ΠΑΟΚ: Κάθε πρόκριση, κάθε τελικός, είναι ορόσημο! Απόδειξη συνέπειας και αυτοσεβασμού

Kαι να μη το 'ξερε κανείς, πάλι εύκολα θα διέκρινε από την πρώτη στιγμή, απόψε στη Λεωφόρο, ποια ομάδα παίζει τον (δεύτερο) προημιτελικό με την πλάτη στον τοίχο και ποια όχι. Αλλη, τελείως διαφορετική από (τέσσερις μέρες πίσω) εικόνα. Ο ΠΑΟΚ μπήκε ματς, με την ίδια ιδέα. Ήθελε να είναι ορμητικός. Κατακτητικός. Με (πολύ) καλύτερα πατήματα, από την πιστολιά του αφέτη κιόλας.

«Μύρισε», τούτη η εκκίνηση, το 0-3 του πρωταθλήματος. Δεν εξελίχθηκε, ολόκληρο το παιγνίδι, έτσι. Επειδή κάθε παιγνίδι δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Επειδή άλλο το πρωτάθλημα κι άλλο το κύπελλο σε μια βραδιά που έδινε, ουσιαστικά, εισιτήριο για τον τελικό της διοργάνωσης. Ο Παναθηναϊκός είχε δοκιμάσει τα πάντα στα δύο προηγούμενα ντέρμπι, στα οποία ηττήθηκε κατά κράτος. Κάτι έπρεπε να αλλάξει και το μόνο που δεν είχε κάνει ήταν να το πάει στη δύναμη. Πέραν των επιτρεπόμενων ορίων αρκετές φορές. Γι’ αυτό και το αποψινό παιγνίδι, ξαναλέω, δεν έμοιαζε με τα προηγούμενα, απ’ τη στιγμή μάλιστα που κι ο Τσέριν (τo έψαξε και στην Τούμπα, το έψαξε και στο πρωτάθλημα) βρήκε το γκολ για την ομάδα του Γιοβάνοβιτς.

Οι παίκτες του Ραζβάν Λουτσέσκου δεν το δώρισαν... επειδή είναι καλά παιδιά. Το έδωσαν, με την αφέλεια του Ντάντας, παραδομένοι στην ταραχή που κακώς έδειχναν στο αμυντικό κομμάτι. Αυτό που ξέρω είναι πως οι παίκτες είναι ευπαθείς, ψυχικά. Εύθραυστοι. Ευάλωτοι. Εξ ου και ασταθείς. Μία ζέστη, μία κρύο. Και, ως προς τα παικτικά χαρακτηριστικά, οι «ασπρόμαυροι» έμοιαζαν αυτή τη φορά πιο βολεμένοι στο να τους ταιριάζει (από τη δημιουργία σε στενούς χώρους) η πύκνωση των πίσω γραμμών και ο κλεφτοπόλεμος στην κόντρα. Με κορυφαίο, μακράν του δεύτερου, τον Νέλσον Ολιβέιρα, την ώρα που παίκτες – βαρόμετρα, όπως ο Ντάγκλας Αουγκούστο, έμεναν εμφανώς εκτός ρυθμού αγώνα.

Ο Λουτσέσκου και οι ποδοσφαιριστές του αντιλήφθηκαν από την εκκίνηση ότι ο αποψινός προημιτελικός θα ήταν μια τελείως διαφορετική συνθήκη γι’ αυτό και ο Ρουμάνος έφερε στο «βαρύ» χορτάρι της Λεωφόρου τους περισσότερους από τους ποδοσφαιριστές που ξεκίνησαν στο ντέρμπι του πρωταθλήματος. Η μοναδική αλλαγή του ήταν ο Ντάντας αντί του Σβαμπ. Οι υπόλοιποι δέκα, ίδιοι και απαράλλαχτοι. Ο νεαρός Πορτογάλος χαφ ήταν μέτριος έως κακός στο πρώτο μισό, το ίδιο κι ο Αουγκούστο, οπότε προέκυψε σημαντικό πρόβλημα στον άξονα. Η είσοδος του Σβαμπ άλλαξε τις ισορροπίες στη μεσαία γραμμή και με τον Αυστριακό στο πλευρό του ο Ντάντας ανέβασε στροφές στο δεύτερο μισό του ματς, εκεί όπου ο ΠΑΟΚ παρέμεινε πιστός στο πλάνο του, οι παίκτες του δεν πανικοβλήθηκαν από το προβάδισμα του Παναθηναϊκού, απορρόφησαν την πίεση και έψαξαν το γκολ που θα «κλείδωνε» το εισιτήριο της πρόκρισης. Όπερ και εγένετο.

Με τους «ασπρόμαυρους» να μην χάνουν στο τρίτο σερί ντέρμπι, κυρίως, να μην επιτρέπουν σε κανέναν να αμφισβητήσει τη δίκαιη πρόκριση τους στα ημιτελικά και την σχεδόν απόλυτη κυριαρχία τους στην φετινή τριλογία απέναντι στην ομάδα που είναι στην πρώτη θέση της βαθμολογίας του πρωταθλήματος και κάποια στιγμή είχε φτάσει στο +14 τη διαφορά.

Το επίτευγμα του ΠΑΟΚ είναι απλή πορεία συνέπειας και αυτοσεβασμού. Σεβασμού, δηλαδή, της φανέλας και των δυνατοτήτων αυτής της «βερσιόν» που μας έχει εμφανίσει τους τελευταίους δύο μήνες ο Ραζβάν Λουτσέσκου. Κανένα παραμύθι. Κανένα θαύμα. Θαύμα θα ήταν, με όλη τη σημασία, εάν αυτός ο ΠΑΟΚ δεν έπαιρνε το εισιτήριο για τα ημιτελικά του κυπέλλου για 34η φορά και για όγδοη από το 2016 μέχρι και φέτος στη σειρά.

Τέτοια συνέπεια δύσκολα να την συναντήσεις σ’ άλλη ομάδα στο θεσμό του κυπέλλου. Οσο θαύμα... δεν είναι λοιπόν η πρόκριση στα ημιτελικά, παραμένει (αδιαφόρως βαθμού δυσκολίας απέναντι στη Λαμία) να είναι σημαντική. Ο ΠΑΟΚ θέλει να έχει συνέχεια και συνέπεια στη χρονιά. Εξάλλου, το ίδιο σημαντικά είναι τα ορόσημα. Κάθε τελικός, για οποιονδήποτε σύλλογο, είναι ορόσημο. Είναι αναφορά ζωής. Δείτε τι τραβάει ο Άρης εδώ και μισό (… και βάλε) αιώνα και θα αντιληφθείτε το πόσο σημαντικό θα είναι για τους «ασπρόμαυρους» να βρεθούν τον Μάιο στο Βόλο και για έκτη φορά τα τελευταία επτά χρόνια στον τελικό του Novibet Κυπέλλου Ελλάδας.

Περί διαιτησίας τι να γράψεις. Από το πρώτο ημίχρονο ο Κουρμπέλης έπαιζε στο όριο της κάρτας. Ούτε με... αίτηση δεν μπορούσε να σταματήσει τον Ολιβέιρα. Κι όμως, ο Φινλανδός ρέφερι, που «έχασε» το ματς από το ξεκίνημά του, έκλεισε τα μάτια σε πολλά σκληρά μαρκαρίσματα των παικτών του Παναθηναϊκού, αποφάσισε και κράτησε τον Κουρμπέλη στο ματς μέχρι να τον βγάλει σχεδόν απολογητικά ο Γιοβάνοβιτς. Και ω του θαύματος, η ομάδα που ολοκλήρωσε τον αγώνα με παίκτη λιγότερο, μετά την αποβολή του Τόμας, ήταν ο ΠΑΟΚ. Τι άλλο να πεις…