Ο Άρης θέλει το Κύπελλο και όχι το… for the love of the game

Ο Άρης θέλει το Κύπελλο και όχι το… for the love of the game

Ο Άρης θέλει το Κύπελλο και όχι το… for the love of the game

bet365

Ο Βασίλης Βλαχόπουλος γράφει για τον τρόπο προσέγγισης του τελικού του Κυπέλλου Ελλάδας από τον Άρη ο οποίος διαφέρει αρκετά με τους αντίστοιχους στις δύο τελευταίες συμμετοχές του.

Όχι απλά δεν είναι εύκολο αλλά σε μεγάλό βαθμό αξιολογείται και εξαιρετικά επικίνδυνο να γράψει κανείς για ένα περιβάλλον δίχως να είναι μέσα σε αυτό. Πολλώ δε μάλλον όταν δεν έχει την παραμικρή επαφή. Σε αυτή την παγίδα έπεσαν αρκετοί στο προηγούμενο διάστημα νομίζοντας ότι ο Άρης θα πάει στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας Betsson… for the love of the game. Προφανώς δεν αμφισβητείται η «αγάπη για το άθλημα», αλλά οι τωρινές καταστάσεις δεν συγκρίνονται ούτε στο ελάχιστο με τις αντίστοιχες προ 15ετίας.

Γι’ αυτόν τον λόγο πολλοί (αφελώς) εκτίμησαν ότι ο Άρης θα λογαριάσει και θα χαράξει πολιτική βάσει ακόμη μίας εντυπωσιακής εκδρομής 30.000 φιλάθλων, σαν αυτή του 2010. Για τον ίδιο λόγο, θεώρησαν αυτονόητο ότι θα προσυπέγραφε την πραγματοποίηση του τελικού στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας το οποίο παρουσιάστηκε άρτιο (τεχνολογικά) αλλά στην πορεία διαπιστώθηκε ότι κι εκεί έκαναν λάθος γιατί απαιτούνται εργασίες κόστους περί των 700.000 ευρώ.

Σε μεγάλο βαθμό επιχειρήθηκε η «χειραγώγηση» του τόπου διεξαγωγής του τελικού του Κυπέλλου και στην πορεία άρχισαν οι παρεκκλίσεις, όταν διαπιστώθηκε δηλαδή ότι η στάση του Άρη είναι αμετακίνητη γιατί αυτό το «for the love of the game» ανήκει στο παρελθόν και στην πραγματικότητα δεν μπαίνει καν στη ζυγαριά έχοντας απέναντί του την απελπισμένη προσπάθεια κατάκτησης ενός τίτλου. Τελικώς, προϊόντος του χρόνου αυτό έγινε αντιληπτό καθώς ο σύλλογος επέμεινε στη νομιμότητα και την εφαρμογή της προκήρυξης της διοργάνωσης αναγκάζοντας και «εξέχοντα» στελέχη της Ομοσπονδίας να κάνουν αρκετά βήματα πίσω, αφού διαπίστωσαν ότι το αρχικό αφήγημα δεν θα μπορούσε να πιάσει τόπο. Κι έτσι οι θιασώτες του Ολυμπιακού Σταδίου άλλαξαν τροπάριο και πήγαν στα γραφόμενα στην προκήρυξη του θεσμού.

Και τώρα πήγαμε σ’ ένα άλλο αφήγημα, αυτό του… «πότε επιτέλους θα διοργανώσουμε έναν τελικό με κόσμο». Πράγματι, έτσι είναι, αλλά στο συγκεκριμένο ερώτημα υπεύθυνος να απαντήσει δεν είναι ο Άρης (ούτε φυσικά ο Παναθηναϊκός) αλλά οι θεσμικοί φορείς του ποδοσφαίρου μαζί με την Κυβέρνηση που παρασκευάζει τους Νόμους, σαν αυτόν δηλαδή που στέλνει στο σκαμνί κάποιους φίλους της ΑΕΚ επειδή άναψαν πυρσούς στην ταράτσα μιας πολυκατοικίας! Είναι γεγονός αδιανόητο αλλά και ενδεικτικό της αδυναμίας παρασκευής ενός σοβαρού Νόμου.

 

Εν τέλει, ο τελικός του Κυπέλλου μπορεί να πραγματοποιηθεί παρουσία φίλων των δύο ομάδων αν το θελήσει η Κυβέρνηση και η αστυνομική αρχή. Είναι εξαιρετικά απλό σε σκέψη και εκτέλεση αρκεί να το επιδιώξουν εκπονώντας ένα σοβαρό σχέδιο. Σε τελική ανάλυση, το Πανθεσσαλικό Στάδιο δεν βρίσκεται στο κέντρο μιας πόλης αλλά εκτός αστικού ιστού, έχοντας επίσης και διαφορετικές εισόδους. Αν δηλαδή και σε αυτό το Στάδιο δεν έχουν την ικανότητα να κλείσουν μια πεζογέφυρα και να διοργανώσουν έναν τελικό παρουσία (συγκεκριμένου) αριθμού φιλάθλων των δύο ομάδων, ας το κλείσουν το μαγαζί…

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Βασίλης Βλαχόπουλος
Βασίλης Βλαχόπουλος

Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία στα τελευταία χρόνια της… λαδόκολλας. Χάριν οικονομίας, το λευκό χαρτί χρησιμοποιούταν σε έκτακτες και ιδιαιτέρως σοβαρές καταστάσεις, ούτως ή άλλως ήταν δυσεύρετο. Πρόλαβε τη διαδικασία αποστολής των φαξ, αλλά και τις πρώτες συσκευές κινητής τηλεφωνίας με τη λαστιχένια κεραία που θύμιζαν στρατιωτικούς ασυρμάτους.

Παρακολουθεί όλες… τις μπάλες, αλλά η αδυναμία του είναι η πορτοκαλί, η σπυριάρα, λόγω της ειδοποιού διαφοράς μεταξύ ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Στο μπάσκετ ΠΑΝΤΑ κερδίζει ο καλύτερος. Στο ποδόσφαιρο, μπορεί να κερδίσει ο πιο τυχερός.

ΥΓ: Οσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα περιοδικά κι αν πέσουν στα χέρια του, το «Τρίποντο» ήταν, είναι και θα είναι το κορυφαίο forever and ever.