Το συμπέρασμα της σύμπτωσης και υποχρέωση πρόκρισης στην Θεσσαλονίκη!

• Προβληματική η εικόνα, μικρό το κακό και ανοιχτή η υπόθεση πρόκριση!

Μια μέτρια έως κακή βραδιά στη δουλειά... Μέσα σε επτά λέξεις, πιο σωστά: μέσα από τις συγκεκριμένες επτά λέξεις στον πρόλογο, μπορεί να βρει εύκολα το συμπέρασμα της αναμέτρησης της ΑΕΚ με τον Άρη (το πρώτο ημίχρονο Κυπέλλου όπως συνηθίζουμε να αναφέρουμε), όπως και ότι προφανέστατα η υπόθεση πρόκριση είναι ορθάνοιχτη.

Για να είμαστε σωστοί, δίκαιοι και ειλικρινείς, πρόκειται για απόλυτα μοιρασμένες πιθανότητες για τις δυο ομάδες να βρεθούν στην επόμενη φάση και το γεγονός ότι η πρόκριση θα παιχθεί στην Θεσσαλονίκη είναι καλό για τον Άρη. Με την πολύ σοβαρή επισήμανση, ότι η δύναμη της εκάστοτε έδρας, ελέω κυβερνητικής απόφασης για λουκέτο στις εξέδρες, δεν ισχύει πλέον, κάτι που διαπιστώσαμε και στα δυο δυνατά ζευγάρια στη συγκεκριμένη φάση του θεσμού!

Ίσως δε να μην είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως και στα δυο ματς, αυτό με το οποίο θα ασχοληθούμε ουσιαστικά παρακάτω, μεταξύ της ΑΕΚ και του Άρη, αλλά και εκείνο στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, η εικόνα και των τεσσάρων ομάδων δεν ήταν καλή, ούτε καν μέτρια.

Ένα κλικ να ικανοποιεί τον Άρη αυτό από τις τρεις υπόλοιπες, ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι και η ομάδα του Άκη Μάντζιου έπαιξε έστω καλά, τακτικά ήταν σωστή και προσπάθησε να απειλήσει, το έκανε δις από στατικές μπάλες, αλλά γενικά το συμπέρασμα με το οποίο συμφωνούμε όλοι, είναι πως και τα δυο ματς (άρα και οι ομάδες που συμμετείχαν σε αυτά) είχαν μέτρια έως κακή εικόνα...

Επιμένω ότι ίσως να μην είναι καθόλου τυχαίο για όλες τις ομάδες, αναφέρω και την κακή παρένθεση του ΠΑΟΚ στο τοπικό ντέρμπι με τον Άρη, πως έχουν επιστρέψει κάπως ...down από την επιστροφή, ενώ για την ΑΕΚ μια πρόχειρη σκέψη με την περσινή αντίστοιχη περίοδο, προσφέρει κάποια σημαντικά αγωνιστικά ευρήματα, κάποιες συμπτώσεις και ουσιαστικά συμπεράσματα.

Τέτοια εποχή οι νταμπλούχοι πέρυσι είχαν ηττηθεί στα Ιωάννινα με προβληματική εικόνα και είχαν κερδίσει έπειτα στην έδρα τους, δύσκολα, τον Παναθηναϊκό με το γκολ του Πινέδα... Τούτη την περίοδο με την επιστροφή στις υποχρεώσεις η Ένωση έφτιαξε τη βαθμολογία της, πέτυχε το απόλυτο στο πρωτάθλημα (δυο νίκες με Βόλο εντός και Ολυμπιακό εκτός) και έφερε τη λευκή ισοπαλία με τον Άρη για το Κύπελλο.

Αν πάμε εντελώς κυνικά και εστιάσουμε στα αποτελέσματα προφανώς και η ομάδα του Αλμέιδα έχει φτιάξει φέτος την κατάσταση (γι' αυτό βρίσκεται άλλωστε στο -2 από την κορυφή ενώ πέρυσι τέτοιο καιρό ήταν στο -4) παρά το γεγονός πως παρουσιάζει σχετικά την ίδια μέτρια εικόνα με την αντίστοιχη περσινή περίοδο! Η εικόνα της ΑΕΚ στο ματς με τον Άρη δεν ήταν καλή και μπορεί να είναι θετικό μαντάτο ότι δεν χάνει και πάλι φέτος σε μεγάλο ματς, ούτε στις κακές τις μέρες, αλλά πρέπει να αναλυθεί σε βάθος για να μην επαναληφθεί, προκειμένου να 'χουν ελπίδες οι «κιτρινόμαυροι» για την πρόκριση... Πρόκειται για το συμπέρασμα της -αγωνιστικής- σύμπτωσης της ΑΕΚ σχετικά με το σήμερα και ακριβώς την ίδια περίοδο, αλλά: πέρυσι!

Προβληματική η εικόνα, μικρό το κακό και ανοιχτή η υπόθεση πρόκριση!

Αρχικά δεν χρειάζονται δικαιολογίες, ή αναζήτηση αυτών, στις αλλαγές που έγινε και αν ήταν πολλές οι επτά, ή όχι, για να εξηγηθεί η προβληματική εικόνα, είναι απλό: ήταν κακή μέρα, συμβαίνει... Ταυτόχρονα είναι και απαιτητική περίοδο: προηγήθηκε το ματς με τον Ολυμπακό στο Φάληρο, ακολουθεί το ντέρμπι κορυφής την Κυριακή με τον Παναθηναϊκό στην Νέα Φιλαδέλφεια και στο ενδιάμεσο υπήρξε και αυτή η εξίσου σημαντική υποχρέωση με τον Άρη.

Όσο για τις αλλαγές και κατά πόσο έπαιξαν ρόλο, δεν είναι δυνατό να μη γίνει σημαντικό rotation, περίμενα και περισσότερο, αλλά δεν κατέστη εφικτό από τις απουσίες του Μάνταλου και του Γαλανόπουλου... Το πρόβλημα δεν είναι απουσία ποιότητας με όσους επιλέχθηκαν να ξεκινήσουν, άλλωστε πρόκειται σίγουρα, με τιμή και βιογραφικό, για καλύτερους (θεωρητικά) από τους αντιπάλους τους, αλλά δεν είχαν καθόλου χημεία μεταξύ τους.

Η εικόνα ήταν σωστή τακτικά, η ανταπόκριση στις επιστροφές, οι αλληλοκαλύψεις για να μη δεχθεί φάση στην κόντρα και στην άμεση μετάβαση του αντιπάλου στην επίθεση, όλα λειτούργησαν μια χαρά... Εκτός από το βασικό που αφορά την επιθετική λειτουργία της ΑΕΚ, παρά το γεγονός πως βγήκαν κλεψίματα σε δεύτερες και τρίτες μπάλες κοντά στο πρώτο τρίτο του αντιπάλου, δεν υπήρξαν ολοκληρωμένες τελικές προσπάθειες ακόμη και όταν πατούσαν οι παίκτες της στο κουτί του Κουέστα. Η κάθε τελική επιλογή όταν βρίσκονταν σε αυτό το σημείο (κατά κύριο λόγο) οι Πισάρο, Πόνσε, Ελίασον και Τσούμπερ – Πινέδα, ήταν κακή και αναποτελεσματική για την εκδήλωση έστω τελικής προσπάθειας.

Ακόμη κι όταν έγιναν οι αλλαγές και μπήκε ο Λιβάι Γκαρσία και ο Γκατσίνοβιτς (προσπάθησε και είχε διάθεση), αν εξαιρέσουμε ένα καλό 10λεπτο έντασης και προσπάθειας, δεν υπήρξε κάτι που να άλλαξε σημαντικά την εικόνα της ΑΕΚ, γεγονός που σημαίνει πως δεν έγινε σε καμία φάση του αγώνα απειλητική η ομάδα του Αλμέιδα.

Δεν δικαιούταν να πάρει τίποτα περισσότερο, διότι όσο και να έψαξε να επιδιώξει να βρει κάτι παραπάνω από την ισοπαλία στο γήπεδο, δεν προέκυπτε δυνατότητα και είναι σημαντικό στη κακή σου αυτή μέρα να έχει τεράστια σημασία να μην χάσεις στο τέλος το παιχνίδι. Πράγμα που δεν έγινε και έτσι η Ένωση θα πάει να παίξει στο «Βικελίδης» την πρόκριση όπως το 'χε κάνει πρόσφατα με τον Μάρκο Λιβάια...

Προφανώς και οι ερωτήσεις, όπως και τα αρνητικά συμπεράσματα για την αγωνιστική τους εικόνα, θα αφορούσαν τους Πόνσε και Πισάρο από τους οποίους δικαιολογημένα περιμένουμε τα καλά τους παιχίδια και μέχρι τώρα δεν τα 'χουμε δει. Προσπαθούν, δουλεύουν σκληρά, μα δείχνουν μακριά απ' αυτό που απαιτείται να δώσουν στο αγωνιστικό πρότζεκτ που δουλεύει ο Ματίας Αλμέιδα εδώ και ενάμιση χρόνο. Προφανώς να χρειάζονται επιπλέον χρόνο προσαρμογής σε αυτό το αγωνιστικό σχέδιο του Πελάδο και συμμετοχές για να αποκτήσουν ρυθμό αφού όταν δεν έχουν σερί αγώνων μοιάζει να τους είναι ακόμη πιο δύσκολο το έργο της προσαρμογής που σημειώνω μόλις παραπάνω, είτε πνευματικής είτε αγωνιστικής (πολύ περισσότερο).

Ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό άμεσα, δεν υπάρχει χρόνος για χαλάρωση και υπερ-αναλύσεις, να δουλευτεί η φρεσκάδα της και το πνευματικό κομμάτι και σε λίγες μέρες θα ασχοληθεί ξανά με το Κύπελλο και το ανοιχτό εισιτήριο για την επόμενη φάση!

Υγ: Στην αρχή του αγώνα ήμουν σίγουρος πως ο Πισάρο θα τοποθετούνταν αριστερά αφού έπαιζε ο Τσούμπερ βασικός, ήταν δεδομένο ότι ο διεθνής Ελβετός άσος θα τοποθετούνταν πίσω από τον Πόνσε, ωστόσο εξίσου σίγουρος ήμουν ότι τη στιγμή που θα έφευγε από το γήπεδο και εφόσον μπήκε στη θέση του ο Γκατσίνοβιτς, θα περνούσε πίσω από τον φορ ο Μεξικανός μεσοεπιθετικός που δείχνει λες και δε δύναται να παίξει από την άκρη και να έρχεται προς τα μέσα, ή να πηγαίνει και σε συνεργασίες στην ευθεία του αριστερού άκρου της επίθεσης.

Δεν έγινε... Ο Σέρβος άσος τοποθετήθηκε στο κέντρο και έπαιζε πότε 8άρι και πότε 10άρι κάνοντας κίνηση μέσα στις γραμμές όπως απαιτούνταν αλλά χωρίς αποτέλεσμα στο τέλος της όποιας προσπάθειας. Σίγουρα ο Αλμέιδα γνωρίζει καλύτερα και επιλέγει να τον χρησιμοποιεί εκεί που θα 'χει μεγαλύτερο όφελος και μακάρι σύντομα ο Μεξικανός άσος να ανταπροκριθεί... Πάντως μπορεί να αφιερώνουμε παραπάνω λέξεις για τον Πισάρο, ή να αναδεικνύουμε και το γεγονός ότι ο Πόνσε δεν προσφέρει όσα ήλπιζαν και σίγουρα περίμεναν στην ΑΕΚ με την απόκτησή του, αλλά στο ματς με τον Άρη δεν είναι ότι οι υπόλοιποι ...μάγεψαν, κάθε άλλο! Πολύ καλά τα πήγε ο Μήτογλου (και χωρίς σερί ματς επίσης) που ήταν άριστος έχοντας χρεωμένο τον Μορόν, τον έπαιξε καθαρά, αθλητικά και κυριάρχησε. Πολύ καλό ματς...