Ένας “50-50” τελικός, αυτός του Κυπέλλου

Είναι εύκολο από μακριά να κάνεις την υπόθεση ότι ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Άρη, που συγκρούονται το βράδυ του Σαββάτου στον Βόλο για το Κύπελλο υπάρχει μια ομάδα που ζει και αναπνέει εδώ και μήνες για αυτή τη βραδιά, ο Άρης, και μια ομάδα που νιώθει ότι δεν έχει πετύχει στη σεζόν και ότι φτάνει με “βαριά καρδιά” στον τελικό, ο Παναθηναϊκός. Δεν είναι όμως καθόλου εύκολο να προβλέψεις το σενάριο του παιχνιδιού και τον νικητή. Δηλαδή δεν είναι εύκολο να προβλέψεις αν θα τον βοηθήσει, με αγωνιστικούς όρους, τον Άρη όλη αυτή η ανυπομονησία του να παίξει τον τελικό για να κατακτήσει το κύπελλο, ή αν θα βοηθήσει τον Παναθηναϊκό η πίεση που νιώθει να τα καταφέρει προκειμένου να σώσει, με ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο και ένα τρόπαιο, μια χρονιά που πάει να βγει χαμένη.

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΠΡΑΚΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ 11ΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΝ MVP της Superleague

Με όρους στοιχηματικούς, το φαβορί είναι ο Παναθηναϊκός, με πιθανότητες νίκης άνω του 50% - στον Άρη δίνονται πιθανότητες νίκης 22%. Ο Παναθηναϊκός είναι το φαβορί και για την κατάκτηση, με πιθανότητες 65% - στον Άρη οι αποδόσεις δίνουν πιθανότητες 40%. Στο δικό μου μυαλό όμως ο τελικός είναι μια “50-50”, απολύτως απρόβλεπτη κατάσταση.

Όταν κάνεις την σύγκριση των στοιχείων απόδοσης της φόρμας των δύο ομάδων - δηλαδή συγκρίνεις την απόδοση στα τελευταία 5 παιχνίδια πρωταθλήματος, μέσα από το Comparisonator, μένεις με την αίσθηση ότι ο Παναθηναϊκός κάνει κατά 20% καλύτερο παιχνίδι από τον Άρη.

Ποιος Παναθηναϊκός όμως θα μπει στο Πανθεσσαλικό; Πρόκειται για μια ομάδα που μόλις άλλαξε προπονητή. Άρα μια ομάδα που δεν την γνωρίζεις και δεν μπορείς να ξέρεις ποιο θα είναι το game plan της και ποια η στρατηγική της σε αυτό το παιχνίδι.

Μπορείς με άλλα λόγια να πεις το ίδιο για τον Άρη. Όχι, εκείνος δεν άλλαξε προπονητή, αλλά έπαιζε παιχνίδια μόνο για το γόητρό του και όχι για την επίτευξη κάποιου υψηλού στόχου στα Play Off της Superleague. Συνεπώς δεν μπορείς να ξέρεις ποια θα είναι η ιδέα του για να φτάσει στην κατάκτηση του τροπαίου.

Όπως σχολίασε ο Ακης Μάντζιος, η αλλαγή προπονητή στον Παναθηναϊκό δεν επηρεάζει μόνο τη μία αλλά και τις δύο ομάδες. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι “προβλέψιμος”, και γι’ αυτό τον λόγο ο Άρης άλλαξε τη δουλειά που έκανε κατά την προετοιμασία του και δούλεψε πάνω σε μια προεκτίμηση του προπονητή του και όχι πάνω σε συμπεράσματα που προκύπτουν από μια ανάλυση σε βάθος ενός αντιπάλου.

Στο Πανθεσσαλικό θα μπουν δύο ομάδες που παίζουν για “τα ίδια”: για ένα τρόπαιο και ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Και αυτοί οι στόχοι είναι και με το παραπάνω αρκετοί για να προκαλέσουν τα ισχυρότερα ένστικτα των ποδοσφαιριστών. Γι’ αυτό και δεν είναι καθόλου εύκολο να διακρίνεις αν για κάποια από τις δύο ομάδες υπάρχει ισχυρότερο κίνητρο. Θεωρητικά, ένα τέτοιο έχει ο Άρης λόγω της δίψας του κόσμου του για την κατάκτηση ενός τροπαίου μετά από δεκαετίες. Όμως ουδείς μπορεί να ξέρει αν αυτή η λαχτάρα θα αποδειχθεί παράγοντας παρακίνησης ή λόγος για να βαρύνουν τα πόδια των ποδοσφαιριστών του. Όπως δεν μπορείς να προβλέψεις την αντίδραση των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού τώρα που λειτουργούν με την επίγνωση ότι η απώλεια του κυπέλλου είναι καταστροφική για την ευρωπαϊκή προοπτική του Παναθηναϊκού.

Θα ήταν ευλογία να έχουμε μπροστά μας ένα τόσο “βαρύ” παιχνίδι αν επρόκειτο να το ζήσουμε μπροστά σε γεμάτες εξέδρες - γεμάτες από κόσμο και πολιτισμό. Στην ποδοσφαιρική Ελλάδα του 2024 όμως δεν υπάρχει αυτή η πραγματικότητα. Η μόνη ευχή μπορεί να είναι σχετική με το ποδοσφαιρικό θέαμα αλλά και την απόδοση των διαιτητών. Μακάρι όσοι θα πατήσουν το χόρτο στον Βόλο να μας δώσουν ένα ματς για να το θυμόμαστε, για καλούς λόγους.