Ο Αλμέιδα μαθαίνει αν οι ποδοσφαιριστές του παραμένουν πεινασμένοι για τίτλους

Ο Ματίας Αλμέιδα είναι ένας συναισθηματικός προπονητής, ένας που νιώθει και ζει πολύ έντονα αυτό που κάνει, το ποδόσφαιρο. Γι’ αυτό και είναι εύκολο όταν τον ακούς, μετά από τα παιχνίδια, να νιώσεις τι αισθάνεται. Είναι εύκολο να καταλάβεις αν μένει ικανοποιημένος από την αγωνιστική νοοτροπία των ποδοσφαιριστών του και γι’ αυτό είναι εύκολο να καταλάβεις αν φεύγει γεμάτος ή άδειος συναισθηματικά μετά από έναν αγώνα. Βλέπεις την περηφάνεια στην όψη του κάθε φορά που νιώθει ότι οι παίκτες του τα έδωσαν όλα, ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα. Και τον βλέπεις σκασμένο όταν έχει νιώσει ότι οι παίκτες του δεν θυσιάστηκαν για το σύνολο, και αυτό συμβαίνει ακόμη και μετά από μια νίκη.

Στην διάρκεια της τρέχουσας περιόδου υπήρξαν στιγμές που ο δημόσιος λόγος και η όψη του Αργεντινού προπονητή πρόδιδαν τον προβληματισμό για την αγωνιστική νοοτροπία των ποδοσφαιριστών του. Και στον λόγο του έβρισκες αναφορές σχετικά με την πιθανότητα κάποιοι εκ των ποδοσφαιριστών του να λειτούργησαν με τη νοοτροπία ότι δεν χρειάζεται να κοπιάσουν για να πάρουν μια νίκη. Αυτή η όψη και αυτά τα λόγια ήρθαν από τον Αλμέιδα μόνο μετά από ελληνικά παιχνίδια - όχι μετά από ευρωπαϊκά. Διότι σε εκείνα δεν είχε παράπονο από την αγωνιστική νοοτροπία των ποδοσφαιριστών του.

Στην διάρκεια της τελευταίας εβδομάδας ο Αργεντινός προπονητής είδε δύο διαφορετικές ομάδες. Αυτή που έπαιξε απέναντι στον Άρη, η οποία παρουσίασε μια από τις πιο προβληματικές εμφανίσεις της ΑΕΚ στο επιθετικό κομμάτι, και εκείνη απέναντι στον Παναθηναϊκό, σε ένα ματς κατά του οποίου τη διάρκεια ο Αργεντινός προπονητής είδε για ένα μεγάλο διάστημα, στο β’ ημίχρονο, την “περσινή” ομάδα του. Την είδε μετά το 1-2 να βγάζει όλα τα στοιχεία της περσινής ανθεκτικότητάς της, την οποία έχει δείξει και φέτος στα ευρωπαϊκά ματς και σε ορισμένα από τα ντέρμπι.

Αυτό που έχει την Τετάρτη στο “Κλεάνθης Βικελλίδης” η ΑΕΚ είναι ο πρώτος εγχώριος “τελικός” της σεζόν, δεδομένου ότι δεν θα έχει περιθώριο στη συνέχεια να καλύψει ένα αρνητικό αποτέλεσμα. Αν το κοιτάξεις από αυτή την οπτική γωνία, αντιλαμβάνεσαι ότι για τον Ματίας Αλμέιδα αυτή είναι μια ευκαιρία να διαπιστώσει πόσο διψασμένοι για επιτυχίες είναι οι ποδοσφαιριστές του. Διότι προφανώς όλοι μπορεί να θέλουν να βγάλουν σέλφι και με τα φετινά τρόπαια, αλλά το κύριο ερώτημα είναι σχετικό με το τι είναι διατεθειμένοι και αποφασισμένοι να κάνουν για αυτό.

Απέναντί της η ΑΕΚ θα έχει μια ομάδα που ζει για αυτό το παιχνίδι, όπως καλά καταλάβαμε όλοι και στον πρώτο αγώνα μεταξύ των δύο ομάδων. Αυτή άλλωστε ήταν η βασική διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες στο πρώτο ματς. Έβλεπες με γυμνό μάτι τη διαφορά στο κίνητρο. Η συγκέντρωση, η αγωνιστική πειθαρχία, η προσήλωση στο πλάνο πρόδιδαν την επιθυμία των ποδοσφαιριστών του Άρη να κάνουν ένα βήμα πρόκρισης. Μπορεί σε κάποιες επιθέσεις να τους έλειψε η αποφασιστικότητα, αλλά ο Άρης ήταν η ομάδα που έδειξε στο γήπεδο ότι θέλει περισσότερο την πρόκριση. Τότε όμως, δηλαδή την προηγούμενη Τετάρτη υπήρχε στο μυαλό των ποδοσφαιριστών η αίσθηση ότι θα έχουν κι άλλη ευκαιρία. Τώρα, στη ρεβάνς, δεν υπάρχει επόμενη.

Όταν το κοιτάζεις από αυτή την πλευρά, διαπιστώνεις ότι το ματς της Τετάρτης θα δείξει στον Αλμέιδα πολύ περισσότερα από όσα του δείχνει ένας “συνηθισμένος” αγώνας. Ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα και το αν θα κρατά ή όχι το εισιτήριο για την επόμενη φάση του κυπέλλου, ο Αργεντινός θα διαπιστώσει αν οι ποδοσφαιριστές του, δηλαδή όσοι θα χρησιμοποιήσει, παραμένουν όσο πεινασμένοι ήταν πέρσι για επιτυχίες και τίτλους. Και επειδή αυτό θα είναι ένα από τα πιο βασικά κριτήριά του στις αλλαγές που θα κάνει το καλοκαίρι στο γκρουπ των ποδοσφαιριστών, η αίσθησή μου είναι ότι αυτό το ματς μπορεί να αποτελέσει ένα από τα σημεία αναφοράς.