Άρη θυμήσου, το κύπελλο το θέλουνε…

Η μεγάλη ώρα έφτασε. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια! Σήμερα δεν μετράει ούτε η προσπάθεια, ούτε η καλή εμφάνιση, ούτε τίποτα άλλο πέρα από το αποτέλεσμα.

Ο Άρης βρίσκεται μετά από 14 χρόνια μπροστά στην διεκδίκηση ενός τροπαίου με αντίπαλο και πάλι την ομάδα που του το στέρησε στην τελευταία απόπειρα κατάκτησης.

Είναι βέβαια η πρώτη φορά που και ο αντίπαλος του Άρη έχει τόσα πολλά να χάσει, καθώς ο…τέταρτος Παναθηναϊκός σε περίπτωση απώλειας του κυπέλλου μένει και εκτός Ευρώπης.

Άγχος προφανώς και θα υπάρχει και στους δύο, αλλά από ότι είδα και στην συνέντευξη Τύπου υπάρχει και πίστη, πάθος, διάθεση, τρέλα για την κατάκτηση του τροπαίου. Δυστυχώς σε ένα άδειο στάδιο που προφανέστατα αποτελεί από την μία ντροπή και εμφανέστατα αδικία για τον κόσμο και των δυο ομάδων. Και στην συνέντευξη Τύπου όμως η αναφορά υπήρξε μόνο από την πλευρά του Άρη για τους υπευθύνους αυτής της κατάστασης.

Σε αυτά τα παιχνίδια όλα μπορεί να κριθούν από μία στιγμή, μία φάση, μία λεπτομέρεια. Πραγματικά δεν με απασχολεί με ποιους θα ξεκινήσει ο Μάντζιος, ποιοι θα παίξουν από τον Παναθηναικό.

Δεν με νοιάζουν ούτε συστήματα, ούτε αν θα παίξει ο Μανού ή ο Σαβέριο, ποιος θα μείνει εκτός αποστολής και αν ο Παναθηναϊκός έχει καλά ή άσχημα αποδυτήρια. Δεν με νοιάζει τι πρόλαβε να διορθώσει ο Κόντης ή αν έχει ρυθμό ο Ιωαννίδης. Δεν με απασχολεί καθόλου αν οι παίκτες του Άρη νιώθουν αυτό που νιώθει ο κόσμος της ομάδας, αν έχουν αντιληφθεί τι…παίζεται στο Πανθεσσαλικό.

Το μόνο που με απασχολεί είναι ο Άρης να πάρει το κύπελλο. Θέλω ο Άρης να πάρει το κύπελλο. Ο οργανισμός του Άρη έχει ανάγκη από το κύπελλο, η ιδιοκτησία της ομάδας θέλει το κύπελλο, ο Μάντζιος θέλει το κύπελλο, οι παίκτες θέλουν το κύπελλο, το προσωπικό της ομάδας θέλει το κύπελλο και ο Άρης πρέπει να πάρει το κύπελλο.

Για τα πολλά μικρά παιδιά με την φανέλα του Άρη μας, για όσους φύγανε μακριά, για όσους έζησαν στον Βόλο την απώλεια του πρωταθλήματος, όσους μεγάλωσαν με την πορτοκαλί θέα και τον Αυτοκράτορα, για όσους τραβήχτηκαν στην Β και την Γ εθνική για τοιν Θεό του Πολέμου.

Ο Άρης θέλει το κύπελλο όσον τίποτα άλλο και πρέπει να μπει στο γήπεδο και να δώσει μία μεγάλη χαρά στον κόσμο του.

Το σύνθημα το έχετε ακούσει τελευταία ουκ ολίγες φορές και έχει τεράστια σημειολογία. Και για μένα προσωπικά και για πολλούς άλλους που έχουν χάσει δικούς τους ανθρώπους που παράλληλα τους έχουν συνδέσει με την καψούρα τους τον Άρη!

Άρη θυμήσου το κύπελλο το θέλουνε ακόμα και οι νεκροί σου! Οι ζωντανοί να δεις Άρη. Οι ζωντανοί!

Πάμε ρε Άρη, μάγκα. Πάμε ρε Άρη, μπεσαλή. Πάμε ρε Άρη…ΝΙΚΗΤΗ (και Κυπελλούχε)!