Κι όμως, κέρδισαν και οι δύο

Μόλις δύο ημέρες πριν, την παραμονή του ημιτελικού, γράφαμε πως στο συγκεκριμένο αγώνα παιζόταν μια ολόκληρη χρονιά και για τους δύο. Που να φανταζόμασταν ότι τελικά θα ήταν ο αγώνας της χρονιάς, γενικότερα. Γιατί ούτε ο πιο τρελός, ο πιο «διεστραμμένος» σεναριογράφος θα επέλεγε ένα τέτοιο ποδοσφαιρικό σενάριο, χθες, στη Λεωφόρο. Αυτό που είδαμε στα μάτια μας... δεν υπάρχει και δεν ξέρουμε αν θα υπάρξει ποτέ πάλι. Μόνο που τα... απίθανα δεν περιορίζονται μόνο στην εξέλιξη του αγώνα, αλλά και στα απόνερα μετά από αυτόν. Ναι, ο Παναθηναϊκός είναι αυτός που πήρε την πρόκριση για τον τελικό, όμως δεν ήταν ο μοναδικός κερδισμένος της χθεσινής βραδιάς. Τη δική του «νίκη» πήρε και ο ΠΑΟΚ.

Για να είμαστε απόλυτα ξεκάθαροι και ορθοί ως προς το τι διακυβευόταν χθες στη Λεωφόρο, η πρόκριση ήταν το ζητούμενο. Και αυτή κατέληξε στα χέρια του Παναθηναϊκού. Τελεία και παύλα. Ό,τι και να έγινε μέσα στον αγώνα, όπως και να έπαιξαν οι δύο ομάδες, στην ιστορία θα μείνει η παρουσία του «τριφυλλιού» στον τελικό. Στις 18 Μαΐου κανείς δε θα θυμάται αν ο Παναθηναϊκός είχε παίξει καλά στον επαναληπτικό, τρεις μήνες πριν. Ούτε αν ο Τερίμ είχε λανθασμένη τακτική προσέγγιση, αφού όπως δήλωσε ο ίδιος παρέταξε την ομάδα του για να πάρει το 0-0, ούτε αν ο Τούρκος τεχνικός έκανε αλλοπρόσαλλες αλλαγές που έκοψαν στη μέση την ομάδα. Ίσως το μόνο που θα θυμόμαστε να είναι η διαδικασία των πέναλτι. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Εκτός, βέβαια, από την πρόκριση ο Παναθηναϊκός μπορεί να κρατήσει δύο πράγματα ακόμα, ενόψει της συνέχειας. Αυτό το “refuse to lose” που έβγαλε η ομάδα βρίσκοντας το γκολ-σωτηρία στο 129’ με τον Λημνιό, αλλά και τη μυθική εμφάνιση του Ντραγκόφσκι στη διαδικασία των πέναλτι, με τις τρεις αποκρούσεις. Μετά το σίριαλ στην υπόθεση Μπρινιόλι, οι «πράσινοι» νιώθουν ξανά ασφαλείς στη θέση κάτω από τα δοκάρια, με τον Πολωνό γκολκίπερ να θυμίζει εποχές… Βάντσικ και μέχρι στιγμής να αποδεικνύεται η καλύτερη μεταγραφική κίνηση του Ιανουαρίου για το «τριφύλλι». Τρία πράγματα, λοιπόν. Πρόκριση, χαρακτήρας και Ντραγκόφσκι.

Ποιος να το έλεγε, όμως, ότι ακόμα και ο ΠΑΟΚ, που βρέθηκε τέσσερις φορές αγκαλιά με την πρόκριση (μία στην παράταση και τρεις στα πέναλτι) πως θα γύριζε στη Θεσσαλονίκη με ένα αίσθημα ικανοποίησης. Προς Θεού, δε λέω ότι δεν υπάρχει πίκρα για τον αποκλεισμό – υπάρχει και είναι τεράστια – όμως o «δικέφαλος του Βορρά» πήρε μία τεράστια ένεση αυτοπεποίθησης, ενόψει play-offs. Μετά το 1-4 από τον Ολυμπιακό και τα προηγούμενα αρνητικά αποτελέσματα με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό, τα πρώτα «σύννεφα» είχαν μαζευτεί πάνω από την Τούμπα. Αμφιβολίες του τύπου «μήπως ξεφούσκωσε η ομάδα την πιο κρίσιμη στιγμή, τώρα που ξεκινούν τα ντέρμπι» είχαν κάνει την εμφάνισή τους, όμως ο Λουτσέσκου και οι παίκτες του έδωσαν μια ηχηρή απάντηση.

Τρεις ημέρες μετά το στραπάτσο από τον Ολυμπιακό, ο ΠΑΟΚ φώναξε ξανά «παρών» και έδειξε έτοιμος να ανταπεξέλθει, ακόμη και όταν είναι με την πλάτη στον τοίχο. Άλλωστε, το είχε ξανακάνει μέσα στη σεζόν. Το περασμένο φθινόπωρο είχε χάσει με κάτω τα χέρια από την ΑΕΚ, στη Νέα Φιλαδέλφεια και έξι μέρες μετά – εκεί που κανείς δεν το περίμενε - πήγε στο Καραϊσκάκη και φιλοδώρησε με τέσσερα τέρματα τον Ολυμπιακό. Τώρα δεν έκανε κάτι διαφορετικό (το αποτέλεσμα φυσικά ήταν διαφορετικό), απλά επιβεβαίωσε πως το μέταλλό του είναι από ατσάλι και πως κανένας δεν μπορεί να τον υποτιμά, σε όποια κατάσταση κι αν είχε βρεθεί προηγουμένως. Μη σας πω, κιόλας, ότι ο Λουτσέσκου προτιμά να είναι στα σκοινιά και να τον έχουν όλοι ξεγραμμένο...

Υ.Γ. Ένα μεγάλο μπράβο στους ανθρώπους του Παναθηναϊκού που έτρεξαν αμέσως πάνω στον Ραχμάν Μπάμπα, πριν προλάβουν να μπουν μέσα οι γιατροί του ΠΑΟΚ. Και ένα ακόμη μπράβο στους φίλους του «τριφυλλιού» που χειροκρότησαν τον αντίπαλο ποδοσφαιριστή κατά την αποχώρησή του με το ασθενοφόρο. Γιατί, τι είναι το ποδόσφαιρο και οι ομάδες μπροστά στην ανθρώπινη ζωή; Ένα τίποτα...