Μόνο αν είσαι Άρης μπορείς να καταλάβεις…

Προστάτης όσων πάσχουν από ψυχοπαθολογικές ασθένειες θεωρείται ο Άγια Ντώνης και ανήμερα του εορτασμού της μνήμης του, έγινε αυτό. Ο ψυχισμός του Αρειανού δεν έχει δοκιμαστεί απλά αλλά χτυπήθηκε βάναυσα στα πικρά κύματα ελληνικών και ευρωπαϊκών θαλασσών. Δεν μπορεί, κάπου θα γυρίσει ο τροχός λέει χρόνια τώρα και λίγο μετά έβλεπε τους πιο απίθανους αποκλεισμούς μπροστά στα μάτια του και αναρωτιόταν «πότε θα έρθει η δική του η στιγμή». Ένιωθε καταραμένος και μετά τις δύσκολες νύχτες, ψυχικά ασθενής. Γι’ αυτό, μόνο ένας Αρειανός μπορεί να καταλάβει το χθεσινό. Κανείς άλλος.

Η σουρεαλιστική κατάσταση στο Nick Galis Hall αποτελεί την τρανή απόδειξη, μαζί μ’ αυτή έξω από το «Κλ. Βικελίδης» με τους τρελούς που φώναζαν συνθήματα σε μια προσπάθεια ένταξής τους στην εξίσωση του αγώνα και άσκησης επιρροής στην ψυχολογία των αθλητών. Κι εκεί που η ψυχούλα πήγε στην κούλουρη και οι δαίμονες άρχισαν ξανά να περιτριγυρίζουν στις σκέψεις όλων, ο ουρανός φώτισε λες και χτύπησαν οι καμπάνες της Ανάστασης. Δεν ήταν μόνο τα πυροτεχνήματα, περισσότερο η ψυχική αγαλλίαση.

Τα social media γέμισαν με φωτογραφίες του… Άγιου Χουλιάν καθώς ο Ρομπέρτο Γκάλινατ κάρφωνε με μίσος την μπάλα στο καλάθι βάζοντας φωτιά σ’ ένα γήπεδο που θύμιζε… νεκροταφείο για τρία δεκάλεπτα κι έγινε Κόλαση στο τελευταίο. Και οι Μαυροβούνιοι προσπαθούσαν να καταλάβουν τι γινόταν. Κόσμος πηγαινοερχόταν, καλάθια τους πανηγυρίζονταν μα που να φανταστούν ό,τι είχε σκοράρει ο Λορέν Μορόν. Πού να καταλάβουν τον ψυχισμό του κόσμου. Μόνο αν είσαι Άρης.

Λένε για ποδοσφαιρική δικαιοσύνη. Ποια δικαιοσύνη; Τι απ’ όλα όσα έγιναν στα προηγούμενα χρόνια ήταν δίκαιο; Ο αποκλεισμός πριν από 3.5 χρόνια; Αυτός στη Λαμία; Άλλους δέκα αγώνες μπορώ να γράψω. Ναι, η ΑΕΚ ήταν συντριπτικά ανώτερη στο πρώτο ημίχρονο. Ακούμπησε στο χορτάρι την ποιότητά της, είδε τον Άρη να εμφανίζει τρομακτική δυσκολία στη διαχείριση της κρισιμότητας του αγώνα (πλην του Βλάντιμιρ Νταρίντα) και ο Βίντα διάβασε το παιχνίδι κι έφτασε να κάνει τέσσερις μεγάλες τελικές. Ο Άρης έκανε λάθη, δεν είχε συνοχή αλλά πανικό στις κινήσεις του. Με τρομακτική δυσκολία στη λήψη κάθε απόφασης, μόλις δύο φορές απείλησε κι αυτές από λάθη του αντιπάλου. Το λάθος της ΑΕΚ ήταν που δεν «τελείωσε» το παιχνίδι εκεί που ο Άρης ήταν στα σχοινιά.

Το κλίμα άλλαξε μετά το γκολ του Λορέν Μορόν. Ο Άκης Μάντζιος αντέδρασε υπέροχα. Είδε το ρολόι, συνυπολόγισε την εικόνα της ομάδας του, μάλλον θα σκέφτηκε «ή τώρα ή ποτέ». Και τ’ άλλαξε όλα. Δεν είχε άλλη επιλογή. Το ψυχικό ανέβασμα συνδυάστηκε με το αντίστοιχο αγωνιστικό. Το δεύτερο ημίχρονο δεν ήταν όπως το πρώτο. Το ίδιο και η παράταση. Αναφερόμενος στις λεπτομέρειες που ήταν υπέρ της ομάδας του, ο Άκης Μάντζιος ήταν ειλικρινής. Αυτή είναι η αλήθεια. Ε, κάποια στιγμή θα πήγαιναν με τον Άρη γιατί τόσα χρόνια ήταν απέναντί του.

Και για τον απίθανο Νταμπάνοβιτς είπε την αλήθεια. Ντροπή για την ΕΠΟ που τον ξανάφερε, ακόμη μεγαλύτερη αν το ξανακάνει. Ο άνθρωπος είναι επικίνδυνος και ανεπαρκής. «Δεν εξετάζω ποιον αδίκησε και ποιον όχι, είναι κάκιστος διαιτητής», είπε. Ο Άρης φώναξε γι’ αποβολή του Σιντιμπέ και για πέναλτι πάνω στον Σουλεϊμάνοφ. Η ΑΕΚ έκανε το ίδιο για χέρι του Ροζ στην περιοχή. Δεν ήταν όμως μόνο αυτές οι φάσεις. Ο Νταμπάνοβιτς ήταν σε κατάσταση πανικού από το πρώτο λεπτό. Δεν έχει την ικανότητα διαχείρισης κρίσιμων αγώνων. Ακατάλληλος κι ας λέει άλλα το δίπλωμά του. Τέλος πάντων. Αρκετά ασχοληθήκαμε μαζί του. Μακάρι να μην το ξανακάνει η ΕΠΟ.

Πάμε στην ουσία. Ακόμη και μετά την ήττα στην Τρίπολη και το κάκιστο δεύτερο ημίχρονο, σ’ αυτή τη γωνιά επαναλήφθηκε ότι αυτή η ομάδα βελτιώνεται. Το βλέπουν όλοι. Το είπε και ο Ματίας Αλμέιδα ο οποίος είναι κύριος με «Κ» κεφαλαίο. Σοβαρός, μετρημένος με σεβασμό στη χαρά του αντίπαλου club κι ας ήταν βυθισμένος στη στεναχώρια. Το χθεσινό ήταν η επιβράβευση του Άκη Μάντζιου και των παικτών για τις εργατοώρες που έχουν επενδύσει για να γίνουν ομάδα. Ελάχιστοι τους πίστευαν, τώρα ήρθε η στιγμή να πιστέψουν. Ο δρόμος άνοιξε διάπλατα για τον τελικό του Κυπέλλου. Αρκεί η σοβαρότητα για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος μαζί με μία-δύο ενισχυτικές κινήσεις. Χθες, έφυγε μια κατάρα αλλά δεν εξασφαλίστηκε κανένας στόχος. Υπάρχουν δύο παιχνίδια για τους «4» κι άλλα τόσα για τον τελικό. Το «μοτό» αυτού του γκρουπ δεν πρέπει να αλλάξει, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παρασυρθεί.