Άρης: Αν το άξιζε κάποιος, τότε σίγουρα ήταν αυτός

• Έχει πιάσει των 24% των πέναλτι

Ποιος είπε ότι οι άνδρες δεν κλαίνε; Μύθος. Το κάνουν και μάλιστα με λυγμούς, όταν τα συναισθήματα κυριεύουν τον ψυχισμό τους και μοιάζουν αχαλίνωτα στον εσωτερικό κόσμο τους. Σκέψη δεν υπάρχει παρά μόνο μια γωνιά να ακουμπήσουν. Κλαίνε και δεν ντρέπονται γιατί αυτό το δάκρυ έχει αξία. Δεν είναι προσποιητό, μήτε παρασύρει, αλλά αγνό, αυθεντικό, βγαλμένο μέσα από την ψυχή τους. Έτσι λέγεται ότι έκανε και ο λεγάμενος κλείνοντας την πόρτα των αποδυτηρίων μες τον πανζουρλισμό. Ο ψυχικός κόσμος του αναδύθηκε «σπάζοντας» το ταβάνι, ακούγοντας παραέξω και τις φωνές των… τρελών. Δημοσιοσχετίστας δεν υπήρξε ποτέ. Ακόμη και στα δυσκολότερα βράδια της πορείας του, πατούσε στιβαρά, όρθωνε την κορμοστασιά του και αναλάμβανε τις ευθύνες. Κι αυτά ήταν πολλά. Στοιχειοθέτησαν κοτζαμάν κατηγορητήριο, αλλά αυτός δεν δείλιασε ποτέ. Προ διετίας είπε στο Gazzetta ότι… «μόνο όσοι είναι στον Άρη μπορούν να καταλάβουν το κλάμα μου». Και τότε τον είχαν πάρει τα ζουμιά. Διαβολική σύμπτωση γιατί και τότε απέναντί του ήταν η ΑΕΚ σ’ εκείνη την επική ανατροπή που οδήγησε στην εξασφάλιση της ευρωπαϊκής συμμετοχής. Τώρα διακυβεύεται κάτι σπουδαιότερο, ένα απωθημένο κοντά έξι χρόνων που τού μαραζώνει την καρδιά. Είναι το μόνο που δεν μπορεί να αντέξει.

Στην περίπτωση του δεν έχει καμία απολύτως αξία… «τι λένε τα κομπιούτερς και οι αριθμοί», που ερμήνευσε θαυμάσια ο αείμνηστος Δημήτρης Μητροπάνος. Η αξία της προσωπικότητάς του, έχει σπουδαιότερο ρόλο. Με τα καλά και τα στραβά του, είναι πάντα εκεί. Όρθιος κι ας χρειαστεί μια παυσίπονη ένεση σαν αυτή που αναγκάστηκε να κάνει για να αντέξει τον πόνο. Νομίζετε ότι ήταν τυχαία η αποθέωση που είχε από τον Άκη Μάντζιο; Κι αυτός ξέρει, γι’ αυτό αναγνωρίζει. Ο Χουλιάν Κουέστα δεν υπήρχε περίπτωση να έχανε το χθεσινό παιχνίδι. Το είχε κατατάξει στην κορυφή της πυραμίδας. Με αυτό το do or die έμαθε να ζει συμπορευόμενος με την αμφισβήτηση σε μια ταραχώδη σχέση που πλέον πλέει σε ήρεμα νερά. Ζει για το σήμερα γιατί δεν μπορεί να ξεχάσει το χθες. Τα λάθη που τον στοίχειωσαν, τις ευκαιρίες που χάθηκαν μα πάνω απ’ όλα τις στιγμές που θέλει να ζήσει.

Ο Θεός δεν έχει αξόφλητα γραμμάτια, αλλά αυτουνού του το χρωστούσε. Από εκείνον τον Δεκαπεντάγουστο στη Θεσσαλονίκη με τη Μόλντε ή έναν χρόνο αργότερα με μια Κοβαλίβκα. Ή ακόμη, εκείνο το κρυφτούλι του Μπουχαλάκη. Οι δαίμονες ξορκίστηκαν μαζί με τα κακά πνεύματα κι αυτός έζησε κάθε λογής συναισθήματα. Από τη χαρά στο χορτάρι, στο κλάμα των αποδυτηρίων και την αποθέωση επί της Παπαναστασίου. Μα πάνω απ’ όλα, αυτό που πραγματικά του αναλογεί και του αξίζει. Πιθανόν να μη γνώριζε ούτε ο ίδιος μια άλλη διαβολική σύμπτωση. Πριν τα χθεσινά ξόρκια, όταν ο Άρης είχε προκριθεί για τελευταία φορά στη διαδικασία των πέναλτι, ο Χουλιάν φορούσε κοντά παντελονάκια κι έπαιζε στις αλάνες της Campotejar. Δεν είχε συμπληρώσει καν τα οκτώ καθώς ήταν Γενάρης του ’99. Το internet μόλις είχε αρχίσει να ταξιδεύει στα λημέρια μας, smartphones δεν υπήρχαν παρά κινητά τηλέφωνα με κουμπωτή ή βιδωτή κεραία. Ο προπονητής του είχε «βαρέσει» το τελευταίο πέναλτι και μετά έτρεξε στα κάγκελα. Κι όπως παραδέχθηκε είχε και «σπασμένο» χιαστό από το πέμπτο λεπτό. Γι’ αυτό μπορεί να τον καταλάβει καλύτερα από τον καθένα.

Η μοίρα έπαιξε πολλά άσχημα παιχνίδια στον Κουέστα. Αυτά έριξαν μπόλικο νερό στον μύλο της αμφισβήτησης και κάποια στιγμή τον οδήγησαν στην Κύπρο αλλά «τζίφρα» δεν έπεσε. Ευτυχώς δηλαδή. Μακάρι να πέσει τώρα στο νέο συμβόλαιο που (λέγεται ότι) του ψιθύρισε ο Θόδωρος Καρυπίδης στ’ αυτί τη στιγμή που όλοι ήταν στα ουράνια. Γιατί ήταν και παραμένει το Νο1 κι ας φοράει το «23». Σύντομα θα γίνει και ο Νο1 ξένος παίκτης του Άρη σε συμμετοχές με την ομάδα. Ακόμη 15 έμειναν για να ξεπεράσει τις 187 του Αρτούρ Λεκμπέλο.

Έχει πιάσει των 24% των πέναλτι

Χθες, πηγαίνοντας στην ομολογουμένως επώδυνη διαδικασία των πέναλτι, κακά τα ψέματα, αυτός ήταν η ελπίδα. Φέτος δεν είχε πιάσει πέναλτι αλλά το ποσοστό επιτυχίας του με τη φανέλα του Άρη είναι εντυπωσιακό. «Έπιασε» τα εννιά από τα 37, φτάνει δηλαδή το 24%. Συμπεριλαμβανομένων και των χθεσινών. Πιο παραγωγική σεζόν ήταν αυτή προ τετραετίας (2019-20) με «θύματα» τους Σφιντέρσκι, Φορτούνη, Μαρκόφσκι και Βασιλόγιαννη. Τα 1.96 μέτρα του ύψους του μαζί με τα μακριά χέρια του τον βοηθούν απίστευτα όταν επιλέγει τη σωστή γωνιά. Αυτό αποδείχθηκε και χθες αν και δεν χρειάστηκε να τεντώσει το κορμί του. Τα δύο που έπιασε άνοιξαν τον δρόμο, κυρίως όμως πρόσφεραν απλόχερα το ψυχολογικό πλεονέκτημα στους εκτελεστές της δικής του ομάδες. Και στον Άρη, μια μοναδική ευκαιρία να φτάσει στο τέλος του δρόμου σ’ ένα θεσμό με τον οποίον πράγματι έχει αποκτήσει εμμονή…