Πρώτος…(ημι)τελικός!

• Έλληνες που κάνουν την διαφορά
• Σκορ πρόκρισης για…ηρεμία!
• 12 παιχνίδια σε 40 μέρες, 8 εκτός έδρας!!!
• Καμία σχέση το ματς του πρωταθλήματος

Υπό φυσιολογικές συνθήκες στα πρόσφατα, αλλά και σε αυτό το σημείωμά μου, θα ασχολούμουν αποκλειστικά με το ποδόσφαιρο.

Ωστόσο και το σημερινό μου blog θα μου επιτρέψετε να το ξεκινήσω με την ομάδα του Γιάννη Καστρίτη. Και αποδίδω την ομάδα στον προπονητή γιατί αυτό ακριβώς είναι ο Άρης του Καστρίτη. ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ! Παίκτες ο ορισμός του value for money ή μάλλον για να είμαι ακριβής παίκτες που στην πρώτη τους χρονιά υπό τις οδηγίες του Καστρίτη έρχονται με χρήματα που τα σηκώνει το πορτοφόλι του Άρη και αυτομάτως την επόμενη σεζόν λαμβάνουν τα διπλάσια και τριπλάσια συμβόλαια!

Σήμερα η επιλογή ξένων παικτών απαιτεί γνώση, επαφές, σκάουτινγκ, γνωριμίες. Ο Καστρίτης αυτή την στιγμή είναι ο κορυφαίος σε αυτές τις επιλογές. Κάποτε λέγαμε που τους βρίσκουν αυτούς ρους ξένους ομάδες με πολύ μικρότερο μέγεθος από τον Άρη. Δείτε τις ομάδες του Άρη τα τελευταία χρόνια και θα αντιληφθείτε ότι σε ποσοστό 80-90% έχουν γίνει εξαιρετικές επιλογές για να μπαίνει στην διαδικασία ο Αρειανός από τον Φεβρουάριο να ζητάει από την ομάδα να ανανεώσει τον Χάρελ.

Έλληνες που κάνουν την διαφορά

Βέβαια φέτος η διαφορά του Άρη είναι ότι έχει και Έλληνες που μπορούν και κάνουν την διαφορά. Ο Τολιόπουλος στην καλύτερη σεζόν της καριέρας του δείχνει ηγετικές τάσεις. Ο Μποχωρίδης, ο Σλαφτσάκης, ο Κατσίβελης, ο Περσίδης έχουν ουσιαστικούς ρόλους και είδατε πώς αξιοποιούνται και νεαρότερα παιδιά όπως ο Καλόγηρος. Υπάρχει πλάνο, υπάρχει σχεδιασμός, υπάρχει γνώση της αγοράς και στο μπάσκετ αυτό είναι ευεργετικό. Και όλα αυτά με την ΚΑΕ να πληρώνει 3 ομάδες! Χρέη σε τρίτους, χρέη στο δημόσιο, και φυσικά την τωρινή ομάδα. Και μέσα σε όλα αυτά ατυχία στα φιλικά με την απώλεια του Μάνι Μπέιτς, απώλεια και αυτή την περίοδο με τον Γκάλινατ. Τα δυο μεγαλύτερα συμβόλαια δεν παίζουν και ο Άρης προκρίθηκε στο Eurocup, είναι 4ος και μπορεί να φτάσει και τρίτος και φυσικά στο κύπελλο έχει μπροστά του μία ακόμα πρόκληση.

Πώς να μην γεμίζει το Παλέ, πώς να μην νιώθουν άπαντες τρέλα για τον Άρη; Θα επανέλθω την Πέμπτη για το μπάσκετ, πάμε στο ποδόσφαιρο.

Σκορ πρόκρισης για…ηρεμία!

Ο Άρης δίνει τον πρώτο ημιτελικό το βράδυ στο Αγρίνιο και προφανώς θέλει να κάνει το πρώτο βήμα πρόκρισης για τον μεγάλο τελικό. Και προφανέστατα θέλει ένα σκορ πρόκρισης απέναντι στον Παναιτωλικό για να συνεχίσει ήρεμος και απρόσκοπτος την προσπάθεια κατάκτησης του μεγάλου στόχου. Για μένα η ηρεμία είναι το μεγάλο στοίχημα γιατί πέρα από κάθε λογής τρολ ή στημένο, τα αποτελέσματα διαμορφώνουν την…κριτική σε μεγάλη μερίδα του κόσμου.

12 παιχνίδια σε 40 μέρες, 8 εκτός έδρας!!!

Δεν ξέρω πόσοι μπορούν να αντιληφθούν τι σημαίνει για ομάδες όπως ο Άρης να έχουν δώσει σε περίπου 40 μέρες 12 παιχνίδια και από αυτά τα 8 εκτός έδρας με ότι αυτό συνεπάγεται για τους παίκτες. Και από τα 4 εντός το ένα με τη Νίκη Βόλου και τα άλλα τρία με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, ΟΣΦΠ. Για όσους το αντιλαμβάνονται είναι κατανοητό το εκτεταμένο ροτέισον του Μάντζιου σε κάποια παιχνίδια. Στα περισσότερα δικαιώθηκε με βάση το αποτέλεσμα, στις Σέρρες τιμωρήθηκε στο 95, στα Γιάννενα μπορεί να ήταν και η χειρότερη εκτός έδρας εμφάνιση φέτος. Βέβαια όταν είσαι χάλια αγωνιστικά δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να σε αδικεί ο διαιτητής. Ο Άρης δεν βλέπονταν στα Γιάννενα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει ο ρέφερι και κυρίως το VAR να κλείνουν τα μάτια στο πεντακάθαρο πέναλτι-τράβηγμα φανέλας του Ντουκουρέ. Σε αντίθεση βέβαια με άλλες ομάδες που ζητάνε να μετρήσουν τα γκολ οφσάιτ που βάζουν ή να μην καταλογιστούν πέναλτι σε ξεκάθαρα χτυπήματα, πατήματα μέσα στην περιοχή τους, στον Άρη εκφράζουμε την ανωτερότητα. Οι παίκτες και ο πάγκος δεν σηκώνει καν τα χέρια για διαμαρτυρία, ενώ κάποιοι φίλαθλοι την «πέφτουν» στους δημοσιογράφους γιατί όταν σε live χρόνο περιγράφουν την φάση και λένε…πέναλτι, θέλουν να καλύψουν την κακή εμφάνιση της ομάδας! Σε φάση που ακόμα και ο Βαρούχας είπε ότι του τραβάει την φανέλα και είναι πέναλτι.

Ελπίζω σήμερα Διαμαντόπουλος και Παπαπέτρου να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων γιατί πέρσι στο Αγρίνιο το πέναλτι που δεν δόθηκε από τον δεύτερο στον Ιτούρμπε ήταν για σεμινάριο: «Τι δεν πρέπει να κάνει ένα ρέφερι». Άλλο πέρσι, άλλο φέτος θα πει ένας φίλος μου, αν και Αγρίνιο θέλουμε να επαναληφθεί το…φέτος.

Καμία σχέση το ματς του πρωταθλήματος

Παρεμπιπτόντως κανένας δεν πρέπει να παρασυρθεί από το 0-4 του πρωταθλήματος. Ο Παναιτωλικός με τον Πετράκη έχει στρώσει και θα παλέψει με όλες τις δυνάμεις του για την πρόκριση. Για αυτό και στον Άρη θα πρέπει να περιμένουν μία μάχη σήμερα, αλλά να έχουν στο μυαλό τους ότι υπάρχει και ρεβάνς. Είναι διπλοί αγώνες και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάει κανείς και μάλιστα αγώνες με κόσμο και πάλι από σήμερα.

Ο Άρης πρέπει να είναι σοβαρός, οι παίκτες να τα δώσουν όλα για όλα και φυσικά να αποδείξουν ότι οι…θυσίες στα ματς πρωταθλήματος έγιναν βάση προγράμματος και ιεράρχησης της προοπτικής κατάκτησης ενός τροπαίου. Γιατί για όσους δεν το κατάλαβαν σήμερα είναι ο πρώτος (ημι)τελικός και ο οργανισμός Άρης πρέπει να κάνει το παν για να εξασφαλίσει το χαμόγελο στα πρόσωπα των οπαδών του. Σήμερα ξεκινάει η δουλειά που θα…συνεχιστεί στις 6 Μαρτίου για να ολοκληρωθεί στα μέσα του Μάη; Για πάμε…