ακριβώς είναι το κίνητρο για τον Παναθηναϊκό την Πέμπτη. Όχι η πρόκριση (αρχικά), αλλά να κοιτάξει στον εαυτό του στον καθρέφτη μετά το ματς και να μην απορεί με το «γιατί πάλι έτσι;». Και με όση εκτίμηση έχω στις ικανότητες του Λουτσέσκου (η εικόνα το δείχνει άλλωστε), αν για τρίτο ματς δούμε την ίδια εικόνα στον αγωνιστικό χώρο, με τόσο κυριαρχικό ΠΑΟΚ και απίστευτα φοβικό Παναθηναϊκό θα χρειαστεί η παρέμβαση ειδικών επιστημόνων της ψυχιατρικής. Άλλωστε όσο καλός και να είναι ο ΠΑΟΚ πρέπει να δούμε πόσα αποθέματα ενέργειας έχει ακόμα αλλά και πόσο «χορτασμένος» μπορεί να εμφανιστεί από την εξαιρετικό εαυτό του των δύο πρώτων 90λεπτων.
Με βάση όλα αυτά, αλλά και το όποιο ξάφνιασμα μπορούν να προκαλέσουν τυχόν αλλαγές του Γιοβάνοβιτς, αυτή τη φορά πιστεύω ότι –ναι- υπάρχει ισχυρή πιθανότητα να δούμε ένα «άλλο ματς» σε σχέση με τα δύο πρώτα της σειράς.